154 resultaten.
Mirakel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 227 breekbaar als de iele
eerste lentebloemen
die ik zou willen plukken
schikken in een siervaas
wondermooi als de lente
zo noem ik jou
je weet me te raken
als de waas op de wei
druppels prille morgentijd
op een bloesemschoonheid
ik laat je gaan, ik houd je vast
als de schitter van een kelk
een weerschijn van liefde
draait jouw verve…
Droomkuikentje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 'k Weet het nog steeds niet
Ik was er niet bei
'k Word ook niet goed
In zo'n legbatterei
Ik leef om te sterven
Voor 'n ei om te verven
Geen donsgeel gewriemel
Eerst ik, morgen gei
Maar wie is er eerder
Het geel van het kuiken
De kip of het ei
Ach welnee, allebei
........VROLIJK PASEN.........…
zij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 ondergang
met mijn treuzelende blik
gestaag onder ziet gaan
zij is een raaf, een moeder
die de tijd aanschouwd zoals
raven manoeuvreren op
ieder zuchtje wind die
hen verder brengen naar
daar waar zekerheid
zich in twijfel bevindt
ik prijs me om
in haar slagveren
die raaf te zijn
die bij geteelde moed
zichzelf in alle
beglazingen met
verve…
Wanen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 490 liefst wou ik me aan je zijde scharen
om je voor alle wanen te bewaren
je afgewende blik wierp snel een dam
ook deze keer liep jij me weer voorbij
Want je gekwelde geest wil blijven zwerven
hij liet de sterren in je ogen sterven
en drijft je voort als ’t rusteloze tij
jij loopt als koning in een oud livrei
en geeft bevel de hemel zwart te verven…
afscheid van de kastanje
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.771 we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven
je kroon viel af, je kon niet blijven staan
de leegte nam bezit van onze laan
we mochten slechts herinneringen erven
je levenstaak verrichtte jij met verve
de drukte zag je onverstoorbaar aan
tabee ... barmhartige Samaritaan
we kunnen nu geen hart meer in je kerven
je broeders volgen één voor…
DE OUDE KONING
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 301 In de nacht
voor zijn aankomst
is de Maan
op zachte voeten
door zijn hoftuin gegaan
Zij liet verstrooid
wat maanlicht slingeren
- nooit meer aan gedacht
Bosranken weven
daarvan een vacht
van zilverig pluis
over hekwerk en poort
van het Koninklijk Huis
Zijn herauten
snelle snaken
verven bladeren
scharlaken
sienna, oker, vermiljoen…
Ziekenhuis
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.069 Waar ik vanmorgen zag
De bomen met hun gele en groene verven
Raad ik het ziekenhuis, waar dag aan dag
Gemartelden in duizend angsten sterven.
't Is anders, overdag, een rustge buurt,
Mijn buren hebben tuinen met veel peren,
Maar met mijn woning heb ik niet gehuurd
De vrede die ik immer moet ontberen.…
Verleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 171 Dit gretige intense
Waar zie je dat bij mensen
Dit vurig attribuut
Geen twijfel, geen reserve
Volledig en met verve
Vasthoudend, resoluut
Je van je taak te kwijten…
Voor deze kwaliteiten
Is er geen substituut
Dat is de kracht van mieren
Van stieren …. en van vlieren.…
De kleur van familie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 318 Twijnend gaan de levens verder
langs een ingekleurde lijn,
uitgestippeld door geslachten,
elk met een verhuld geheim,
soms kleurt dat blauw, soms naturel,
met verve speelt men van nature
het familie-rollenspel.
Geschreven n.a.v. het boek “De blauwe draad” van Anne Tyler…
Deal or no deal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 De showcase van het Parliament
waar May standvastig als een vent
haar brexitplan met verve brengt
waarbij plan b nog niemand kent -
kakovolière als men stemt
tot mister speaker 'order' zendt
gezag waar 'n Arib nooit aan went
hoe lang nog leeft dit Parliament?…
Droomverleden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 200 rood door het bloed
zochten het dal met al haar groene weiden
je was een ridder in haar leven
onder het maanlicht van de middeleeuwen
bestond er geen oranje, maar geel was de gloed
en haar ogen, smaragdgroen, keken
weidser dan haar aanbelandende velden
een boezem, als een fruitschaal
naast versleten ondergoed, een zinken teil
om wol te verven…
Dichtbij veraf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 209 op ver, zij kijken
als een rijtje pimpelmezen
naar links en rechts, op en neer
Als hun ogen elkaar treffen
plooit een automatische glimlach
mondhoeken omhoog, zij dromen
zich rond en het is niet uit te maken
wanneer de reis ooit begonnen is
Zij trippelen op hoge hakken in
en uit hun bestaan, de ene blond
de ander een brunette en later verven…
Met een hoofdletter K.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 183 Delacroix
lenzen van zijn ogen op scherp
Zonlicht spiekt spontaan door een raampje hogerop
Terwijl de ene vrouw zeer spontaan lijkt te poseren
schijnen er twee in serieus gesprek
de vierde lijkt te vertrekken
hoewel zij een opmerking maakt
Tapijten bezet, maar niet bezaaid
de wereld lijkt op afstand hier
Delacroix' penselen hebben hier met verve…
NACHT
poëzie
4.0 met 1 stemmen 592 Vlakt de lijnen, diept de schaduw,
veegt de verven alle uit.
Schikt de sterren aan de hemel
tot geen donker plekje rest,
Laat een schemering op het water
en een glans in 't verre West.
Dan rust ze uit en mijmert stille,
zalig in haar zachte glans
En hoe stiller 't wordt, te meerder
schittert alles aan de trans.…
Waterververs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 655 Vaak verven de schilders zich dood.
- En hierdoor verlies ik heel veel
aan meevarend verfpersoneel.
'k Adverteer daarom vaak bij de pers,
opdat ik m'n ververs ververs.
Het schilderen van al die schepen
is kostbaar, zo heb ik begrepen.
Ik ga dus reorganiseren;
een schip laat ik fotograferen.…
U treedt met macht de troonzaal binnen (hemelvaart )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 401 Wil door Uw Geest ons hart beroeren,
Uw Woord de monden uit doen gaan,
doe ons de strijd met verve voeren,
Uw beeld ons steeds voor ogen staan.
Wij zijn van U te allen tijde,
bloedeigenen door dood en graf,
wees onze voorspraak aan Gods zijde,
verzoening keert het oordeel af.…
grote kuis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 348 kettingzaag
druppelde olie over zijn tanden en zwengelde hem aan
doppen op mijn oren dempen het geratel
wijdbeens zet ik me schrap
op mijn hoede voor de terugslag
splinters, snippers, zaagsel
nu ik weer wat bedaar
zie jij wat ik achterliet
een witte vlek op het behang
kerven in het plaaster
je reikt me een borstel aan
‘eerst vegen, dan verven…
VERLANGEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 914 Verlangen is een vuur dat niet en dooft,
't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven:
de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd
droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven.…
Het fuifnummer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 573 Nee, uitgenodigd was ze niet
Maar dat hield haar niet tegen
Er was een feest, daar moest ze heen
Door storm en wind en regen
Ze kon daar fijn haar zegje doen
Want zij wist alles beter
Ze won al menig prijspakket
Voor de beste betweter
De gordijn een andere kleur
Maakte de kamer groter
Zo legde zij met verve uit
En smeerde nog wat boter…
ode aan mijn moeder
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.232 jongheid van leven
vader was geestelijk niet sterk
maar jij had de veerkracht
in jullie grootse liefde
wisselwerking kwam in jullie leven
in geest van Alzheimer werd je gevangen
het was net dat vader jouw vroegere kracht overnam –
hij moest ook wel
in alle ontreddering en wirwar
probeerde hij nu zich staande te houden
dat deed hij met verve…
Wagner: The ride of the valkyries
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 1.295 Een karavaan dagenlang voorttrekkend met alle wind tegen
over stoffige slingerpaden, afgewisseld door zompige wegen
Smorend hete dagen en kille nachten rijgen zich aaneen
het mulle zand door uitputting en uitdroging vallend uiteen
strakke vermoeide blikken gericht op het groen in de verte
woorden en zinnen in scherpte verwoord maar met verve…
HERFST
poëzie
3.0 met 2 stemmen 843 Zó, tintend 't Voor en 't Na met wondre verven,
Wijdt Tijd geheimnisvol 't ons naadrend sterven.…
het benzo offensief - mijn bondgenoten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 mijn zaken goedwillig leiden
naar iedere poging om ze te ontwijken
op weg naar mijn toekomst draag ik deze
prestigieuze pilletjes mee om tenslotte
aan het eind van mijn levenslot
het lijden te omzeilen en het steven
te wenden om boeg en tuig te
behagen zodat de spiegel
zich herkent wanneer de schittering
van het felle licht me met
verve…
Kleinood
poëzie
3.0 met 30 stemmen 3.183 Toen eens de grote schilder
De wereld verven zou,
Klom hij eerst in de hemel -
De hemel maakte hij blauw.…
CARPE DIEM
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 348 Een mens speelt zelf de hoofdrol
in het labyrint van zijn bestaan
je probeert hem te spelen met verve,
maar er valt ook wel eens een traan
Koester de fundamenten van je zijn
kies voor licht en blijheid
niet voor pijn
al is dit soms niet te vermijden
denk dan toch positief
het zal je verblijden
houd de deuren niet gesloten in je hoofd
gooi…
Liervogel's boodschap
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 631 van goud die krast en knalt
of klikt en ratelt met grote lust
je imiteert en persifleert geluid
dat jou ooit heeft omringd
zodra jij je leven fluit en zingt
staan velen even stil
zonder omhaal laat je horen
hoe er bomen zijn gekapt
hoor een kettingzaag het draaien van motoren
geen bijklank laat jij stom verloren gaan
je getuigt met verve…
ELBURG, DE KERK EN DE PATATTENT!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 154 Mannen Broeders
van de Christelijke Gereformeerde Gemeente Elburg
fris geschoren, schoon overhemd, stijlvol in zwart
aan de zijkant, zich warmend aan de avondzon,
van hun Kerkgebouw met het opschrift
"18..De Vrede door het Bloed des Kruizes..63 "
Zo sprak ik ondeugend vriendelijk:
"Hangplek voor Christenen"
De mannen antwoordden met verve…
Als we vallen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 de onzin stapelt zich op,
mijn ooglid trilt bij het lezen ervan,
ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye
toch verven kwasten
niet zoals vroeger
toen alles eens vanzelf ging
en zeker geen uitleg behoefde
krullen zinnen nog altijd anders
dan hoe ik ze eerder opzette
Nostalgie en melancholie zijn slavenmeesters
ze likken, bewieroken…
De maskers
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 9.132 Wij verven ons kind een monstersnoet;
zoals wij zal het leren zijn zonden te vermommen.
En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden
in de snuit die blaft,
de slurf die ratelt,
de oren die slingeren,
het rubberen bekkeneel,
de blik van reuzel,
en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar.…
Tijdelijk – nog niet (2)
netgedicht
2.0 met 33 stemmen 7.437 Zet na zet spelen we het spelletje mee
Alle punten voor ons
Een adempauze van besef wordt gevuld
door problemen van een andere orde
Verven, kopen, pakken, sjouwen
en een stijgend saldotekort
Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug
Op zijn plaats in een andere ruimte
Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen
Onze plek, die we van ons…