Alle inzendingen over liefde

Soms waan ik, dat mijn leven hoger gaat Dan ’t vlak bestaan van wie er rond mij zijn, En dat ik sta in voller, schoner schijn Van levenslicht dan wie er naast mij staat. Soms waan ik, dat ik groter levensdaad Volvoeren zal, en dat langs hoger lijn Mijn leven loopt, dat met véél rijker maat Ik ’t leven meet dan andrer maten zijn. Maar als…

Even tussen alle moeilijke woorden door, soms lijkt het wel een ontsnappingskamer voor vergevorderd levenskunstenaarschap, wil ik slechts de aandacht vestigen op het volgens mij meest wezenlijke bestanddeel van tevreden toekijken tot uiterst gelukkig zijn in het dagelijks leven. Het afscheid van de zomer die nooit eerder zo groots scheen…

Zal ik blijven wachten alleen aan tafel? Mijn ogen springen en zwaaien Help Help Help Schepen varen voorbij Ik roep steeds harder met mijn schouders maar ik ben onzichtbaar Stad en land overstromen schepen vergaan volgepakt Help Help Help Ach, zal ik zal ik blijven wachten?…

ik trek het toilet alleen door bij een grote alle plasjes spaar ik op tot ik heel erg moet douchen doe ik hooguit 2 x per week en nog het liefst in het zwembad na wat baantjes tubes tandpasta, gel, cremetjes en flessen shampoo, badschuim worden opengeknipt en tot de laatste druppel opgebruikt afwas/schoonmaak-water vang ik op boen, maak…

Ik draag de warmte van jouw stille lach, al dooft de zon vaak voor mijn lege dagen. Ze fluistert zacht, een kostbaar levenslag, dat liefde blijft, al kan ik jou niet dragen. De stilte vult zich met een zoet gemis, een melodie die door mijn hart blijft zweven. Ik weet dat niets ooit meer hetzelfde is, maar in mijn dromen blijf jij bij me…

Ik drink uit de diepste poel van je liefdevolle hart wij ontmoeten elkaar in donkere minuten van de nacht samen in zoete duisternis elkaar stevig vasthouden ik hou van je, dit zijn mijn woorden nu je mij dicht bij je hart hebt houd je hand vast en droom urenlang in de liefde die onze liefde is geworden nu je weer samen met mij in…

Zie , ze heeft niets verwacht – zij kon maar niet aflaten te geven boven mate, had het de dood gebracht. Daar zij geen liefde zocht kon zij door macht van minne de demon overwinnen die niemand overmocht. O minnelijk geduld hoe machtig zijn uw wegen! nu hebt ge ’t al verkregen verplet ligt zonde en schuld. Gij mensen met uw trots wat…

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuisplein instapt: dan kan ik haar net zolang nakijken als wanneer ze halte vogelplein neemt en zie ik haar bovendien nog een keer voorbijkomen in de bus ---------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1970' (1979)…

Toen ik smoorverliefd was sprak ik telkens jouw naam uit euforie weerspiegelde mijn lucide dromen naar grotere schoonheid van ondeugende gedachten die we niet konden weerstaan de liefdesvlam leek eeuwig met zachtere wanen we liepen over een lange grenzeloze weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien…

Ik was zelf zo'n kind, tien jaar oud kwam ik in het gesticht, ongewenst en onwetend hoe Tot mijn broer me vond tussen de kleuters van mijn klas en mij vertelde hoe 37 was ik toen ik familie kreeg Ik vroeg hen om onderdak maar zij wisten niet hoe Dus bleef ik hier en werd ik oud verpakt in blaadjes vouwpapier verzwijgend hoe verstikkend…

Jij wil de kathedralen van de taal zes letters gotische liefde achter gebrandschilderde ramen daarin zie ik ontstaan het staaroog der vervalsing geloof me niet in woorden woont de adem zomin als goden wonen in de tempels ik kan wel liefste zeggen een mondvol waanzin die buiten jou geboren is maar laat ik je dansen met mijn schaduw ik…

onze dromen komen overeen met de levensmogelijkheden meebewegen en overwegen vrolijke stemmingen als opzwellende snaren zullen wij verwaaien over onweerlegde grenzen van toets- en tastpartijen boven planken zweven stuiterend getrommel najagen als was het de wind zelve over de uitgestrekte vlakte van het plat pratende land hand…

Nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden, een hoop gelazer en getob; toch ken ik nog de harteklop van elke vrouw waarmee ik vrijde. Ik schreef gedichten tussenbeide, maar loste het probleem niet op: nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden, een hoop gelazer en getob. Hoe dikwijls toog ik niet ten strijde en keerde met bebloede kop weerom…

Ik hang hier maar wat rond in huis helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot actie…

Plotse schemering goud glijdt langs stille velden alles ademt zacht Wanneer de zon verzinkt, onthult zich een van de meest intieme gebaren van de aarde: de lucht transformeert in lagen – van blauw, via goud naar vurig oranje, paars en rood, in talloze schakeringen. Het zijn niet enkel tinten die mij beroeren, maar ook wolken die traag…

zal ik dan maar de liefde zwijgen of zwijgen zonder meer elk woord gesproken of geschreven is dansen op een koord zal ik dan maar mijn gedicht als witte duif de lucht in gooien klapwiekend verdwijnt ze achter blauwe bomen of zal ik toch maar nog één keer voor jou mijn woorden laten dansen een valse triste een danse macabre…

Als ik lucht heb, zal ik vliegen op vleugels die ik er in volle vaart bijboetseer; de teugels van het steigerend verstand laat ik rijkelijk vieren, evenals de tranen welke mogen bloeien in de blijdschap om te leven. Als ik niet gebonden ben aan rampspoed, aan godengeklaagde vetes, ben ik, met een drive als Thor, de kwiekste van de ‘…

Met het diepste van mijn wezen, wil ik je gevulde lichaam lezen, ken het inmiddels uit mijn hoofd, ’t me van ’t verstand berooft. Ik herlees je gewelfde lijnen keer op keer, verrukt me telkens weer. Ik kan er geen genoeg van krijgen, laat ‘t bloed tot kookpunt stijgen. Als jij mijn lijf met je ogen streelt, je liefdesgevoelens met…

Ik mag die slanke handen zoetjes strelen, Als zwoele wind de blanke duivenveren. 't Zijn lelies, waar de schaduwen om spelen, Gekruifde golfjes, die de meeuwen scheren. Ik druk ze, en zal hun wederdruk niet weren, Ik wil, ik wil ze kus op kus ontstelen. Een warme handendruk zal ze niet deren, En deerde ze al, een handkus zou ze helen. Gedoog…

Haar deinende verschijning Deed mij stilstaan in bewondering, Wijl zoiets ik eer nooit had gezien, Ze verdiende zeker een tien! Ik wilde haar nader leren kennen, En stelde me aan haar voor, Maar door mijn blik had ze door, Ik meer wilde dan ’r kennen. Toen ze dit aan mij verklaarde, Gaf ik dat ruiterlijk toe, Waardoor’k veel tijd bespaarde…

O, meisje wat ben ik toch gek op jou, Jij zet mij steeds in vuur en vlam, Met je golvende blonde lokken, Wanneer je verlokkend kijkt naar mij. Mijn hart rikketikt slagen over, Mijn bloed raakt tot kookpunt verhit, Over mijn huid lopen rillingen, Alleen door jou kunnen worden gesust. Mijn liefdeshartstocht raakt nooit op, Ook al breng…

Wij geven ons over aan onze hartstocht en likken aan de nectar die aan de opwinding kleeft Met gefluister, slaken kreunen en roepen wat mensen roepen als ze zich niet gedragen maar hun kleren hebben afgelegd en de liefde vieren die hun leven verbijzondert liefde, likkend aan de nectar aan elkaar…

Vanuit mijzelf kwam ik op, waar ik geland ben, de Neith van het rationele weten; waar ik vooruitschrijdend verstand plan, overstijgend denken manage, als ondersteuning van de vleugels: deze lange gangen der kennis der genezing, waar ik een wereld gebouwd heb, jouw kunstbrein in detail verbeeld wordt, -de zenuwen zorgen dat je af…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

een bescheiden aandeel zou ik zeggen is mijn bijdrage aan het welzijn op deez aard meer wil ik niet meer op mijn lippen leggen de waarde die ik heb vergaard dan wel gedeeld heb met anderen is uit een ondiep beekje te dreggen het is zeker niet zo dat ik mij gering acht of anderen boven mij stel ik spreek over mijn eigen aandeel heel zacht…

De zomerzon schijnt fel op verplichtingen die liggen te wachten op mijn bureau, terwijl mijn haren nog naar rook ruiken van een vakantieland dat in brand stond. Het vuur in mijn hart wat die smart verdrijft, blijft gedurende deze wegglijdende werkuren mijn denken in de luren leggen: het schenkt jou, en wat jij te zeggen hebt, als een toverbrouwsel…

Waarom ontbreekt mij steeds weer het talent tot ontdekking van een nieuwe eigen stijl met zwierige woorden en nieuwe trend al schrijf ik mijn gedicht met botte bijl. Ach wat maakt het uit welke keuze ik doe mijn inspiratie komt alleen uit jou najagen naar nieuwe methodiek maakt moe noodzaak van geeigend schrift maakt mij trouw. In mijn…

Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt. De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend, een liefde even smekend als bevelend, in een tevreden stilstand uitgestort. Zo te beminnen met een lange hals vol manen, een brede borst die op voorpoten rust, terwijl het hele lichaam kust en wordt gekust en 't zonlicht valt…

en toen ik dan ben weggegaan - jij moest blijven waar ik niet blijven kon - en ik er niet meer was was ik dan nog bij jou zoals jij nog altijd bent bij mij zo nabij zo dichtbij zo dichterbij dan ooit…

De kracht die mij steeds in vervoering brengen kan, hangt op de bank en lacht om zijn eigen gevatheid. En dat, hij, zou als een lawine mijn veilige wereld binnengetuimeld zijn? Met zijn handen, zijn woorden, zijn stem (je zou ‘m eens moeten horen), waarmee hij elk vuur op hoopt te stoken, de tijd zegt af te kunnen remmen,…