Alle inzendingen

int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht dat…

De zon verrijst reizende wolken baden zich in het blauwe meer Als pluizige suikerspin of zacht watje met elk een eigen plekje in oneindige hemel waar ze samen zijn en dan weer uit elkaar onafscheidelijk en dan weer los zonder dat ze elkaar uit het oog zullen verliezen. Het zijn wolken die in hun eenvoud en onvolmaakt schitteren tegelijk…

Ik heb God gezien Door zijn Eigen ogen Naar beeld En gelijkenis Geschapen Daar zijn wij Nu beland Uit de circulaire Scheppingshand Ieder mens Is mijn medemens die mij mens maakt dat gelukzalige gevoel is er tot in de kleinste essentie alleen in communicatie ontbreken normen en alle vaardigheden zij zijn ondergesneeuwd…

ze balanceerde op het koord van haar angsten zoekend naar balans…

Als het het enige was dat hier lag, als de stenen hier niet lagen en de wielsporen, bierblikjes en lichtvlekken, als het niet zo nodig iets moest zijn zou het nu gaan bewegen. Het zou op zijn kop kunnen gaan staan. Het zou op zijn tenen uit zijn uitersten glijden en het zou je inpakken in een kudde vlaggen, fietsen en melkflessen, mooi…

'k Zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent, Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht; Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht, Dat jij ten minste geen verdriet meer kent. Mijn handen zullen, vroeger lang gewend, Van zelf aaien je haar, waar levend ligt, Als vroeger, nog het diep glanzende licht, Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…

en als wij dan afscheid hebben genomen ik verloren het schip ben opgegaan zie ik jou traag en wankel naar de kade gaan zie ik hoe jij even stilstaat nog en kijkt met zachte vaste blik naar het nu al weggevaren verre schip…

De mensen scheiden in vrienden en vijanden -- dat is gemakzucht.…

ik zag ze nauwelijks staan gekleed in duister zwart met glimmende randverschijnselen voorbij gangbaar pad nog schreeuwden zij met hun hoog geluid want de puberstemmen kwamen er nog niet helemaal goed uit en schittering blonk alom meer dan geweld in het uiteen stuiven losten zij op in onzichtbaar bewegen toen de kit aanstalten…

Bij die sport is het vaker aan de orde, Uitzonderlijk is het dus ook weer niet Dat als er in de laatste tel een schiet Een wedstrijd in die tel beslist kan worden. Het ekobasketbal is uitgevonden: De speelduur wordt beperkt tot één seconde.…

Mijn vader had een stoel in zijn kantoor waar hij het langst in woonde. Als hij schreef mocht ik, wanneer ik met hem zweeg tegen zijn benen zitten. Het kwam voor dat wij vergaten waar we waren. Dan las ik over Remy of oom Tom. Ik weet nog dat het leek alsof hij zong. Ook streelde hij een keer mijn haren. Later heb ik gehuild om wat niet…

Voor een atlete uit Djibouti werden de Spelen een ramp, ze won wel vlot het kleinkunstschaatsen van de zeverkamp, maar het streefgewichtheffen ging mis, evenals de krabslalom en het wafeltennis, en bij plascontrole na het rookworstelen liep ze tegen de lamp ...…

In de schemer het angstige luistren Naar de wind, die waait om de huizen. Van de wilgen stuiven de pluizen, Wit in de regen van 't duister. Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duistren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker...…

het bijenvolk zoemt in het glooiende laagland een verlangend lied voorbij het gonzen buigt de bijker zich over de bijenkorven het volk is te zwak de imker schudt droef het hoofd in de felle zon…

In verhalen over Tom Poes en heer Bommel komen soms plotseling kleine geesten voor de dag wier bijstand wordt gevraagd met een korte toverklank deze wezentjes behoren toe aan lucht grond vuur of water helpen wie hen oproept meteen vol overgave de domme zieltjes glanzen van werkdrift voeren klakkeloos hun opdracht uit zowel zegenrijke…

De waanzin regeert Het geweld ten hemel schreiend Van de geschiedenis niet geleerd Wollen sokken voor soldaten breiend Kerkelijke leiders onbekeerd Een dode meer of minder Ver van huis zelf ongedeerd Zonder gewetenswroeging noch hinder Biddende de oorlog geleerd…

Het is ondiep, met een onderstroom, ik val om -- De boei gaat tollen.…

Vrije geluiden in het gras: een gratis concert sprinkhaan luistert…

voor ons is samen thuis hand in hand de tuin en schuur de muur waar we altijd speelden en ik jou en jij mij verveelden met kijken naar elkaar wij waren altijd snel thuis ook in het grijs bestofte treinstel op een totaal verlaten station in de middle of nowhere ook thuis bij de slaande kerkklokken waar wij vergeten waren uren te…

we hebben van haar genoten omdat ze zoveel aan ons gaf we hebben haar zelfs te veel uit handen genomen heel onbeschaamd onbeschoft en uiterst laf we helpen haar op deze manier langzaam naar de kloten ook al past dit laatste eigenlijk niet bij elkaar laten we wat minder graaien het belemmert ons geluk en laten we beseffen dat we niet alleen…

"Geen Goudse kaas meer over vijftig jaar”, Vermoedt de New York Times. Wij weten beter. De bodem zakt per jaar vier millimeter, Dus Gouda loopt voorlopig geen gevaar. Eer niemand in die stad meer kazen weegt, Is vast New York al van de kaart geveegd.…

Goedemiddag, u moet eerst iets kiezen, voordat u met ons verder kunt gaan. Heeft u de productenlijst? Kies één, dan gaat ons keuzemenubandje aan. Kies nu nummer twee, twaalf of drie, of kiest u liever nummer vijf of tien? Want dat kan natuurlijk ook, of liever nummer negen misschien? U heeft gekozen voor nummer acht, dat is een prima…

Als heel de wereld biefstuk was En louter stroop de zee En enkel Engels schoenensmeer Vulde elke beek en ieder meer Waar lest ge uw dorst dan mee? Dit is genoeg voor een oud man om zich het hoofd te krabben tot hij zich zeer dee. Als heel de wereld biefstuk was En ieder boom een worst En elke beek en ieder meer Was boordevol van schoenensmeer…

Er is een boom geveld met lange groene lokken. Hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol van zomerwind. Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken. O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse…

de nacht is eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister in het bed der dronken dromen en ik heb je innig lief gehad eeuwenoud verliefd verleden door mijn hart met brein en tenen steeds opnieuw neem jij de benen smoorverliefd en opgewonden sta ik weer op en zie het licht nu het zoete donker is verdwenen…

zijn vingers tekenen magische lijnen in de natte klei bezwerend kerft hij bizons in de rotswanden eerste tekenen van leven van menselijk bestaan…

Via megalomane beeldschermen stroomt er zomaar niet te verdragen ellende onze huiskamers binnen. Met een pantser om uw gevoel ademt u het onrecht in... Waar is de wereld toch mee bezig? Aangedaan roept u 'goeie genade' en wendt u zich opnieuw geërgerd naar uw jengelende kind. Alle mogelijke met onder- zoek gelardeerde oorzaken blijven…

Ik ben niet somber, maar iedereen vraagt het me -- Hoe maak je het nu?…

voorzichtig kleurden randen hun macht aan gewone dingen subtiel dirigeerde hokjesgeest de mens naar binnen het happy gevoel ervaarden zij in geur en kleur toen zij de deur passeerden het warme wij gevoel van herkenning voelden zij in de persoonlijke benadering van gelijkgestemden die naast bevoogding ook hulp en begeleiding…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…