Alle inzendingen

Een neushaartrimmertje op batterijen, een buitenkeuken voor op mijn balkon, een zitmaaier zo groot als mijn gazon en groene stroom bij zeven maatschappijen. Verleidingen zijn vaak te groot voor mij, gelukkig is Black Friday weer voorbij.…

misschien kan dit ‘n kerk zijn in ‘t midden van de gemeende woorden die ‘t vereeuwigen zal of ‘n vestingwal tegen de tanks van de tijd die te vroeg of later de rust doorzeven met hun vooruitgesnelde nijd dit durft ook voor de troepen uit (‘t zijn de eerste klappen niet) de waarheid te verbeelden want ‘t tegendeel verspeelt de stem van de…

Kijk, dacht ik hoewel ik niks laat zien want ik hoef mij zeker niet in kinky outfits te hijsen om iets te bewijzen wat nooit maar dan ook nooit never nooit niet zal zijn omdat iemand mijn vrijheid gaat beknotten een zotte vlotte haarstijl verlangt mij bang maakt en laat kwijlen wat jullie, ijdele taalfrutselaars opschrikt van de vertrouwde…

Liefde verloren Vergaan in het leven, vergaan in dit bestaan, maar vergeten in mijn hart zal nooit overgaan. Elke keer weer voel ik je liefde door me gaan maar hij voor mij zal altijd bestaan. Zoveel liefde en kracht heeft hij mij gegeven en verlies die hij achterliet. Ik zal dit nooit kunnen verwerken en nooit meer zonder jouw kunnen bolwerken…

Kijk, dacht ik hoewel ik niks laat zien want ik hoef mij zeker niet in kinky outfits te hijsen om iets te bewijzen wat nooit maar dan ook nooit never nooit niet zal zijn omdat iemand mijn vrijheid gaat beknotten een zotte vlotte haarstijl verlangt mij bang maakt en laat kwijlen wat jullie, ijdele taalfrutselaars opschrikt van de vertrouwde…

Het lijkt geluid dat nooit afwezig was: de beurtval van de peren in het gras. De wind haalt nog maar adem, maar die zucht voorspelt de gang van kan niet op naar sober. 's Ochtends nog september, 's avonds diep oktober trekt in augustus al het najaar door de lucht. Of 't blad nu is verzameld aan de voet of zich als dichte kroon verheft,…

Trijn biechtte onder meest haar zonden, dat z’ in ’t hooi Geraakt was, with a fine English boy. En wat gebeurde daar? zei Heeroom; biecht terdege. Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

Dochter Giulia op de fysiomat bij Matthias in Doorn Vader Jan Jacob bijkomen in de fijnste Gasterij van Doorn 'De Kluis' Gasterij Doorn voelt als een thuis met heel vriendelijke vooral mooie open mannen niets gesloten juist die sfeer voelt als heel erg open met een mooi groot terras met fijne banken en stoelen het ontbijt alsof je er geslapen…

De sterrenhemel vertoonde zich naakt aan hem Elke avond weer De nachten waren zoel of stervenskoud Het deerde hem niet Zo leefde de gesjeesde architect In een lege regenton Hij at het water dat neerdaalde als het regende En dronk het eekhoorntjesbrood dat aankoekte Aan de zijkanten van zijn ton Zo was zijn leven fel en grof gekarteld Iets…

Hoor mij aan in het licht van ochtendgloren, waar ik uitkijk over onbevlekte velden. Uit gratie geraakt, voor altijd verloren, als in obscuriteit gevallen helden. Daag mij uit, als een ode aan het bestaan, vervliegend als damp in sluimerende mist. Waar gemoedsrust mij heelt, onbezonnen doch begaan, in vlagen van wanhoop, voor altijd betwist…

kon ik alleen bestaan in jouw gedachten moest ik ooit ergens onderdak vinden omdat ik geen plek vond bij hen die mij nooit echt beminden of ‘t nest waar om mij slechts werd gelachen kon ik alleen bestaan in jouw gedachten als vooral mijn woorden de eenzaamheid de leegte, angst en pijn deden verzachten van binnen, zo leven werd bewaarheid…

Soms is een schimmering harder dan de werkelijkheid, wanneer elke gedachte aan jou mij verblijdt. Het stille weten, wat niet is, wordt dan ook nooit een gemis. Wanneer je weet wat altijd zal zijn, is jouw leegte nooit meer mijn pijn. Het zal volstaan in jouw wereld van bedrog, de liefde waarin jij je uitweg zocht. Het einde van een nieuw…

dit is een gedachte als ruimtelijke sluimering (niet van tijd) waarin alles draait om het denkbare -hoewel meetbaar is niets tastbaar geen wiskundige functie maar bedekte termen van vrijheid in gebonden toestand tot op zeker punt…

Ochtend in de winter. Het dak van de school wit van de sneeuw. Maar op de speelplaats valt geen sneeuwbal meer te maken. Maandag de dooi zet langzaam in. Enkele ramen zijn verlicht aan de overkant. Ik zie de juf ze is er al. De kinderen nog thuis ontbijten in pyjama. Het schoolbord leeg stoeltjes in een kring. De rondvraag kan…

============== =================== onder een betonnen vloer ligt het kind dat ik had moeten zijn. ik tekende mezelf in twee helften: één die lacht, één, die de nacht uitgumt met lipbijten, bedplassen etc. ergens daartussen ademt sporadische herinnering ik leerde dat mijn lichaam een huis was zonder sloten, dat de vader, de toekomst…

Mijn geboorte heb ik onthouden maar zonder bijsluiter want woorden kende ik niet alleen ervaringen en associaties van ervaringen met ervaringen en als tiener droomde ik vaak omhoog te kruipen uit een hol in de grond: licht aan het eind van de tunnel die nauwer wordt mij omklemt en bang maakt flauw te vallen en te stikken Ik kan niet…

Ik doe het kort maar krachtig uit de doeken klimaattafels die geen vooruitgang boeken noch in de ozonlaag noch stikstofhoeken daar is de eensgezindheid ver te zoeken Het liefst zou ik ze collectief vervloeken Red moeder Aarde! Dát zou ik verzoeken!…

D’avondbries waait z’n hoofd leeg, ’t Ochtendbriesje weer vol, D’ganse dag waaien gedachten heen, ’s Nachts betaalt hij de tol. De faun en de nimf wachten stil, D’elfen vieren hun jaarlijks feest Van de zonnewende die’s op til, De zomermaand bijna geweest. In droomland verhaalt de fee, Wat is geschied en komt, Neemt hem in haar sprookje…

Herfstblad dwarrelt neer fluistert zacht over de tijd stilte omarmt land Avond daalt neer over de laatste glans van het bos, wind schuift langs verweerde takken, en elk dwarrelend blad fluistert over het zacht verglijden dat november met zich meebrengt. Licht vervaagt sluipend op natte paden, broos en onherroepelijk, en ik blijf staan…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ----------…

Bij het denken aan de liefde Heb ik liefde lief, En ‘t is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief. ----------------------- uit: Pan (1912)…

Zo de klimaattop hebben we gehad Een snelweg door het tropisch regenwoud Is wat Belém er straks aan over houdt En Wopke kreeg niet wat was ingeschat Drie keer meer geld naar klimaatadaptatie En minder poen naar klimaatmitigatie…

“Al zoveel gaatjes gedicht, gezichten op- en afgetuigd, maar de ruimte overtuigt niet meer” Aldus dobberend als Perseus, onwetend in de zee der eindeloze mogelijkheden; “gezegend zij de ideeënstrijd!” Dan maar buitelen over Slift, of soortgelijke, een allesbehalve giftige cocktail eigenlijk, maar de op hol geslagen pronkstaart van…

Leef je leven Denk niet aan morgen Leef vandaag Een leven zonder zorgen Ooit komt er een dag Dat het leven naar je lacht Vechten voor geluk En niemand maakt dat stuk Leef vandaag…

In het hersencafé waar wachtenden hun gedachten neerzetten als jassen over een stoel, haalt Jim mij op. Hij weet de weg en ik ook - al is het een weg die kronkelt door twintig jaar van stemmen, vragen, schaduwen. Aan de houten tafel staan twee vreemde apparaten, stil als dieren die niets verklappen. Vandaag ben ik stabiel genoeg om niet…

Ik voel de vleugels van vergetelheid mij omarmen, als een warme deken op een koude nacht. Gevoel vervliegt als rook naar andere kusten, zodat dit moment is ontdaan van pijn en schuld. In perfecte samensmelting van harmonie en ontzag. Eenzaam penetrerend, doch aangenaam bekend. Maar ik ontwaak, als uit een boze droom. Naakt in mijn schande,…

Moeder Gaia draait haar blauwe planeet in trage banen door het doffe stof en nevelige dampen. Ruimhartig deelt de oermoeder van het ruimteschip haar reserves zwijgend uit. Zij toont de wereldlingen dat oneindigheid niet bestaat het vermoeide m’aidez m’aidez blijft ongehoord. Tot geen vogel nog door de lucht zal dansen…

In Hamburg was het dinsdagavond feest. Ik heb mij door mijn zoons graag laten paaien Gezamenlijk Rod Stewart uit te zwaaien, En ik ben blij daarbij te zijn geweest. Gezien zijn stem heb ik hem eerst maar even Een handjevol met Pottertjes gegeven.…

hij dwaalt liever door de diepste dalen dan steeds naar nieuwe toppen te reiken in falen is hij zo onderhand dan ook goed getraind zijn benen bezwijken bij de minste geringste tegenwind, zijn knieën zijn van kindsbeen zwak een wrak is een te mooi woord om hem te beschrijven dan zou hij eerst nog iets gaafs geweest zijn…

ik ontving een bericht waarvan elke letter elk woord elke punt elke komma elk uitroepteken het waren er drie omringd werd door zuiver bladgoud ‘n punt was een eilandje de letter “o” een atol de “c” een sikkelvormig eiland in een gouden zee het bericht sloot af met een dieprode emoji enne……sommige woorden toverden een…