Alle inzendingen over linde

Liggend op je kussen probeerde je sterk te zijn. Zoveel pijn had je het maakte je kapot. Al je kracht gebruikte je om je laatste gebaar een lik te laten zijn. Een lik die je me gaf op m´n neus als teken van dank dat ik niet bij je wegging dat ik je niet verliet. Die lik betekent zoveel voor me je gaf om me en ik om jou. Mijn gebaar aan…

Op de kale takken bloeien kwistig de magnolia's als romig witte wolken ook de prunussen staan volop in bloei 's winters bescheiden nu een explosie van roze bloemen mijn eigen paradijs mijn stek onder de linden kom dan vieren wij het voorjaar en vellen de appelboom…

Dat Rita ruzie maakt en dus vaak kookt Dat weten we, maar Kay zet haar te kakken Hij zegt dat Rita heel goed lucht kan bakken Zo wordt opnieuw een vuurtje opgestookt Die hitte brengt Verdonk alleen maar rampen En laat haar zetels stuk voor stuk verdampen…

Eeuwenlang reeds staat midden het dorp de statige Retiese linde. Gespleten zijn takken, gebarsten zijn stam, onaangetast zijn groeikracht in bloem en in blad. Godin Freya haar woonst, de heilige boom, ’t huis maakt hij tot thuis, de goede boom. Onder zijn kruin werden dure eden gezworen en huwelijken gesloten.…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst...…

Gehoorzaam de wesp en zijn angel: zet zoetigheid op tafel Geliefkoosde dranken Onder de linden is het goed toeven, kleverig met een wesp op je glas De wet van de wesp is ouder dan wielen hard als gesloten water in de winter Tot prinsjesdag, in september leven de wespen, daarna gaan zij op reces en sterven een voor een ---------…

Vandaag is een vuurzee een bloeiende linde in een vaas voor het raam.…

De linde lentegroent zacht geel, het gras zingt alsmaar hoger, het koekoekt in de verte en mensen kleden zich steeds bloter. Het lentet in het oosten het bloemigt overal mijn hart vreugdt alsmaar grootser en lammerdanst op ‘t lentebal.…

Geen harte zwijgt, hoe mat en koud, en schel, uit alle borsten, schiet het steedsgezongen, ’t eeuwenoud en eeuwigjonge liefdelied. --------------------------------- lind: zacht…

Op de stoepen verschenen lijnen en vakken getrokken met krijt, op de pleinen stonden de linden buut vrij en kinderen schopten scherven opzij, holden naar morgen, vonden een oogsteen, haalden de stroom van het schrikdraad. En het werd om te blozen zo koud in november. Het is nu.…

ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk en in min was ik met de eiken en 't overspel bracht mij naar de wilgen waar ik mij beknotte toen zij hun kronen streken. maar in nam mij de waardin die achter 't knotveer dranken dreef.…

ik hoorde muziek achter de bomen met donkerrood loof zag de linden wit dansend ontsnappen uit hun cirkels van drie geen vogelgeluid in het monumentale geruis van eeuwenoude melodieën zacht trok de wind aan de kleurrijke balg langs de zoom van het bos wei en heidegeur mengden maar het oerbos bleef gesloten in donkerrode eeuwen…

Maar midden in de Betovering, Waar beuk en linde Te dromen aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer...…

Gij weet hem wel te vinden In arbeids schuur, Waar hij zich als een linde- Blad drukt aan de muur. En mocht hij zich verschuilen In liefde en plicht, Een kever in rozentuilen Tussen schaduw en licht, Gij schudt hem uit de bloemen Met tedere spot, Tot hij U zal noemen: Mijn Heer en mijn God!…

Zo zal één van ons zich deze dag herinneren, we zaten onder een boom een linde en het waaide om ons heen regende bloem- en kroonblaadjes die zich vangen lieten in de haren zich verzamelden in een hand. Hoe iemand de gele bloesem in de mond stak en kauwde ze sterk smakend vond.…

Toen hij de markt bezocht zag hij juwelen een schat van linde purper en smaragd en zijde om rondom zijn hoofd te winden tot turban van zijn tanende gezag en ook een kleine parel die daar lag en steeds vergeefs opglansde in de weelde - die nam hij op en glimlachte en streelde mijn dofheid weg ik zag hoe hij mij kocht met blijdschap…

de geur van vers gemaaid gras verbloemd het dorre leven in dit hof, dat nimmer groen was zoek ik huisje nummer zeven een bord geeft wat weg is aan Lindeplein slechts een gegeven ik zie geen linde staan maar wel huisje nummer zeven daar versteend meneer van Lem hij was wat achter gebleven de gemeente metselde hem in huisje nummer zeven…

Ik zit onder wolken van een linde, De lucht is blauw, geen wolk te vinden, De koe uit mijn jeugd ben ik verloren, Alleen een weerzien zou mij bekoren, Ik ben nu oud met dezelfde ogen, Zelfs een kalfje maakt mij opgetogen, Maar niets voor zover mijn ogen reiken, Niets doet op een wollig kalfje lijken, Mijn benen kunnen niet op de knieën,…

Zal ik u lief en beminde noemen in hoeveelheid namen vloeit gij mij uit nooit stond een zomer zo te bloeien in al zijn linden, in al zijn kruid. Hoe zal ik u in mijn kamer noemen als gij schreiend uw mond drukt aan mijn huid als gij stamelend man wordt in al uw zoenen tederheid zal ik u noemen.…

Een boek, een blad, Een gezicht dat lacht In een ander land Een hand die slaat Een schreeuw De traan die valt op de troon van je nageslacht Een linde, een vallend blad en bloesem om je mond Je voeten vriezen vast aan de grond in een harde stad De muur van beton krakeleert en breekt Je ziet ze zo verschijnen: Het boek,…

blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan en de zee golft maar om meer mosselen aan het land wuift de linde…

De letters die men placht te snijden in de linden, En zijn van eerste aan niet in het hout te vinden; Maar kom je naderhand omtrent de groene bast, Zo blijkt’et dat het schrift gedurig groter wast*. Het kind, indien het ziet eens anders kwade streken, Ontvangt in zijn gemoed de gronden van gebreken.…

ik hang de noten aan de bomen en leg de takken in het gras zet de zon hier op de tafel heerlijk binnen op 't terras ik hang de wolken aan de waslijn en doe de regenboog op slot gooi alle bloemen in de leegte plant een linde in 'n fagot ik hang de lente aan de kapstok en veeg de vogels van de pui plak grimassen aan het plafond naakt…

de dikke eik aan de Dikke Eikweg Ellersinghuizen is weg in de 17de eeuw gepoot werd hij zo groot dat 4 man armen gespreid hem konden omvatten zo wijd maar hij ging dood is in 1975 gekapt dan toch maar de grens over in Heede, daar aan de Hauptstrasse staat een linde van 1000 jaar die je met 4 man lang niet omvatten kan die fier overeind…

Breng mij mijn deel van 't koel gespeel Dat tintelwater achter wilgen doet, Van 't luchtazuur dat als blauw vuur Door dichte linden gloedt.…

In de pinksterzondagzon de tuinstoel in stand vijf zie ik twee tortelduiven in de linde geritsel van het bladerdak ze vliegen eensgezind van boom tot boom vanuit het lover verderop klinkt zacht de roep van nog een vredesbrenger een hemels koor mengt zich in hun gesprek ik hoor de merels en een specht de dame met de harp speelt onverstoord…

De putter zat hoog in de linde en zong zijn liedje met plezier. Een kleurig bolletje en hier kun je die overal nog vinden. Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor.…

speelgoed alles buiten de box twee armpjes uitgestrekt tien vingertjes gespreid verwachting en herkenning liefde warmte vrolijkheid stralende oogjes soms vol tranen de zonneschijn van een kind dit zonnetje gaat vroeg onder en zal weer vroeg opkomen -------------------------------------------------- (dagje uit het leventje van linde…

Kind, de bloesem van linden Die opengaat. Wat schijnen jouw ogen Zo groot, zo goud -? Kind, dat doet dat hoge Vergulde woud. Wat is - zeg - dat verre Zoete verdriet -? Kind, vraag dat de sterren, Vraag het mij niet!…

Wat is dat toch met die geur van de linde die mij ieder jaar weer terugbrengt naar de tijd toen ik klein was en onbezorgd. Alsof ik iets gedronken heb wat ik niet kan beschrijven: iets wat bedwelmt en verrukt, dat euforisch stemt en diep opgeborgen herinneringen doet ontwaken.…