Als hij lacht dan sneeuwt het rozen zijn wenkbrauw is een dennenbos of brandnetels, wuivend in de wind. Als hij lacht dan sneeuwt het rozen, ik heb hem lief, ik ben zijn kind. Zijn oor een vat vol fluistering, het fluistert er vol rozen en honinggeur hangt in zijn haar, zijn hand, een korenaar. Het sneeuwt, als hij lacht, vol rozen. In…

Moeder hangt haar jas over de keukentrap. Dit is de man met de schouders die ik liefheb, dit is de juiste lengte torenhoog. Dit zijn haar woorden de man in haar stem de melk in de pan het brood op tafel. Hoe dit alles de keuken verruimt. Hoe kinderen de minuten tellen. Moet dan de betekenis nog worden opgezocht als de lucht over de…

Pan, tot de rand gepompt water, een anker, zanger van butsen sist op geblakerde staven. Steken droog hout in de stapel, brengen de koude tot kook, vatten smoezelig weefsel, zij tillen het bijna ontilbare op. Rennen dan rond met wat ziedt, roepen woest van gevaarlijk plezier. En de vrouwen, de jonge, van blozende benen, van stro in bruisende…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

Felix was blank met bruine haren en een zachte g. En: hij was kleurenblind, hij keek met scheef getild gezicht en toegeknepen ogen naar de lucht. Ik deed het heimelijk na. Wat heb ik hem bemind toen ik vijf jaar was. Hij was negen. Er is een bruine foto van ons allen aan de waterkant gezeten in het gras, en daarop houd ik vlak boven zijn hoofd…

Later, mijn jongetje, word je een man, Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom. Men zal je stempelen als bagage. Men zal je kwetsen om je wens en je droom. En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen het hoe en waarom van de vrouw die kantelt in je lakens die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel. En nog later…

Met haar rugzak zwaarder dan een paard om stuitert desondanks zij de trappen op en af woont in abstracte lessen voor een toekomst met haar gierende vriendinnen wild gearmd naar de wc's een wijle daar valt zij in een aandacht voor haar oogopslag haar rozenmond in de beheersing van haar hoofddoek strijkt zij langs de jongensblote navel der vriendin…

zij snijdt nog brood op de ouderwetse manier zij neemt het bijna als een baby in haar armen - zij moet een warm hart hebben - denk ik een rilling van bijna betrapte herkenning gaat door mij heen ik word weer klein en sta aan tafel met de punt van het mes maakt zij een kruis van korst tot korst het lemmet klieft het grijs van golgotha…

Zijn zilveren staart sleept over de grond: een gewonde vlinderrog. Boven het water- oppervlak trekt een visser hem moeizaam op. Het touw rukt aan de snede in mijn hand. Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert terug naar zijn eigen striemen in het zand. Mijn…

Hij klaagt hardop dat hij de nieuwe aardappeltjes niet meer haalt. Ik roep dat ik ze al gegeten heb, dus hij moet terug naar Start of naar de Gevangenis. Hij strompelt toch al zo moe. Zijn hart. Maar een vriend hoeft niet snel te zijn, van mij niet persé, alleen in de buurt. Hij moet niet zeggen dat het weer weer in de weg zit. Ik weet al…

je leerde kijken ogen mond gezicht je leerde spelen doosje open dicht je leerde lopen lampje knopje licht je leerde lezen letter woord gedicht…

Meisje van zeven bouwt wereld op dezelfde tafel uit als de mijne, peutert met stenen, huis in een huis en praat zoals ik op papier met pop. Zij oefent in wit, dagelijks brood en kan daar niet genoeg van krijgen. Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen en hoe dit wennen is aan dood. Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel en maak wat niet…

Het springzaad knapt, de brempeulen knallen open en jij ligt er in je wieg als een popelend boontje bij. Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog. Of - als je leven ingewikkelder loopt - gesponsord ontdekker van aangroei werende stoffen voor scheepsverf, alleenstaand paddestoelenfotograaf, pacht- en beestenlijstenonderzoeker…

hij was een bleek, teruggetrokken kind je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen z'n ogen zochten steevast naar het grind hij doolde, niet gehinderd door de kou de dag gevuld met eindeloos vervelen een oude straathond kon hij peinzend strelen het leek of hij het dier iets zeggen wou tot…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Zo loop ik maar door, aldoor maar door, zoveel mogelijk rechtdoor want een doel heb ik niet te verwachten. Er is gezegd dat dit bedacht is door onze vader maar dat weiger ik te geloven. In het begin was er slechts een grijze zaterdagmiddag. De straten waren leeg, de man kwam thuis, de vrouw liet haar benen zien. Het kwam en ging…

Mama, waar heb jij het geluk gelaten? Ik had het hier neergelegd en nou is het weg! Je zult het wel ergens hebben laten slingeren of het is gestolen of misschien per ongeluk weggegooid. Wie zou mijn geluk willen stelen? Wie niet? ----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe…

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen. Ik kijk in de ruiten en zie voor het eerst mijn…

Alvorens hij jouw naam zou noemen - je eerste naam, die van een kind - had jij zijn stappen al geteld. Je had zo lang op hem gewacht. Soms bracht zijn stem geheimen over, liet hij zich kennen in je droom Als een gezant, een bondgenoot. Toen bracht hij alles aan het licht. Je vogelhoofd, warm proselein, dat in mijn handen nog zou breken…

kennen kende herkend. wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…