Alle inzendingen van peTer

Als daar straks een Turkmeen vecht met een Koerd En als Tsjerkessen en Ismaëlieten Op alawieten en soennieten schieten Als iedereen gewoon weer oorlog voert Dan kennen HTS’ers de techniek Voor lijmen en verbindingsmethodiek…

Mijn vader was van prikkeldraad Zijn grafsteen is van hard graniet Hoe moet ik door het leven gaan Geklonken in versteend verdriet…

Aan het eind van de straat kijken twee oudjes door het raam. 'Schat, de vuilnisbak wel buitengezet?' 'Donderpad? Die kat zal ik vuur doen vreten.' Daag het monster niet uit, schrob je eigen stoep vooraleer zwarte ruiters je berijden. Over liefde zwijgen en in stilte lijden. De zee is grijs. Vergeet-mij-niet en ereprijs. ------------…

al deze aardedonkere dagen ploeterploegde ik door de dikke, te vette klei voor de vierkante vragen in mijn volle voorhoofd bereid had ik nu niet de tijd in een nevelige laagte loerde de materiaalmoeheid na maanden werden de dagen weer wat lichter werd de bodem weer wat beter te bewerken was wat vaker het heldere zicht er…

vanavond fluistert de stad zacht in het licht een zee van kaarsen die schaduwen verlicht een warme gloed in de vaak kille nacht elk vlammetje draagt een eigen boodschap verbonden in de tijd staan wij hier samen met herinneringen aan liefde, vreugde en spijt voor hen die we missen blijft het licht branden een sprankje hoop dat altijd ons hart…

ouder worden is een prachtig proces een reis door de tijd vol levenslessen zoals wijn in vaten stil rijpen moet zo leer jij wat het leven jou brengt de jonge jaren, een sprankelende tijd vol dromen, frisse tonen en kleur met de tijd komt diepgang en kracht zoals bij wijn die zachter wordt de dagen zijn als druiven in de zon die elke dag…

vandaag is een dag om stil te staan bij wat was, en wat nog komen kan de jaren glijden als water voorbij een fluistering van tijd: “herinner mij.” genieten is fijn, maar niet het doel de zin van het leven ligt niet in afwachten het zijn de keuzes, groot of klein die ons wezen en zijn vormen stel minder uit, droom minder lang voer uit wat…

ouder worden is als gistend bier een proces vol leven, dat niets mist zoals mout en hop met zorg zich mengen zo brouwt jou het leven een eigen smaak jouw jeugd, als een frisse, blonde slok bubbels vol eigenwijze energie en ritme maar met de tijd komt de echte smaak in diepere lagen, die maken wie jij bent elke ervaring is een uniek brouwsel…

liefste mijn liefste het leven was lijden kalverliefde bloeide maar afscheid kwam allemaal door angst toe maar jongen hoorde ik vaak ga door en hou vast het is zeven over twaalf jezus redt ons, hoor pa woonde levenslang op het thorbeckeplein waar ik groter groeide als de zon schijnen wilde als kind van vandaag hete dromen dromend…

De wereld viert jou licht speelt zacht op jouw gezicht, het feest begint nu. Waar vogels zingen, dansen bloemen in de zon, vreugde om je heen. Weer lonkt een nieuw jaar. De start belooft al zoveel, grijp wat komen mag. De avond zingt rood, met warme gloed het refrein, dat toekomst ademt. Het volle geluk, als geschenk iedere dag,…

Na Musk geeft nu ook Meta weinig hoop Op feiten checken en op normhandhaving Dus ik verklaar nu plechtig, als beschaving, Hoewel ik op mijn laatste benen loop: Ik vecht nog voor mijn leven en slik niks Van alles wat maar riekt naar middel X…

huil niet, mijn kind, om wat verdween mijn ziel zweeft zacht in tijd en ruimte niet de leegte, maar de herinnering is waar mijn liefde eeuwig zingt glimlach om de paden die we liepen om slapeloze nachten vol verhalen mijn stem, mijn lach, mijn warme blik leeft voort in jou, dat is mijn geluk ik ben de zon op jouw gezicht een haven vol geborgen…

in de ether klonk een stem een eigen geluid en melodie een pionier met visie een man vol energie willem van kooten een icoon in radioland groter dan groots een ster die nooit dooft hij liet veronica golven op de woeligste baren opende vele deuren gaf radio nieuw geluid stem die verhalen bracht muziek die harten stal een brug voor…

mijmerend kijk ik door mijn wimpers naar wiebelend en draaiend de wereld dan richt ik mijn blik naar binnen waar rust en stilte mij begeleidt stap voor stap tot stilstand komen mezelf de ruimte en adem gevend zoek ik de vitaliteit in het moment om bewust te kunnen blijven leven wat zie jij, als je dat ook zou doen is het ongemakkelijk en…

oorlog en geweld ‘k zie ellenlange rijen op het hemelpad schenk hén de eeuwige rust en óns de zachtheid…

van harte hartelijk brengt jou vandaag de tijd een glanzend gouden kroon die jou de verhalen vertelt van toen geluk gewoon was al schrijnen soms de dagen bij gekoesterde herinneringen aan een vol en rijk leven vol vreugde en kabaal met jouw gulle lach als brug van toen naar wat nog wacht geef jij een warmende kracht aan wie jou en…

Ik verlangde te vertoeven bij oude en verweerde muren aan geduld geworden water Daar in de prilte van de lente plantte ik een winterharde hazelaar Voor later …..…

in dit grijze weer komt de hazelaar tot bloei met minuscule bordeauxrode bloemetjes…

een hand die reikt naar wie valt een klein meisje in een oorlogsgebied dat haar brood deelt stille akkoorden zijn het die geen woorden nodig hebben alleen een menselijke blik een stad die zingt na storm en strijd vervangt de dodelijke stilte met hartverwarmend vreugdevuur een soldaat het strijden moe die de wapens neer- en weglegt als…

tweehonderdachtentwintig seizoenen hand in hand samen wandelend bloeit nog de liefde als bloesem die de lente in het voorjaar kondigt in goede en in slechte tijden geweven door en met de tijd werden herinneringen gemaakt tot een encyclopedie vol passie jullie liefde voor en met elkaar is een testament van trouw en geduld dat jullie blijvend…

klokken luiden zacht, de wereld roept, maar ik zwijg. muren zijn mijn thuis. woorden gaan voorbij, ik wil ze graag begrijpen, maar ze overspoelen. te groot, veel te druk, in de klas verdween ik stil. verdwaald in mezelf. diep in mijn dromen, buiten lachen, samen zijn. als vriend en leerling. hoor je mij soms fluist’ren? reik je…

Ik ben een boom Ik sta in een glooiend landschap Ik sta alleen, in een licht glooiend landschap Uiterlijk lijk in nog het meest op een bloemkoolroosje Het licht glooiend landschap is wit van de sneeuw Ook mijn rondingen zijn bedekt met sneeuw Zo sta ik hier Er wordt gefluisterd dat men mij mooi vindt Zwaar gefluisterd ……

het licht van december, warm en zacht werpt een vredige schaduw op de nacht met de magische sfeer van kerst families vieren hoop en vertrouwen lachend draaien kinderen in molens waar naast grove den, kaneel en kruidnagel boven knisperend hout de glühwein geurt zwaait zomaar ineens waanzin een zeis die levens sloopt of erger nog: moord…

als vandaag de dag het licht ziet wordt het mooiste podium verlicht zoals alleen jij dat uitlichten kan het geluid van muziek klinkt als in de mooiste dromen het is het gouden werk wat jij met jou vader creëert “MELSE, een wonder klinkt in het duister” “Licht, laat de tonen ons raken met kracht!” klanken krijgen vleugels trillen hemels…

waar in as en puin stilte dwaalt ontstaan nieuwe verhalen over handen die dragen en harten die zien die ons samen krachtig maken waar wanhoop is borrelt ook een lied van hoop op een nieuw verschiet dat de wereld vlammend gloeien laat in kleine en grote gebaren voor elkaar elk gebaar, hoe klein het ook lijkt verbouwt een muur tot een brug…

zij rolt met haar ogen, haar blik op standje stil woorden stormen als wolken wild door de lucht ze woont met schuilend hart in haar kamer een wereld apart, vol dromen en geheimen een muur vol posters, een kast vol chaos de playlist een mix van verdriet en applaus de regels zijn rekbaar, de grenzen hun strijd en in die chaos zoeken ze ook veiligheid…

een echt verhaal raakt je diep een stem met een hart dat leeft geen maskers, franje of schijn woorden die spreken: “Dit ben ik, dit is mijn verhaal” het groeit uit stilte, vreugde of pijn raakt omdat het zo eerlijk en echt is fluistert de waarheid, rauw of zacht schreeuwend om echte aandacht een echt verhaal verbindt mensen bouwt…

ondeugd met een eigen karakter die graag de boel op stelten zet door steeds precies dat te doen wat eigenlijk toch niet mag door weide, gras, park en bos waarheen ook hij gaan mag speurt zijn ronkende neus het spoor dat hij volgen moet het vrouwtje is zijn grote held die al het andere vergeten laat als ‘s ochtend de wandeling lonkt huilen…

we dragen paars als een stralend gebaar voor vrijheid van liefde voor wie of wat jij ook bent voor hen die zichzelf niet durven of kunnen tonen om stil verscholen dromen te laten bloeien Paarse Vrijdag viert ieders unieke bestaan het recht om jezelf te mogen zijn in kleur en pracht, samen hand in hand in een wereld die iedereen welkom heet…

ooy einde van de dag een buizerd maakt zijn laatste, lage vlucht het riet aan de waterkant de bomen op de dijken de bruine aarde op de akkers de graziggroene weiden alles houdt zijn adem in wacht, met ingehouden adem, op het nieuw begin…