Alle inzendingen over Klok OR Zomertijd

Een vissersvrouw uit Arnemuiden Die wilde op reis naar het zuiden Net buiten de kom Keerde zij alweer om Want ze hoorde de klok niet meer luiden…

Doordat de Serven en de Kosovaren Verschil van mening hebben over stroom Is nu mijn digitale klok wat sloom, Die loopt een tikje achter hier in Haren. Per dag is die een paar seconden kwijt, Ik wil een klok die meegaat met zijn tijd.…

(haiku) de klok tikt maar door tel na tel hakt ze tijd in te dragen stukjes…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Het hoort de klokken van de stilte luiden.…

wanneer een gouden gloed boven ’t verstilde gaat zweven gevleugeld leven heel teder uit zijn schuilplaats lokt om zoekend naar bessen elkaar kwetterend te overtreffen dan blijf ik reeds voor de dag begint stilstaan om te kijken wat voor moois zomertijd heeft uitgebroed…

Dat zoete licht van dotjes dons doorweven koestert en verzacht het einde van de zomertijd. Het warme gele licht van gouden bladeren vervuld, verstilt en nodigt uit tot peinzen over eindigheid.…

Het voelt erg vroeg: 't werd zomertijd vannacht. De koffie pruttelt langzaam door. Ik wacht. De tafel is gedekt, ontbijt staat klaar. We kunnen nu volop genieten gaan mits ook de Heer op tijd is opgestaan.…

De zomertijd komt: jurken uit de kast Het weer klaart op, de kriebel kruipt in 't bloed Zo'n kittig jurkje doet het altijd goed Werp af die koude loden winterlast! Design van Wendy voor een joet of vier Dat scheelt weer geld en vele meters bier!…

Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

Hoe ik ontroostbaar blijf in deze zomertijd met de violetblauwe vlekken aan de hemel aangetast door weemoed die me overvalt als een te grote afstand als mijn verbrande kindervoeten zeldzaam als je bovenlip met de bevroren mondhoek als een potloodtekening word je langzaam zichtbaar met de dubbele vleugels met de ivoren schouder jij…

een regendeken legt zich over de lege straten van een slapende stad kiltedruppels raken een smaak van verlaten pijnigen een hart stilte schrijft zich in vergeten gedachten zoekt een openheid - zonlicht komt, ontluikt wekt een verwachten het is nog zomertijd de dichter wikt, schikt verzen tot een bloemlezing een bundel vol…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien!…

bloesembermen terwijl stilte grote sprongen maakt over bijna rimpelloos water verdrink ik gedachteloos doch rillend gevangen in een rail van wisselstroken ademloos vouw ik thuis open en zie de laatste rimpel verdwijnen uit het zicht naar daar waar morgen niet meer bestaat maar nu kleur geeft aan uren die dubbel tellen het is zomertijd…

De kroeg in een kruk op Daar zit hij Aan zijn vinger een trouwring Op de bar naast zijn vuist een pils In de hoek klinkt een lied uit de jukebox Maar in zijn hoofd daar is het stil Klok klok klok weer een slok door zijn keel Niemand praat, niemand wil.…

Het is een grote strijd De strijd tegen een tikkende klok, Want de klok staat nooit stil Het leven heeft geen resetknop Waarmee je terug kunt in de tijd, Want het leven gaat gewoon door Als een hart niet meer klopt Als een klok die niet meer tikt Is de strijd tegen de klok Een verloren strijd, Want het leven heeft geen tijd Om stil…

Maar duiven vliegen nooit naar grijze kusten ze laten zich in bonte kleuren verven zodat ze op spechten lijken tikken zomertijden weg de tillen staan leeg er druppelt bloed het afgehakte kopje reikt oogloos naar de sterren die zachtjesaan verdwijnen tussen wiekgeklapper en vale maan het wordt herfst een laatste vlinder waaiert versleten…

Aankondigers van de zomertijd. Beeldig als een rondedans. De levende bloemenkrans. De blaadjes als hand in hand. Versieren het eentonig land. Als de zon weer zijn stralen zendt openen zich de juweeltjes en tonen zich van hun mooiste kant. Het aangenaamste seizoen dat men telkens herkent.…

kijk wanhopig op de klok Dagen tikt de klok steeds weg En de dagen worden jaren En het wachten waarop Heeft geen zin, laat het nu maar varen…

elke ochtend hoor ik de klokken luiden ze luiden alle drie ze luiden luid en atonaal en doen de honden huilen waarom ze huilen ze weten het niet wie weet waarom de klokken luiden niet voor de doden niet voor verdriet wie weet waarom de klokken luiden ik weet het niet…

Vanavond sluit de zomertijd Met winst vóór maanden ingeboet: Een vol uur nachtrust komt tegoed Aan wie zich braaf te slapen leit, En zonder erg de morgen beidt.…

Bij het krieken van de dag de zon tegenhouden is zwaarder dan ik dacht ik zoek de schaduw maar die wijkt waar ik plaats maak voor verbazing en mijn val het is het mos onder mijn gat als natte droom van een zacht bed ik pluk het met mijn winterhanden langzaam uit elkaar ...…

Eindelijk kan ik weer in de open lucht gaan zwemmen, waar de elegante dames topless liggen te zonnen met hun aantrekkelijke, gevarieerde memmen, want daar is het allemaal om begonnen. De zonnestralen doen het bloed sneller stromen en door de hitte ga je als vanzelf naar koele meren om aan de seksuele frustraties te ontkomen en je zelf met zonnebrandcréme…

' De zonnegod kreeg acuut spijt van zijn onbezonnen woord, maar 't was gezegd en al gehoord hij kan zijn zoon slechts hoeden voor gevaren op de zonnebaan 'Luister goed, mijn zoon, welaan, waak voor overijling en beteugel overmoed: Eéns in de lentemaand schenkt Luna één uur zomaar aan Aurora en dat nachtuur Zomertijd komt…

Ze zei dat dat afhing van haar klok. Voor iedereen een klok met vastgestelde tijd! Er is voor mij een kloktijd voor de liefde en een kloktijd voor het breken van die liefde. Er is een kloktijd voor jou en een kloktijd voor hem. Ik heb genoeg klokken, klokken om te gaan en klokken om bij stil te staan.…