Alle inzendingen van CB

Stilte in het meer spiegels van lucht en bomen de tijd raakt het hart Zon werpt haar zachte gloed op het water, elke rimpeling trekt de stilte in verschillende richtingen. In de spiegel van de vijver ben ik niet meer ik, maar een samensmelting van bomen, lucht en stilte, waar tijd even stilstaat en alles samenkomt. Bergen staan recht en…

Strekkende wortels wind fluistert door de takken rust in de adem Zij staan stil terwijl seizoenen als schimmen voorbijgaan, hun wortels reiken dieper dan wat ooit zal worden gezien. De aarde draagt hun verborgen verhalen terwijl wind hun takken beroert met fluisterende handen. Bladeren vangen licht, laten het dansen en verdwijnen,…

Tussen takken schuilt zijn lied rijst uit de schaduw stilte in de lucht Hij kiest de rand van de wereld, waar takken verstrikt raken in dicht groen, waar licht gefilterd wordt door een waas van twijgen en onkruid, waar de grond zompig is van vergeten regen, waar stilte nooit helemaal stil is. Hier weeft hij zijn lied tussen schaduw en blad…

Verlaten water een bootje drijft in de kou stilte in de nacht Lichte vorst hult de takken, verbleekt in de kilte. Boven in de grauwe lucht straalt maan als een smalle zilveren streep. Geen enkel wolk is zichtbaar in de eindeloze rust van de lucht, enkel stilte van het donkerte, diep en mysterieus. Woeste zee vangt het sterrengloed en breekt…

Witte spiegeling vleugels vangen zachte wind rust in donzen nacht Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer tot rust komt. Haar gracieuze hals vormt een sierlijke…

Een meer bevangt mij haar rust neemt mijn adem in reflectie nabij Langzaam strekt het water zich uit als een spiegel van eindeloze lucht, waar wolken zweven in een zucht van wit en grijs. Oevers buigen zich naar hun eigen spiegelbeeld, terwijl riet zacht ritselt in de ademhaling van onzichtbare wind. Aan overkant sluimert het bos, wachtend…

Wind strijkt langs de namen in steen, een fluistering van wat was, mijn vingers volgen haar letters, koud en stil, maar nog altijd haar. Ik sta hier, met een hart dat echo’s draagt van wat verloren ging, en in de aarde onder mijn voeten fluistert haar stem zonder klank. Tijd heeft haar contour vervaagd, maar niet de warmte van haar lach, nog…

IJle lentelucht knoppen trillen op de rand licht breekt door de grond Wind glijdt teder door takken die nog dromen van winter. Hun knoppen trillen op het randje van openbreken alsof ze zich nog niet durven toevertrouwen aan het bleke licht dat zachtjes over de akkers strijkt en de koude grond verwarmt. In de sloot weerspiegelt zich lucht…

Je stem in de wind zelfs in stilte blijf je daar zoals avondlicht Jij, die tussen mijn gedachten beweegt als een fluistering in de wind, een aanwezigheid zonder woorden, maar altijd voelbaar dichtbij. Geen tijd wist jouw contouren uit, geen afstand maakt je minder echt, want zelfs in stilte blijft jouw stem een zachte echo in mij. Ik herken…

Eerste roep klinkt zacht door koude takken zingt iets de dag opent zich Lucht is nog dof van de nacht, een vage blauwgrijze belofte, maar ergens tussen de takken breekt een stem uit de stilte. Hoog en aarzelend eerst, dan voller, als een hand die tastend winterse kou opent en langzaam iets nieuws aanraakt. Tussen daken en schoorstenen zweven…

Klein in de tuin, fris vliegt snel tussen takken door zingt zijn lied voor jou Tussen dakranden en scheefgezakte schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen. Hij zingt niet om…

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…

Stilte in de lucht de bomen fluisteren zacht golven dragen mij Lucht ademt rust, de wind draagt een fluistering, strijkt langs mijn huid en raakt gedachten die nog dwalen. Bomen bewegen traag, hun schaduwen reiken naar mij, als handen die troosten en zoeken. Zon verwarmt, maar haar licht voelt een zachte storm, een aanraking die iets…

Katjes in de wind bruine blaadjes verwelken winter ademt stil…

Vonk in het duister een fluistering leidt mijn pen woorden vinden vuur Soms is het een fluistering in stilte van de ochtend, een gedachte die zweeft als stof in een gouden lichtstraal, een woord dat zich vastklampt aan de rand van het bewustzijn, wachtend om geboren te worden in inkt en adem. Soms is het een golf die breekt en zwelt…

Tranen in de nacht de maan roept naar de sterren jouw adem blijft hier Tijdens de nacht zie ik de zachte gloed van Selene en voel hoe mijn hart langzaam uit elkaar valt, genesteld in rouw die zich verweeft met de hemel, waar de rode maan zacht jouw ziel meenam. Vandaag verliest mijn blik zijn helderheid onder een grauwe mist die zwaar…

Lucht kleurt avondrood toren wijst naar horizon de dag sterft in rust Avond daalt neer als een fluistering over de stille stad waar lucht nog nagloeit van de zon die achter de horizon verdwijnt. Langzaam vervagen de contouren van huizen en bomen in de schemer terwijl de torenspits zwijgend de hemel raakt met zijn ijle kruis. Klokken…

Aarde onder voet wind fluistert door het leven adem van de boom Mijn huid volgt de lijnen van de wind de aarde ruikt naar regen, mijn voeten de aarde omarmen. Onder de zon bloeit mijn lichaam als een bloem mijn adem mengt zich met de geur van de bossen, warm en zacht. De aarde kust mijn voeten, de lucht kust mijn gezicht mijn hartslag…

Bloemen fluisteren glas vangt het prille zonlicht de stad ademt mee Vloeiende vormen trekken adem langs gevels, krullen als klimop die zich om mijn gedachten vlecht. Ik raak de stad aan met mijn ogen, voel haar pulseren. Elk detail ademt in ritme van ranke takken, glas-in-lood dat zonlicht drinkt. Elke wand weerspiegelt iets levends…

Zachte zon breekt door vogels zingen nieuwe tijd lente wekt de grond Winterzon ontwaakt langzaam aan de horizon, haar bleke stralen breken door de nevelige ochtendlucht. Een blauwe hemel ontvouwt zich boven het stille landschap waar de natuur nog verborgen ligt in haar ijzige omhelzing. In de vroege uren, wanneer wereld gehuld is in een…

Vleugels in de lucht een nest vol warme liefde zang raakt mijn ziel diep Hoe onbegrijpelijk en tegelijk vertrouwd is hun dans door de lucht waar hun vleugels zich strekken naar een horizon zonder einde. Elke slag een zacht verzet tegen de zwaartekracht; een elegant spel van vertrouwen op niets dan instinct en wind. Hun zang breekt niet…

Kleine momenten grote herinneringen geluk inspireert Zon werpt haar zachte stralen over het veld, de gouden lichtvlekken dansen op het groene gras terwijl een vlinder, in zijn breekbare vlucht, zo dicht langs me vliegt en ik stilte om me heen voel, als een omhelzing van alles wat leeft. De geur van natte aarde na een zachte regenbui, geluid…

Tijd vliegt zonder rust de klok tikt, maar mijn adem vindt zijn eigen ritme Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt, snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt, en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden. Klok…

Verbonden, ver weg sterrenflonkers in de nacht onzichtbaar, dichtbij Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren, ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen, Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen, soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem. De één een haven, een rustpunt…

Vluchtig als de wind geluk op zachte vleugels een vlinder vervliegt Geluk schuilt niet in grote dingen, in het behalen van wat de buitenwereld van me verwacht, maar in het zachte licht dat ineens door het raam valt, de eerste zonnestralen die het grijs van de ochtend langzaam vervagen. Het is de stilte die zich nestelt in een leeg moment…

Onder de winter slaapt hij, dromen in de kou stilte roept om hulp De winter slaat zijn klauwen om alles wat leeft en beweegt, de lucht voelt als ijs, de grond hard als een steen. Hij loopt door de nacht, een verloren silhouet in de leegte, zijn schuilplaats slechts dromen die in rook lijken opgegaan. De deuren zijn gesloten, de opvang een…

Woorden dansen vrij stilte vult de lege ruimte daar groeit wat je zoekt Poëzie is adem van onbenoembare, een blik die zich verdiept in het ongrijpbare. Taal die niet naar definitie zoekt maar die zich vervlecht met tijd en het moment waar woorden zich pas echt laten zien als je stopt met zoeken. Ze groeit in de stilte tussen de zinnen,…

In stilte groeit kracht bloem opent zich naar het licht leven ademt diep…

Thuis in gedachten de geur van oude ramen ademt verleden Hij zit bij het raam, terwijl de middag langzaam vervaagt in grijs, zijn handen rusten op zijn knieën, stil, zoals de muren om hem heen. De lucht buiten lijkt leeg, net als de gangen die naar niets leiden, en zijn blik keert zich naar binnen, naar een huis dat niet meer bestaat.…

Winterroos in rust dauw legt haar zachte pracht neer liefde die ontwaakt In de tuin van mijn hart bloeit een winterroos, haar gesloten blaadjes vormen een raadsel van schoonheid dat enkel met tederheid te ontwaren valt. Elke morgen zie ik haar gehuld in verstilling van ijzige dauw, wachtend op vleugje zon. Hoe ze, zelfs in haar zwijgen,…