1501 resultaten.
Genadeloos
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 1.048 als ik tracht
te slapen
zal ik uit bed
stappen,
op jacht
gaan
om haar bloed
op de witte muur
uiteen te slaan
dan wel
mogelijkerwijs
haar restanten
op te rapen
of trotseer ik
haar macht
en denk
morgen heb ik
wel een zalfje
dat de ergerlijke jeuk
verzacht
verdomme,
daar is zij weer
zij blijft nu nóg
langer zweven…
Uw kusjes
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.163 Dan slaken de mijne hun vleuglen
en zweven hun zusteren tegen.
Wel poog ik hun vlucht te beteuglen:
zij fladdren al halverwege.
En zo vaak zij elkander genaken,
zie ik - hoe duidlijk - twee vlammen,
hartsvormig verschijnen, en blaken
met rozig opkrullende kammen....…
Serene rust
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 450 een lichtblauwe gloed
trekt op langs de hemelboog
vol dalende en stijgende
luchtbewegingen
purperen dauwdruppels
die deels in de schaduw liggen
op ruwe afhangende takken
schaduw silhouetten
zweven boven het gerimpelde
wateroppervlak
ontstaat er een wereld van verschil
die het frisse Friese landschap
prachtig weerspiegeld
op deze…
Springen met touw
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.232 Opa wilde in zijn leven
door het avontuur gedreven
nog één keertje weleens weten
ondanks stemmetjesbetoog
hoe het zou zijn om als een vogel
door de luchten heen te zweven
waarna hij de doodsprong nam
en gillend door de wolken vloog
Hij schoot in één ruk weer omhoog
en voelde plots hoe zacht datgene
wat daarvoor dreef langs zijn benen
nu…
Onbreekbaar porselein
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 209 Je herkneed de klei, in
verbaasde bewondering van
haar gestileerde schoonheid,
geroerd door een ranke hand,
gereinigd in water uit een schaal
van broosheid, verglaasd tot
krachtig metaal, versteende
onschuld, de vorm ontstijgt
het verstand van de mens in
het porseleinen werk, te zweven
in haar breekbaarheid, om het licht
een andere norm…
Hoe de leegte zich vult
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 241 met vorst aan de grond
en de lentezon die
mijn ogen zoekt
tussen stammen door
denk ik terloops
zou een ijsheilige
zich zo voelen:
koud op aarde
warm in de wolken
het leidt me af
van de zwaarte
en laat mij zweven
in ochtendgedachten
die vol van leegte zijn
als dan ook nog
drie honden mij begroeten
geleid door een schone maagd…
Vergeten stilte...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 446 In een Limburgs landschap
sta ik stil en verwonder mij
Hier, in de uitgestrekte velden
voel ik rust dat maakt mij vrij
De wereld stopt voor heel even
Een rust die diep in mijn ziel kerft
Geluiden zweven gewichtloos weg
Het is de stilte die hier rondzwerft
Dit moment schilder ik in woorden
gevangen in deze totale sereenheid
Niets dan alleen…
Ze draaide door
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 Ze draaide door
keek niet maar
staarde naar één punt
ze draaide door
ik hoopte dat ze mij
een blik gaf een
kleine gunst maar
daar danst ze niet voor
ze draaide door
ik zag haar zelfs zweven
haar rituele kunst
bracht haar maar
ook mij even in trance
ze draaide door
met intens gevoel
zeven kleurige doeken
zwaaien als een cirkel…
in witte uren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 ochtendnevel zacht en koel
vochtig veebont in witte uren
flarden zweven de tijd voorbij
langs bomen gras en grond
de toekomst in een vochtig glas
het is ondoorzichtige huid
in verhulde openheid
een zwevende dans
een overduidelijke kans
op liefde en hoop in de
bedauwde ochtendglans
zweeft daar in nevelen
door dalen en heuvels…
Het gaat
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 315 kijk naar mij uit
als de lichten doven
'k zou moeten zweven
op de toppen van de wereld
voel me meer eenzaam
in deze menigte
mits ik op mezelf ben
wetende dat dit mijn plaats is
ben ik liever thuis
sommigen zeggen dat ik
een ster zou zijn
niet begrijpende wat dat betekent
klinkt alsof ik iets mis
ben ik niet wie zij denken dat ik…
na
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 282 eerst alles op een rij zetten
letters dwalen nonstop door
het woud waarin wij wonen
zie de zon al glinsteren
in het nog koude water
lach
zie je later
de poorten zien wij al voor ons
opengaan
rond lijken ze
blauw als een waterval
die wijsheid wijd verbreid
over het land waarin wij zweven
tot dat wachten we
dagen en nachten
opengaan
tot…
Ode aan Messi
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.075 Naar hem te kijken dat is puur genot
Waardoor je rilt en bijna lijkt te zweven.
Zijn dribbels, voetbewegingen, zijn schot:
Hij laat het spel van Johan Cruijff herleven,
Hij is de hedendaagse voetbalgod!…
Ivoren toren
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 504 Mijn ivoren toren, gewoon afwezig zweven...
De oogjes werden geopend, ik kreeg een kersvers leven.
Verbazing, verbijstering, emoties en ontroering
Elke nieuwe dag ervaar ik als een geschenk, in vervoering.
Fijne contacten met erg lieve mensen, gewoon erg leerzaam Delen is helen, nooit meer eenzaam!…
Paradijs bij de maan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 796 Zullen we een nachtje vluchten
naar het paradijs bij de maan
waar we zweven op pure ontspanning
en ons volledig kunnen laten gaan
Daar waar niemand ons zal missen
waar een ster van rust ons verlicht
de warmte van het heelal omhelst ons
zie hoe alles even mooi is met je ogen dicht
Daar waar de dood niemand achtervolgt
waar geen verschil…
zonnestraal brengt ons samen, de wind verbreekt het weer..
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 324 We houden elkaar vast en laten liefde aan elkaar zien,
De voeten boven de grond aan het zweven..
Maar dan..
De wind blaast de liefde weg,
Staan opeens weer op de grond,
En ik open mijn ogen..
Het was maar een dagdroom..…
REGEN VAN PIJN
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 617 nu ik wat rust tegen een muur
Zachte druppels stromen stil;
hebben al hun uitweg ontdekt
In deze nacht wint vlug het kil
nu ze mij alle warmte onttrekt
Zachte druppeltjes zweven er
ze zijn nu niet meer gevangen
Ik hoor iets huilen, ergens ver
zou ze ook naar mij verlangen…
geniet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 345 doe je hart verwarmen
laat je omarmen
je meenemen op vleugels
je leiden door
onzichtbare teugels
geef toe aan je gevoel
laat je zweven
vergeet alles even
je sores en de heleboel
ga er op uit
eens heel alleen
geniet en kijk om je heen
een vlinder die dartelt
een bloempje dat bloeit
een beekje dat klatert
een kalfje dat stoeit
zoveel moois…
G.P.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 300 Losgezongen van de ruimte
onbewust zijn van de tijd
valt er om je heen een stilte
raak je wat je net nog voelde
in een paar momenten kwijt
Tonen,klanken,melodieen
maken soms wat in je los
zoals de wind in bomenkruinen
bladeren ritselend in het stille bos
Het geluid van zee en golven
eindeloos neerslaand op het strand
in het zweven van…
Vader
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 471 Dwalend door het beukenbos
Ben ik even weer dat kind
Dat eens met jou door het lover liep
En hoopt dat ze je vindt
Ik zoek tussen beuken en berken
Door bladeren en natte mos
Het bos waar je zo graag kwam
En hier laat ik je los
Je geest deint op de wind
Elk briesje neemt je mee
Laat je zweven door het woud
Laat je dalen naar benee
Dwalend…
Appels van de Maan
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.735 bellen in de lucht
Mijn wind zal waaien hier vandaan
Laat al je zorgen even los
Ik zal een hangmat voor je wezen
Je omarmen met mijn vlinders
Je gedachten met je lezen
Geef je armen aan de mijne
Spreid ze uit om te vergeten
Speel muziek op grote hoogte
Waar mijn hemelschepen staan
Vaar met mij mee zover je ziet
Tot waar mijn luchtballonnen zweven…
Ook al voelt het anders
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 233 ik
Er morgen niet
Meer ben -
Vanuit je professionele
Invalshoek zeg je tegen
Mij dat ik wel in
Het rationele moet
Blijven, ik deze
Wanhoopsgedachte wel
Rationeel moet blijven
Benaderen - op het
Moment dat jij dit
Tegen mij zegt
Gaan je woorden
Langs mij heen -
Begrijp ik niet
Wat je bedoelt,
Je woorden blijven
Zweven…
De eik is mijn voorbeeld
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 247 vandaag
zal ik de herfst loven
ik heb hem steeds
voor mij uitgeschoven
de kwetsbare vogels
schrijf ik in mijn dagverhaal
laat ze triomferen
met opgetogen veren
en ik deel
wat rode appels
vol zoete korrels en kaneel
niets is mij teveel
vandaag, ja, vandaag
stel ik mezelf de vragen
over de intentie van het leven
antwoorden blijven zweven…
Toe maar...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 kracht hervindt
waar het lentezicht erachter leeft
plots dagen krokkussende kleuren
narcissen ontpoppen wit en geel
bij de bosjes treurt geen gekrakeel
zoiets zal hier vast niet gebeuren
tussen bloemen heerst altijd blijheid
staat in natuurwetten beschreven
voorjaar is hun koesterknuffeltijd
mag de mensheid in meebeleven
ook de bijtjes zweven…
een bonte stoet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 108 duister
blijf zitten waar je zit
en verdrogen in zout
andere borrelen aan het oppervlak
meer of minder paraat voor een
vurig Gallisch gevecht
of voor iets anders vruchtbaars
sommige slaan kletterend tegen de wand
of schuren over de grond
ze komen binnen in weerloze dromen
zijn gevlogen als het ochtend wordt
ook zijn er woorden die zweven…
Trekvogels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 Onbereikbaar ver vliegen ze
Met onhoorbare vleugelslagen
kiezen ze gestaag hun weg
Zeilend op verlangen
Weg van een wereld waar
de koude aan de deur klopt
In hun flyers high ijlen ze
naar een zomerse winter
Hoog boven hun oude huizen
laten ze onze aarde los
Ze zweven steeds kleiner
naar een nieuwe oude wereld
Nog slechts leestekens…
depressie
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 138 soms voel ik me eenzaam…
zo alleen tussen vier witte muren
zit ik naar de zwarte cirkeltjes te gluren
die mijn halfgesloten ogen
projecteren op die witte muren
de seconden die dan uren duren
wanneer mijn geest gaat zweven
en spontaan mijn hartje laten wenen
maken mij zowaar ellendig lam
mijn handen rillen en zo ook mijn hart
kleuren mijn…
Rietveldzit
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.002 We zweven! We vallen!
Uitklapreflex van beide armen.
Daarom zit de Rietveldstoel zoals hij zit,
zo laag en blauw en rood en goed,
als om er op te wijzen dat men af en toe
eens moet gaan zitten op een stoel
die er niet staat.
-----------------------------------
uit: 'Het ging over rozen', 2002.…
Roofbouw op het ijle
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.337 Nu ik nog ben wil ik de dood beleven
te meer daar hij als waarde niet bestaat,
ik pleeg geen roofbouw op een later staat
waar ik als ziel of schim subtiel zou zweven.…
Vergankelijk.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Stof stuift door mijn kop
zinvolle gedachten vervlogen
in mijn denkruimte van zijn
waar is de verloren vraag
verdwenen in het niets alom
een ons onbekend terrein
sporen zweven er volop
vruchtvolle zaden bewogen
in een natuurlijk vertoon
waar blijven de vruchten
vergankelijk is het verdorde
oer onmetelijk fantoom
meteen begint het…
een spetterende dood
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 2.805 ik wil springen maar
kloven gapen me aan
hebben alles gedaan
om me te weren
ze gronden me af
beleven me pas als ik
het echt ga proberen
toekomst delen in het
zwarte geplet door
zwaarte en kracht waarvan
ik vooralsnog niet kon winnen
zo dacht ik in de arrogantie
van mijn zelfmoordlach
wachtend op jouw beminnen
zweven is begin…