Alle inzendingen, jaar 2015, week 31

Sêft sjongend op ’en paad Sêft sjongend gie ik op ’en paad, al lichter wjukke it liet nei it ferhaal fan in feilige haven. Noch núnderje ik yn it hûs fan eartiids foar him, dy't yn koele lekkens syn lichem nei my útskoot, it blomket blanke tederens. Ik sjoch mei kleare lust nei it skaad om syn mûle, de mulfinger folget linen dy't…

een kleine scene op het terras waar jij en ook de zon aanwezig was stralende ogen een vleugje flirt heerlijke woorden die niet door anderen waren te horen de ober serveerde een lach met ijs in het glas brak de verlegenheid open door ludiek weg te lopen wind parasolde bewegende schaduw speelde met highlights in de krul van je haar…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

Toen God de schapen had geschapen, Kreeg Hij aandrang om te slapen. Toen hij daarna zijn schaapjes had geteld Werd hij door de slaap geveld En was Hij uitgeteld. Daarom, als u eens lekker wilt gaan slapen, Zorg dan dat je vooraf wat hebt geschapen.…

Ik heb je gedragen, gebaard en gezoogd heb alles voor je bewaard, voor je gezorgd. Ik heb voor je gelogen, zelfs anderen voor jou alleen, bedrogen. Ik plaatste je op een voetstuk, zelfs hoger dan dat en nu aan het einde lig ik in mijn eentje, vreselijk op mijn gat. Mijn geloof in jou ben ik kwijt, mijn vertrouwen in jou…

De rivier willen we oversteken met het veer Hier aan de stoep gaat ie heen en weer Dwars op de stroom met volle kracht Het is de veerman die op ons wacht De motor komt voor ons even tot zwijgen Het is alleen de rivier die -als de derde- lacht Ze liefhebbert in een natuurlijke stilte Een reiger stelt het opvliegen…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

me overgolvend met haar zilte frisheid vervloei ik vol van haar weliswaar met tranen in mijn ogen want wat ik in één ogenblik bij haar gevonden heb raak ik zo weer kwijt wanneer ik terug landinwaarts trek…

U loopt er kans op jeuk en diarree Vanwege zeevonk, zweephaardiertjes, kwallen De waarschuwing voor plaagalg is vervallen Die naam was heel wat leuker, maar allez! En liever ook niet lopen op het strand Want dat ligt vol met kuilen en met zand!…

in de Chunnel bij Calais worden mensen doodgereden toeristen maken filmpjes van wanhoopstenten gevecht met prikkeldraad wordt dagelijks gewonnen door wanhopigen, op zoek naar menselijkheid de macht van de dollar verplettert mededogen .…

geef me het nachtelijk beeld van een hemelschittering dat leidt tot opbloei van sensualiteit een broedplaats vol liefde midden oneindigheid…

Ik ben zo,n lekker grensgeval en juist daarom geen specialist, zo toegespitst. In mijn geboortestreek groet de grenssteen al van verre. Het land van Herve roerde ooit eens samen haag, arden en uitzicht op de hoge venen; kerk en kapel zijn verhelderd met trotse grandeur. In Montzen wasemen de bossen romantiek, waar Mendelsohn ieder moment…

Het dagpauwoogt en 't wielewaalt en 't versje dat je dit verhaalt zingt stil en vliegt als vlinder, maar door de blauw azuren lucht heeft het de status van een vlucht dus 'k hoop dat 'k je niet hinder, want weet je wel, ik zeg het snel, mijn vriendschap wordt niet minder.…

ergens had ik jou geplaatst tussen de kroniek van misvatting en de verzen van een belijdende, het hoorspel lispelde voorspellingen van een orde die haaks op mijn reikwijdte stond *** jij schraapte vlokken schuim van elke golf die mij overspoelde, bouwde een kerker van het witte nat en boeide me met de wind die nooit ging liggen je kon het…

Alles dat leeft en groeit sterft zichzelf als er geen lucht meer ontstaat rondom het ingedamd bestaan het wordt aandoenlijk zichtbaar als ik naar mijn rotstuin zie waar keien tegen de wortels drukken dan moeten ze worden verplaatst waardoor er wat meer ruimte ontstaat zodat planten kunnen ademen en uitdijen om zich te willen vermeerderen…

Gif dat langzaam Tot volle omvang kwam, Dat elk woord Tussen hem en mij Doortrok - De tijd is Er langs geregend, Er langs gewaaid, Het gif zichtbaar Verdund, we praten Weer met elkaar, Want alles verwatert, Verwatert…

Wanneer wat fris elan zijn gang verstoort begint zijn brein gelijk een boot te stomen, er moet direct een strenge regel komen, die creativiteit ter plekke smoort. En als er van het oude wordt geweken dan raakt ie in geen dagen uitgezeikt. Hij wil en moet en zal een regel kweken waaraan het nieuwe grondig dient geijkt. Het regelgeven zit…

Soms zweemt het onvolmaakte naar volmaaktheid Soms is het triviale goddelijk Soms is een korrel zand een strand Soms betekent de glans in blauwe ogen een hemel Soms is een handgebaar een omhelzing Soms is een waterdruppel een oceaan Soms ruikt de aarde naar de hemel Soms is een blik een kus…

ik heb jou jezelf zien ontmoeten in de tal van vreemde snoeten die jij voor de spiegel trekt het visueel verkennen van posities en proporties in een hilarisch lijnenspel ontlokt je wel een lach onverwacht snel vallen nooit geziene stukjes samen die jou in vergeten namen completeren tot wie je bent ik heb je klassieke schoonheid al…

Een vliegtuigonderdeel, een flaperon Afkomstig van een 777 Is met de oceaanstroom meegedreven En spoelde – treffend - aan op Réunion Een weerzien met een stoffelijk bewijs Van het noodlottig einde van die reis…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…

Gillen en bungelen, zwiepende waaghalzen, trekpleisters boven het Schevenings strand, Stuipen op ’t lijf jagend, draaierigmakende, zweven ze omgekeerd, jumpen op stand.…

Ze kwam even buurten, zoals wel meer, maar zei toen, ach zet je even neer, 'k moet je wat vertellen, staande gaat dat niet, hij heeft me zwanger gemaakt alvorens hij me verliet, wat moet ik nou? We gingen zitten en ik dacht na, heel even maar en zei toen tegen haar, pak je spullen, je gerei en alles wat je bezit, kom maar gewoon…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

Ik ben geen opgever als ik iets wil zal ik er alles voor geven Ik ben een strijder een krijger uit het leven Ik ben in het verleden al kapot gemaakt en heb wel eens opgegeven Ik ben gebroken geweest en had al mijn hoop wel eens verloren Ik ben gestorven de ouwe ik is overleden die is helemaal verdwenen Als een feniks opgebrand in as vergaan…

wij waren blij na het zien van de tjiftjaf die een voorbode van het voorjaar was het wachten was nu op de fitis zijn neef doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel de beloofde vrucht was afgebroken – de zomer die volgde was verzengend heet, het land dor en zonder enig teken van leven wij leefden meer naast dan met elkaar in de herfst bluste…

Vandaag in ons Limburgse land Een sportevenement van stand Zwemmen van de Griend tot het Gouvernement en retour Overal publiek op de loer Dan fietsen 180 km lang Bunde, Sittard, voor de Cauberg zelfs niet bang Fietsen met aerodynamische helm en gesloten wiel Hoop dat er niemand viel Tenslotte een heuse marathon Het was Bas Diederen, die…

In haar mooi jurkje stond zij voor mij met een diep decolleté dat zij niet wilde verhullen door haar borsten steeds maar weer te rangschikken dromen deed ik van seksbladen bij het oud papier dat naakte rondborstige vrouwen met gulzige gretigheid weerloos wegnamen Na gerecycled te zijn, droomt de lezer nieuwe borsten, met tepels…

het zonlicht valt op de lege tafel kruimels blijven over gaten glippen ongezien naar binnen in deze rafelige dag buiten kronkel je je een weg door de wei die kleurt in zoveel tinten groen je loopt jezelf voorbij verbeten zoek je de draak het veelkoppige monster dat je pijnlijk uitholt en de dood buigend begroet krassende…

De reactie van Alexander onder mijn versje ~Ochtendritueel~ bracht me tot dit rijmpje Wel beste Alexander ’t is een waar gebeurd verhaal Die eenden hadden het best naar hun zin Er waren er maar drie in het begin Doch na twee maanden telde ik er zestien in totaal Een buitenstaander denkt wellicht: ~Maar dat is toch heel fijn Je tuin lijkt…