Alle inzendingen

met je driewieler hou je Max nog bij, en zelfs een Boeing of een Concorde, zelfs die honderd meter hoge horde bracht pijnlijke scheuten in mijn zij. hoe vaak hou jij een pitstop, rust je uit, droomt staal en rubber van een zachte doek, jubelt de bel bij ieder warm bezoek, en staakt de straat na een fout besluit. die overwinning wilde jij…

Wij dragen de last van fouten die wij niet maakten, met handen die werken en zakken die leeg blijven. Zij vullen oude putten met ons toekomstgeld, alsof hoop een bodemloze kuip is. Maar onder de rekbare stilte groeit iets hards: het besef dat een mens geen melkkoe is.…

Ergens vergeet een blad dat het groen is, als het zich laat dragen door de fluistering van herfst. Het verlangt naar één laatste blik, één zachte bevestiging van zijn bestaan, voor het oplost in de onvermijdelijkheid van vallen. In wijde spiralen dwarrelt het naar beneden, als een traag vloeiend verhaal dat de wintergrond met stille gaven zal…

Sint wist niet echt waar te beginnen om voor jou een leuk kado te verzinnen en om nou eerst uren in de rij te staan dat konden zijn stramme benen echt niet aan dus hij dacht, welja het is toch nog vroeg dan ga ik eerst maar even naar de kroeg en zo, na een paar flinke glazen bier tijd genoeg, nog geen eens half vier dus nam de Goedheiligman…

Beste vrienden Mo en Moos waarom zijn jullie toch zo boos meer immers dan alleen vrienden zijn jullie zelfs uit ver verleden nauwe verwanten want de zonen van een en dezelfde vader kinderen zelfs van een moeder de sterren en de halve maan samen houden ze de wacht aan een en dezelfde hemel mageen en hilal zijn de hoeder wanneer…

De dichter is vertrokken naar de plek van haar dromen ze reist haar pen achterna door zwaaiende korenvelden ondergaande zonnen donderwolken en regenboog ze schrijft verliefdheid warme volle lippen lichamen nooit meer koud dezelfde weg te gaan ze schrijft zon en volle maan weerspiegeling van het water stranden blote voeten nooit…

De brileidereend is een eindweegs op weg een steller of koning te worden de eiderdons- zaagbek- en ijsschotszeeëend missen de gaven; de brileidereend wil op goede voet leven met de koningspage ook de verwekelijkte pekingeend moet op z'n oosterse schreden terugkeren z'n karma opnieuw in z'n lijf integreren die heeft voor nog minstens…

Bekijk de omgekeerd tegendraadse hedendaagse neerslagverwachting en ik voorspel u zowaar dat de helioantropomorfe Ikarische goden der zon een zwartomrande oranjegetinte basketbalballonsurprise in reuzenverslindershanden in petto hebben voor het metamorfosische nageslacht dat in de eilandverleidingsherhaling van Odysseus met Kirke…

In de herfst van zijn leven, Komt hij in gedachten ’t verleden tegen, Dwaalt hij door zijn rijk verleden, Met blik vanuit ’t heden. Die herinneringen als ’n caleidoscoop, Brengen fijne ontmoetingen, Ook al zijn in de tijd van ’t heden, Velen al heel lang overleden, Doen de positieve herinneringen Van liefde en geluk De negatieve…

Maan, gele avond Gekluisterd in Licht — een Naam Wolfsroedel, baken…

Geprezen de landen die de zeeën kusten gelukkig de goden die de helden steunden onsterfelijk maakten als halfgodenmensen op schepen die hen naar 't Atlantisrijk voerden zonder kusten geen stranden zonder strand enkel branding waar goden hun woede op rotsen neerknalden in vlagen verbijsterd uiteen lieten spatten gelukkig de berglanden…

Het meisje keek naar mij toen ik binnenkwam Haar ogen volgden mijn langzame passen mijn hoge knieën en zwaaiende wajang-armen Als een kantoorballerina uit het Departement van Rare Loopjes bood ik haar een glas water aan Daarna nam ik haar hand en trok ik haar op Ik sloot mijn ogen liet mijn tong, mijn stem mijn spieren en mijn gewicht…

Onder de avondzon gloeit haar naam na Tussen klokslag en lantaarns brandt een klein, eigenzinnig licht, geen schijnwerper maar een lampje dat je opmerkt als je even stil durft staan. Ans heette dat licht. Ze keek je aan alsof je meer was dan papier, meer dan cijfers in een rij. In haar ogen paste een stad vol zorgen…

Mijn Ouders Ben ik dankbaar Wat ze voor mij hebben gedaan Ik heb veel van hun geleerd Ze hebben mij hoe ik was als persoon geaccepteerd en gerespecteerd Mijn Ouders Ik heb veel van hun geleerd Ze accepteerde en respecteerde mij hoe ik ben En hoe ik was Mijn Ouders Ben ik dankbaar voor altijd Mijn Ouders wil ik nooit kwijt…

Koude extreem volle supermaan in december nachtelijk hemellichaam planeetwachter coryfee in zonneschijn, kristallen op de ruiten verdonkeremanen. Duistere dagen asgrauw op de urne van Fleur ons hondje ontvlamt een theelichtje, afbeeldingen van verwanten ,dieren, vrienden die overleden zijn, krassen... zonnige stralen druppelen neer, bloeiwijze…

help ons stranden aan deze kust zonder goden als tijddodende verzanding als ebgolven aanspoelen als weekdieren wegzakken in zanderige banken in een tent op het strand laat ons het zout zoet smaken helmgrassen de wind bedaren als opklarende mantelmeeuwen als voor scheidende wolken als met steile duiken omlijsten stook de branding…

jaarplan afgeklopt met gezonde doelen en cijfers symposium rond op van die laatste puntjes na prompt de prompt gevonden maar de trainee die alsnog vergat wat ook ik niet meer wist maar uiteindelijk toch in een laatje of achter een deurtje zat dat was nog uren zweten voordat ik naar huis kon weer warm eten bij de buren dat gelukkig…

Ik wilde dat je dichter bij me was. Het jaar is oud en heeft niets meer te zeggen. Het weer is somber. Alle dagen staat er een haveloze regen voor de ramen lam zwaaiend als een dronkelap. Ik loop door 't huis, de kamers waarin jij niet bent en die dus leeg zijn. Of ik zit maar ergens en kijk naar buiten tot het donker is. De televisie 's avonds…

Bij het denken aan de liefde Heb ik de liefde lief, En 't is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief. --------------------------- uit: Liedjes (1930)…

Les fruits de mer sont omnivers ze drijven gans de aardbol rond in aqua-oceanen Zij dragen bijna altijd vrucht het kleine grut van spartelende van reuzepythons stammende zoutwater absorberende watertrappelende school van dertien in dozijnen haaienvinnensoep sardijnen slaat kleumend als lafbekkende voor haaienkaken…

De krant heeft positief nieuws nodig een universum vol kennis en kunde maar de wijn smaakt naar appelazijn en de natuur sterft door droeve zombies de gehaaide dief speelt op de tamboerijn je ziet hem nog altijd met zijn tentakels woorden en zinnen stelen van collegae alsof de wereld er iets door verandert hij met zijn drama, jij in jouw…

och, man zet een pannetje stoofpotvis of welk glibberige grut uit de zee dan ook voor mijn haaienbek neer en, ik zweer ik zuig elke ruggengraat stuk slobber de slijmerigste prut hups-a-flut in die donkere kelder van mij ik vreet en slik alles zeker als het een kwal is zo eentje waar je dood aan gaat als ‘ie niet eerst een maand in boterzweet…

Zacht water stroomt voort bladeren dansen voorbij tijd vloeit met de beek Water glijdt stil tussen de met mos beklede stenen, licht breekt in trillend zilver, en elk kabbelend spoor fluistert over het voortdurende bewegen van het weemoedig bos. Vergankelijke bladeren drijven langzaam mee op de stroom, draaien hun eigen kring van loslaten…

Wat is geluk? Is het de glans van dingen — koel, gehamerd licht, een auto die als een metalen dier staat te wachten, sieraden als sterren die niets voelen, geld dat fluistert maar nooit antwoord geeft? Of leeft geluk juist in het onzichtbare, in dat stille, broze weefsel tussen hart en huid — gezondheid die je pas hoort wanneer ze kraakt,…

De nacht staat. In de rij, rug aan rug gebogen. Zandkorrels trillen, schreeuwen het uit waar hitte golft. Smeulende droomresten; gekromde spijkers gloeien na in de schachten van mijn dag. Langs de loopgraaf plant ik mijn stok, de klamme sloop, geknoopt. Met rechte rug til ik mijn hoofd. Overgave bouwt op de kracht van het…

Je nam mijn liefde mee naar onbestemde oorden kraakpanden met rammelende bedden matrassen vol met ongedierte in onbekende rommelsteden van een uitgeput niemandsland gevoelig omdat het pure liefde betrof veilig met een regenjas omdat overal aids loerde gespannen omdat verlangens hevig waren bang was ik om te veranderen maar ook jij was…

Als pro-actief greenpeace lid redder in nood tussen scylla charybdis van nova en zembla en bergspitsen door laverend langs walrussen drijvend op steeds minder schotsen in de noordelijk koele wateren des doods wil ik Stoker the whaler en kapitein Nemo een veer in het achterdek steken voor hun grammy award en booker prize…

in de kleuren van haar stem roept zij opnieuw de jeugd, ik hoor haar tinten verven, die in haar blijken verborgen ik ervaar een deugd, ik noem het vreugd gisteren is zij onterfd van het oude sterven en voelt dat ze nu in haar zijn is geborgen ze zingt over het weidse blauw en slaat vaak een stille mistige ruimte over dat komt thans door…

Een hart kan niet breken het kan overslaan als ingehouden adem en doorgaan Een hart is volmaakt in imperfectie perfect in harmonie met je natuur Een hart met littekens klopt onvermoeibaar heelt de scheuren Een hart vol verlangen blijft niet treuren is vrij van gevangen wil in ontvankelijkheid ontvangen Een hart bevangen door…

Het was als gisteren de gedragenheid in huis veiligheid in eigen gezin 't leven als in een droom. Het is allemaal te lang geleden om te vergeten zelfs het heden is zo ver. Het geluk, waarvan je dacht dat het eeuwig zou zijn waar is het gebleven, het is enkel; ik verlang naar meer. En dromend denk ik, Ach, het was zo slecht nog niet…