Alle inzendingen over zeef

er wordt gemijmerd over wat verloren ging en bleef hangen in de zeef van ons geheugen ontdaan van elke klank laat de doorkomst nog veel te wensen over…

Ik zeef de woorden uit stromen gedachten. een gedicht valt. Planten, bloemen ontkiemen komen tot bloei poëzie struint onzichtbaar haar staart steekt erboven uit!…

Ik doorzoek als kind op het strand korrels zand met mijn zeef en beef. Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

Ik draaf als een Berber door de bergen, zeef de sterren uit de nacht. Ik vind wat jij probeerde te verbergen. leef op ieder anders kracht.…

Als ze daarna ook nog eens toenadering gaan zoeken, raakt mijn zeef compleet verstopt. Dat noemt men ook wel borderline. Of simpelweg intens verdriet om de gedoemde eenzaamheid.…

Wij zijn natuurlijk Groter dan 1 Deelbaar door onszelf En door 1 alleen Wij zijn oneindig Zoals de zeef van Eratosthenes beval Gevonden via het algoritme Zijn wij Het priemgetal…

leemte is de vijand van de dichter een lege bladzijde moet worden beschreven met dat wat zoal aan hem voorbijtrekt en wat hangen blijft in de zeef van het geheugen de dichter is een zoeker die zich wel moet schikken in 't lot van het onvoltooide…

In Connecticut in een waterput verdronk m'n tante Eefje. Nog jaren later dronk mijn oom 't water uitsluitend door een zeefje.…

een mix aan mooie dromen in de zeef van het geheugen koester ik nog al ware het mijn laatste spaarcenten wat blijft is de wetenschap van vergankelijkheid bijgeschreven in het gefingeerde dagboek van grote onzekerheid…

Een lessie voor de wandelende Messi Een Duitse Blitzkrieg overviel de club Een eenzaam vrouwtje riep nog twee maal ‘Hup’ Ze zág een trage sacramentsprocessie een zeef, wat zachtgekookte eieren en hóórde steeds de Doodsklok Beieren…

een laatste droom in het verschiet de berg te hoog een leeg vergiet door deze zeef is het gegaan het klein geluk uit je bestaan 't vloog zo weg met het vergeten je zag het aan hebt 't geweten het komt niet weer dat is een feit verdween voorgoed in eeuwigheid…

Een ambitieus jong schrijvertje Beklaagt zijn zwak geheugen "Niet één vondst blijkt een blijvertje Mijn brein wil maar niet deugen" "Gelijk een zeef, zo voel ik mij Helaas, maar 't feit dat ligt er Wel heb 'k er een ambitie bij De wens te worden: dichter." Warempel, na een hele poos Schreef hij zijn eerste liedje Over een lelie en…

een eerste gedicht verplicht de dichter tot zoveel meer poëzie als lichte vorm van dwang een gedicht blijft dikwijls maar slechts even hangen in de zeef van het collectieve geheugen om genoemd te blijven worden wordt er meer van je verwacht want bij stilstand zullen de anderen je voorbijstreven woorden vervliegen gedichten vervagen…

Het zal niet om liefde hoeven vragen Zefs al zit je in een dal. Bedenk dan ook bovenal dat je in het mensenleven niets mooiers vinden zal dan liefde aan je kind te geven.…

Verwijder de misverstanden, met een verstandige zeef. Laat de poëzie bezinken. Serveer ontstane filozie mèt, fijn of grof gemalen, korrels zout. Dat smaakt ! Naar méér !…

het is niet aardig om het heengaan van tante te verzwijgen er stond Spaans gehaktbrood op het afterparty menu in de arena zie ik de jongste stieren vechten om een olijf onder de boom werd haar kleed gelegd de dood wordt niet vers gegeten in een zeef lekt de herinnering, ongekneed 'el unico mal que te puede hacer es morirse…

'Cut' vind ik het dat ik ziek ben geworden maar daarentegen ben 'k blij dat ik nog leef Dat ik alles in mij oprecht kan geven Dat 'k inmiddels gelukkig word begrepen Meest kwalijke herinnering: geheugen best zeef Met niet geheel safe valt beslist te leven al liggen dan onwaarheden op de loer Voor werkgever ooit een Leugen om bestwil Voor eigen…

In wegsmeltend koud winterlicht dwars door onherbergzaam duister uit grijs geruis en vaag gefluister nu de aarde achterover ligt ontwaken de verlaten oorden klinken de verminkte woorden Ik vang ze op het perkament zeef ze uit de klamme nevel loos verdriet en gehoekte wrevel uit laatste wens en testament Ik giet ze uit gebarsten vazen…

Alles gaat door een onbedoelde zeef, en er komt niets door wat niet wordt gevraagd. Dus is het onzin dat ik treurig leef en dat mijn geweten zo aan mij knaagt. De winkelschappen zijn nog best gevuld, maar het zoeken vergt al maar meer geduld. Er is maar weinig dat is uitverkocht.…

Gevoel alsmaar te zwerven, als ik de duidelijkheid verkies, over lege oceanen, waar allang geen land meer is en geen raadzaam baken, langs de meeuwen in de witte doktersjassen, schreeuwen oordelen uit de kelen, waarvoor ik de neus gesloten hou, die alleen maar twijfel zaaien, wat achterblijft op een afgewogen zeef, zijn de nog…

een dove, lome kater sliep in het koren augustus, de boer verzilvert zijn oogst halmen knakken onder het zwierend mes een haspel tolt en voert ze naar de vijzel de dorstrommel scheidt zaad van stro op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef naar de opslagtank in zijn buik hij…

Terrorisme is een tang het werkt beklemmend en doet pijn Onveiligheid maakt mensen bang en kunnen niet zichzelf meer zijn Geloof is niet waar het om gaat filosofie is het gemis Ongeloof de gouden draad die ook hier centraal in is Waar is de veiligheid gebleven gemoedsrust als een zeef die lekt Om niet meer zonder angst te leven is het…

het bereiken van je lot, het stadium beheersen vergt moed wijl de dood al prikkelend je maant om partij te kiezen nooit was ik van keuzes, filterde het bedrog door een zeef zonder mazen zodat de staken als dwazen door mijn voeten priemden ik zwaaide met een ruige lach, behaard en ingetekend met inkt dat ver in mijn spieren was binnendrongen…

En de tiktak kan slaan bovenlangs op de metronoom En de tiktak kan slaan Langs een traagzame slinger onderlangs, van de klok Het is toch altijd de zeef waarin mensen zijn uitgelekt naar de dood.…

Okay, okay, wees stil, hier is het wederwoord mijn vriend, je woorden raakten doel als zaad, dat slechts eenmaal ontkiemt tot bloei gekomen onderscheidt het kaf van koren de wind blaast wat te licht is voor verdriet naar alle streken de boeren zeggen dat het sneeuwt doch het is mei en op de bodem van de zeef liggen jouw tranen als…

we zijn die keer tot middernacht gebleven en in een halve cirkel rond de haard brachten we oude vraagstukken in kaart de waard had flessen brandewijn gegeven gedachten steigerden als wilde paarden de voors en tegens gingen door een zeef totdat het juiste antwoord overbleef en toen we wazig in de vlammen staarden was elke tegenstelling opgeheven…

in de verte gloort het water witte schuimkoppen - ‘wie het eerst bij de zee is’- schop, zeef, emmer en gerief om een kasteel mee te versieren en pistolekes, cécémel in de frigobox, een pintje en veel heel veel verborgen pijn en tranen maar we bouwen, steeds hoger een brug en een delta, torens waarmee ge de zee kunt zien, zijn handjes…

de schemering valt en brengt sterren dichtbij de feestdagen gaan weer beginnen als zand door een zeef zo vergleed het jaar zoveel moet er nog en is niet op tijd klaar maar verleden tijd is niet te winnen.…

Met een schep en zeef gaat hij op pad. Op zoek naar iets wat hij nog nooit had. Hij loopt onder de hoge bomen speurend naar een oud rivier bed wat hij gezien had in zijn dromen. Droog gevallen met huge boulders, waar hij dan met zijn schepje onder moet komen. Gravend in de gravel op zoek naar gele klompen.…

Straks zal ik jarenlang aanpraten moeten dat de tiktak een zeef is met heel grote gaten waar mensen zich doelloos vergieten. Het zullen hete woorden zijn. Voorlopig nog rust voorlopig nog stamelen eens liefje zul je het weten eens zal ik het zeggen hoe dat werkt met die wijzers en cijfers.…