Zij daalde de grote schooltrap af, lichtjes, lenig en vlug - de wind woei haar dunne rokje op, haar hand sloeg het terug. Doch sneller dan die fijne hand was de koestrende blik mijner ogen: zij keken en zagen een schone lijn, die een kunstenaar tot een refrein heeft bewogen.…

Er was een bij te 's-Gravenhage die antwoord wist op alle vragen. Toen men hem moeielijk genoeg ‘Wat was was eer was was was?’ vroeg, werd hij de winnaar van de quiz met ‘Eer was was was was was is.’…

Voor Aylan Kurdi het 3-jarige Syrische jongetje dat, verdronken, aanspoelde op het strand van de Middellandse Zee. Wie ben jij en wat lig je daar raar Ben jij de bode in ons toneelstuk, de eenling die van gruwelen vertellen moet Ben jij een aangewezen gebieder, die onze realpolitiek van afstand komt herschikken Ben je misschien een ‘…

Ik stond naast een tafel en het verontrustte mij dat ik zo alleen was en opeens hoorde ik het kloppen erg zachtjes weliswaar maar iets maakte zich kenbaar. Het was zo subtiel dat ik moest knielen, zo vond ik de stoel en ik raakte het hout zoals je een tong raakt, ik legde mijn vinger in een nerf, het begon onmiddellijk te schemeren en dieren stonden…

Wolken. Schrikbewind boven de zee. Er staat drie millimeter glas tussen mijn leven en de naderende nacht. Trillingen in het ondergrondse lopen in mij door. Reeds grijpt de wildernis mij bij de benen. Aan alle deuren schudt de wind. De wolven wapenen zich tot de tanden. In kamerhoeken kreunt de lucht. ----------------------------------…

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

De jonge vrouw vroeg heel bescheiden: ‘En bent u ook godsdienstig?’ Ja, zei ik, ik ben tegen doodstraf. Ik kon dat antwoord niet ontwijken hoewel het toch iets anders blootgaf. En toen ik ook nog zei: en, mijn god heeft poten als een gier, waar hij mee daalt en wipt om op te stijgen, hij ziet er uit als een vervaarlijk dier, vond zij…

Varend van eiland naar land: een eenvoudig tafereel van roestig wit ijzer, splijtend beslagen groen water waar ik naar kijk kijkend zeer goed bewust ben ik mij van mijzelf in dit hier en dit nu, beide niet eeuwig maar toch duuzamer dan bijvoorbeeld een woord: ik denk omdat de dood onmerkbaar nabij is en terwijl het strijkje valencia inzet…

Er zijn huismussen en grasmussen en allerlei ras mussen nog daartussen misschien; maar er is bij de mussen nooit onderscheid tussen maximussen en minimussen te zien. -------------------------------------------- uit: 'Eeuwig gaat voor ogenblik', 1965.…

Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken wegvluchtend op windrimpels in de rivier Het landschap onherkenbaar veranderd zeggen wij die nu leven, nu zien Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons die wij hier alleen vermoeden kunnen Het moment na de laatste toon voor de eerste herinnering: een ruimte die bij iedere ontdekking verder…

In een hoge groene kamer -blauwe bloemen op t behang - waar de wind nog héél lang liedjes, overal vandaan, zachtjes in je oren fluistert, wie wil daar niet slapen gaan? ----------------------------------- uit: 'Alle vogels vliegen', 1966, in 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2003.…

Zo simpel is het. Jij bent de waarheid waar ik ben de tijd staat stil de klok verstrijkt en wij zijn altijd samen. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2003.…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Ik houd het meest van de halfland’lijkheid: Van vage weidewinden die met lijnen Vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen Waar tussen arm’lijk gras de lorrie rijdt, Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen. Want ‘k weet, er is waar men het leven slijt En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid Te vinden dan in bergen of ravijnen…

Je hoeft niet te praten ook geknisper van kranten komt duidelijk over of als je slikt keelschraapt een schoen uitschopt het suizen van het gas de tik van het licht uit de telefoon buiten de auto's mijn korte adem maar als je toch iets zegt zeg dan liever iets aardigs iets dat i nog eens af kan draaien als je weg bent. ------------…

Het ijzelt, en de struiken zijn van glas. Wij lopen samen door het witte gras. Er zijn van die momenten dat ik wilde dat alles nu maar bleef zoals het was. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde verzen', 2006.…

Om echt te lezen moet je alle lichten uit doen, woorden houden van duisterheid zoals het beeld houdt van de donkere kamer. Onder hen beiden zouden ze zonder geluid te maken de wereld kunnen vervangen. ---------------------------- uit: 'De gedichten',1998.…

Ik had drie beestjes, drie beestjes van steen. Een vogeltje. Een veulentje. Een varkentje. Ze zijn gevallen. Ze braken stuk. Ik heb ze gelijmd. 't Is bijna gelukt. Ik heb drie beestjes, drie beestjes van steen. Een volentje. Een veukentje. Een vargeltje. ----------------------------------------------- uit: 'O zo heppie en andere…

Soms hebben geuren kleuren. Neem bijvoorbeeld mij nou: Na een bad ruik ik lichtblauw. Roze geurt mijn tante, rood ruik ik als zij mij zoent. Groen hangt om geraniums, oranje om een gepoetste schoen. Paars snoof ik eens op toen ik naast een opa stond. Wie een toverbal eet ademt gekleurde wolkjes in het rond. Uit een doos kleurpotloden…