Maar hij vergat haar te kussen en toen hij het kasteel verliet was het stil achter hem, de lucht was grijs, de rozenhagen hoog en stijf, er scharrelden wat mussen rond, maar hij had haast, wist niet waarom, en toen iemand hem staande hield en vroeg of het al donker was wist hij ook dat niet en zei dat het waarschijnlijk nog licht was en dat…

De keuze, zegt hij, is niet groot, er is verdriet om bij te blijven, of kies je voor het leven. Zo makkelijk klinkt hij, lacht moeilijk en wenst geloof ik alle dingen nieuw. Achter het raam zit het huiselijk leven onder de lamp bij de hagelslag luistert slordig naar elkaar en de muziek; vier jaargetijden, eerste deel. Hoor de lente.…

Je bent jarig vandaag en je bent het niet meer. Hoe vieren we dat, hoort bij een verjaardag die is verjaard bijvoorbeeld nog taart; je bent toch nog altijd geboren, geworden. Maar met wie vieren we dat voortaan en waar halen we blijde gezichten vandaan. Bloemen krijg je natuurlijk, we schikken ze voor je in vazen terwijl we over je praten…

Dag lief, dag avondlief, dag lief van het licht van de grachten. Drie schikgodinnen spraken daar, op die hoge hoek, moe en wit. En de dansende jonge man sliep, met de knieën tot zijn kin, op het blauwe liefdeskleed in de driehoek van hun vriendschap. Dag lief, dag ochtendlief, dag lief van het licht van de grachten. -----------------…

de grauwe gans, zegt mijn zusje, is een bijzonder dier zo worden ze niet alleen hevig verliefd maar zijn ze ook ontzettend trouw wat toch nergens voor nodig is in het dierenrijk maar mocht de vrouwtjesgans al vroeg weduwe worden toont zij zich een geboren verleidster: op d'r paasbest en met nog eens ekstra opgepoetste slag- en staartpennen…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

Zag bij De Slegte me tweedehands staan, jaren nadat je me weggedaan. Was tweenegentig, inclusief rand- glossen van je meisjeshand. Poëtisch taalgebruik, gedweep, stond in mijn marge, Lodeizen-achtig. Somber vond je me, zwartgallig: angst, avond, sterven onderstreept. Las, vijftien jaren van je vandaan, wat we elkaar hebben aangedaan…

Wij, die elkaar in dromen minden, Buiten de dwang van ruimte en tijd, hoe zullen wij bevreed'ging vinden in dezë arme werklijkheid? Uw hoofd, in mijne arm gedoken lijkt als een vrucht zo broos en klein; gij houdt uw ogen vroom geloken; kan daar mijn héle wereld zijn? Er ligt een troost van rustig weten in uwer handen vaste druk. Maanden…

ik draai een kleine revolutie af ik draai een kleine mooie revolutie af ik ben niet langer van het land ik ben weer water ik draag schuimende koppen op mijn hoofd ik draag schietende schimmen in mijn hoofd op mijn rug rust een zeemeermin op mijn rug rust de wind de wind en de zeemeermin zingen de schuimende koppen ruisen de schietende schimmen…

Mijn leven vloot als ijle mist, In onvervuld verlangen; Die naar tonijnen heeft gevist Vermocht slechts bot te vangen. --------------------------------------------------- uit: Heer, bewaar de kattenmepper (1983)…

Zijn tas is van het soort om mee naar school te gaan; hij kocht hem laat, de leerplicht al verzaakt. Hij kocht hem om te worden heengezonden met een ideaal, dienstwillig diplomaat te zijn van wat hij miste. Zo ziet men hem op straat: een man met dichtgeknoopte jas, de tas waarvan de inhoud steeds wordt uitgedeeld, uiteengezet. Zijn leven is…

Dit kleine prinsje, kraaiend, blij en rap, is 't enig wezen in het aardse tranendal voor wie hij in een afgrond springen zal. Nu ja, maar stellig van een hoge trap. Van vadertrots zwelt hem de weke krop, want dit is nu toch 's levens suikerstang. Hij sabbelt, maar het duurt niet lang. Het zoet slinkt weg, de knaap groeit op. En geen notaris…

Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk met vertedering naar buren te kijken die rond middernacht hun afvalzak in een container doen. Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk een taxi aan te houden die onwillig is je tot buiten de stad te rijden waar loofwoud staat dat zich voortplant. Er is zielsveel geluk nodig deze jurk dronken en klaarwakker…

Het is mij een droom te ontwaken door een hand op het haar en de slapen en de streling van zaaien en rapen meer dromen te voelen maken; hoor in het omhullend geruis van een adem de zee, de wind op een lang, leeg strand, en een kind ver van het ouderlijk huis - Zij vroeg mij waar we nu waren. Het was herfst in mijn droom en ook buiten…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen ----------------------------------------- uit: 'Goejanverwellesluis…

Hij zei al eens heel trots dat hij kan luisteren zonder te luisteren dus praat zij nu tegen een slaapkamerwand die na iedere zin geïnteresseerd snurkt Zij weet zij heeft geen luisteraar nodig maar moed om weer te horen mijn stem zwijgend in haar hoofd haar fantasie --------------------------------------------------- uit: 'Liefde…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

Striklap. Slapslipperij. Klepzeikers kletsend in het krijt. Kris- kras lopende lijnen. Mijn bloed krijzelt. Gadverdommenikke. Gorgeldal. Gitgalon. De klierige harder. Palilalie. En garde! ------------------------------ uit: "Lichtspraak", 2008.…

Ik moest denken aan het antwoord dat Tal eens gaf toen men hem vroeg of hij wel eens wat anders deed dan schaken 'Ja'. 'Wat dan?' - ‘Denken aan schaken.’ Die bezetenheid heb ik nooit kunnen opbrengen, zelfs niet voor de poëzie.…

Zij zaten samen voor een gouden glas, vroeg in de ochtend, aan een koel terras. Zij dronken niet; tenzij elkanders ogen, met blikken die — zo bitter jong — niet logen, en spraken niet: de taal der liefde was hun vreemd of geen van beiden boeken las. Zij keken mijn kant uit en zagen niet hoe spot in mij worstelde met verdriet.…