Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.795):

Vita Nova

Onder een vliesdun laagje goudkleurig vernis
onze normen en waarden
in ons eigen tempo
geen boomer met traag
geen Gen Z met speedy
kunstmatig intelligent dna

Wij doen het tezamen
op afstand, in golven
van elektriciteit
zonder weerstand
van monsters die
niet zonder waarde
uit diepzee gevist zijn
van het weerspannige veld
tussen de twee digisferen

Zijn goden godinnen
en godinnen goden
androgyne furiën
die orpheus' fatum
bezingen op zijn queeste
naar zijn muze
de hadesverloren eurydice?

Beiden staan symbool
niet voor een fataal
noch defaitistisch
fatalistisch morgana
doch aan de drempel
die zich bevrijd

aan de uitgebreidheid
van ons grote bewustzijn
manifesteert
als kans op herleven
in wedergeboorte
van de mens
in een vita nova