Alle inzendingen

ik kijk zie nog net de vage glimlach op het gezicht van het lijk dat ik ooit worden zal ik ben op tijd voor mijn ochtendwandeling waar wij in zelfgenoegzaamheid op het schelpenpad luisteren naar het geknisper en gefluister van zee en wind mijn vrind zingt altijd luidkeels mee ik houd mijn stok stevig vast hij geeft mij…

Dick Schoof blijkt achteraf een slappe hap Die Omtzigt moet zich nergens mee bemoeien Hij zeurt alleen maar over oude koeien En dan nog Yesilgöz met achterklap Geweldig Geert. Je kunt niet op ze bouwen Die coalitie is niet te vertrouwen…

toeterend en schreeuwend rijden ze door de straten ontregelen pleinen en doorgaande wegen in onze grote steden de gekleurde idioten in aanbidding van de bont gekleurde lederen zon toeterende malloten alleen zolang hun eigen team een wedstrijd won zo niet dan wordt de devotie snel vergeten zoals vele geloven overkwam en verwerd van vurig…

Heb genade voor het tere bloempjesbehang de plek boven de deur waar het kruisbeeld hing, de gele randen in het bad, de zware geur van oude keukens, van reuzel en spek. Al die kamers waaruit warmte nu voorgoed ontsnapt en woorden zich nog trachten te verbergen in laatste kieren of als schimmel woekerend in het pleisterwerk. Streel de vergeten…

Hij is van boerelijke bloede. Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht Verscheen reeds menigmaal in ’t licht, Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede Geslacht dezelfde landstreek rond En schatte peerden en percelen, Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen, Luidruchtig van gemoed en mond. Hij stompt de vrouwen in de maag En strijkt de meisjes langs…

Hij schildert met zweet, een innerlijk tafereel. De Berg zijn canvas, zijn voeten zijn penseel. Over rots en kiezel, langs blad en gras. Hoger en hoger klimt hij, over afdalen nog niet nagedacht. De Berg zwijgt zoals altijd, en hij lacht.…

ik kijk naar de weerspiegeling van de bomen in het water in de verte hoor ik eenden met hun vrolijk gesnater er gleden net twee zwanen statig en sierlijk voorbij ik groette ze hoffelijk ze keken even naar mij in het water zie ik stukjes blauwe lucht en soms een rimpeling als de wind eventjes zucht ik voel me vredig en kom helemaal…

wanneer je altijd maar voor het voetlicht staat dan verlang je ook wel eens naar het duister...…

Een aura verscheen om onze hoofden in stofgoud der herinnering blinkt een medaille De zon in mijn leven de zon in je hart fortuin was een niets ontziend voortrollend rad Tollend en wentelend om elkaar heen in nacht en nevel duister trotserend De aura verdween passievruchts wederkeer een roos in de knop viel voortijdig neer…

Alles eindigt ook het schrijven Alles herbegint ook het slechte wéér De dagelijkse goedheid probeer ik in te schrijven. Waar de letters eindigen alles voorbij gaat gesproken zinnen ongebroken, ontwaakt een nieuwe zin.…

A mystery man een duistere gast die zat ongenood in de zaal Prevelt amen gezegend onbewogen bewegend de spijs van zijn avondmaal Een guru met zen die in onschuld wast zijn hand in de lucht verticaal In zijn rechter wegend met zijn linker etend de kippen als kersen zo kaal Ik kan hier oneindig veel meer nog, niet weinig aan toevoegen…

Geloof is buigbaar, maar bijgeloof is zelden -- te beïnvloeden.…

de woordendanser danst zijn woorden op een verijsde koord hij danst ze op ijle hoogten hij danst ze in de wolken hij wil eindeloos leven hij wil zweven maar als één woord mis geplaatst het strak gespannen touw beroert volgt onverbiddelijk de val de val in donkere diepten of de val omhoog naar jou…

de behandelingen en medicaties bij kanker hebben mijn latente gevoeligheden voor stromen en krachten verdiept radioactieve isotopen bij de prostaat met 3 maanden halveringstijd bij borstkanker amputatie bestraling en chemo’s het aangezicht van de dood is zo wel heel dichtbij zeker als er gezegd wordt wij kunnen niets meer voor u doen…

sinds jij vertrok is er nog steeds zon is er nog steeds regen maar onze regenbogen zullen blijvend ontbreken…

Ik lig en luister in de wei - En boven mij de hemel, De grote, blauwe, blonde lucht, En boven mij een blonde vlieg, Die zweeft - en zingt - en zoemt- Weg! - en weerom! En zingt en zoemt,- En 'k luier-luister naar haar lied- Beduidt het iet-? Ik weet het niet. Ik lig en luier in de wei - En ginder zit een vogel, En vogeltje van pie-pie-piet…

ik kijk naar de hemel leen de kleuren van de zon verf hiermee mijn kelken en zolang we niet verwelken wijs ik naar dat waardoor mijn leven ooit begon en blijf haar daarvoor altijd dankbaar die leven schenkende zon…

Het is geen doen de namen nu te weten Van iedereen die (straks!) minister was. Dan komt mijn specialiteit van pas: Ik ben in staat snel namen te vergeten. En gokken is mijn favoriete sport, Niet van ‘hoe lang’ maar eerder van ‘hoe kort’.…

Een geur van hoger honing verbitterde de bloemen, een geur van hoger honing verdreef ons uit de woning. Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen, ried ons, ach roekelozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekelozen, naar raadselige rozen. Ver van ons volk…

Mijn dochter Giulia van 17, zwaar beperkt Wordt 24/7 verzorgd door haar moeder En door moeders samengestelde Zorgteam Zij maken gezamenlijk innig liefdevol Gehandicapte Giulia bijna ‘onbeperkt’ Binnen de door haar aangegeven mogelijkheden Als ik het als Papa Jan Op een afstandje bekijk Beklijft mij intense dankbaarheid Die dankbaarheid…

het brandmerk twee tellen roodgloeiend ijzer tegen de bange huid het gebogen lichaam bezegeld getekend een ijle kinderstem zingt van ver vuursteen vuursteen brand me toch niet zo…

Er bewegen stille blonde mensen in de geschilderde hoofdstad van een onbekend land voor de verdwaalde kwast naast een onbemind bed het schilderspapier wacht geduldig op een nieuwe natte verfstreek en groene bossen vol natuur onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen voor oude mensen…

Pure eenvoud markeert de komst van de zomer blauwe korenbloem Wat is het heerlijk om te proeven van een harmonieuze en gezellige sfeer in een ruimte waar men heerlijk kan ontspannen en tot rust komen maar ook ademen van verse creativiteit en inspiratie opdat een nieuw stukje poëzie het levenslicht zal zien. Het is geschikte plek voor opkomende…

Mede geïnspireerd op de ironische loftuitingen van Coenraedt van Meerenburgh over 'onze' Mark. Zie zijn snelsonnet van vandaag... __________________________________ Het is te hopen dat voor Oekraïne De nieuwe secretaris-generaal Een marsroute bedenkt, een ècht verhaal Met een conditio qua non en sine! Voor Mark valt er niet meer te…

Het bos wordt gekapt, erg jammer, ik ga de boom -- op het plein redden.…

knarsende sloten en piepende scharnieren doen mij niet zoveel zij horen bij het betreden van een huis van middelbare leeftijd waarbij de trap zijn eigen verhaal kraakt maar dit huis leefde communiceerde in een prettig warme ontvangst zonder precies het welkom te duiden ruiten deuren muren en vertrekken hadden zo hun eigen sfeer in…

de getemde eenling geboeid door regels is slechts in gedachten volledig vrij…

Vrijdagnamiddag Op tijd valt niet te jagen Wachtend op de bel Minuten lijken dagen Jij knijpt in mijn vinger Ik met ontroering vecht Jij bent mijn papa Is wat je daarmee zegt Refrein Is er een plaats op aarde, waar er geen tijd bestaat? Zodat alles kan blijven duren, voordat je mij verlaat Zaterdagnamiddag Dansen vind…

Gevraagd: een pathologisch leugenaar, Die lak heeft aan de regels en de wetten, Die handig weet te wisselen van petten, En veel ervaring heeft als rommelaar. Da’s onze Mark, ten voeten uit, helaas, Hij is dus zéér geschikt als NAVO-baas.…

Gij zijt het midden maar van dit gedicht: Een zelfvolmaakt, goddelijk gaaf fragment, Maar in de tijd zonder begin of end Met al wat al-schoon door dit donker licht: Diep uit verledens sproke vreemd-bekend, Rijmend naar U, rijst mens- na mensgezicht; Vanwaar der toekomst meer luideloos ligt, Deint Uw echo met ver-eeuwig accent. Voor…