Alle inzendingen over rukken

Stroomversnellingen rukken op, een Lambrewski is natgierig, en drinkt haar biertjes rap. Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier. Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen bruisend ten onder gaan.…

Achter hem slaat de deur ritmisch rukken van de wind zijn voeten vervoeren hem hij danst een blinde kür. De last van de Verlichting is van hem afgegleden hij maakt een pirouette valt en voelt zich vrij.…

we zien de verlaten huizen de bomen die aan hun wortels rukken om zich los te wrikken van de aarde we voelen de grond openbreken onder onze voeten geen gaas op de grillige slingergang van onheelbare diepe wonden we horen de angst in zwarte verhalen in het boomloze landschap waar elke beweging dodelijk is en licht zich verbergt…

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

kon je lachen om het rouwen na jaren vol van mateloos verdriet de kraaien krasten ongestoord hun lied de liefde bleek met bitterkruid gebrouwen je nam een gulle slok, verloor subiet (het werk van stinkende en helse gouwe) jij was de pop, zij speelde met de touwen als onvoorspelbaar kruidje-roer-mij-niet je wist je van de touwen los te rukken…

ik had gehoopt dat ik kon genezen maar het is geen goede dag vandaag om de dwangbuis uit mijn woorden te rukken als mijn doodskleed nog steeds de muren schildert met luide koningen die wild de maagden begeren in een land waar ik nooit zal komen, zelfs niet met de papiersnippers van mijn testament die onvruchtbaar over eeuwige rust liegen…

Terwijl het mijn vak Is om mensen te redden Die niet meer willen leven - Dokter was je, net als ik, Gelijkgestemden door die Nauwe band die broertjes Levenslang met elkaar hebben - En toch ben je Tussen mijn vingers Door geglipt - koos Je er voor niet meer Verder te gaan in Dit leven dat voor jou Een kwelling was - Ik ruk…

ik zwalk best vaak tussen kanalen, zij snijden beangstigend rechthoekig door fijnmazige hersenluwte ik zie in de verte een soort begin van een vaste wal aandrijven maar zelden vallen begin en eind in één ruk samen, ook weer niet eindeloos, niet de vrije val van diepte, de nietigheid van vingers in groeven van weerbarstige steilranden, niet…

De hemel brandt, nevels rukken op, de seinen slaan neer -- Iedereen leeft langer dan de wereld waarin hij opgroeide Hij moet zich terugtrekken of veranderen De wachttoren is onbemand in de verte janken er honden Deze stad mag niet meer bestaan zoals ze was, haar theaters zijn overbodig verklaard De laatste spelers zien toe maar nu…

Dan zal hij stormen laten razen en takken rukken van de bomen nee, de tijd is niet ver weg dan zal de herfst zeker komen. We proeven soms al even een stukje van het guur en herfstig weer vermijden kunnen we het niet want hij komt toch echt een keer.…

Hulpeloos halen helden hier hun hel, radeloos rationeel, ruzie, rukken, rel. Kiezen knarsen, klote kist, kelderende kruisiging, beetje bij beetje beseffen, bijna berusting. Wie weet, wie weer wakker wordt ? Nagenoeg niemand nog nuchter, neergestort.…

landgenoten vrij gevestigd in gastvrij frankrijk klagen hun bramen groeien te heftig ze schrijven privé uit hun stulp om publieke steun tegen die plagen op hun landgoed en tegen fransen die communautair weer niet te hulp wel op trekvogeltjes raak schieten ze zeggen ga breken rukken en branden met glacé's tegen bloed aan je handen of…

Ik ruk me los, begin te lopen en plots val ik neer in een diepe, eindeloze put... Wanneer ik op het punt sta te schreeuwen, schieten mijn ogen open en zie ik door de spleten van de gordijnen, de zonsopgang met een wondermooie gloed erond. Een nieuwe dag begint!…

hij wil de boom in om kersen te plukken, en kan vallen uit de boom door dat vele rukken. Opa is behoorlijk eigenwijs, En houdt verschrikkelijk veel van ijs. Opa jij bent de man, Die ik niet missen kan. Opa als jij later dood zult gaan, Dan laat ik een traan. Die valt dan op je mooie kist, En ik weet zeker dat iedereen je mist.…

verdwijnen door het venster, zoemen zacht en springen in het diepe, bouwen vlotten ik blijf hier achter met alleen de botten hun vlees en bloed heeft mij al lang de wacht aangezegd, alles ligt nu in hun macht de sleutels zijn verstopt in smalle grotten ik heb verhalen over hen gehoord ze plunderen, maken van alles buit ontzetten steden, rukken…

hij ontgint het stelselmatig – tegen gedrevenheid is niets bestand Pootgoed trekt hij met een ruk omhoog - worteling wil hij zien in tegenlicht ZONNELEEN De episoden van Amos 2006 32…

Je doet dingen die ik niet wil Je maakt mij bang En mijn leven kil Ik wil me los rukken uit jouw handen Maar ze zitten heel strak vast Ik wou dat ik nooit hieraan begonnen was Ik zit gevangen in jouw web Een duister doolhof Ik kwam er makkelijk in Maar hoe moet ik er uit?…

Nauwelijks te merken, meer een gevoel Een lichte tik en daarna niets Voorzichtig opstaan uit mijn stoel Ja toch,… ik voel weer iets… Gespannen als een strak gewonden veer Begin ik zachtjes terug te trekken Dit keer ontkom je me niet meer Met een ruk sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met…

. ----------------------------------- Buis: ruk van de wind, windvlaag…

Hij houdt me bezig de peuter in een graf in Halifax Canada; slachtoffer van de Titanic, volgens z’n DNA het Finse jongentje Eino Viljama Panula Finse moeder met vijf kinderen gaat niet met Eino in de sloep zonder haar voltallig gezin; ik verplaats me in een drama waarin de dood bevrijder is ik voel dat angsten hersens malen ruk me los…

juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent zijn gebreken ademloos, door liefde gekneveld Het is jouw voetstuk van vraagtekens naar het onbekende die jou – in mijn greep houdt, beneveld en mij erop struikelen laat zodra ik de doornen van de roos - de knop van de stengel - ruk…

De aanschouwing van haar ranken flanken rondingen overvloedig gepresenteerd eist zij maagdelijk genomen te worden liefdevol overweldigd en grof verteerd Zo ervaar ik haar verleiding mij te veel pluk ik haar om gulzig uiteen te rukken verstikt zij mij adem geeft zoete mond haar zinnelijke sappen spatten in het rond wanneer ik mijn dorst les…

Woest komt ze langs je stormen Haar lange haren vliegen om haar hoofd als de wind die de bladeren van takjes af wil rukken Hoed je, ze buldert recht op je af met lange, enorm lange benen (eindeloos lang) die zo snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm…

benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen zullen vandaag hun helende werking doen Snel weg op de fiets, stampend op de pedalen, voel ik langzaam weer adem te kunnen halen en in 't gras waar ik me een plaats verschaf ruk…

heeft het mij verslonden, geketend sleep je mij naar je spelonken van je slepende melodie, waaraan niet te ontsnappen is, laat me branden in je vlammen, die dansen op akkoorden en waar ik niet vanaf wil vallen, behalve als deze breken, dat is uitgesloten, ik blijf met jou verbonden, de tijd was kort, die me was gegund, ik ruk…

Wilt ge een welig land bezaaien, Zuiver 't eerst van 't wilde kruid; Ruk de heesterwortels uit, Om de korenoogst te maaien. Zoeter is des bietjens zweet, Als men eerst in alsem beet. 't Starrenlicht heeft schoner luister, Na het bulderend geluid Van het regenbrengend Zuid.…

Ik vloog in één ruk naar de hemelpoort en klopte aan en ‘t werd ook nog gehoord; de deur ging open, toe geloof me, heus. ’t Was Petrus, rijk gehuld in witte doeken; hij vroeg mij: ~Maakten ze het jou ook wijs dat sprookje van een Hemels Paradijs? Nou wijn en luim zijn hier heel ver te zoeken.…

Als ik aan de koorden ruk word het duidelijk een knal front, “springen,” sprak hij van het bordes. “Wat een bh lal,” boerde de verslagroomgeefster in een grote klabam Sorbet uit, “dit is niet haram, ” zei zij luid met een knal, en de dagdroom weefster maakte gaten kazen uit de vuist gebald.…

deinen fluweelzacht net hoorbaar hun gefluister een vonk ontwaakt in dromen zet de paarden aan tot wilde haast, de klaroenstoot laat de vijand komen ze botsen op het slagveld van galop en draaien steigerend een ronde maar de tijd is al gestopt er vallen geen gewonden het vuur brandt Waterloo in een wirwar van geluiden de rode rotten rukken…

Gezond geboren worden tot er ineens een raderwerk in gang treedt en het baby’tje in één perfecte neerwaartse ruk het leven beneemt. Tegenslag is niet altijd iemands schuld.…