Alle inzendingen over wikkelen

Klaar voor hoogtij en onbescheidenheid De nacht geslonken tot een slanke maansikkel transparant cellofaan waarin ik de uren wikkel Zo ijl en flinterdun de overgangen de laatste stralen kussen al het schemerlicht van de volgende morgen en het verse vergezicht het duister is te kort voor hartstocht en verlangen De zomernacht waarin de dag…

Ik wikkel deze avond in een deken en draag hem naar een tuin. Niet naar de jouwe, Lief (gemakzucht is voor een gedicht wat noorderlicht voor remslaap is). Maar naar een tuin die aan de jouwe grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte wraak.…

( voor mijn vader ) Breekbaar als glas plooit zijn glimlach zich naar de stille uren van de dag In het natte gras dansen verlegen voetjes over wat haar verdroten vader zag Als een waas wikkelen zijn ogen zich om de tranen die hij liet stromen over zijn geboortegrond Er is geen weg terug als de oorlog voorgoed zijn gehavende ziel…

en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen uitgelachen door de barbaarse dood die geen enkel mooi woord loslaat niets zal het licht nog wikkelen…

Uit het verleden ken ik alle tranen, in het heden wikkel ik ze in een slopend staren. Hoop en wanhoop doven in de schemering. Mijn ogen gaan nu zachtjes dicht, mijn blik naar de hemel gericht.…

Kijk door de sluier van je ogen wikkel je in zacht satijn laat je op wolken drijven voel je heerlijk, bevrijd en fijn.…

(het enige echte hopje, van Rademaker) het is nog Haagser dan de ooievaar, Couperus, Binnenhof en Lange Poten de witte wikkel zit hem als gegoten het is de trots der ware Hagenaar zo’n prachtig bruingebakken exemplaar wordt wereldwijd en zeer beschaafd genoten de receptuur is aan het brein ontsproten van Jahweh of een duivelskunstenaar…

Klappend en klunend naar Zuidwouw ijselijk aangeblazen in bitt're kou steeds bij takken rijdt hij om wakken bij scheuren ligt-ie dubbel in 'n vouw Lijkt zijn snikkel tot Purmerend in wikkels watten een gruwlijk end zo houdt in storm de bikkel juist vorm een scheve schaats is 't spul gewend Gabber let op men jaagt bij Watervang rijders…

Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden.…

Lijnen wikkelen zich rondom mijn woorden.…

even in de waan dat zelfs de merels om mijn weggaan zwegen de woning was mij jaren zeer genegen ze bood mij warmte en bescherming aan nu heeft zij zich gekwetst van mij ontdaan het stroomde mij vanuit de kamers tegen ik sluit het raam voor nieuwe regenvlagen en neem de laatste foto’s van de wand vergeelde beelden uit vervlogen dagen dan wikkel…

hoe kan ik benoemen waar ik in thuis wil blijven wanneer het enige dat straalt niet te houden is mij verlaat en decemberdagen neerlegt alsof mijn ziel er in zou passen loodzwaar hoe kan jij vragen of het zich rond mij wil wikkelen en alles wat ik in verbeelding zie warme wind en weemoed laag op laag, zacht op zilt weerloos…

Ontrafelt het niet de draden van haar lust dan laat het haar in haar omwikkeld vrij van al het zware dat er in hem rust. Aurora’s luister die dan daagt erbij wordt straalgeruis, een suizen aan zijn zij: het spreekt haar uit met inkt van haar besluit en rondom ’t git een werveling breekt uit. Zijn nevels slierten lont doorheen het licht: wat…

Het was als altijd nacht en ik zag haar liggen in een zonderlinge eenheid van gemurmel en slaap, tot ze draaide rond haar binnenkant als uit een wikkel. Het nest bleef droog, de regen buiten ruiste bedeesd.…

Jij vouwt de tover zachtjes als een schelp om de windsels van mijn zingend hart en koestert de glinstering van kabbelend water als de woorden zich wikkelen in een spel van warme handen Het zilte water schep ik uit weemoedige ogen die als een zee over onze naaktheid spoelt en zwoel trotseren wij het verleden in een omarming voorbij de…

Ik wikkel mezelf in water en word een golf. Verberg me in mijn rustige krul die statig groeit en langzaam valt en wordt tot schuim; zit niettemin te waken aan voet van vuurtoren van zestienhonderdvijftig, wit als de nu afwezige wolk. Ik ben in vogel grijs en wit, leeg me in de krachtige krijs van meeuw en schollevaar.…

trek Elke trilling van de huid Het goudstof van uw wensen Pure data voor een Zwerm van slimme bots, Wervelend om onze lijven Als in een koker geschoven Is er geen ontkomen aan Dit grote schrijven Als maden snuffelen zij Aan het roze vlees Van onze gedachten Nemen hapjes van Ons blanke vel En ons diepe smachten En nu deze wikkel…

Mijn vingers wikkelen zich langzaam om haar kettingdrager. Ik fluister haar naam hopend dat ze mijn motieven ziet. Maar laten we eerlijk zijn, ik ben slechts haar dief. Nu zijn we één ,het is over, ik heb mijn eigen gewaagd. Als ik haar woonplek verlaat vormt mijn gezicht een emotie. De emotie van passie, van liefde, controle en illusie.…

Opgetekend in het spel van ijlende ogen breekt de wereld haar pijlers af als loden lasten zich om wonden wikkelen als de ziekte zich nagelt aan het bed en gekromde ruggen zich buigen over de lengte van het vergankelijke gloeit koudvuur na waarin geen leven meer te smeden valt en verzoent zijn laatste adem zich met het oneindige De…

Moet je zien hoe hij een draad trekt om de mensen heen om de dingen en wat fictieve waarden recht zijn speeltuin in hoe er buiten de lijnen slechts halve waarheid bestaat en het wachten op zijn grillen om een steen te werpen om te zien of er een rimpeling ontstaat met kleverige handen weer gaat wikkelen want het is nooit af het…

Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn schoot O worsteling in liefdesnood - ik wikkel je in mijn zijden geweld ik houd je met duizend armen omkneld ik verstik je in een cocon van gloed ik drink je zachte blanke bloed dat rinnend gulpt en schreit - en volgedronken op het kruis van mijn…

raak me aan Lippen, handen, alles van jou, lieve lieve raak me, raak me fijner dan te dromen fijner dan vroeger te dromen, dromen Als je wilt mag je stil een stok de hemel in schreeuwen, hoger hoger klimmen en klimmen en losser, losser glijden omlaag en omhoog hoger omhoog kleuren om de zon en daar diep in duiken je wentelen en wikkelen…

Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn schoot O worsteling in liefdesnood - ik wikkel je in mijn zijden geweld ik houd je met duizend armen omkneld ik verstik je in een cocon van gloed ik drink je zachte blanke bloed dat rinnend gulpt en schreit - en volgedronken op het kruis van mijn…

Wij zijn van die verdichtte dingen open de haakjes en maak een opzettelijk gebaar [trek er een lijntje om achteraf] rond het gesprek af met een belofte en zet de deur op een kier het licht gedimd tot het weerzien [hoe waarom het zo gaat hoort] sluit de haakjes wikkel het af de handen gevouwen als om de woorden nadrukkelijk [als een toegift…

als kermislichten dartelen sterren door de schiettent van mijn geweten ergens onder stof en rag vind ik de gebroken snaar die het woud trillen laat ik pluk het gloeiende van de zon wikkel er ijspegels in en vlecht er de tango van de lianen door schoorvoetend veegt de vloer de broze muziek in mijn doodstille verwondering uit het bewegend…

deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten harten nog zoveel dagen niet geteld geheimen nog niet gedeeld woorden onuitgesproken strelingen niet gevoeld de horizon is nog niet bereikt Gods schepping niet geheel ontgonnen onbekend waartoe het reikt afscheid of nog meer feestballonnen Wikkel…

als de zon vanavond ondergaat kent ook deze dag weer belofte dat er morgen een nieuwe komt vergeet daarom nooit de dagen dat morgen nog onvatbaar was waarin uren traag voorbijkropen omdat de toekomst zich sluierde met de wikkels van onzekerheid ook op de jaardag van jouw leven krijgt morgen zo nieuwe betekenis meer nog dan een duiding van…

Halmen kriebelen mijn blote enkels Wacht We verwachten nog gasten Om de zeurende leegte te spreiden Boven ons fladdert een koolmeesje Een lint fladdert in de losse klauw Als een golvende staartveer Het versnippert haar naam door zijn lied Wolven pruilen om haar lachend lijk Korf hun druipmuil Ze willen haar kleed met klodders besmeuren Wikkel…

manifesteert het leven zich in spanning angst en hoop als onverwachte bezoekers bij het maken van de keuzes rond groter groeiend grut de verbouwing van het huis of die lang gedroomde baan de kunst ven het echte leven leert je het leven toe te laten juist door de dagen in en uit echt uit hun doeken te doen vol en traag ervan genietend de vele wikkels…

Van een elastiekje, soepel en rekbaar zijn de wikkelingen rondom een cilinder talrijker en véél ruimer dan aftelbaar, oneindig meer dan de zigzag van een vlinder die portato vliegt van blauw naar korenaar. Zij springen er elegant overheen; dit overstijgt dan louter tellen alleen, zo rijk aan getallen.…