Alle inzendingen

Snelle voetstapjes op de trap naar boven ik ging kijken er was niets was jij het? een teken na al mijn gebeden? ik vertel het rond dat ik het zo bijzonder vond maar niemand wil het geloven…

Ik sta aan het begin van het einde, Heb al ’n lange weg gegaan, 'n Afgelegde weg vol herinneringen, Hele mooie en ook mindere. Voor me ligt een onbekende leegte, Achter mij wat ik heb gehad, Meeste memorabel, enkele vergeten, Mooiste koester ik in m’n hart. Wat ik nog zal toevoegen is onbekend, Ik blijf proeven en genieten, Zolang ik…

De meest onwaarschijnlijke entiteiten zie je niet door James Webb's telescoop dat zijn zwarte gaten, geen realiteiten zij trekken hier 's ochtends aan ons geestesoog eenparig in meervoud voorbij dat wil zeggen aan dat van jou en van mij Neem de stokstaart die aan dikke touwen snoeit in de zoo van kluchtige stallen stastokachtige kwallen…

Ik ga er geen drama van maken zeker niet, zeker weten! ik vertrok wel met lood in de schoenen na een ontmoeting met een lotgenoot wel zijn we heel verschillend hij met een vrouw als de verwekker ik met een man, als donor voor een vrouw doch samen ieder een dochter met zeer ernstig meervoudige beperkingen zijn dochter van dik in de twintig…

De tijd tussen de woorden Het uur van de dichter De klok zonder adem Het gedicht zonder lezer De onzichtbare inkt De eenzame reiger Het water dat danst De zwaan op het meer Het blauw van de hemel De zachte zomeravond De verwarde zinnen Het vogelgesprek De toon van verdriet Het ijs van de dood De stem van mijn liefste De wolken van…

Je komt weer bij haar terug in zangerige neurodiversiteit van denkbeeldige waarheid door fantasierijke verbeelding en je streelt haar onzichtbare haren omdat ze jeuk heeft op haar schedel en inwendig naar pure liefde snakt nu ze de jeukliefde probeert te begrijpen.…

Regen, regen en nog eens regen de herfst toont zijn eigen gezicht net als de wind, dan voor, dan weer tegen paden somber of spiegelend in zonnelicht. De mensen diep in hun regenjas gedoken lopen zuur mokkend over straat zien in elke donkere wolk spoken maken over elke regendrop zich kwaad. Toch kan ik over de herfst mij alleen verheugen…

Vandaag wil ik heel dankbaar zijn voor het leven mij gegeven: de kleine zorgen en de pijn, de droom erin verweven. Vandaag wil ik heel dankbaar zijn voor al wie hier reeds waren, de lieve mensen groot of klein met veel of weinig jaren. Vandaag wil ik heel dankbaar zijn een glimlach naar hierboven, voor allen gestorven zijn die God nu…

Koude tafel Koude tafel, totale onmacht. Alleen, zonder houvast Dokters praten, machines draaien Emoties kreunen, gedachten dwalen Daar lag ik, rillend Op een koude tafel Denkend, aan de warmte van mama’s schoot.…

Een leven Ik geloof niet in een god, niet in een hemel, niet in een daar en daarna. Ik geloof in dit ene, dit ene leven dat ons wordt gegeven, een kostbaar moment tussen begin en einde. Slechts één keer wandel je over deze aarde, slechts één keer voel je de zon branden op je huid, slechts één keer proef je de zoetheid van de dag en…

Een wolk schoof voor de maan, en de verlorene gleed tevoorschijn tot aan de tafel bij het bed. Ik twijfelde: ziet zij mij, of lijdt zij nog maar het bestaan van blinde mijmerij om alles wat is vergaan? Toen de maan weer inscheen was zij er niet meer. Wij zijn al zo lang alleen, al sinds jaren her. ---------------------------- uit…

Si-Chy, uw handen zijn als lotusbloemen, Uw ogen zijn twee maanbeschenen meren, Wanneer gij lacht is het of blanke peerlen Wonderlijk glanzen in de maneschijn... Uw leden zijn uit bleek ivoor gesneden, Uw voetjes zijn nog vlugger dan der hinde, Uw rode lippen zijn als arabesken, Die een fijn kunstenaar kleurde op witte zij... Uw haren zijn…

Had je er veel aan jong en mooi te zijn je borst en je haar natgemaakt met fatsoen stil op je kamer vol liefde en smart op een antwoord gewacht waarom deze jaren der overvloeds hoorn niet laten bruisen dag en nacht op hemels blazoen zonder strelende handen in looking glass mirrors beelden in spiegels van magie-fantasie…

Herfstlicht op de steen fluistert verloren namen bladeren vallen Geluiden van de wereld die ik diep voel, in het trillen van takken, in het zachte vallen van licht. Hun echo beweegt door mijn gedachten, en ik adem mee met wat fluistert. Stemmen van degenen die ik mis, zijn overal, in het ritselen van regen, in het tikken van vensterlicht…

Wat was dat spannend zeg, nou potverdrie Maar nu moet men nog eventjes formeren Wie gaat of durft het straks met wie proberen En zitten er bij Jetten op de knie "Het kan wel, yes we can" sprak onze Rob Of was dat een obamabuikspreekpop…

De schoonheid van deez aard, Is pas ’n paar honderdduizend jaar, Voorbehouden aan de mens, Hoewel al is miljoenen jarenlang. Toch besteden we meer Aan ’t vernielen dan ’t genieten, Van alle schoonheid op d'aard, Die ’t is echt meer waard! Ik mocht er lang van genieten, Gun het mijn nageslacht evenzeer, Liefst nog veel en veel meer,…

Wat heb je eraan mooi jong te zijn aangekleed met fatsoen en verwachtingen verborgen op een huurkamer vol liefde, wachtend op een antwoord waarom deze jaren niet bruisen en jubelen van onsterfelijk genot dagelijks echt zonder spiegels van de fantasie van strelende handen…

Al vroeg hoorde ik fluisteren in een taal die niemand sprak. Zachte stemmen, schaduwen van licht, een wereld die door de muren sijpelde en mij vond – nog voordat ik wist wie ik was. Ze noemden het angst, ze noemden het ziekte, ze gaven het namen die niet de mijne waren. Maar diep in mij trilde iets ouds, een weten zonder woorden, dat zei…

Toch knap gedaan van 'Democraten' Rob Twee vliegen in één klap: geen wilders-2 de deur weer op een kier voor vvd met links: zijn zege kostte Frans de kop Kortom, het wordt een feestje, dat formeren één vrouw die het mag doen met wel drie heren!…

Maandag 27 oktober 2025 (op de melodie van Visite, visite van Lenny Kuhr) Vakantie, vakantie, het huis op vakantie Marius Meijboom is weg en Rood  een weekie leeg met ook de verzorgers, de mama's en papa's het is een droom,  die droom begint vandaag (Rood is de afdeling waar 6 personen incl. Giulia wonen) Vandaag vrijdag 31 oktober…

I. WAT NIET MEER IS Ze zijn weg. Dat is alles. Twee kamers. Twee stemmen. Twee lichamen die ik droeg — en nu niet meer mag vasthouden. Ik loop door het huis. Hun geur zit in de muren, hun namen — in mijn keel. Maar ik zeg ze niet meer hardop. Te veel lucht. En alles breekt. Ze zeggen: je moet sterk zijn. Je bent een man. Je moet…

De Hamer van Onrecht Wanneer ik naast je zat, het bed een eiland van stilte, voelde ik de dreun — de hamer van onrecht die zonder waarschuwing viel. Sommigen huilden, hun tranen echo’s van een strijd die al verloren leek. Maar jij draaide je hoofd naar het mijne, je hand trillend, en fluisterde zo zacht dat alleen mijn hart het kon horen…

Op zoek in mijn trapkast naar iets wat op kado papier lijkt, rolt er iets opgerolds op de grond, naast stofzuiger. ‘k Weet niet meer wat het is… ‘k Rol uit en zie uitvergrote fotoos van dochter, had iemand ooit uitgeprint zodat ‘k haar goed na kon portretteren. Die gebruikte ik nu om het boek over liefde, de agenda, die voor haar…

Daar op de boulevard praten een poëet en filosoof over het leven. Hij denk wat te zien aan de poëet en vraagt: 'Wat is er?' De poëet lacht en zegt: 'Alles' Ze lopen door.…

Tijd, dat is wat mooie dingen kosten Daarom verlang ik naar tijd Een verlangen om het van een ander te krijgen En het daarna samen in stukjes te hakken Maar ook om het met anderen te delen Tijd voor simpele kleine woorden En ook tijd om daarover na te denken Maar ook tijd voor angst Angst voor tijd Maar, angst is maar voor even en…

Er zijn weer velen die van ons zijn heengegaan, ze leven nu bij God, en nieuw is hun bestaan. Ze zijn voorgoed in het licht dat vrede heet en kracht want vreugde overvol kwam voor hen na de nacht. Want God, die liefde is en troost bij elke smart, heeft nu voorgoed hun naam geborgen in zijn hart.…

Nog ben ik hier, nog hoor ik het schateren van kinderen, nog zie ik jouw natte jurk aan de waslijn, zacht zwaaiend, als een gelukkige bruid. Nog ruiken jouw handen naar tarwe, en jouw kus heeft de smaak van liefde. Nog is het leven een wonder. Nog steeds, na duizend-en-één nachten, kan ik jou liefhebben. ***…

Wel spijtig voor die welzijnwelwillende moeders en weduwen dat tussen de duizenden brandnetelganzen op graslanderijen IJsselmeervogelsteden langs veluweranden de stad van de waterlelie waar ooit flevo lag tot muziekwijk almere dat tot voor een eeuw zuiderzee-eiland was zo veel notoire nitwilderszieke krommetenenkiezers op…

Het sterven snoeit weer de dikke touwen, laat een spoor van de barre winter na; Ze lamenteert nu, ik bij hem weg ga, met de gasten gaat ze nog niet trouwen. Zijn adem gleed langs tafels en banken; Erbarmde zich om zijn verslagen mond; In gitzwart katoen liep hij in het rond, Op weg naar de linde met haar ranken. Zijn verlangen naar het eind…

Mij kon niets gebeuren, zo dacht ik vroeger — onkwetsbaar als de zon, die nooit haar licht zou doven. Maar zie mij nu, veertig jaar verder: elke stap een afkooksel, van wat ooit vanzelf ging. De spieren takelen traag, de knieën kraken herinneringen, het lichaam schrijft verhalen die de geest niet hoeft te horen. Toch glimlach ik nog…