Alle inzendingen over proza

Odin, Alvader, Ase, Ik roep U aan. Eenoog, Oude, Grijsbaard, Hangsnor, Gemaskerde, Manteldrager, Zwerver, Moede Reiziger, Wegkenner, Veelweter, Vorser, Waaier, Gehuld in Hoed, Ik roep U aan. Legerlust, Legerleider Speerman, Helmdrager, Strijdruiter, Buitraper, Vader van Gevallenen Vader van Gevangenen, Bezoeker van Gehangene, Heer…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

Je zei dat het harder gaat waaien Telkens wanneer ergens een lichtje uitgaat Dat gaf me een eenzaam gevoel Het leek alsof jouw hele leven was verzonnen Vaak stond ik voor je raam Meestal bij schemerdonker Tussen proza en vervallen poëzie Dreef jouw slaap op wolkjes Bij jou was alles onbeweeglijk Geen zucht van niets geen rilling Een eeuwig…

dat ontroert me mateloos dat wil ik dicht bij mij houden mijn behagen, blijven dragen mijn geheim is ook mijn troost je mag gerust m'n tranen zien maar het uiteindelijk troosten kan ik en ik alleen maar zelf vraag dus niet maar mijn geheim want 't antwoord is (h)echt geheim en dat blijft mijn (z)innige geheim verpakt in mooie woorden: proza…

niet vaak of zelden, zeg maar dagelijks doet het mij aan, alsof de dag er één is die de mens moet door zien te komen, en op het moment men maar even stil staat, barst het gevecht met de leegte los, met verwilderde ogen vol wanhoop beschouwt men de wereld als vijandig, -de naakte kwetsbaarheid-, het gevoel alsof de aarde onder onze voeten verdwijnt…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Die leeskoorts maakte hem enorm belezen En hij was altijd in zijn element Als een auteur zijn literair talent Weer eens in prachtig proza had bewezen. Maar hoe groot iemands passie ook kan zijn Het lot laat zich daardoor niet ringeloren En kreeg ook deze boekenlezer klein. Een bloeding in zijn hoofd sloeg diepe sporen.…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

Het is in scheef proza waarin ik zing. ------------------------------------------------- uit: 'Het boek van de beminnelijkheid', 2000.…

de blinde ziet door iets aan te raken maar z’n geest gaat er de beelden bij maken de schilder zet iets fraais en abstracts op een doek de geest gaat naar de diepere betekenis op zoek de schrijver zet woorden achter elkaar op een rij wil met proza verhalen gedichten iets van zichzelf toelichten?…

En zo uw proza rolt en staat, Hoezee! Maar zo gij straks in ‘t Rijm vergaat O, wee Wees met uw stijl, zo flink, zo vrij Tevree! Want Proza, man, en Poëzij Zijn twee! Gij, zanger, wier de boezem brandt, Hef aan! Uw lied zij ons een vriendenhand Of traan! Maar weg met ijdle dichtersmart En waan!…

hemel kust een hel waar jij staat als een onbeschreven regel recht voor ogen loezend vergeef mij een beetje maar daar blijf dit geheel stil vlinder in een oase vol hoop en pulp de zotheid voorbij o oogst na regen verbeelding zin in regels op de stoep fieten wij beter en buig O mens buig nog even de datum inzicht richting proza…

parmantig paradeert puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok…

* Het is zoals het is, Je bent zoals je bent Er zijn er meer als jij Maar wat doet dit met mij Je proza-poëzij Je egowoordenbrij Je zelfbeeld op een rij Schip zonder averij Bloem zonder honingbij Wat doet dit beeld met mij Zinloos, je mijmerij Autist-rijmelarij Leg lege huls opzij Aan leegte ver voorbij Leg eens een beter ei…

Waarde promovendus Permitteer dat ik interpelleer in uw parahistorische these, m.i. ietwat badinerend zelfgenoegzaam om te lezen omtrent uw waarheid over Eva Een aangedikte waaier sociobiologisch proza cultureelantroporeligieus fenomenologisch jargon, als u het mij vraagt en zo niet dan vraag ik u pardon...…

Zelden zoveel zwaar vuurwerk om mij heen gehoord. Voor de hond was het continu oorlog. Doodsbang ondanks alle pillen. Oren van mensen, honden, vogels werden bijna zonder onder- breking achttien uur lang mishandeld. Buiten was het verstikkend door smerige dampen en clandestiene vuren. Waarom gedogen wij dit als intussen 64 procent voor een verbod…

In gesublimeerde vorm Is het eenzame gedicht Niet meer dan een Kinderloos wezen, Niet meer dan een Ouderloos kind…

Eerder draaide je de klok terug en mijn bloed geblust tot ijskristallen, later zou een oude zon zich uit de krimpende hemel vallen in de morgendauw ofschoon je stille proza steeds in mijn armen rust.…

Doordrenkt en doordesemd Van banaliteiten Toont hij de smaak Van los zand in de feiten De lucht op IC's Wordt gepneumatiseerd En water en brood Gesensibiliseerd Daar deelt hij ons boud En dapper besmuikt Een broodje fecaliën Dat ranzig ruikt Gewikkeld in windsels Der gymnopédie Onzalige spijs In zijn menagerie Doorklieft…

Het hele landschap heeft de zon vertaald: 'T aardappelveld in niet hoog artistiek, Maar deg'lijk proza; kleurige lyriek Geef 't koornland in een stijl, die vlamt en straalt; Episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt De eik van zijn zonneheros in epiek; De populieren zoeken 't in tragiek, Hoe op 't geen hoogstreeft, 't noodlot bliksemstraalt…

lantaren altijd brandde een smoes voor alle energie die gloeide in mijn handen ik liet het gaan -ik kon niet vliegen- en zag de bleke meeuw die onverwoestbaar leek, maar op het asfalt strandde daargelaten Sinds allerlei nuchter besef mijn levenslust ontsteeg en jij met al je antwoorden ons liefdeslied verzweeg ben ik van alles gaan verzamelen; proza…

Ik kijk naar u. U hoort dit en probeert te ontdekken: wordt dit iets of niets, luister ik door of raak ik al verveeld. Het gaat over "U". Dus u bent er ineens helemaal bij. Wat zal Dreyfsandt zeggen, hoe kan hij weten waar ik (u) dus mee bezig ben. Ik zal het u zeggen, u hoort het aan en ik ga vertellen wat ik van u vind. Er gaat…

Woord van dichterlijke vrijheid Dat de wandaad van het Verleden kapot rukt, Tegenwoord biedt Aan het misdadige verleden - Woord dat het leven In de tijdloze tijd Van na het geweld In zijn tegenwoordigheid Leefbaar maakt…

Eerder draaide de klok terug en het bloed geblust tot ijskristallen, later zou een oude zon zich uit de krimpende hemel laten vallen en in de vertrokken schaduw van de morgendauw ofschoon je stille proza nog steeds in mijn armen rust.…

Eerder draaide de klok terug en het bloed geblust tot ijskristallen, later zou een oude zon zich uit de krimpende hemel laten vallen en in de vertrokken schaduw van de morgendauw ofschoon je stille proza nog steeds in mijn armen rust.…

En was de dichter niet ter hulp gekomen, en wisten wij na alle laster niet Dat wat in proza enkel maar kan liegen Tot waarheid wordt gelouterd in een lied, Wie zou dan niet de tijd terug begeren, Toen Alfa vrijgezel was en haast stom, Wie zou niet liever vreedzaam vegeteren, In een sereen analfabetendom?…

vonken Cupido spelende de harp laat zich op zijn schouder landen Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon Het kon niet anders, al wilde hij dat het anders kon Hij sluit zijn ogen en perst het kleinood tot een supernova Verdrietig luistert hij naar cupido zingend zijn geliefde proza…

Zwoegt hij voort als regeldanser in pulserend evenwicht, ploegt voort als gulzig dromer, die spoort tussen de leugen en de eigenwaarde, in een tijdloze carrousel van realiteit waarin de proza het best gedijt, maar hij als verrader met de voldongen waarheid achterblijft.…

Marsman, 1937) schreef gedichten, (kritisch) proza, toneel en documentaires. Hij ontving voor zijn werk talloze prijzen. Dit gedicht verscheen in de bundel 'Ben even weg' (1965).…

nimmer zag ik zo de maskers vallen in een klucht, ongeschreven, waar de ware mens niet voor zijn eigen bevalling vlucht jhb Dit is wel een heel vrije en oppervlakkige vertaling van Prof. Dr. Janus Hortus Botanicus te Praag. Deze tekst komt uit het Zuid-Goenureusisch. Ik geef u hier de letterlijke tekst zodat we er later geen misverstanden…