Alle inzendingen over bibberen

De distels in haar hart geplant verdrinken in tranen die druipen langs ineengevlochten haarstrengen van een voorovergebogen hoofd Haar bibberige handen steunen gekromd een vergeten aangezicht waarin ogen zich bewegen naar een zonovergoten licht bestaan zoals een pas ontknopte doodsbloem verzinkend in een nieuw leven straalt zij nog…

Ik sla mijn arme armen om jullie heen als bibberende engelenvleugels, waarvan de veren uitvallen, zie, ik ben een naakte kip en kan jullie ook niet helpen! Wij mannen zijn net zo eenzaam. Jullie kunnen ons ook niet helpen. We gaan allen kapot door onvermogen en onmacht. God is een rotzak!…

het kransje is kapot de thee werd heet gedronken orenloze glazen brandden handen lippenpijn als straf voor gretig zijn in knusheid warmen oude lijven oogjes in gebarentaal handen pakken bibberend een doekje vingers graaien naar een sjaal een ketting rinkelt langs een dunne pols roddels maken dagen vol de thee was heet de…

bibberend neem ik het mes in mijn hand, en laat het over mijn arm glijden. die ene druppel bloed worden er al gauw duizenden. het gevoel dat ik heb is onbeschrijfbaar, eindelijk heb ik iets om fier op te zijn. ik kan er niet genoeg van krijgen, en die ene snee worden er een heleboel. op een bepaald moment staat mijn hele arm vol...…

wanneer de stilte van de tuin zich nestelt tussen mijn twee oren gelijk vleugels van een duif ontmoet ik je op de weg waar waarheid en leven bomen zijn vereer ik je met de mirre van mijn diepste binnenkant -nog luiert het licht op struikenbladeren terwijl het beeld van de avondlucht bibberend blijft hangen- vereer ik je met de…

De ster strijdt moedig tegen 't vet, dat haar contracten bibberig besluipt en zachtjes naar haar lieve konen kruipt. Zij houdt dieet en gaat naar bed. Duur is de roem, eet zij het eraan af? De mensheid roept: 'O kijk, daar staat ze.' Toch is zij maar een heerlijke melaatse, want waar ze komt zet men de straten af.…

op mijn gelaat, bibberend, bedroefd, noch bedorven sinds de gedachte aan mijn lief, mijn eigen sneeuwvlokje, waarmee'k mijn levensvlucht heb rondgezworven. Mogen wij elkaar omarmen, liefhebben, verwarmen, beminnen, wanneer de vorst verdwenen is, als sneeuwvlokjes, uit de wolk der innigheid verworven.…

Ik ben ziek zeer ernstig zo veel bibbers ik kan er niet meer van eten en kan niet meer stoppen, er aan te denken maar wil het ook niet vergeten het zijn de kriebels als een groot monster en onder mijn huid loopt, zich daarna vermeningvuldigt het maakt me druk in mijn hoofd alles klinkt als muziek de melodie van de klank alles is tergelijkertijd…

De familie ontpakt kadootjes in huis Met gelach onder de kerstboom en Andrew ligt bibberend in de kou Er schijnt slechts licht in zijn droom De maan schijnt lieflijk door het raam Geen blik wordt binnen hem gegund Te druk een iedereen met elkaar Het had niet plezieriger gekund Daar ligt een jongen klein van stuk In de kou, in die donkere…

Ik voel de anti-krachten al afdruipen, met de staarten tussen hun bibberende benen haken ze af. Jij, lieve schat, zult bevrijd weer volop adem halen.…

gekreukte lakens Een laatste blik wordt geworpen op de tijd die voort kruipt in een sfeer van breekbaarheid Voor anderen, onbekende gezichten sieren de ruimte om haar heen Fossiele gestalten die als verlate herinneringen voorbij schuifelen geven pas voor even Ze wekken het idee van oude warmte als de kaarsen worden ontstoken Bibberig…

Bibberend stelde ik de vraag welke dag zijn we vandaag? De wirwar in mijn hoofd was half verdoofd. Moest weten wat het was na al die moeite dat ik had vastgepind aan de helderheid van glas. Verzonnen had ik het niet. Ik voelde de koude rilling veredeld in mijn ademhaling schrik dat hij of zij me ziet.…

Een vloedgolf van liefde kwam mij overstromen deed alles in mij bibberen, lachen en zweven was het een vloek, - of was het een zegen als vaste bezoeker kwam jij in mijn ziel wonen dagen en nachten bleef ik ook van jou dromen hoe kwam jij door een net op mijn verre wegen wij gingen door een sterke deining begeven tot meerdere liefdesgolven…

Wederom begin ik te bibberen. Wat kan mij gebeuren? Levenslustig als ik ben, En ik begin weer op te fleuren. Waarop ik weer naar binnen ren. Ik laat de warmte tot mij komen, En begin opnieuw te dromen, Ik wil graag alles geven, En kan oprecht zeggen, Durf te leven......…

Zo trof ik meer vodjes aan, eenmaal open gedaan volgeschreven met haar bibberende handschrift las ik hoe door de dementie haar leven werd ontwricht.…

Ik weet het niet zo goed Hij bracht mij thuis in Noordwijk dat voelde best wel goed Maar, tjee, wat moest ik zeggen ik was zo groen als gras Een hand heb ik gegeven da's alles wat er was Ik voelde wel getintel Zo bibberig in mijn bloed maar ook wel zenuwachtig Want Henk die meende het goed Toch is het niets geworden Zijn naam, daar…

Ik zag haar kleine mondje bibberen, van verdriet...of van kou?! Ik vroeg me af of ze het aan mij vertellen zou. Ik stapte op haar af en vroeg naar haar roerloze lichaam. Nu was zelfs dat kleine mondje van steen De stilte zo onaangenaam. Toen begon ze te schreeuwen, met haar armpjes over haar hoofd.…

toen ik jou voor de eerste maal voelde dat onbekende kleine wezen diep in mij steeds meer ging vermoeden hoe meer zelf je wou zijn ik je verloste uit die kwellende knelling waarin jij zat te wroeten en toen ik jou voor het eerst aan mijn beider borsten lei in beurtrol weliswaar je hoofdje vrij uit het wikkeldoek dat voor de rest je bibberige…

wijde omtrek zeer vermaard om zijn schild en zijn zwaard werd door iedereen nagestaard als hij rondreed op zijn paard maar dat was al zolang verjaard zijn spullen in een kist bewaard maar soms als hij wat moed had vergaard reed hij weer stiekem rond op zijn paard in het donker door de boomgaard was dan ’s morgens totaal van de kaart had bibberig…

Het hemels horrorspel doet mij schrikken doet mij bibberen doet mij zwijgen doet mij kijken naar bliksems als spots en stratoskopen in zalen vol volk, binnengestoven lijk druppels, voor de grote vlaag op de vlucht. Onwennig doe ik m’n cel open uit angst voor het vonnis.…

Gij zult niet dit en gij zult niet dat, ik voelde me op den duur een bibberend stakkerdje zonder houvast, die al knalrood werd als hij een tepelverdikking in een smetteloze bloes signaleerde, terwijl de dame in kwestie breedkeels 'Wat de toekomst brengen moge' van Van der Waalst uitkraamde. Hoe opwindend!…

Haar man, de schrijver Paul Lafargue, beet op zijn droge lippen, sloeg enkele keren tegen de stomgeslagen klok en laadde bibberend het oude pistool, terwijl Laura nog gauw wat spullen recht zette. Haar haren schudde.…

Ik begin al te bibberen, wanneer ik mijn vertrouwde stad op de fiets verlaat. Ik verwacht achter iedere boom een bloeddorstige struikrover. Met treinen heb ik nog meer moeite, want je weet nooit wie er naast je zit of gaat zitten en of het wel zo verstandig is in die vreemde aurasferen.…

morgen net zo min in zicht als overmorgen al kon bestaan de examens aan het meer waar gulzig de zon werd genoten het hoofd op een bed van boeken in dromen de primus van de klas ongemerkt kinderschoenen ontgroeiend dat waren hem nog eens tijden al denkt niet iedere vlieg zo ontvleugeld en potig ontleed om vervolgens op bezoek bij de spin bibberend…

De stad slaapt als een hond met kiespijn, ligt te bibberen in haar eigen zweet, mist hult haar in vochtige duisternis. Wolken zinken als uitgetelde wolven, klotsen krachteloos de bebouwde krater binnen. De stofzuiger is voorbij, de kosmos helderdiep blauw en blinkend ontvouwt ze zich aan mij -van licht heb niet alleen ik geen last.…

Mijn vrienden aan de overkant zijn al lang vermalen, ik lig hier nog bibberend op mijn zij verschrikkelijk te balen. Wat gaat er gebeuren, wat is mijn lot, ik wil echt niet zeuren terwijl ik verrot. Mijn wortels hebben nog wel zin tooien zich met groen, er zit leven in.…

Het kleurrijke armbandje van wol, dat ik zachtjes met mijn bibberende rimpelvingers aai. Naar je foto's kan ik niet langer dan een paar seconden kijken, want dan wordt de pijn te groot en de confrontatie als een heggenschaar in mijn dichtgeschroefde luchtpijp.…

In m'n hart ben ik jong gebleven, laat de ouderdom bibberen en beven. Want zolang men me nog nafluit op straat, weet ik, dat er nog hoop bestaat. Mijn billen zijn nog steeds in vorm, dus met mijn achterkant, flirt men enorm. Met mijn voorgevel in de steigers, sluit ik zacht zuchtend mijn rits.…

een engel waar ik me altijd kan aan warmen wanneer de dagen bibberend koud en de uren ijzig zijn dan voel ik de vertrouwelijkheid van je sterke armen in de duisternis geeft jouw glimlach een warme schijn!…

Het was al meer dan vier maanden geleden dat wij met twee rugzakken naar het zuiden waren gegaan dat we natdoorweekt, bibberend maar tevreden Voor ons tentje bij een zwitsers meer hadden gestaan. Al was er een hoop gebeurd, we waren niet vergeten.…