Alle inzendingen, jaar 2015, week 23

Heb je ooit gedichten geschreven ? Nee nooit of ja wel eens een paar regels noem het maar Poëzie je kunt ook zeggen dat je maar wat schrijft en dat je her en der wat wit laat vallen dan weet iedereen dat er steeds dat moment iets is dat je niet zegt precies dan ontglipt het je je kwam dichtbij ze zaten in het riet…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten, waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt. Nog bloeit de linde niet, maar heimweezangen vervoeren al mijn ziel die wacht en zucht tot weldra weer de bloesems vrolijk hangen en met aroma vullen ’t blauw…

Vaak heb ik gedaan, wat ik niet wilde doen. Vaak heb ik gedacht, wat ik niet mocht denken. Vaak ben ik geweest, waar ik niet wilde zijn. Ongewild maak ik fouten, die ik wil vermijden. Toch, Al die daden. Al die gedachten. Al die wegen. Al die fouten, leiden ons naar onze bestemming. Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om…

Er stonden monumenten op het veld die door Van Gogh gepenseeld konden zijn De kleur geel zag je soms een blauwe strik van een zomerhoedje We lagen verscholen tussen tarwe en gerst bekeken de monumenten Hadden ze de namen van de verloren zonen of bleven het onbekenden…

we noemen het bij de naam het monogame in de klank heeft werelden verwoest, zon op schemerlicht doen lijken links en rechts komt het verhaal van die- en die maar hier betreft het jou en ons in alle staten elke dag ja is er één, de tweede kijkt naar morgen waarheen je gaat ik weet het niet ik kan slechts voor je zorgen…

In een vraag- en antwoord spel met schoonzoon, weet ik niks te zeggen wanneer hij gewoon zegt, dat doen we gewoon voor je! Ik app hem terug; zit even zonder woorden, krijg een smiley terug met de boodschap, Ma, da's me nog niet eerder overkomen, een schoonma die niet op haar woorden kan komen!…

Zo dacht zoonlief, dat zijn ouders wel iets zouden kunnen hebben aan een airco en bracht er eentje langs. Mooi ding, bekend merk maar een lawaai dat zo'n ding maakt en om nou te zeggen: wat knap je daar van op, niks hoor! Joh, kom dat ding maar terughalen want wij, hebben er gewoon niks aan! Mam, zegt zoon ik heb er geen ruimte meer voor dus ik…

Ik zie de waterval daar stort mijn traan zich naar beneden.…

Na het leven volgt de dood, een feitelijk gegeven. Maar is er leven na de dood of is er slechts dood na het leven? De één gelooft in reïncarnatie, de ander houdt vast aan hemel en hel, maar niemand komt met concrete bewijzen dus weet iemand het eigenlijk wel? Ooit zal ik weten wat waarheid is, ooit legt het geheim zich bloot. Maar doorvertellen…

De liefde is op vreugde gebaseerd Gevleugeld gelanceerd Onbeteugeld en soms onbeheerst De liefde is: een geel met groen gebiesde vis, in water zo helder en fris, als de gedachten van een pas verworven nog onbedorven jonge pater op weg naar de mis. De liefde is een beste borrel, puur en onverdund, een gerstekorrel of een blaadje…

Te lang ben ik Mezelf kwijt geweest, Bewoog niet meer, Maar schuifelde, Ritselde hooguit Als een herfstblad Op een verlaten strand, Alleen van nul en generlei waarde nog - Tergend langzaam begin ik De eindeloze, donkere tunnel Achter me te laten, Word me zonder dat ik Er bij stil sta weer bewust Van wat ik verloren ben,…

Waar ben je Heb je die vogel ook gezien? Vind je het ook mooi Zoals ze spelen in de lucht Om elkaar heen vliegend Kijk jij met hetzelfde oog Of is jouw oog bevlekt Bevlekt door de geschiedenis door jouw land Of jouw familie De hand die jij mij ooit gaf Is de hand van een vogel Die niet naar grenzen kijkt Die overal zijn plek kan vinden…

Dreiging alom, eindeloos lang. Klein maar dapper, ik ben niet bang. De dagen zijn gevaarlijk. De zon, te fel, te licht, maakt ons zichtbaar. Paniek op mamma's gezicht. Te laat. Ontdekt. Terug naar huis. Je wilt niet maar je hebt geen keus. Geen opties dus je gaat. Dus knop om, gevoel uit, laat geen traan toe denkend aan wat komen gaat. Het…

Zonder je te kennen masseer ik je nek, je schouders, leg ik mijn wang tegen de jouwe Gevoelens van tederheid wellen in me op En ik zeg, ik heb je lief…

in het stiltegebied dat sprakeloos maakt wentelen woorden naar oppervlak. kwetsbaar. gedachten nog bladstil, moet ik wennen aan een wereld van breekbare zinnen, aan het platgetreden pad. in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

Vanmorgen, net aan uit het ledikant, de ogen nog niet helemaal ontsloten, zag ik wat grijzigs staan met lange poten en gele snavel, aan de vijverrand. Doodstil, de nek gestrekt, klaar om te stoten als een biljarter, voor een losse band. De keu fixerend in de juiste stand om deze carambole niet te verkloten. De ogen, feilloos als een goed…

Je kwam in kleuren als het morgenlicht de rode roze warme tinten. Wees welkom sprak ik zacht, er is een woning achter deze deuren. Zij kunnen rusten in mijn groene bed, ik brak en viel, maar kwam geheeld naar boven. De woorden werden tot een huis, omzoomd door tuin met lommerrijke bomen. Je rode roze tinten voelden zich daar thuis en bouwden…

ik zet een streep door mijn gevoelens denk aan woorden die beginnen met al jouw punten achter mijn zinnen want niets = wat het lijkt nee, nee, niets = wat het lijkt jij liet de vijand stiekem binnen waste z’n voeten likte zijn hielen kuste de grond waar hij op liep ha, ha, niets = wat het lijkt ja, ja, niets = wat het lijkt…

(voor mijn vader) Ik vernam dat mijn trieste vader aanzien verkreeg in hoeverre zijn preken in goede aarde vielen en dat was altijd afwachten bij het norse publiek. In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch met hun zwarte oogkleppen en hinnikten…

een koele vochtige oase van groen en rust geuren van mos, bladeren en verrot hout je ademt snel, rilt even, voelt je koud terwijl een zachte windvlaag je angstige gedachten sust een zonnestraal schiet tussen 't bladerdek door beschijnt plotseling het bos in een gouden moment terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went blik gericht op het…

Ze zei: Natuurlijk hou ik van jou ik hou van jou met heel mijn hart Ik speld je echt niets op de mouw ik heb enkel mezelf niet ontward Ik vroeg liefje waarom huil je nu heb ik je dan wellicht pijn gedaan Passeerde je gister soms de revue dat jij heden in tranen moet staan Ze zei: Ik heb zo’n vaag verdriet met een gevoel van eenzaamheid…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen. Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…

ik heb een cocon van licht gesponnen uit vroege zonnestralen een zachte wind vergaarde de draden uit geurende bloemen ik wilde de zomer begrijpen reiken naar het feest dat lang geleden voor ons de tastbare hemel op aarde is geweest…

Zoals een man na jaren wedervindt Oudtere relikie, zijn jonge beeld: Onder de blonde val van vlossen weeld' Dat zuiver oog dat God in moeder mint, - Zo door het floers der eeuwen, dat haar blindt, En 't wee der wereld, dat haar u verheelt, Zovaak glimp van geluk de schemer deelt, Groet ziel van ver u, als die man dat kind: O ziel, o glans…

Dit zijn muurdagen. Ze lopen blind zichzelf te zoeken : een lege winkeltas, drie manden was en lange vingerhalen in het stof op de T.V.-kast. Er is niets ouds te zien, het proeft alleen maar zo. Het beeld is herfst. Als hij deuren opent, schatert hoop in een gladde boom. In trage ademstoten marcheert de stoet voorbij : kind met sjaal, een…

De tiende zit ik weer voor de tv, En kijk gespannen naar de blauwe ballen, Zal er een hoofdprijs op mijn lootje vallen? G, X, één, negen, negen, vijf, drie…. Nee! Het lijkt me stug dat ik een keer zal winnen, Want Griekenland haalt steeds de jackpot binnen.…

We zijn op tijd. Ik denk dat ik je nog zie ademen. Maar je geeft geen krimp tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen. We drinken cola uit een blikje, doden traag de stilte van de kamer. Buiten luiden klokken de prelude. De slagen sterven. We tellen af en tikken op het toestel dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar weg en komt…

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

tussen hemel en aarde hang ik naakt en ontmaskerd ondersteboven gekruisigd in het teken van het pentagram op drie punten vastgespijkerd aan de levensboom die wortelt in duisternis en onwetendheid maar in zijn kroon het witte licht verbergt tussen valse zekerheid en chaos dans ik als een derwisj die rondtolt op zijn hoofd, in ijdele…