Alle inzendingen over pluim

een progressieve paus die strijdend voor de vrede gruwelen niet langer weerstaat omwille van het voortbestaan in spanning wacht de wereld op een witte pluim rook waaiend over het Vaticaan in de schaduw van de wind…

een plank in het park draagt de schilfers van de herfst in bruin verlaten kleuren door naaktheid omgeven op zijn houten lijf staat uit de weggelopen keuken van een randbewoner een kommetje met water te waken naast een pluim die blijven hangen is welke vreemde vogel toch kwam hier snel een bad nemen om dan weer weg te vliegen dat zijn…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeeld avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen van…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeelde avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen…

Waar toef ik beter, rustiger dan aan oever van breed water verscholen tussen pluimen riet en vogels over golven scheren zonder iemand mij hier ziet. Genietend van onbeschrijflijk ritme van wind en golvenspel naar muziek door rietkraag luisteren veroorzaakt door wuivende halmen die mij gedicht toe willen fluisteren.…

Toch verdienen ze een grote pluim, want dat schiet er vaak bij in en het raakt te vaak in het verzuim...…

In het landschap is de lucht klaar maar de einder ligt achter ’t riet, waarvan de wuivende pluimen de veerman al eeuwig groeten op zijn tocht over het ruime sop in zijn eindeloze route. Het verre veld blijft uit het zicht door de god'lijke verboden.…

bolgeblazen wangen vreten zich door ’t opgehoopte sneeuw, geen dwang of snelle gang maar slechts een trage tred die zich voortsleept door de wallen van dit bestaan -het zwart van de aarde met hier en daar een grijze pluim, al wat rest is nog wat as - de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi…

De regen wiebelt met zijn gat en strijkt als loopse duinen De hemel nog niet aangepast in diepe blauwe kruinen De kou te diep geslagen nog het hart te kil beslopen Een plensbui die er ijskoud lult van zomers in de tropen De dagen zwart de zangers stil en rook die maar blijft pluimen De wolken dicht de adem laag en hoe de uren schuiven Een tango…

de lente heb ik de winter begraven voor een lange tijd zoals altijd, klinkt er een nieuw ritme er rankt een warm requiem dat door elk leven vleit het oerwater ritselt aan ‘t kozijn het gaat zoals het gaat onder blauwe lucht stijgt er een zuivere echo over de landouw ook wanneer het schemert om de hoeken van dit oude huis zingt elke pluim…

In de oude, bekende vertrekken Zij pronken en stralen en strekken Hun vuur-prachtig rood; Zij staan voor de ramen te gloeden Als van kardinalen de hoeden, Van machtigen, groot; En staan in de hoeken te vlammen Als pluimen in hellem-kammen En vanen in oorlogs-nood; En schaatren diep en schreeuwen De kreet stil die ging door de eeuwen…

het naakt van hun lichamen in ruige veren gestoken, met pluimen hoog en warm langs rietstengels omsloten.. in verlangen dichter bij elkaar een plek om samen te schuilen uit de benauwende drukte van de steden valt de nacht bemoedigend snel.. aan de grond stijgt weinig meer dan een sterk gesmoorde opwinding, trillen vleugels na..…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

musiceerde het houvast aan de dagelijks patroon zal moeten onderbreken de dirigent wat klein van stuk kan het maatwerk niet langer inzoomen naar de behoefte van deze tijd een culturele dood die zwijgt in tegenspraak en levensloze beelden spreekt mondjesmaat van protest en gedolven graven het diaklankbeeld van de modernisering heeft de pluim…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn van bramenbloesem in ’t omsloten dal; en vedergrassen, wit in zonneschijn, wuivende pluimen van de vestingwal. Langs heel het duin een flikkerende lijn van lichte lansen, op de omgang, al in dichte rijen hooggericht en pal: de helmenbossen, die speerdragers zijn.…

ik zie je nog zitten altijd op dezelfde plaats het bankje in de tuin een beetje pitten… of naar vogeltjes staren die ravotten tussen takken rustig je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren de rook steeg op in witte pluimen verdween in wolken maar op een dag stopte het leven en je ziel volgde de weg van witte rook om al je…

Die pluim voordat wezen dat naturel kan zijn. Dat verborgen omspant dat ook zonder gelukkig kan zijn.…

Kijkend naar Holland zie ik een armada van twee maal elf benen ten strijde gaan rijen van kansen maar telkens weer nada als projectielen in een foute baan en in de hete arena ontketend dansen de pluimen van hun paardenstaart met in de doelmond een lenige sluitpost, bezonken, betrouwbaar, alert en bedaard het tempo is laag…

daken biggelen tranen je huilt - en ik huil met je mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in…

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband.…

Keyzerley voor de koketteur connaisseur van alles wat vast maar ook los zit bij de koketterie verwees men door naar de lingetterie expertise vóór achter maar ook voor vóór aldaar sprak de lingetteur: ‘lingetten zijn in de vouw echter bij vrijage gaan ze uit de vouw men ziet bij strijkage wel weer eerst de vouw maar gepaard met pluimen…

ik blijf achter keer mij om ben mijn eigen poortwachter uit nood geboren het was niet aan mij te zeggen kom blijf nog even ik had haar bij voorbaat al verloren zij kwam zo plots in mijn beeldentuin van zoete kersen een zachte stengel met een vederen pluim en groeide in mijn leven bloeide haast ongeremd tot kostbaar zielengoud…

De luchten bijna tastbaar boven zandheuvels met stugge pluimen, dragen schuim op witgebroken wolken over afstand de mooiste van dit land.…

kaarsen, lichtjes, ballen oh ja, ook nog engelenhaar dat laat ik over de takken vallen niet teveel, klein beeetje maar dan nog kransjes, koekjes of schuim en een piek als een pluim mooi mooi, maar mis ik iets? het oog komt genoeg aan bod maar de neus...…

misschien heb ik me gewoon vergist is het de lucht die een kasteel bevat of heeft het water mijn heugenis gewist daar gaat een schip langs de kust de schipper vaart behendig tussen de boeien, heel bewust de wind strijkt een lange pluim het weer is bestendig de zee wiegt het kalme schuim…

(Geschreven n.a.v. het laatste bezoek van de thuiszorg) Gehaast zag ik ze gaan bij dag en nacht, bevlogen, zelfs bij spiegelgladde wegen. Geen code rood, geen Covid hield hen tegen. Loeidruk want Mark(t)werking is aan de macht. Lang heeft regering thuiszorg uitgekleed, hoog tijd dat zulk beleid wordt omgesmeed –…

Met één handbeweging sluit jij het fluweel waarachter de wereld haar vormen verliest, terwijl onze glimlach een brug slaat in het schemerlicht van stofgebloemde kappen hete chocolademelk op het pluche kleed slaat dampende pluimen de lucht in en afgezien van plonzende aardappelen die jij zacht in de pan laat glijden, is er slechts het…

Ik duw je over knerpend grind Fluwelen jas, fluwelen huid De vogels vragen iets te luid Hoe of ik de omgeving vind Zo dat is mooi daar in die wagen Flirt een mij onbekende heer Ik accepteer die pauwenveer Als pluim voor op mijn welbehagen Een gospelsong ligt op mijn tong We nemen alle houten bruggen Half over hongerige ganzen Stil barst…