Alle inzendingen over jaargetijden

Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind. En `t popelblad trilde op het wolkengrauw, als maanlicht…

Ik ben een patser en arrogant Kun je daar niet tegen Blijf uit mijn buurt Of maak jezelf van kant Spring voor een trein als je mij niet meer wil zien Want alle haters zijn Fan van Danny van Strien…

Mensen zijn Jaloers En gaan me haten Hebben zelf geen leven en willen graag praten Heb je niet genoeg aan je eigen leven dan Waarom zou je iets om de mijne geven Je gaat onzin lullen Terwijl je me niet kent Ik wordt beter in de tijd die jij aan het verspillen bent Je kan doen wat je wil Maar mij krijg je niet kapot Mensen zijn Jaloers…

November nat, grijs en stormig, Wandelaars diep in d’kraag weggedoken, Fietsers over hun stuur gebogen, Allen op weg naar de warme kachel thuis. ’t Snorren van ’t roodgloeiend houtvuur Overstemt ’t spinnen van de kat, De was hangt dampend voor de kachel, De beslagen ruiten druipend nat. Vader blaast de rook rond van zijn pijp, Moeder…

Het is een dorp Niet ver van hier Een boerendorp Aan een rivier Het is niet groot En vrij obscuur Maar 't heeft een naam En een bestuur Er is een school Een harmonie Een bankfiliaal Een kerk of drie Een communist Een zonderling En zelfs een zang- vereniging Nu is 't er stil 't Is wintertijd Er heerst de griep En knorrigheid…

Geluk is niet te koop Ook na verdriet is er hoop Al is je hart kapot Je moet nu eenmaal door Ik kijk niet meer terug Wat geweest is is achter de rug Geluk is niet te koop…

Het was laat in het jaar ach eigenlijk bedoel ik eind november de negenentwintigste als ik het wel heb zo om een uur of vier in de middag (op de minuut af weten is moeilijk zowel van tevoren als achteraf slechts tijdens had het gekund maar ik lette niet op de tijd) toen van de witte roos het laatste blaadje losliet en neerwaarts warrelde…

Ik leef m'n eigen leven Ik doe wat ik wil in mijn leven En ga mijn eigen weg Kun je daar niet tegen Dat is jouw probleem Dan heb je pech Er is heel veel afgunst en heel veel mensen zijn jaloers Vaak zijn het er die zelf nooit iets hebben gepresteerd Je kunt zelf nog zo van het vertrouwen blaken Achter elke boom staat een vijand die…

Jij bent mijn leven Ze zeggen geluk duurt maar even Dat is slechts schijn Geluk is pas over Als ik zeg trek de deur achter je dicht en verdwijn Jij bent mijn leven Geniet er samen van Het duurt helaas maar even…

Leef je leven Denk niet aan morgen Leef vandaag Een leven zonder zorgen Ooit komt er een dag Dat het leven naar je lacht Vechten voor geluk En niemand maakt dat stuk Leef vandaag…

De Volksjongen met de grote mond Ze zeiden mijn carrière komt nooit van de grond Als Dichter en Amateur Presentator al jaren nummer 1 Ik bouwde alles wat stuk is Gemaakt weer op Dat was voor mij geen probleem De Volksjongen met de grote mond Het heb alleen effe moeten duren Maar ondanks dat de enige Beneluxe Dichter met Internationale allure…

Ik ben gehaat en Asociaal Maar jaloers waren ze bijna allemaal De burgers instanties voetbal clubs commerciële Media Politie en justitie hebben alles van me afgepakt Maar als je ouder wordt Weet je hoe het leven werkt Want de meeste mensen hebben toch een zwart hart Wie in het leven niet steelt of erft Zal werken tot hij sterft Het is…

De winter is karaktervol. We eren onze wintervorst, met mutsen over onze oren door ijzig koude wind geraakt. Gezelligheid: een protocol met winterbier en warme worst, en snorrende radiatoren. De vrieskou heeft ons buitgemaakt.…

De winter heeft dit jaar al vroeg De herfst verdreven. Bittre kou heerst alom, Vrees we ’n koude winter gaan beleven. Gevallen blad zit vastgevroren Aan de bevroren grond. De verwarming brandt volop, ’s Nachts ’n elektrische onderdeken, Of ’n warme kruik mee naar bed. De plantenwereld is in winterslaap, Net als d’egels en menig insect.…

Kraai op houten paal mist vlecht stilte door het veld seizoen ademt uit Wanneer koude, zilveren mist zich spreidt over de kale velden, zie ik hoe schaduwen zich wikkelen om de laatste bladeren, hun adem een trage fluistering van wat eens groeide. De donkere natte grond ademt zwaar onder de druppels van de nacht, en in de grijze schemering…

Blaadjes dwarrelen zacht op vochtige paden herfst ademt in mij Als ochtend zich opent in dof amberlicht, zie ik hoe takken zich uitstrekken als stille wachters, hun bladeren trillen in de adem van een dag die zachtjes kantelt naar verval. De aarde draagt het gewicht van druppels die nog hechten aan varens, en in de vochtige schaduw ruik…

Werken en rusten het buitenleven geluiden en geuren De vertrouwde horizon hoge zilversporen oplossend in de lucht Na de oogst minder doen minder praten uitademen met het ruisen en ritselen van de wind in zacht winterlicht…

Na de roodbruine warmte van september, na van october 't zwaar en donker goud, keren de heldre dagen van november met ijle geur van brandend turf en hout, van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud worden de morgens in de kale velden waar raven, met de ondergang vertrouwd, de heerschappij aanvaarden; sombre helden die zich met nog somberder…

Rode Herfstbladeren Bedekt met koude dauw Vonkend in het prille licht als Vuurwerk…

Blaadjes dansen laag kleurig ballet in de lucht pirouette valt Wind streelt traag de kale takken en fluistert geheimen van een aarde die zachtjes loslaat, en ik adem mee met het ritme van vallende bladeren, hun zachte aanraking op de grond een zachte spiegel van mijn ziel. Elke druppel regen raakt mijn huid alsof het fluisteringen zijn…

een gedichtje neerpennen om die ene jazzkenner te jennen van een bepaalde generatie -hij dacht al, waar is ‘ie gebleven? maar daar wordt hij niet door gedreven of zo’n meisje uit een zeikerig wijsje strikken dat al zo vaak opgehaald is [..] dat het verhaal moeilijk te slikken zal zijn voor een breder publiek, -in ieder geval zijn unieke…

Regen, regen en nog eens regen de herfst toont zijn eigen gezicht net als de wind, dan voor, dan weer tegen paden somber of spiegelend in zonnelicht. De mensen diep in hun regenjas gedoken lopen zuur mokkend over straat zien in elke donkere wolk spoken maken over elke regendrop zich kwaad. Toch kan ik over de herfst mij alleen verheugen…

De zon die toch weer door de wolken breekt alsof ze nooit door duister werd gehinderd is beeld van wat mijn hart beleeft en wat het voor jou óver heeft: veel moeite maar ook licht, een geur van late rozen, een kinderlied dat nergens zwicht, een glimlach mooi als een gedicht dat zelfs verliefden kan doen blozen.…

Ik sta en wacht op perron en kijk op rotonde onder me Bij een kalende boom waaien de mooiste en teerste blaadjes zenuwachtig heen en weer Alsof bij het breekbaar en ouder worden je nog van alles moet doen, alsof ze zeggen, nog niet, nog alsjeblieft niet Ze zijn ijl en hun aanhechting lijkt verdwenen Er hangen ook nog logge bladeren…

Ode aan Andre Hazes We kende allebei een Moeilijke Jeugd Veel ellende weinig vreugd We Groeide beide uit tot de beste schrijvers van het land U in de Muziek ik in Nederland dichters land Ode aan Andre Hazes…

Langzaam kleurt het bladerdak naar pastel van vele kleuren op het pad hier en daar een dode tak een zachte bries brengt herfstgeuren. Een oudere man loopt over de paden genietend van de herfstzon de grond bezaaid met blad en zaden nu stervend nadat in de lente hun leven begon. Zo is het leven dacht de man één jaar is voor 't blad genoeg…

het licht dringt door het wolkendek als de ratelende regen op het bladerdak afzwakt daarentegen word ik niet minder nat noch en evenals mijn hond zit ik bij thuiskomst opgescheept met doorweekte feitelijkheden en bijpassende lucht waarbij de blues alsnog niet doorbreekt.. -overleden katers vluchtten in het verleden bij de geringste…

Zie het harde blad op deze windstille dag valt uit eigen wil Bladeren dwarrelen traag naar de aarde, hun kleuren branden in mijn blik. Elke stap op het pad draagt een fluistering, een ritme dat mijn adem volgt en zich mengt met de geur van de aarde. Wind beweegt tussen kale takken, zijn aanraking is koel en tegelijk vertrouwd. Ik voel…

Nog een eind te gaan al weet ik niet waarheen de wind houdt mijn adem en weet van snijden laten en lossen in meerstemmige tijden Een hond zoekt zijn snuit in dicht bebladerd zand de man aan de lijn gaat vreemd in zichzelf zijn taal is van ziel en van land wellicht niet de mijne De jacht is nu open voor wie niet navelstaart oker, oranje…

een gelderse roos droomt van de sneeuw van haar lente zonggeruchten lichten het schip op het anker scheurt uit de herfst verleden geurt in de wind naar de mispelen geurt de riviermond wind stuift onder zeil roeit water het land in verdwaald slentert de dijk langs het huis de appelen bewaren de zolder ------------------------…