Alle inzendingen

weer een nacht abominabel geslapen ik lag daar voor apegapen denkend aan ‘de zaak’ aan dat verse eelt op de toppen van zijn linker vingers hij moet vlak voor zijn dood nog hebben gespeeld ‘deinend als de zee’ in zijn laatste gedicht bekommert hij zich slechts om de melodie boven elke ritmiek en zelfs thematiek die amper ter zake…

zo nu en dan voelen wij dat ons de geest is gegeven dat de beesten die wij in wezen zijn liever hun daden lezen in verdichting dan de vreselijke bloedspetters uitgelicht in ochtendbladen ‘all over the place’ te moeten vrezen zie ons dan maar als gekke paarden ‘young’ en adellijk welteverstaan door muzen gedreven als ware Pegasussen…

dit is een nieuwjaarsgedicht het is geboren uit deze korte dagen naar ’t zuiden wil ik me niet wagen dan moet het maar met weinig licht het is gemaakt van wat me rest: vriendschap en hoop op betere tijden strijdlust ook in ’t onbestemde lijden geschreven op weg - van oost naar west weer een jaar om te lachen en te rouwen om bemind te kunnen…

Her-inneren is zacht terugkeren naar de kamer achter je ogen, waar gedachten hun schoenen uitdoen en het hart weer ademhaalt. Daar, achter het gedoe van de dag, ligt een stoel van stilte die altijd op je wacht. Je hoeft niets recht te zetten, niets te bewijzen, alleen maar even binnen te komen met lege handen. En als je dan zit,…

Hebben is geen werkwoord hebben is maar weinig leven, niet het ware Ja, ik wil ervaren, genieten, blijven bestaan, de wereld dus veiliger maken te beginnen bij mijzelf: dag spiegelbeeld vandaag wil ik liefde vandaag wil ik de twee…

De Kerst is koud dit jaar, Gelukkig brandt hier de haard, En dat is goud waard, In Oekraïne zaait Poetin kou. Geen oorlog maar burgerleed, Onnodig en verschrikkelijk wreed, Onmenselijk, door Trump gedoogd, Begrijp niet hij ermee beoogt. Daar heerst geen Kerstgevoel, Maar verdriet en kou, Kennelijk Poetins schandelijk doel. Europa schreeuwt…

'k Zou zoo graog is willen weten, Waorum toch bij nacht en kou 't Kiendje, ellendig en vergeten, Ien 'en kribke liggen wou: Beekje, gij die kabblend, hipplend Langs en deur de velden zwiert; Veugeltje, dâ fladdrend, tripplend Al oew deuntjes kwienkeliert; Wiendje, gij die 't gruune tekske As 'en snaortje trillen laot; Lemmeke, dat…

Verdorie weer geen witte Kerst dit jaar Ja wel een koude want we konden schaatsen Maar meer dan fierljeppen of dan kaatsen Gaat het niet worden in het noorden daar De kruisjes zijn voorlopig van de baan Met Pasen gaan we er weer tegenaan…

De kaars is bijna opgebrand Het lijkt al aardedonker Geen weg te zien, geen overkant Waar bleef al het geflonker? Waar is de brug, waar is de dam De kaars dreigt uit te waaien Wat rest is nog een vage vlam Weet hij nog op te laaien? - Gelukkig lichten sterren nog volkomen En schijnt de maan…

Het gevoel zit veel te diep van binnen Wanneer kan ik weer gelukkig zijn Dit is de enige wedstrijd die ik niet kan winnen De sleutel heb ik nog niet gevonden in het leven Het gevoel zit veel te diep van binnen Ik moet opnieuw gaan beginnen Zoveel leed is aangedaan in je nog jonge leven Je hoopt op de zon maar nu is er alleen nog maar regen…

armen langs de rivier mijn lichaam stroomt waar ik vandaan kom zal alles anders wezen de hoofden in wolken verdwaasd vervlogen waar ik vandaan kom is ieder wezen anders op de verkregen benen heel kort als evenbeeld waar ik vandaan kom in wezen anders niets harten achter alle dijken tegen klotsende vloeden waar ik vandaan…

Sparren en daken glanzen vol witte poeder; kou warmt sprookjeshart.…

er gaat een zacht gefluister door de dorpen, door de steden in elke taal een eigen lied toch klinkt het unisoon: vijheid, vrijheid, voor alle mensen eerbied, liefde voor iedereen er klinkt een zacht gefluister in grote katedralen, in kleine kapellen, vanop de minaret, uit heilige tempels vijheid, vrijheid, voor alle mensen eerbied, liefde…

- na Eurydice- Hoe het begon blijft voor altijd geheim in de indirecte rede de oratio obliqua hield zij een speech over mortis initium was het eind van 't begin of begin van het eind? Onbestemd hapt' ik toe en zei adem mijn adem voel mij night en day o Alice in wolkenland Wild is de wind Night and day die begon als een…

Ik vraag me af: wat is dichten? Is dat gewoon er voor te zwichten woorden fraai te rangschikken om het geheel te laten klikken. Dat klinkt heel makkelijk niet waar? Daar is de dichter toch zo mee klaar? Of schuilt er een adder onder ‘t gras? Daar is de dichter niet mee in z’n sas. Zowaar heeft de dichter al twee strofen en dat zonder zich…

het lage zonlicht tekent zachte schaduwen van de fiere eik op de hoge, blinde muur…

'Als ik Hem maar kenne Hem de mijne weet' nou dat moet nog komen want als ik hen maar kenne zij kwamen met duizend en 1 voor Hem de geborene in de Kerstnacht de Westerkerk was helemaal vol kou en gure wind waren getrotseerd 'Duizend, duizend maal oh Heer zij u daarvoor dank en eer!'…

zij probeerde het grote binnenin de randen van miniaturen schilderend te vangen houd je pas één tel in als je me over het hoofd zal zien lees dan de poëet die met penselen-pen een ingeraamde queeste naar zinnen biedt de onpeilbare diepte van haar ziel niet vinden kan…

De tafel staat te vol voor wat er niet gezegd wordt. Bestek tikt nerveus tegen porselein, alsof het ook weg wil. Er is kalkoen die niemand snijdt, aardappelen die afkoelen terwijl herinneringen warm en gevaarlijk worden. Iemand lacht te luid, iemand zwijgt te lang. Wijn vult glazen en leegtes tegelijk. We proosten op gezondheid met…

Lyriek is voor wie er gevoelig voor is een repeterend perpetuum mobile geen automatisme want ieder idee wordt klankwoord, nog voor het geboren is als sluimerde het in de moederschoot prenataal, als in blije verwachting lexicaal in een deel van je hoofd parentaal, in de kwab temporalis - wel iets anders dan taal van het paren…

Mam, wil je de auto even stoppen, hier, langs de weg waar alleen de lantaarns luisteren en de ruiten doen alsof ze niets gezien hebben. De wereld schuift nog na in het sidderende stilvallen van richtingaanwijzers en gedachten, jij kijkt opzij en in je ogen hangt een vraag die ik al jaren ken: “Wat is er, lieverd?”…

Zo graag schreef ik een kerstgedicht met woorden helder als het licht dat overal wil schijnen, maar ach, ik kan het niet. Zo graag schreef ik een kerstgedicht dat aan elk mens een nieuw gezicht, een zuiver hart zou schenken en ook de vrede wenken, maar ach, dit kan ik niet. Zo graag schreef ik een kerstgedicht dat mijn en veler schreden…

- Odysseus meets Nausikaä - Wie spoelt daar aan en strompelt daar een nieuwlichter, een avatar een aardgebonden vreemdeling die zich halfnaakt als drenkeling gestrand op 't eiland der Phaiaken bekend maakt aan Nausikaä? Zij zag een grote zwerver zwaar vermoeid achter wat struikgewas herkende hem als androïde en zei tot haar slavinnen…

De vlammen stonden bevend en bedeesd te branden in de kerstboom, en daaronder eerbiedig aangetreden om het wonder de ezel en de os, het brave beest. En Jozef ook, misschien het allermeest verwonderd over wat er met en zonder hem was gebeurd, maar blozender, haast blonder en blijer dan hij ooit nog was geweest. Maria in Mariablauw en wit,…

In de donkere dagen van Kersttijd is een kind van licht gekomen, de maan stond helder over de dijk en ijzel hing aan de bomen. Onder de doeken in de krib daar lag dat lief Jezuskindekijn en spelearmde en van zijn hoofd ging af een zuivere lichtschijn. Maria die was bleek en zwak op de knieën neergezegen en zag blij naar het kindeke;…

Het verroeste omsingelde land, Brandend onder een paarse hemel. Gebrandmerkt door vermoorde kreten, Die geruisloos verdwijnen onder een prikkelende regen Van een getorste heer. De getorste heer buigt de horizon, Met wetten van staal en angst. Zijn handen werpen steden in scherven, Zijn ogen meten loyaliteit in stiltes. Waar hij passeert…

Ik neem aan dat ook arme ouders willen Dat al hun kroost op school gaat voor een tien. Soms kunnen die door kippigheid niks zien, Vandaar dat men nu pleit voor gratis brillen. Voortvloeiend daaruit is het resultaat Dat ook de bril steeds voor de baat uit gaat.…

Langs het kozijn en zonnescherm zie ik een takkenweb zonder blad de late middagzon nog zichtbaar het was de warme melk die ik vergat.…

God, Geloven Gaat mijn pet Te boven…

In hoeverre je echt dood bent nu je blijft leven in mijn gedachten durf ik niet met stelligheid te zeggen ik ben in de war over een hulpverlener die zijn zakken vult met nietsdoen omdat je bent verdwenen in mijn angst in de bizarre leegte van het niets zit ik je achterna met mijn demonen is er geen verklaring mogelijk om je een dienst…