Lof in liefde
Jij vouwt de tover zachtjes
als een schelp om de windsels
van mijn zingend hart
en koestert de glinstering
van kabbelend water
als de woorden zich wikkelen
in een spel van warme handen
Het zilte water
schep ik uit weemoedige ogen
die als een zee over onze naaktheid spoelt
en zwoel trotseren wij het verleden
in een omarming voorbij de oevers
van de dood
Mocht de zee je komen halen
dan krans ik rozen op de deining
van onze afscheidskus
dan zal het gekrijs van de meeuw
de parel nimmer breken
Ook als mijn eenzaamheid
jouw schaduw speelt
in hemels licht
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com
Schrijver: Irmlinda de Vries, 14 april 2012
Geplaatst in de categorie: huwelijk