73 resultaten.
schaamte (3)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 254 de landman trekt zijn sporen
trouw aan 't wisselend seizoen
standvastig ploegt hij voort
wie zal hem storen
zo toegewijd ook
is een moeder met haar kind
trouw aan haar taak
voelt zij de liefde stromen
wat til ik nog aan schaamte
over een miniem gemis
er is geen schuld
aan onvolkomenheden
de schaamte over menselijk tekort
gaat dieper…
geen titel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 97 verlaten van groen
ingetogen op jezelf
je naaktheid ten toon
zo sta je daar, moederziel
mijn meelij is gewekt
terwijl het een natuurlijk verloop is
toch…
je grandeur van weleer
komt weer, dat weet ik
toch…
op pijnlijke wijze wordt blootgelegd
de onvolkomenheden opgelopen
tijdens storm, droogte, hitte, natte
en toch, ben je volmaakt…
Inundatie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 gehemelte aan leegte blijft plakken
een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood
wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen
drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen
in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd mosbegroeid
naar begeerte, onvolkomen…
de juiste snaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 het valt niet mee een bedoeling te vinden
voor dit gedicht
noch voor een dodenakker in het lentegras
een maandagmorgen, een gewichtig gezicht
voor de schemer die soms op duister lijkt
dan weer op ochtendgloren
voor de onvolkomenheid van perfectie
of om zomaar te worden geboren
vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden
we het…
Begonia
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.611 Tot inkeer gekomen is mijn soort
de natuur gaat haar gang
Verlost van onvolkomen aandacht.…
NOOIT MEER LICHT......
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 545 En hoe zijn je woordenloze dromen
die zo onvolkomen en chaotisch,
grotesk zijn en psychotisch?
Ach, hoe is toch je diepste verdriet,
wat je niet ziet, wat je niet kan horen
in bodemloze afgrond verloren?
Hoe eenzaam is je arme ziel
de peilloze diepte waarin je viel en je pijn
verbeet, hoe moet dat zijn?…
Digitale gedachten
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 786 En ben ik uniek
in al mijn onvolkomenheden......…
wens
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.577 diep, intens gelukkig zijn
was haar laatste wens
zwevend, levend op een wolk
als een herboren mens
vrij van schuld of schuldig zijn
geen lasten op haar rug
geen zonden, wonden op haar ziel
omhoog en nooit meer terug
geest en lichaam in harmonie
geen onvolkomen woord
verleden, heden smelten samen
niets dat haar nog stoort
diep, intens…
Meditatie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 345 Alle pijntjes, epidemieën
en onvolkomenheden te ervaren? Is dat wat ik
al die tijd gemist heb?
ik ben mild als het zo is, dan is
het zo. Blijkbaar nog
rustiger aan doen
niets doen misschien?…
de hemel was dichtbij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 79 ik leefde
zonder einde
in het middelpunt
op de platte aarde
elke dag een nieuwe zon
waar was de vorige gebleven
wachtte ze tot zij weer mocht
misschien was ze opgegeten
aan de koepel
de vastgeplakte sterren
ze gaven licht bij duisternis
de hemel was dichtbij
onbekommerde kreukels
en onvolkomen barstjes maakten
schoorvoetend…
De tijd kort
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 168 ja we worden ouder
zeg ik telkens als de nacht
zijn vrucht werpt en ik hongerig
het gezalfde tot me neem
de dood leidt terug en spreekt
de tijd tegen, de tijd die alsmaar kort
er is geen wetenschap in deze allure
van een plaatstalen aarde
soms ben ik zwak en mompel
een gebed, maar het is niet waar
dat de hemel splijt voor onvolkomenheden…
storm en onraad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 het kleed van storm, puur damast
rukt aan tak en gevel het breekt
spontaan, de inertie vaccineert
bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst
de natuur defragmenteert de bouwsels
van steen en kapitaal tot een transparant
geweten, het scherpt de hoeder van aandacht
tot onvolkomenheden en willekeur
hamer en sikkel, spijker en riet
hakbijl…
Woudbloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 74 waar een streling of zoen zich vermaakte
met de tere huid die regelmatig staakte
en de imperfecties kende van de pijn
geen één beminde zoals haar lieve schat
die op de vage en dunne lijntjes schreef
en haar de verdiende hoogachting gaf
het houden van lag niet meer in het klad
ze genoot hoe hij de hartstocht bedreef
en haar de onvolkomenheden…
Karakterbomen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 257 Karakterbomen tekenen het karakter
geven gave wortels aan de geest
hechten het hart aan de emoties
en al die tijd geschreven
denk ik dat je mij zal herkennen
in toon van gevleugelde dromen
ritme van jouw onbaatzuchtige ziel
tot groter groeien, wijs bemoeien
nodig jij onvolkomen lentedruilen
tot krachtigere adem, zuurstof vermogen
innerlijk…
ik draag jou
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.656 verder weg toont de hemel
zijn immens gewicht;
een oneindig uitdijend gewelf
dat mijn bestaan verengt,
ongrijpbaar voor mij als mens
mijn gedachten worden
allengs, als gedwongen,
naar binnen gericht
op zoek naar een laatste wens
het afscheid valt zwaar
niet alleen in de geest
of in je ogen
doch ook in de laatste stap
op het onvolkomen…
Cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 145 Decennia lang al mijn
verwondering, ik las het
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtschijn van het
schoonste vuur met de
liefdesmantel gedeeld.…
Laatste strohalm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 46 geheel onverwacht
een nederlaag tegemoet
historisch in zijn verslagenheid
Er waren angstige dagen geweest
van grote twijfel in de buurt
waar de groene bomen zwegen
en natte regen alle talen sprak
Sprakeloos was hij geweest
in al zijn nederigheid beledigd
door domme mensen en denigrerende
opmerkingen over niets ter zake
kwetsbaar in zijn onvolkomenheden…
Raam
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 142 Ze vindt neef met regelmaat
op zondag ergens onvolkomen:
doet dan het raam open. Laat lucht binnen
en wijst haar angst in gedachten de deur.
Stop toch! waait ze haar armen ten hemel.
Neef ontkent, schaamt, verstopt en belooft
iets halfs voor de vrijdag die komen gaat.
Hij is nu acht en vijftig.…
het slagveld
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 386 Als knop gebroken, onvolkomen,
bediendes van een hoger doel.
Modder, afgehakte stompjes,
het veld ademt vergank'lijkheid.
De echo galmt in stilte, dreunend,
de aarde antwoordt, rustig kreunend.
Slagveld verlaten, stille trom,
getuige van de eindigheid.…
het land van klei en honing
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 296 gesmeerde kleiën billen
in een mist van elementen
Handen van steen en water
Kneden, kneden, kneden
de essentie geslacht
op uitgerafelde tafels van vlees
Het gebed van organen
wachtend op een verhullend teken
Getekend de akte van de lendenen
Perfide onvermogen
van de perfecte lichaamscurve
en het ziedend persisteren
lijzig evenbeeld op onvolkomen…
Mijn eigen mythe?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Decennia lang las ik
mijn verwondering,
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in het schijnsel van het
schoonste uur dat met de
liefdesmantel is gedeeld.…
Eigen Mythe?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 38 Decennia lang las ik
mijn verwondering,
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in het schijnsel van het
schoonste uur dat met de
liefdesmantel is gedeeld.…
Een mythe?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 62 Decennia lang las ik
mijn verwondering,
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtstraal van het
schoonste vuur dat met de
liefdesmantel is gedeeld.…
Zuivere parels
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 532 begraaf mijn tranen op het strand
met zachte streken van je hand
zodat ik nu eens kan vergeten
de geheimen van niet-weten
die mijn leven domineren
als een tij dat niet te keren
krachtig beukt op kademuren
alle dagen, alle uren
van mijn onvolkomen leven
dat ik eens terug zal geven
zodat de Man die tranen spaart
de mijne in het zand ontwaart…
onwezenlijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 - soms
behaagt het en dan op eens is er die
treurende deernis die alle pijn
van de wereld ondermijnt
ja, het gemis is zoals de waarheid
van de bijbel die non-christelijk
in een onverteerbare taal is
geschreven - zo ook hij
mijn vriend, zijn geschrift
was al reeds bezegeld
doch, wanneer liefde
als een deken alles
toedekt, mis je de
onvolkomenheden…
de liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 350 naar 1 korintiërs 13
als mijn leven onder gepast snikken eindigt
zal m’n verstand wel zeer begrensd blijken
mijn geliefde zintuigen uiterst onvolkomen
wel was de wereld tot ‘t eind mooi genoeg
de beslagen spiegel wordt langzaam helder
een nieuwe dimensie verenigt alles in een
ik zal mijn beschermengel eindelijk beleven
die mij behoedde…
ZE DOEN WAT ZE DOEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 eeuwige
woordengegoochel
een spin die in een boek
zijn eigen web ontspon
ze doen wat ze doen
omdat ze het altijd zo deden
zij zijn het die het langst
zullen overleven
ver voorbij de dagen van heden
omdat ze altijd dichtbij
wat ze zijn zijn gebleven
daarom blijven dichters dichten
zich op hun manier uiten
persoonlijke en wereldse
onvolkomenheden…
Portretten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 263 PORTRETTEN
ik sla hem weer eens open
mijn familiefotoboek
ik bekijk de gezichten
en herinner me verhalen
die eenvoudige foto’s
tot echte portretten vormen moet
ik kijk nu naar een boek
met foto’s die gaan leven
en mij niet beletten
even de onvolkomenheden
anders in te kleuren en
hiermee sturing te geven
aan een grijs verleden
overdenk…
Diversiteit
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 78 ze hebben
je bijna alles
afgenomen
waarmee je
dacht ooit jezelf
te kunnen zijn
jij kende
van kind af
aan de kleine
onvolkomenheden
die soms speelden
en je pijn deden
gewoon omdat
jij anders was op
kleine onderdelen
niet helemaal
volmaakt zoals wij
zouden willen zijn
waar wetenschap
en industrie bezig
zijn met verbetering…
Bevrijding
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 2.087 Haar wereld was niet meer dan een illusie
Ver weg van onze werkelijkheid
Haar moederschap uit het verleden naar vandaag
Was zij al jaren kwijt
Dat alles zonder haar weten
Dat alles tot onze spijt
Haar wereld was zo donker
Zo zonder zon of licht
Zo nutteloos en weg van liefde
Het leven om te leven
alleen nog maar als plicht
Zo onvolkomen…