De bomen kregen een betekenis die zij nog zacht gebarend wilden weren, maar 't noodlot was niet meer te keren; een vogel streek klapwiekend in de wildernis van takken neer en nu hij roerloos zit (het licht wordt zo benauwend wit), denk ik aan dood, verrotte geur van blaren, hetzelfde zijn op steeds dezelfde plaats... Hoe komt wie vliegt ooit…

In de herfst van je leven doe je warme schoenen aan en een stevige jas tegen het guur Je trekt nog eenmaal een beschutting op in oude woorden om vroegere dromen Zilverwit blad dwarrelt oneindig langzaam maar onvermijdelijk naar de koude harde grond Je merkt de zachte landing op en beseft dat in berusting waarheid wordt gevonden…

Je rook de trage warmte teer en kroop bij mij in bed. Je zweeg en keek. Je hand raakte mijn wang, meer niet. je luisterde aandachtig, bewoog ternauwernood, wachtte op de morgen. We lagen daar met droge mond. Dood was mijn moeder, was ze vermoord? Heb ik haar laatste woorden niet gehoord? Je bleef die nacht en bleef bij mij aan boord.…

Zo sta ik buiten de gedachte Met dit besluit Dat bij mijn leeftijd past En onderga, nauwelijks Na éen jaar opnieuw Iemand die niet alles achterliet. Ik neem haar in dezelfde kleur En verdeel de vreugde van mijn vreugde Haar leven dat zij leeft, haar geloof in mij En mijn geloof in haar. En nooit uit de twijfel Nooit uit de liefde, nooit…

Schuin tegenover het bisschoppelijk paleis kocht ik mijn eerste plaat van King Oliver met Jazz, met Blues en de High Society Rag. Het gebeurde later meer dan eens dat ik daar stond mee te trappen met Basie of Johnny Hodges terwijl de bisschop in zijn hoge Renault uitreed op een golf van roomse blijdschap. Wat devotie betreft was er geen verschil…

Je toonde me vannacht de kamers weer; geheel dezelfde. 't Werd de eerste keer dat ik ze zag van duizend malen meer. Jij was toen nog mevrouw en ik meneer. We stonden waar wij later zouden leven. Er was nog niets over ons heen geweven. Zo is het tussen ons een tijd gebleven en daarna kwam je voornaam op een keer. In deze doodsslaap…

Stuur me een brief geef me een uitzicht maak me een mantel schrijf me een gedicht breek me een steen maak me een poort stuur me een ster geef me een woord bouw me een cel met vier wanden licht schenk me de vrijheid van jouw gezicht. --------------------------------------------- uit: 'Een boek van wondere dingen', 2018.…

Hardheid glanst Donkerte verzet zich Weerschijn roept zwart op: de maan zoekt een rivier in de zwemmende nacht Het huis is vensterloos De bewoners leven van vergrendeling In de bloemen zijn de kleuren vermengd en gesloten in hun kelken Ook de lippen laten slechts vermoeden wat hen onzegbaar als gemompel toe en talig…

Voor mij is angst een ziekte daardoor ben ik nergens bang voor maar wel bijna overal ziek van ----------- Uit: 'De Allesvrezer', 1997.…

Mocht ik in het holst van het hart van donkerste dagen te lijf gaan achter al het uiterwaardse een stuk of wat verlaten kusten onder razende luchten waar albatrossen op hun wieken sinds jaar en dag en eeuwen worden weggeblazen- graag zou ik boven lege oceanen regen zijn op reusachtige hoeven, zinnentuimel van tempeest, het stormend…

Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen getob. Geef je zonen als cadeautje een blauwe barbiepop. Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen gezeur. Geef je dochters als cadeautje een roze mitrailleur. ------------------------------ uit: 'Dichter' nr. 7, 2018.…

Het schrijnt mij van mijn hart tot in mijn d Ze is zo koud, en toch zo lief, zo licht En haar gebrek vervult mij met erb Och, kon ik haar slechts troosten en verw Al was het met een incompleet gedicht.…

Nog raarder dan dat we niet meer kunnen lachen praten elkaar aanraken is dat ik je portret heb neergezet en dat je nu al bent veranderd in verhalen. Dat je over nog wat jaren via de prullenmand bij oud papier belandt vergeeld, een beau van oma, geen één van je opeens extravagante gepassioneerde onberedeneerde jongehonderigheden heel.…

Een mus is niets, een bolletje van veren. Een mussenbeetje lef, een scharrelaar. Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst…

Die me naar school bracht onder de kastanjebomen, die me nog als laatste bloedstollend kon vertellen over Duitsers en onder kleren gesmokkelde boter. Die me steevast redde als de wereld te groot werd. Haar nu, ondanks het late uur, nog even bellen en zeggen dat het me spijt. Dat ik er had moeten zijn die nacht toen ze voorgoed…

Je bent zo mooi anders dan ik, natuurlijk niet meer of minder maar zo mooi anders, ik zou je nooit anders dan anders willen ----------------------------------------------- uit: 'Vertel hoeveel ik van je hou', 1998.…

mensen zeggen: als jij geen vlees eet kun je net zo goed geen vis eten kun je net zo goed geen planten eten kun je net zo goed niet in een stoel gaan zitten en zo is het: het is wreed om in een stoel te gaan zitten die niet in jou kan gaan zitten ------------------------------------- uit: 'De boom valt op mij', 2017.…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

Zij hield de spiegel en bewoog toen even het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten die haar lippen tot een glimlach samenbrachten waren uitgevlogen... En een beven van verwachting had haar hart zo zeer bevangen dat zij nauwelijks scheen te leven anders dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken voorjaarsbloem.…

Ik hou van de hete zon die schittert op de rivier en ik ben gek op de eerste kou van de winter. Ik hou van de zon die ondergaat en zou, als ik de kans kreeg, ook genieten van een kort doch hevig bosbrandje. Ik hou van mijn moeder die oud is en na een godvruchtig leven niet weet wat het worden zal, de hel of de hemel. Ik lijk op haar…