Alle inzendingen over binnengaan

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

zo mijn ogen jouw ogen zoeken en stil vinden wij samen onze wereld binnengaan woorden zinloos, overbodig zijn wij alles zeggen zonder spreken maar verstaan…

Zou ooit god zelf daarvan het spectrum binnengaan en kleuren uitdoen, onbewogen, het is mij goed als hij maar over laat het mooie blauw van ogenlicht dat ik jou toedicht tot mijn dood…

is er nooit teveel Een tuin die ‘s winters warmte geeft En ’s zomers altijd koelte biedt Een zacht aanwezig levenslied Voor ieder die een poosje leeft In mijn tuin Ah, de avond valt met vogelzang ’t Is zeker dat ik die brede laan Ooit zal vinden en dan binnengaan In mijn tuin…

Ik heb mijn hart ferm gesloten voor het geval er een ander binnen komt geslopen en ook al klopt hij hard ik laat hem buiten staan alleen jij kan zomaar binnengaan je bent gegaan maar ik weet het zeker je hebt me niet verlaten.…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

Om het slechte niet voor niets op deze wereld te laten zijn zal het slechte zich met zichzelf moeten bezighouden 't slechte moet 't slechte omkeren naar het goede de leugenbanken failliet laten gaan en niet andermans privéleven schenden lasteren en smadelijk bejegenen het slechte zal niet het Koninkrijk binnengaan zoals…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Straks ben je vrij Vrij om je vleugels uit te slaan Je zal een nieuwe wereld binnengaan En je komt als een vlinder Uit je cocon Je vliegt naar je plekje achter de zon.…

het kind neemt de vader oud en onmachtig bij de hand niet verdwalen nu in het hoge gras het schuifelen in de schemer naar de tuin het geloof in de dingen die ze kenden bij de ommuring blijven ze staan de nacht verzegelt de bloemen het kind kan niet binnengaan het laat de vader gaan de wind wiegt de bladeren de reis is volbracht…

Deze plaats heeft zwarte bloemen De bloemen branden mijn ogen Mijn ogen springen in een brandveld Het brandveld is mijn verloren paradijs De donkere duivel staat ook hier voor de paradijsdeur, Hij staat met zijn glimmende hart in zijn handen Hij offert zijn ziel zodat hij het paradijs weer kan binnengaan Nu is het paradijs herwonnen, Nu is…

Voel jij nog de eerste kus en handen die zochten naar verborgen plekjes die jij nog nimmer aan iemand had getoond en ik, je minnaar mocht je dromen binnengaan om jou te doen ontwaken in een nieuw gevoel van zaligheid wij passeerden sterren op weg in ons hemelsgeluk dansten op roze beddenlakens en kusten elkanders monden totdat de morgen…

Gelach en gepraat uit die nachtelijke kroeg maakte hem eenzamer dan hij toch al was Geslagen en zonder toekomst voor de boeg dook hij in zijn kraag, school hij in zijn jas Toen zag hij haar met een man naar binnengaan Zijn liefde voor haar maakte zijn leven stuk Krampen in zijn maag Het was met hem gedaan Bloed bonkte in zijn…

zij opende geen deuren bij het binnengaan haar lach was drempelloos ze ging ook niet voorbij maar bleef warmte delend steeds aan je zij het nader komen overschreed de lijn van sprookjes en mystieke dromen ik was deel gaf in delen zonder zelf op te lossen als een der velen juist deze identiteit leek glans te geven aan…

hij opent zijn stenen bemanteling zo kan ik binnengaan. wat ik vind is een verloren kind dat bevroren in zijn holte ligt. lang kijk ik naar zijn trekken ontstaan uit geest en pen. ik zal het maar niet wekken hoewel ik het herken.…

Maar de deuren van dit bastion van gebroken geesten, deze deuren binnengaan, de plek betreden waar je uit alle macht weg probeert te komen als je er bent, waar gestoordheid en gezondheid om voorrang vechten, waar je overgeleverd bent aan de goede bedoelingen van vreemde verplegers en artsen in opleiding, daar, waar ik zo gek was dat ik geen…

In dit weiland met de zon bijna onder wachten koeien op het binnengaan en ik nog altijd op je kus. Donkere wolken pakken de koeien samen en schuren nu de kortste weg naar binnen. De boer opeens ook al daar helpt met een stok. Huu huu, roept hij. Je kus kan ik wel vergeten bezig als je bent met het vouwen van ons dekentje.…

Haar handen in mijn handen vattend, besefte ik spoedig een duister land van afscheid en verlies te zullen binnengaan, waar een diepe klank, een treurig akkoord, dolende mensen in hun verdrietig zwerven begeleidt. Waar ben je? Waar ben je? Halte bereikt.…

soms weet ik niet meer wie ik ben het is alsof mijn eigen schaduw mij nauwelijks herkent ik loop vaak in het volle licht kijk voortdurend achterom of hij nog wel aanwezig is laatst bij het binnengaan was ik per ongeluk vergeten hem voor te laten gaan hij bleef buiten staan pas veel later heb ik geweten hoe dat zo is verlopen…

fantasiën maar ze lijken zo vreselijk echt Zeg dat ik van je mag houden zoals ik altijd heb gedaan onthoud me geen liefde of fantasie maar laat mij m'n gang maar gaan Sla maar even je arm om me heen gewoon op je eigen manier mijn hart heeft nog steeds dat kamertje en dat blijft altijd op een kier Als je wilt kun je het openen en binnengaan…

NAAR de ene dierendood is de ander zijn brood als zij het slachthuis binnengaan ruiken ze vaak al de dood SLECHT nog tevoren werden zij in Utrecht geslagen geschopt door hen bovenop de pijnlijke ruggen gestaan bekijk de film krijg jij net als ik een hele dikke traan ook de diertjes op de kinderboerderij moeten dit…

laat het warm zijn schemerig en stil alles gezegd niets meer verwacht pleisters gelegd op alle wonden morgen pas na de nacht betreed het land van melk en honing schuif voor het binnengaan nog even het gordijn opzij maak met tedere vingers tranen op het raam en groet de maan en sterren die van de hemel zingen spring in zachte veren…

Ik zie erin geen brood, want waarom zou je binnengaan, hetzij gekleed of bloot?…

Gij liet de gedachten binnen, Die nooit mochten binnengaan! Gedachten, o valse gedachten! Toen zijt gij verraderlijk zacht In ’t duister naar binnen geslopen, Gelijk een dief in de nacht! Ik sliep; en toen ik ontwaakte, Hoe breng ik mijn hart weer tot rust! Toen hadden die stoute gedachten Mijn liefde wakker gekust.…

het roestig oude hek is afgesloten daar fluistert nog de wind memento mori en zie je afdrukken van kraaienpoten want voor de dood ontvangt er niemand gratie och, doe voor mij het hek nog één keer open en laat mij in het wit dan binnengaan ik zal de namen van de zerken stropen terug de tijd in, laat me in de waan en ergens dwarrelt nog een…

ik verhaal u van de man schouw zijn diepste wezen, als dat al kan: naar binnengaan ofwel mijn ziel door eigen ogen lezen in mijn aard ben ik ziende blind niet dat ik dat zo wil of dat intimeit mij ontgaat nee, het is de waarneming van de immer schone vrouw te paard en het jachtgedrag waarop ik mij verlaat het versmalt…

Nieuw Begin Het Einde is voor Ons in Zicht … Het Einde van het Oude … Een Nieuw Begin dient zich aan … Een Begin van het Nieuwe … De Dag voor ons breekt nu snel aan … Onze Verbintenis, de Hemel Binnengaan … Als een nieuw geboren Mens … De Ontmoeting op Hetzelfde Pad … Vanaf die Tijd heb ik je Liefgehad … Dit Moest gebeuren, voorbestemd…

En zie, in mijn huis zit een wisslaar aan, Midden in mijn mysteriën, als beidt Hij mijne komst: opent de poorten wijd, Strooit lovers, dat mijn voet moog' binnengaan! Wee mij! straks zal mijn levensmoede ziel, Droef als een vlam, die half omsluierd gloort, Rijzen naar waar àl bleke zielen zijn.…

Dat leven van ver gezien maar er nooit kon binnengaan, verbergt het gelaat in beloften en schreit, hij vocht zonder om te zien, bepakt en verblindt door schrale hoop.…

En toch: de dood durf ik niet binnengaan Want ook daar zal 'k dat bleek gelaat ontmoeten Dat eindloos schreit om pijnen droef doorstaan.…