128 resultaten.
Ode aan de cursus filosofisch schrijven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Zoveel hartenbloed hier uit pennen vloeide
zulk een verfijnd weven van de geest
op de cadans van pulserend bewustzijn.…
Knipoog?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 22 Zijn aard en meesterschap
door tijd de imperfectie heeft
doorstaan, blijft hij dichterlijk
bij de aarde, teugels van de
ziel die ongezien liet weten
de plaats en waaraan hij
is aan opgegaan, onmin
over literaire wetten, pennen-
streken op Icarus wieken, smelten
in de knipoog van de zon, wat
overbleef was pek zonder veren.…
Een dagje aan zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 Dit pennen de meeuwen
in zweverige letters.…
omzien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 81 met knokige
vaste hand schuift
hij schriften met
dwalende taal
behoedzaam terzijde
de tafel gegroefd
landschap geëtst in
krassen en kringen
huivert nu hij wordt
blootgelegd
ontdaan van schuivende
veilige dekens niet
alleen de dichter lijdt
pennen zonder houvast
rollen van tafel
iemand raapt iets op
is ontroostbaar
iemand…
LODEWIJK X1V (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 Ze preste mij de kinderen te erkennen
Die zij had onderwezen, opgevoed
Ze waren immers van mijn vlees en bloed
Madame de Monteban kon dat bekennen
Aldus besloot ik, Koning, neer te pennen
Wat eerdere voorschriften hadden verhoed
Het deed de beide vrouwen zichtbaar goed
Françoise wist de hengst in mij te mennen
Er kwam een Internaat nadat…
Schrijverswiel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Slijp de nachten met
de pennen van ieder
uur onthult door de steen
van slijpers ziel, omvat
het lopend vuur op
papier verguld door een
druilerige dag, waarop
de verzonnen tranen
van een bejaarde zon
zijn opgedroogd en
waar de inkt gedoopt
werd in verwaaide as.…
De toekomst is nu
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 hij ligt voor je
dus grijp ‘em met beide handen
en laat ‘em niet meer los
vlak de onnozelen uit
en zij die niet deugen willen
kleur de dageraad
in de vorm van liefde
overspoel de sjagerijnen
waardoor vensters openvliegen
gordijnen een ballet dansen
op de maat van de wind
bijna opgedroogde
pennen weer
vollopen met woorden
voor dichterlijke…
Joni Mitchell
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 172 Veel is al gezegd en mogelijk
Nog meer geschreven
Over dit icoon met lichte
Hoge stem als tegenwicht
Tegen al het heersend macho
Masculien gitaargeweld
Waar haalde zij de tijd vandaan
Voor al wat zij had meegemaakt
Schetsen autobiografisch
Scènes van haar reisnotities
Vast te leggen in haar dagboek
Neer te pennen in haar schrift…
taaldwang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 zo. haar zilte raadselachtigheden. walg
die mee in de bedrading kruipt. mensenhaat
inherent aan de smetvreesman. het plompe
pennen in de was van het hernemen. zij:
de littekens, de korsten, de literaire flarden,
het rottende scheurgaren van eertijdse daden.…
Ik wilde dichten
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 184 de stilte begrijpen
met mijn vingers tasten
om de schors van
een krachtige boom
letters nestelen
bekorende woorden
pennen als milde poëzie
soezen in een dagdroom
duizelen van rijke
ontluikende bloesems
spikkeleieren bewonderen
in een liefdesnest
ik wilde dichten
maar…
er is
raadselachtig gekras
veert op en voegt zich
driftig…
DE SCHOMMELSTOEL
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.160 Dan dwaalden soms haar blikken af
en het tikken van de pennen stopte
even kijken in het breiboek
of het patroontje nog wel klopte.
Zo sleet zij heel veel jaren
alleen daar voor het raam
steeds maar breiend en turend
vergat zowaar haar eigen naam.…
Waar is de jouwe?
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 495 Die zwerver die in mij leeft, wil juist dan naar buiten; dwalen, voelen, praten, ruiken
Vergalt voor mij het genot van strakke pakken, dure pennen, welvarende buiken,
In mij leeft een zwerver, ik weet niet waar hij is,
Ik wil gaan staan en roepen: “Waar is jullie zwerver!”, maar ik ben bang dat ik de boot dan mis..…
Blik op oneindig
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 265 zij voelt zich soms
de bohémien van het water
op zoek naar nieuwe horizonten
‘bonbien’, relativeert zij
passievolle beelden in gedachten
met de mond op glimlachstand
terwijl ze aan het pennen is
in de vrije natuur
weg van sleur en stress
blik op oneindig, verstand op nul
mijmert ze blootsvoets
over de alfa en bèta golven
in haar vrouwenhart…
BINNENSTEBUITEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 166 Ze heeft in vele visglazen gezwommen
Ontdekte hoe het is om neer te pennen
De schrijfster en het meisje duelleren
Om de eerste plek in één fysiek verkeren…
Tranen van ongeluk
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.115 Gisteren moest ik huilen
En ik weet niet eens waarom
Nietsvermoedend zitten schrijven
Agressieve muziek, volume 12
Gewoon wat zitten pennen
Pessimistisch, cynisch waarschijnlijk in uw ogen
Emotioneel weinig aan de hand
Fysiek de topsporter die ik ben
Mee schreeuwen met de muziek
Drummen in de open lucht
Ineens de tranen op het papier…
DILEMMA
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 70 Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd
En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen
Met wie zij fier de boulevard over zou lopen
Ex- marinier uit een koloniale strijd
Er waren vele jonge vrouwen toen bereid
Te pennen met soldaten en daarbij te hopen
Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen
Ietwat verlichten konden met genegenheid…
Schrijvers wiel?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 Slijp mijn nachten
en de pennen in elk
uur, wet de tijd op
slijpers steen,
verscherp het drijvend
vuur op anoniem papier,
heb geduld met de nog
verszinnen dag, al
lijkt die te zijn gehuld
in sluiers licht, waarin
de tranen net zijn
opgedroogd, waar
de inkt in de as van
memoires is gedoopt,
en schrijvers stem en
avontuur…
De taal als instrument.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Slijp mijn nachten met
de pennen van ieder uur
het ongeduld gescherpt
door slijpers ziel, omvat
het lopend vuur op
papier verguld een
opkomende dag, waarop
de verzonnen tranen
van een bejaarde zon
al zijn opgedroogd en
waar de inkt gedoopt
werd in verwaaide as,in
de taal als evoluerend
en kloppend instrument.…
Bijna tachtig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 543 paarden
volop in galop
grijze haren
ogen die staren
oude botten
lekker ravotten
met mijn kleinzoon
een fijn persoon
om mee te stoeien
en inkt te knoeien
blijf maar schrijven
dan zal je blijven
kon dat maar waar zijn
maar het klinkt zo fijn
bijna tachtig
nog steeds waarachtig
hoor ik de stemmen
van het klein zijn
laat mij maar pennen…
Binnen de krijtlijnen?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 23 Tijdloos kunnen schrijven
over geloof en waarheden,
dichters dopen de pennen
in hun ideologie wat als zand
tussen de vingers door naar
buiten lekt, woord en beeld
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
euforie en beheerst verdriet,
omfloerst door, in zichzelf
te blijven geloven, om bij het
ochtendgloren weer te doven…
" Odyssee ? "
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 300 "
is mijn antwoord heel beleefd:
"Zonder deze odyssee, waarin
dichters wel eens overdrijven, naar
eer en geest de pennen blijven slijpen
om de taal naar tijd te laten rijpen".
"Op het juiste uur geoogst,
de dood kan overstijgen,
een reis intens beleefd,
en is geen schrale troost,
waarin dicht en daad herleeft."…
Sterretjes
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.633 Het wordt vast een inkt-crisis, we pennen er blij op los
Met een muze als de jouwe worden we vindingrijker dan een vos.
Geliefden en diepe vriendschappen worden zieltjes
Sterretjes, lichtjes, vlammetjes en ook gedichtjes.
Wil je iets echt niet dan gebeurt dat ook niet
Een nederig kinderlijk wensje vervult Hij met geniet.…
Lhasa's droom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 twee hoofden:
werken voor de Tibetaanse overheid
Tegelijkertijd verdeeld tot op het bot
De politieke overtuiging
van Mao in twijfel getrokken
Studerend in de hoofdstad
van het aan Tibet grenzende Sichuan
Strijdend voor een vrij Tibet is ook jóuw lot
Chapeau voor jouw moed en dapperheid
Je bewust van de overheersing
Schrijf jij vele pennen…
Vrucht in as?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 22 Slijp mijn nachten met
de pennen van ieder uur
in ongeduld, aangescherpt
door slijpers ziel, omvat
het lopend vuur op verguld
papier, waarop de verzonnen
tranen van een verjaarde zon
terugvloeien in de literaire pot
waaruit alles al is gedoopt, die
inkt nimmer drogen zal, opnieuw
z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…
gesprek over lijnen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 228 hand met onbekende tekens:
samengaan van hoofd en hand
laat zich voorlopig niet ontvouwen
plotseling roep je dat we schilfers zijn
in een oneindig universum, met uitzondering
van Ambrosius, de onsterfelijke, hij leeft verweesd
in een dimensie die wij nog niet kennen
waar gebouwen worden getekend in hemelse
lichte lijnen met mooie gouden pennen…
Zelfportret?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 Slijp de nachten
in ieder uur, wet
de tijd en pennen op
slijpers steen, omvat
het lopend vuur op
papier, verhult weer
een vergeten dag
die lijkt gesluierd
door zelfbedrog en wat
de afvalbak niet vrat
inkt in associaties
gedoopt, des schrijvers
avontuur wordt niet in
ongeduld gedoogd
als de zon zich schijnen
laat, zijn de…
HANDWERK RAADT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 De pennen dansen losjes, tegelijk wild
in de kleine vingers; vlijtig steken,
doorhalen: het tovenaarsbrein wordt mild.
De wollen kunst houdt zich nietig en verstild,
maar kan tot geweten van velen spreken,
blijft in Bommelverhaal een vraagteken.…
Honger in je pen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.058 Honger yn de penne
ik sil ferhelje
fan de honger yn de penne
de kûgel dy't al útsjocht
nei eigen hichtepunten
at it each rekke wurdt
troch wat sa op elkoar liket
sjit er krúslings neist
hear de gongslach it hert
yn swarte inket rint
de smoarge grienskyn
de grûn skuort
fergriemt kerrelierde
wa harket nei Dútsers
dy't it ljochte…
Vleugellam ....
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.181 Ik leerde jou vliegen
op de vleugels van de tijd
fladderend in den beginne
getooid met mooie veren
vloog jij rond in het leven
zonder te bezeren
raakte immer weer
verwonde pennen kwijt
luchtstromen namen je mee
soms gepaard met strijd
telkens verder om toch
weer terug te keren
dalend en stijgend
van en naar hogere sferen
af en toe…
HET ORGEL SPEELT...
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.751 Het orgel speelt een heel oud liedje
beneden in de stille straat…
Ik luister, leg de penne neder,
berg in mijn handen mijn gelaat
Een heel onnozel volkskoepletje,
slecht drie, vier noten traag en teer;
maar elke klank, die in mijn oor dringt,
wekt echo’s in mijn binnenste weer.…