Kom in deze straat, de laatste straat, en ga van huis tot huis. Kom binnen, loop alle kamers door. De weg is smal, het dek van zand, de gevels zijn gestut, de panden krot verklaard. Hier wonen goede mensen, elke stuiver wordt gespaard. ‘Dit is ons straatje, om ons heen wordt slechts verladen en geraffineerd, hier wonen wij, met hoofdgestel…

Geheimen Augustus. De middag blauw. Op vredige vleugels spoelen geluiden af en aan. Ik hoor licht en zee tegen elkaar zingen. Schelpen schikken in mijn handen tot een kring op het natte zand. Nonnetjes, standgapers en zaagjes. een paarden zadel en een wijde mantel. In het midden hoorden een wenteltrap en een glanzende tepelhoorn.…

Onder elk herfstblad trefzeker door de wind neergelegd schuilt een verradelijke gladde tegel; deze dag waarin mijn illusies sneuvelen zoals vroeger mijn tinnen soldaatjes die ik heimelijk verborg, heb ik tegelangst. Er steken bossen witte rozen in mijn brievenbus, elke dag weer. Mijn depressie verdwijnt als ik mij plotseling afvraag in…

Toen in oktober de regen smaakte naar de buitenkant van suikerbieten, alles grijs en nat volgens de regels was; naar het Balkengat de reeppont ging met levend Licht uit de fabriek. Waar in de jachthaven zonder jachten je verzoop of gered werd door één woord uit het Tehuis voor Werkende Meisjes, waar luidkeels gebeden zijn verhoord. Johny…

Herman*, ik had je nog een kaart willen schrijven, zo'n lullige ansicht, voorzien van een grap over, nou ja, je weet wel waarover, maar ik hoorde dat je al dood was voor ik een grap had gevonden. Ik leef nog, ons gesprek is niet af, maar ik leef deze laatste dagen gebogen, over woorden die ik doorstreep, weer opschrijf - Waar hadden…

Ik ben een maker van punten en Komma's. Mijn woorden staan daartussen. Ik stamel poëzie naar het einde van Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing Aan de waanzin van dit bestaan. Ik rijg prachtig dit alles vol zin aan Mekaar, nagelaten als een slangevel Voor de gelukkige vinders van zeldzaam Wrakhout. Of een handgranaat. Ik denk ook wel…

Zijn neefje is van oudsher onheilsbode als hij je pad kruist. Maar dit grote kwaad is zwartfluwelen pech in het kwadraat: waar hij passeert, valt altijd wel een dode. Lui ligt hij op een tak, een jachtmethode waarbij hij zich alleen maar vallen laat. De dolken in hun schedes, maar paraat te doden om den vleesbeladen brode. Hij heeft zijn…

Het gerucht gaat dat onder deze huizen nooit is geheid. Wind als fundament - vlagen uit een tijdstroom neergehaald, de grond in gevouwen, vast veen geworden onder vederlicht beton. Heel soms, 's nachts, veert krachtig dat hoekige terug, maakt plooien in slopen, krast dwars boven door de wangen van een mens die slaapt. --------…

hij was een bleek, teruggetrokken kind je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen z'n ogen zochten steevast naar het grind hij doolde, niet gehinderd door de kou de dag gevuld met eindeloos vervelen een oude straathond kon hij peinzend strelen het leek of hij het dier iets zeggen wou tot…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

Beweging zit er niet in: het zijn stills uit een movie; meestal stom, soms met geluid, kreten van vogels bijvoorbeeld, zelden een stem. Ze komen terug, steeds vaker: Er komen er ook wel bij. Duizenden plaatjes in een o zo zwaartillend hoofd. Je zit er maar mee op de achterste rij van je eigen theater. ----------------------- uit: …

Je strijkt. Terwijl je voet naar binnen staat gedraaid lijk je ingekeerd te zijn. Zodra je mij bedreigt gaan neus en lip omhoog. Die geven tanden bloot. Je hoofd wordt rood en je besprenkelt breed het pak waarin ik zat. Je heetste binnenkant komt stomend op mij neer: Een pijnbank is die plank, je zet mij naar je hand. -------------------…

Moeder sprak met de rivier en wees ook de golven een weg naar de zee. Ze was ons zo nabij als het water dat haar nazong en door haar handen ook de vissen in een school dwong. Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim niet meer te spelevaren, dragen bomen herfst, en vluchten vogels van de baren. Zo snel gaan de getijden en scheidt het…

J. verlangde erg naar jazz, te- rug, ik zeg J. jazz bestaat alleen maar in je hoofd en zelfs daar nog niet eens, dat weet J. wel, tenslotte ook J. heeft ooit geloofd in schoonheid. Langs de muren druppelt J. naar binnen ook deze keer zie ik ergens tegen op, tegen alles, tegen deuren die maar langzaam dicht lijken te willen slaan, tegen…

Je loopt met de dood als een hond achter je aan. De hond draagt een bril met drie glazen. Je kijkt strak voor je uit. Draait je om en blikt in het derde oog als in een duistere rede. Je zweet geschiedenis uit. Zweert van leven. Losse tranen lopen als kleine homunculi* voor je uit. Met vochtige contactlenzen beschouw je het leven. Je kunt niet…

Wolken voorbijdrijvend in rookgetint glas. Aan de voet van de doorzichtige kolom verkoopt zich het laatste nieuws: de invalide werd middenin het gezicht geschopt en toen met rolstoel en al overboord gegooid. De krant wordt omhoog gezogen fladdert, kantelt, drijft en duikt op de thermiek van uitlaatgassen klemt zich dan vast aan het glas,…

Mama, waar heb jij het geluk gelaten? Ik had het hier neergelegd en nou is het weg! Je zult het wel ergens hebben laten slingeren of het is gestolen of misschien per ongeluk weggegooid. Wie zou mijn geluk willen stelen? Wie niet? ----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe…

Bleek een monster met een vacht die slechts ontstaan kan in het donker onder stenen. Het was een wonder dat hij zag dat ik er stond. Er liep wat speeksel uit zijn mond. Praten kon hij niet en hij was bang; hij zag dat iets bestond buiten de kelder waar hij jaren in lag vastgebonden. Hij stonk, stond krom, zijn honger was reusachtig. Ik…

'Wie van ons twee heeft de ander bedacht?' - Paul Eluard Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. Ik dank de sterren en de maan dat iedereen die komt en gaat de diepste sporen achterlaat, behalve jij, dat jij mijn deuren, dicht of open, steeds voorbijgelopen bent. Het is maar goed dat je me niet herkent. Kussen onder straatlantaarns en…