121 resultaten.
Donkere waarheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 304 De donkere waarheid
een vloek
Vorming
Van verdorven geesten
Van beesten
De minachting
Van een ras
Daar waar vrees onstaat
Broeit het kwaad
Het bloed
Kleeft aan handen
Van mensen die boeteloos ten onder zijn gegaan
Hun gezichten
Blijven demonen
In ieders mensenleven
De geest
Blijft verbonden
Met dat wat er was
Uitroeing
Van de zonderling…
Winterdorp
gedicht
3.0 met 16 stemmen 6.866 Het is een dorp
Niet ver van hier
Een boerendorp
Aan een rivier
Het is niet groot
En vrij obscuur
Maar 't heeft een naam
En een bestuur
Er is een school
Een harmonie
Een bankfiliaal
Een kerk of drie
Een communist
Een zonderling
En zelfs een zang-
vereniging
Nu is 't er stil
't Is wintertijd
Er heerst de griep…
Nodig
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 253 Zorg dat ze je nodig hebben
dat ze een klein beetje
niet zonder je kleuren
tijdens het zonderlinge
woordgebeuren
want ben je overbodig
dan geven ze taal
komt er zonder te weten
een einde aan ’t verhaal
verdwijn je langzaam uit zicht
van je laatste droef gedicht
verlies je langzaam het moraal
door het geweten van de taal
troef ze…
Stiltespiraal
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 258 Tussen muren van eenzaamheid
krijgt de stilte nauwelijks ruimte
in volume van leegte
herhaalt het vacuüm een spiraal
ook zonder jou gaat de zomer voorbij
dwalen dromen tussen geesten
van overleden vrienden
die hebben gezien hoe jij
geboren werd
in dit zonderlinge land van stilte
en falende voorbehoedsmiddelen
ben jij het ongewenste product…
Torenbewoner
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 554 Maar
bovenin woonde broeder Henk, een brave
zonderling binnen de toch al zonderlinge
gemeenschap. Hij liet me altijd binnen
komen om klassieke muziek te luisteren
of om de gedichten van Gerrit Achterberg
te aanhoren, die hij bijna allemaal uit
zijn hoofd kon voordragen en vol passie.
'Ernst en luim, broeder Joanan, dat is
het leven!'…
De dauwoedemen leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 285 het niets
ik ken geen bergen die hoger zijn
luchtkastanjes nog niet gerijpt
in hun stekelige huis vallen te vroeg
blijven ongeraapt kleven
en leiden de herfst
naar weer een ongerept seizoen
het genieten van die kleine klankkastjes
die niet willen weten van het grauw, het grauw
dat als staar het licht verdrukt
in het frêle zonderlinge…
een roos in blauw
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 341 opstaan uit het stof van de aarde
kind zijn
vrij van zonderlinge gedachten
kunnen slapen en ontwaken
zonder verhaal - zonder heimwee
in een bed zonder vreemde stemmen
balanceren op s`levens navelstreng
om niet meer te hoeven verbergen
mijn gezicht
in het huis van gedachten
waar de kilte het lijf in harnas steekt
ik wil opstaan
uit de…
Bij de rivier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 rivier, die luistert
naar haar woorden van stilte en verleden
en in haar verdriet woont een mysterie
vol eenzaamheid en wereldleed
een gezelschap van droevige mensen
op weg naar niemand, nergens is er leegte
de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd
met nog meer verdriet van droeve mensen
die in stilte willen wonen, zonder wanhoop
van dat zonderlinge…
Onderdanig in de liefde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 184 Wat ik wist van mijn jeugd
projecteerde ik
niet op mijn leeftijd
maar op het landschap
dat weelderig groeide
in het onvoorziene droomgetij
ik luisterde daar aandachtig
naar geluiden van jonge gezinnen
gezelligheid op weg naar kerstmis
met een zorgvuldig uitgezochte boom
en boodschappen eigenlijk te zwaar
om in zonderlinge eenzaamheid…
Nachtelijk vragen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 73 Je hebt diepte leren vragen
in nachtelijk duister dwalen
na grijs vergeten dagen
er verscheen een zonderling
in de met mist omgeven spiegel
de maan toverde een glimlach
en in brieven, ooit geschreven
bekende je het verlangen naar
dat wat nuchter tot genot leidde
in het vermogen van vergeten
dwaalden herinneringen
terug naar haar hart…
Ambachtelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Het stille woud kent
een vreemde vloer
er heerst een zonderlinge gewichtloosheid
alle seizoenen worden samengeperst
in die sobere kleur
van vergankelijkheid
Voordat het licht verspringt
naar de tint van de oorsprong
vloeit alles bijeen
de doden hebben hun mantels
breed uitgespreid
de snit verwijst nog naar de drager
oogappels…
Rond Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 knijpen traag
het oude, zwakke licht uit de dagen
de eeuwige branding verslindt gulzig
vermaalt smeulende zomersporen tot schuim
een eindeloze en gapende leegte vult
de uit schemer opgetrokken herfstdagen
alles wat stranden steeds stempelt
sterft gestadig in de deining van de slagzee
in rijpe najaarstinten en het tomeloze timbre
vindt zonderling…
het stille zand
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 292 mijn boek, schuldenaar van nacht
en slotakkoord jij bent de verwarring
waarin ik de gevallen bladeren raap en
de geur van verval omhels
de tijd misstaat, ik lees het in de krassen
op mijn gezicht
wat kunnen we nog vieren als
gebroken wolken mij stenigen
eenvoud mijn intellect te boven gaat
en mijn wezen zich als een zonderling gedraagt…
zwembadwater
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 318 ruik ik zwembadwater
een opblaasbad vol kinderen
chloorvrij en vol spetterende bellen
ik koester een moment
ik verf de zwarte wolken
tot het smetteloze wit
zoals die schapen vroeger waren, dromend
achter in een steegje
kindervoeten walsen gras plat
een vink zingt in de middag
druppels rollen over plastic
schaduwgedachten sterven
een zonderlinge…
Van stad naar zandstrand
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 83 Die zonderlinge donderdagmiddag
toen de lucide droom zich
onder zomerse luchten ontvouwde
op de achterbank van het oude automobiel
gaf hij haar de gemeende kus
die een nieuwe toekomst beloofde
van stad naar zandstrand, met een glimlach
voor de zon, die scheen
over het zomerse landschap
om uiteindelijk in zilte zee te gaan slapen
de…
Woestijnnacht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 783 Deze nacht bleef ik bij jou
en bij het voetlicht van de maan
waar jij je ruige dekens
vol van zand had dichtgeslagen
en ik volgde hoe je sliep
de hele nacht door hoe je sliep
tot het ochtendlicht
de sterren van je lakens had verslagen
En ik zuchtte hoe je ging
als een passant die zonderling
zich verschool achter de zon
om daar de stilte…
Het viswijf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 235 Dat zonderlinge wijf van gene zijde,
zij schendt de reputatie van de buurt.
De nette mensen moeten haar wel mijden:
bedilzucht druist in tegen de cultuur.
Het moest niet mogen: oogverblindend is ze!
Het mansvolk loert wat af naar gene kant.
Men kan slechts gissen hoe het kwam. Gemis van
een schat? Drank? Dwaasheid? Combinaties van?…
De laatste dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 153 Ik dacht de afstand
in jouw naam vragen
maar de stilte
gaf geen antwoord
en ademde
teleurstelling
versus stille moed
voelde ik
in mijn grijze aderen
nog voor de nachten
bleef jij niet bij me
maar in de verte
stond mijn jas je goed
uit een donkergrijs verleden
had ik wol van ’t schaap
over één kam geschoren
zoals de zonderlingen…
oude man
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 119 Een eigenwijze zonderling, een vreemde vent.
Doch om Uw nobele mening geef ik geen cent.
Het raakt mij niet, ik ken geen verdriet.
Laat mij alleen, meer wil ik niet.…
omzomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 ik weet 't, het lijkt zonderling
zo alleen door bos en hei te gaan
maar vergeet niet één ding
hier kun je bevrijd gaan en staan
of verwaaien met ruisend blad
hier vinden hersenhelften elkaar
strijkt licht elke schaduw glad
reiken zintuigen tot de evenaar
op 'n pad dat nergens naar gaat
tel ik gaandeweg mijn bomen
die zijn zich van geen…
Sphagnum
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 132 De knoestige ziel van gebogen ruggen in lange halen
is aan de bodem verpand
waar zonderlingen zonder gids zouden verdwalen.…
De heilige uit zijn nis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 was breekbaar op het moment
dat de heilige zijn woord verbrak en sprak
met de schittering in zijn ogen
zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke
water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog
liep de koestering naar hoop dat het leven
voor het gerecht nog vrucht mag dragen
het raamwerk van lint en kunst baart de erf
in een zonderlinge…
Alexander van Ravenstein
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 147 Niets dierlijks zonderling.
Niets menselijks vreemd.
Een Engel in een Beest.
Een oude troubadour.
Een hoge torenkraai.
Een Van Mourik.
Een wijze uil.
Socrates.
Raaf.
Lex vond zichzelf terug,
in zijn oude Ravenstein.
Zichzelf in ons allemaal.
In liefde die we zoeken.
In haat die we verteren.
In de liefde die we zijn.…
genoemd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 144 ik heb genoemd, vraagstukken die vervagen
een zonderling in eenzaamheid
rake stappen in elke windrichting
het incasseren zonder strijd
wie danst mij als ik zoek achter klagende
uitingen, de esdoorn vergeet te lieven
de kreupele zijn veters strikken, van me
houdt al was ik een kind groot in getal
gezocht naar iets wat ik nooit kon…
Schemertijd
gedicht
2.0 met 77 stemmen 20.743 Nu nog
pleegt men mij te noemen: zonderling, gesloten.
----------------------------------
uit: 'Het ei in mijzelf', 2005.…
Het spel der ironie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 In tegenstrijdigheden
die voor jouw zielsgenezing
de kleuren van de nacht
niet kunnen verdragen
doop jij jouw tranen
in zwarte humor
zonder zonderlinge angst
met bevrijding van geweten
en op de dunne lijn
waar ik je terugvind, koorddanser
beweeg je mij tot eenzaamheid
eenzelvig achter gesloten muren
soms ben je daar die blonde nimf…
Waak 2
gedicht
2.0 met 15 stemmen 7.545 Het was als altijd nacht en ik zag haar liggen
in een zonderlinge eenheid van gemurmel en slaap,
tot ze draaide rond haar binnenkant als uit een wikkel.
Het nest bleef droog, de regen buiten ruiste bedeesd.…
Jouw vernietigende kracht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 149 alles gezegd is
steeds opnieuw die opmerking
die een verleden onderuit haalt
een hiaat misschien in jouw denken
of een vernietigende kracht
die uit jouw onderbewustzijn komt
probeer er geen aandacht aan te schenken
want in schemer lacht het denken zacht
streelt herkenning gevoelig drijfzand
in omgeving van de heimweehut
wandelt een zonderling…
- Groen van vilten tapijt -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Roodborstjes,
pikken zaadjes op velden,
groen van vilten tapijt
laatste krommingen schitteren
als grillig gevormde perken,
onuitsprekelijk kraken de ijsbergen
niets achterlatende droppels
verspreiden het geboomte,
bladeren begrenzen ongebroken
gehuld in zonderlinge wijde blik,
kijken nevelsluiers met groet terug.…
Spinnewiel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 755 verging
Het was een speldenprik die viel
om lome ogen uit te steken
van de tijd die er verstreken
werd gespaard als zegening
en die de dwazeling stomdronken
meenam in zijn apenstreken
en liet dansen als een nar
in zonverlaten schemering
Het was de nacht die werd ontboden
toen de wind was uitgeweken
en een dienaar was gebleken
van die ene zonderling…