Alle inzendingen

Die dromerige nacht aan de kust hield jij mijn eenvoudige werkelijkheid dicht bij de zacht schijnende lantaarn en ik riep nog eenmaal "Jeugdliefde" door een intense droom gebracht alles samengevat tot de essentie in de bezinning van een eenzaam bestaan.…

Door het slijk Sleept hij zijn vleugels. Hij is niet geslagen, Maar wijst met zijn arm. Zacht klinken zijn woorden. Een stem roept zijn naam. Zijn meest heldere ogen Stralen diep in de nacht. Niet langer blijft hij, Hij is al gegaan.…

Wel honderd dichtsels zond ik naar de hemel in de hoop dat je er een leest de tranen ziet die ik heb gelaten dan zijn ze niet voor niets geweest…

Te rusten lig ik stil en hoor het klokke-tikken het meet de nacht, aldoor, aldoor, met ogenblikken. Mijn schone droomgedachte faalt door 't tikke-takken, de slinger steigert op en daalt, gaat rijzen, zakken. Dat klokgetik in stille nacht doet ijzen, ijzen - want slaaploos door gedachten-jacht volg ik die wijze. ------------------…

Hoe ik me ook verzet, het zal niet baten Het deprimeert me, en het maakt me bang De buurman heeft het vast niet in de gaten Het is voor hem allicht van geen belang Een tijdlang onderging ik het gelaten Allengs heb ik de aanblik leren haten En 't gaat niet weg, dat bloemetjesbehang. ----------------------------- uit: 'Grabbelton', 2001.…

Lint van helder blauw versiert het groene landschap vloeit zacht naar de zee Langs de rivier fluistert het glinsterende water zacht, een echo van gedachten die ik niet kan vangen. De wind streelt mijn huid als herinneringen, en alles lijkt tegelijk dichtbij en ver weg. De bomen buigen mee met een geduld dat ik zoek, hun schaduw tekent…

Sigarenrokers krijgen klap op klap. Wie roken wil moet zich legitimeren, De fraaie cedar kleur wil men nu weren, Maar de accijns wordt de genadeklap. Wij maken mee dat hét moment straks daar is Dat de sigaar nu ook eens de sigaar is.…

Ik herken stukjes van de weg verbindingen zijn verdwenen wegwijzers ontbreken nog steeds De aantallen zijn te tellen de seizoenen, woningen, vrienden De rest is een droomsnoer van verlangens en feesten onbeantwoorde liefde en volmaakte ogenblikken: herinneringen in het diepe zwart, oplichtend als zwevende eilanden met sierlijke pieken…

Haar figuurtje was oh-la-la, Koolzwarte ogen, ravenzwart haar, Karmijnrode lippen om te zoenen, Een schoonheid voorwaar. Ik bood haar aan wat zij graag wilde, En ja, dat stond haar wel aan, Dus sloegen wij spijkers met koppen, Dat heeft ons beî welgedaan. Wij hebben nu twaalf kindren op rij, Een compleet dozijn, Met wie wij beî zijn…

Natuurlijk ben ik uit het veld geslagen alsof Nederland van de Europese kaart is gevallen natuurlijk ben ik van de kaart Nederland de voorvechter van Europa met de Benelux, de EEG en nu het VE Mevrouw Koekoek klinkt niet meer in de Kamer een vrouw minder dat telt dubbel hard Maar goed wellicht mag ik straks hand in hand wandelen over de Nederlandse…

Hij dacht een opera buffa te gaan zingen doch niemand zag hem zitten als premier verloor z'n kop, met al die buitelingen totdat een diva zei, ik zing wel mee en groef haar graf al in de opening Verkenners uit 't verleden kwamen langs een blaaskaak die niets deed dan grijnzend zwemen met hoge hoed, niet serieus te nemen Twee oude mastodonten…

Uw tere tred in ijle stille sfeer - in mij, in mij de nacht! - ik wacht op u… om u dat ‘k nog begeer. Mijn leven zij, zo ik mij tot u keer… - vergaan van u bedacht - en zacht de open droom te efemeer. Te zijn in ’t ongetijde, dit niet meer… - een schijn in stille pracht verragt - en dieper is het zinken weer. Totdat…

Stem wie je wilt. Op de lieve mevrouw van de overkant, de jongen met de groene baard, het lekkerste hapje uit de krant, de salonsocialist, het sprekende weekdier, het grijze toppunt van onkreukbaarheid. Stem een regent of opponent of dilettant, alles is goed, behalve Trots en Vrij – laat Vreeswijk liggen waar het hoort, ver onder ons…

Hun glans verloren Steeds meer vallen ze uit elkaar, zo klein zijn de vaste verhalen geworden die, eenmaal uit de dagelijkse gebeurtenissen gezeefd mijn leven en identiteit vertegenwoordigden En steeds minder mensen kennen nog details die een echt mens van me maken Gelukkig ben ik niet die verhalen van mijn leven geworden en beter…

Wat is kwaad, wat is goed in ons bestaan? Twee krachten die elkaar bejegen, zij trekken samen door ons wegen, waar licht en donker verder gaan. Goed is de hand die liefde biedt, die troost waar pijn de hoop wil breken, die zwijgt maar nooit de mens zal wreken, en leeft waar hart en vrede geschied. Nietzsche zei: “Er is geen kwaad, geen…

Zacht omhooggestuwd vleugels omarmen stilte weg naar het licht toe Verlangen naar een plek waar zachtheid de lucht vult, waar mijn overvolle zintuigen langzaam stilvallen. Een ruimte waar elk geluid fluistert, en mijn geest in stilte mag uitademen. Dromen van een tuin met paden van mos, waar bloemen hun geur aan de wind toevertrouwen.…

We maken allemaal een hokje rood, Daarna gaat Nederland de stemmen tellen, Of het naar links of rechts zal overhellen, Maar meestal wint de grijze middenmoot. Dan duurt het twee, drie jaartjes ongeveer, Daarna doen wij hetzelfde nóg een keer.…

Tijd Tempo: 60 bpm Turend tastend, teder tikkend, troebel testend, taai tragisch, terloops tartend, trots tonend, traag trekkend, tobbend tegendraads, teer trippelend, tam tolkend, teleurstellend twijfelachtig; tijdloos…

Ze hangt daar hoog, van zilver zacht, een spiegel in de donk’re nacht. Ze waakt terwijl de wereld slaapt, haar glimlach aan de hemel straalt. Ze kust de zee, de wolk, het gras, en maakt van schaduw stille was. Een droom zo puur, een licht zo klaar — de nacht lijkt minder eenzaam daar. De wereld houdt haar adem in, de wind beweegt op teugen…

Ik wandel al lang door 't leven Langs mijn levenspad, Over heuvels en dalen, Genietend van al ’k heb gehad. Als heuvels voor mij te hoog zijn, Loop ik gewoon ’n eindje om, Ontmoet soms moois onverwacht, ’k Op onbekende plekjes kom. Zo blijf ik genieten van het zijn, Elke dag weer opnieuw, Blijkt ’t zijn nog steeds fijn te zijn.…

De zon die toch weer door de wolken breekt alsof ze nooit door duister werd gehinderd is beeld van wat mijn hart beleeft en wat het voor jou óver heeft: veel moeite maar ook licht, een geur van late rozen, een kinderlied dat nergens zwicht, een glimlach mooi als een gedicht dat zelfs verliefden kan doen blozen.…

Gedichten stromen als stuwend water uit mijn pen als onuitputtelijke huilbuien onmogelijk nog enig andere taak te verrichten jij bent niet meer…

"Ik doe met die onzin niet mee", zegt de kok van eethuis MIDI, "De ene wil het zus, de andere zo, er komt geheid herrie ! En zoals stond te lezen in de kranten, maak ik 't makkelijk voor mijn klanten, ze hebben keuze uit GOED DOORBAKKEN, WELL DONE of BIEN CUIT" ...…

Het is woensdag 27 oktober 2025 de dag van de 2e Kamerverkiezingen! de dag van de democratie!! D Day, de dag van de beslissing? nou dat laatste, vergeet dat maar daarvoor is Nederland te onsamenhangend eenheid in 't Koninkrijk ver te zoeken verdeeldheid aan de lopende band geen pijl op te trekken Wilders zal wel zakken maar zakt niet…

Het is beter dat het onzegbare zwijgt dat een vrucht langzaam rijpt dat je rustig blijft en naar je eigen boezem grijpt Het is beter dat je geen kuil voor een ander graaft dat een ander jou geen stuipen op je lijf jaagt dat je niet hoog van de toren blaast en je mond voorbij praat Het is fijner dat je aardig bent voor je medemens en…

Nerveuze vegen over een doorleefd schort. De geur van kruidnagel; kruitdamp stijgt op - uit rode kool. Haar gedachte krult, terwijl mijn lichaam deinst. Mijn ogen prikken; 'k lus geen rode kool. Stil jij! Smakalak étan!…

Het is voorbij gegleden Het ging bijna ongemerkt Alleen nog maar verleden Het lichaam zeer beperkt Nog steeds dezelfde kleden Alles dertig keer zo duur Een kleinkind overleden De klok slaat negen uur Leeftijd is maar een getal Maar dit voel je overal Honderddertig is wel zat Hoger hoeft ie niet de lat Je levenlang gebeden Bijna iedereen…

de romantiek in jouw versregels doet mij huiveren van verlangen alsof ik al een tijdje intiem woon in de mystiek van jouw gedicht er vrolijk door de zinnen wandel af en toe blijf wachten bij een komma zonder twijfel, alleen om te rusten de mystiek in jouw gedicht doet mij stil staan bij de punt wat jammer dat je nu al stopt mij niet nog…

alleen? Hallo? Help! Zie je niet dat ik verdrink? Laat je dat toe? Heb ik dit verdiend? Ben ik verdoemd? Liefde, zeg je? Ik antwoord niet. Pijn… Help! Fluister je? Ik hoor je niet! Ik schreeuw. Ben duidelijk. Geef antwoord. Liefde? Maar HEER! Ik ben bang! Help! Ik weet dat je er bent! Zeg je naam! Ben duidelijk! Ben duidelijk……

Onder het gewicht van wolken tussen hoge distels en scherpe stekels de graftombe van gebroken kalksteen in jaren van slaap en stilte geen berichten van de dichter. Verloren woorden in vergane armen niet verscheurd tussen vorm en vers noch zwervend tussen het wit en het zwart van papieren nachten zijn naam die geen verder verdraagt.…