Alle inzendingen

De meiavond valt. Stilte in de Heysche Beemd. Rustig is mijn hart.…

zie, wat je gaande weg verzamelt met de ogen van de ochtend aan til het kleine en het grote op voel hoe het verlies zich onthult in de wirwar van al die dingen hoe eenvoudig je in vroeger verdwaalt ondoorzichtige draden van afscheid vangen je in de valstrik van de pijn…

luchtrimpelingen in de ruimtetijd komen en gaan als vorm zonder inhoud bewegende tekens van leven als quarks en microben en plankton in diepzee doch wat is de reden van hun bestaan in de oneindigheid van ruimtetijd miljoenen melkwegen stelsels van sterren op lichtjaren afstand komen en gaan materie verdwijnt en verspilt…

Waar 2 of 3..... ik mag die tekst die zinsnede, die Bijbeltekst ik mag dat aantal ik mag die 2 die 2 Belgen die 2 Vlamingen ik mag Daniël en Tom ik mag het, hun Vlaams het Vlaams: bakermat van het Nederlands? in ieder geval: zachter, warmer! en dan het lied, mooie middenstem 'n Vlariton en mondharmonica ook ik, Jan Jacob…

In m’n droom vlieg ik, in ’t echt val ik met stijl…

Het leven is als een kleurplaat. In het leven leer je mensen kennen. Ze geven je kleur in je dagen, soms buiten de lijntjes, maar met de jaren worden het de juiste lijnen en de juiste kleuren. Na een tijd vervagen de tinten van wie je ooit hebben ingekleurd. Ze trekken zich terug in het papier, zacht, bijna onzichtbaar. Dan ontstaan…

Gelukkig, eindelijk gerechtigheid Het had toch echt niet langer moeten duren gespannen blikken tussen glazen muren Goddank bestaat er nog gerechtigdheid Is dit de oplossing voor het ov? Wie weet maak ik die panacee nog mee…

AI is zeker niet de toekomst, ze ontsnapt -- niet uit wat er is.…

Een wolk drijft alleen boven dansende bloemen stilte vol lichtheid Als een wolk alleen reis ik langs heuvels en rivieren, tot plots mijn oog gouden narcissen in de wind ontdekt — een gezicht van dans en schoonheid onder bomen, beschut in hun boog. Fonkelend en vrij stralen ze als sterren, langs oevers waar tijdloze stilte het water bewoont…

je keek mij aan ik stond perplex je ogen braken mij niet maar slaan mij diep onderzoekend gade ik hoorde het zacht fysiek geluid van vele stemmen ver onder de huid die wachtend bij corona horen met hoge koorts jij hebt mij nooit meer losgelaten altijd was er die ogenclaim als lief behoed- en zorgzaam tegen alle gevaar want…

tussen de Tanden van ’t Heden knarst ’t Zand van ’n Verleden bij de Opgravingen kortgeleden bleken de Kostbaarheden verdwenen of ze hebben er nooit gelegen ik zit om gedegen Onderzoek verlegen op de Muur van Herinneringen prijkten Schilderingen van fijne Tijden de Zon en lachende Gezichten ik had daar niet met grote Zoeklichten op…

De Spoorwegen een klassemaatschappij! Ik sta mij niet meer tweederangs te voelen Al starend naar te dure lege stoelen Weg met die nare klassenmaatschappij! En voor een eerste-klasse-sprinter gaan Ze maar naar atletiek- of wielerbaan…

Goede Dood wiens zuiver pijpen Door 't verstilde leven boort, Die tot glimlach van begrijpen Alle jong en schoon bekoort, Voor wie kinderen en wijzen Lachend laten boek en spel, Voor wie maar verkleumde grijzen Huivren in hun kille cel, - Mij is elke dag verloren, Die uw lokstem niet verneemt; Want dit land van most en koren Is mij immer…

Waar een wil is, is een weg, Zei mijn moeder als ik iets niet wou, Want ‘kan niet’ ligt op het kerkhof, En ‘wil niet’ ligt er naast. Want er leiden vele wegen naar Rome, En Keulen en Parijs zijn Ook niet op één dag gebouwd, En evenmin op het ijs. Wie de schoen past, trekt ’m aan, Op elk potje past wel een deksel, Maar, als de kat van huis…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan. Laat het rusten op de bodem van de oceaan, een scheepswrak met een kloppend hart van taal erin…

De bewaker van paleis of streng gebouw vecht somtijds tegen aansluipend slapen. Zijn hand omklemt het dienstbare wapen, onwrikbaar, gelijk een roofvogelklauw. Werken alle zintuigen van de krijgsman nauw? 't Is verdwaalde gedachte bijeen rapen als stilte en verveling hem doen gapen. Wat mag daarbij helpen? Een sprookjesdouw! 's Wachters…

Ik neem de wereld voor mezelf, in grote gulzige happen, ik slik de hele bimbam door als de Bambix 's ochtends komt. Gevoed door een gezichtsloze moeder, geen benen om door het leven te komen, omdat de vader ze had meegenomen, alleen gericht op de wereld. De wereld die hem een gezicht gegeven had, die wereld die ik nu voor mezelf nemen…

Allez, mijn schone aquarel toon mij jouw solarplexuslicht de zonnevlek en zonnebaan ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines onderzonse ondermaanse broos en vluchtig mensbestaan wijl phaëton zijn paarden ment doorheen diana's ozonlaag in ijle luchten atmosferisch volg ik jouw aura ademloos…

Het meest vervelende niet verachtelijke ze weten vaak niet wat ze doen wat ze je aandoen wat ze mij aandoen als ze je gaan verbeteren aansturen, begeleiden, controleren of nog erger helpen "Gooi toch weg, wat heb je eraan wie opruimt, ruimt z'n hoofd op je bent zo bewaarderig, je verzamelt zoveel!" of iets in een persoonlijk historisch…

De sjamaan begroet de geesten, hun wijsheid zweet -- uit zijn poriën.…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

ik wist de wolken klein te krijgen door ze met warme zonnestralen te beschijnen tot het strakste blauw nog nieuw van de intense kou tevoorschijn kwam zonder enige belemmering deed de zon haar ding gaf energie en licht aan de aarde daar waar wij al generaties lang wonen omringd door leven in een eigen biotoop steeds…

Dus Elon heeft het Witte Huis verlaten Terug naar Tesla en naar ruimtevaart Hij heeft de laatste maanden veel bespaard Maar zijn er niet, naast dollars, and’re baten Een ambtenarenteam, dit is een feit, Heeft juist behoefte aan diversiteit…

Vingers spreken zacht tonen dragen mijn verdriet stilte omhelst mij Er zijn dagen waarop ik de wereld alleen als klank kan verdragen. Vingers spreken dan zonder uitleg. De vleugel opent zich — ademend, nabij. Elke toets wekt een echo van iets lang verzwegens. Een stil gebaar dat zich uitstrekt naar licht. Bastonen dragen mijn verdriet…

Uitgepraat. Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden, heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft. Een universum gilt achter mijn ribbenkast, maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht. De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart. Ik graaf met handen van rook, maak een graf terwijl ik droom van vertrek.…

gevallen in de duisternis van het leven. geen bodem, geen einde, alleen vallen. de stilte kneep mijn longen dicht, de schaduw hield mijn hand vast. opgestaan in een hemel die niet de mijne was. een plek van licht waar ik niet hoorde. ik was ontsnapt, maar met de geur van as in mijn vleugels. mijn zwarte vleugels — half geplukt, half verbrand…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Ik walg nu van die dagen vol van zon, Van die zon zelf, die niet wil ondergaan; Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon Was logen, wat ik zei van zon was waan, En van genot en liefde, - maar, welaan, Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon. Dan…

op tafel de afgesneden bloem stervend in een blauwe vaas in de brief de afwijzing tussen ongeschreven regels door in de arena het tergend trage sterven van een dier onder de rivier de onzichtbare bedding die het water draagt in de vallei de echo’s en schaduwen van de doden het is de tijd die tot stilstand komt als de…

Oehoe oe oe hoe hoe! Aanroepvorm, beden smeken hallo, bent u daar het is een vraag uitroepteken! Machtig zwaaien lange wieken 't kaarslicht brandt de bril, het vergrootglas, weerkaatsing, de uilenspiegel. Waterpartijen, blauw ras koeien stoeien boe loeien, duivenfluisteraars kirren koekoeroekoe, hakuna-ma-taia tongen lispelen…