Alle inzendingen over ik en gij

wiens licht noch nooit is uit gegaan, Maar die gedurig brandt bij ons, of d'antipoden; Gij, die geen zwavelstok noch vuurslag hebt van noden, Om (of gij wierd gedoofd) u weer in brand te slaan: Gij van wiens vuur al de planeten en de maan Haar leven trekken als de mensen van de broden, Ja, zonder wie ons vuur geen pot zou kunnen zoden, En…

Gij leeuwrik en gij nachtegaal Al zingt gij heel verscheiden Toch hou ik van u beiden En hoor graag naar uw zoete taal Wanneer ik dwaal Door bos en veld en weiden! - En naar uw juichen en geklag Mocht ik wel luistren nacht en dag.…

Gij hebt dit graf gebroken nu En wij kunnen niet blijven staan Nu Gij daaruit zijt opgestaan, Maar toch, hoe was het vol van U. Het hart dat gij geschapen hebt Werd ledig van Uw hemelvaart, En 't oog heeft blind omhoog gestaard Omdat Gij het verlaten hebt.…

andermaal sprak God tot mij in bedekte termen Julius, waar zijt gij toch mee bezig al die woorden die gij laat zwermen uit uw verzen voelt gij u nog in het aardse aanwezig ach Heer, wat is toch mis aan het spontaan roepen te juichen in overvloed ik ben toch niet geschapen om te wachten tot de vermaledijde dood…

Gij preekt: 'de tijd vliegt snel; het vluchtig leven slijt!' Och, wees gij zelf nu ook wat zuinig met de tijd. ----------------------------------------- uit: Gemengde Gedichten (1881)…

Door Hem, voor wie geen tijd verloopt: Gij zult ze als zielsherinneringen, Eens wedervinden, eens die zingen, Aan Hem, in wie gij stervend hoopt.…

Doch of ge staat of dat ge zit, maak dat gij God te voren bidt,      Opdat gij zegen krijgen meugt en zo geniet gij rechte vreugd.  3. Maar hoe het zij, toon blij gelaat en houd ook zoete tafelpraat.  4. En als gij naar de spijze tast, zo dient hierop te zijn gepast.      …

Nog nooit hebt gij, mijn heer, de waarheid niet gemogen. En op het veld van eer, heeft uw waarde nooit gelogen. In uren van geleden pijn, bad gij voor zielenheil. En zelfs voor Gods' aanschijn, had gij geen gramschap veil. In mooier dagen, leek gij haast, een koning, in glimmend harnas.…

Ik ben de wolk, Gij zijt de zon.... Ik ben gezwollen van 's levens wee.... Loom drijf ik heen, naar de zon, de zon, over berg en bos, over stroom en zee, naar de zon, de zon! Gij zijt de zon! Met gouden zomen omkleedt Gij mij; uw zachte glans omvaâmt mijn wee, doordringt het gans tot al mijn tranen nederstromen....…

December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen? Uw bijbelse fantomen Benauwen mij, gij oude tang! O maand van preek en psalmgezang! O gloriemaand der vromen! December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen?…

Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen Verzinken.…

O' lief'lijke dood begrijp van mij dat ik niet begrijpen kan dat gij neemt die mij lief is die mij toebehoort want hoe moet ik zonder hier bestaan wat rest mij nog als gij neemt wat u lief is mij langzaam vermoordt…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Weet gij nog wel, hoe ik toen vermeten Mij op uw lippen nederboog? Gij beefdet voor mijn kus. Toen zag ik Een traan, die glinsterde in uw oog. Er volgde op deze zonnestralen Een lange nacht. Gij noemdet spel Wat andren levenslente heetten. O zeg, mijn lief, weet gij 't nog wel?…

Mijn broer, gij leed Een einde, waar geen mens van weet. Vaak ligt gij naast mij, vaag, en ik Begrijp het slecht, en tast en schrik. De weg met iepen liep gij langs. De vogels riepen laat. Iets bangs Vervolgde ons beiden. Toch wou gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam.…

Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, - Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden; Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht, En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht Van vredig leven en zich goed bemind te weten.…

Het lam des offers is gekeeld, o gij, zijn blanke nisse. Gans uw gedaante is als verklaard; uw gang is eêl en zedig; gij zijt gezuiverd, of gij waart van zekerheên volledig. En waar mijn eigen leên en brein van levens-koortse dorden, is 't, of mijn weiger medelij'n mag eindlijk liefde worden.…

ik zal u sussen; gij zult rusten; gij zúlt slapen, gij, die de Liefde draagt die niemand heeft bemind.’…

O gij die zijt een ijdeltuit afgrijslijk, Gij gaat u zelf een gruwbre afgrond delven, Daar 't groot Hollands volk niets meer voor u aanvangt Dan dat het vindt uw houdinkjes vrij prijslijk.…

Gij moest zo vroeg van deze wereld scheiden Die gij beminde schoon haar smaad u sloeg, Van al de dromen die uw jong verblijden Nog ongerept en woordloos in zich droeg.…

gij hebt mij tot de verste rand geleid. maar keer hier om, ween niet. gij kunt de laatste tocht naast mij niet schrijden, noch ik met u, gij gaat hem eens alleen. gij zijt mij nochtans onverdeeld verpand: ik heb uw bloed de donkre kus gegeven van hen, die boven dood en leven ontstegen zijn. ik ben hun afgezant. ik beid uw komst.…

Ha, wordt gij weder blij, Zingt gij uw zoet akkoord, Denk dan aan mij.…

Al hebt gij hoog aan 's Hemels trans gestaan, Toch daalt gij kalm en zonder klagen neder; En schóner nog verrijst gij eenmaal weder Voor 't oog der Aard, die U zag ondergaan. Buig zó uw kruin, wanneer Uw Avond daalt, Buig zo uw kruin, o Grijsheid!…

Het lam des offers is gekeeld, o gij, zijn blanke nisse. Gans uw gedaante is als verklaard; uw gang is eêl en zedig: gij zijt gezuiverd, of gij waart van zekerheên volledig. En waar mijn eigen leên en brein van levens-koortse dorden, is 't, of mijn weiger medelij'n mag eindlijk liefde worden.…

Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt Meer dan gij zijt gewoon? Laat gij het u verdrieten Dat ik de Hemel van Liefs bijzijn mag genieten? Wat schaadt u mijn geluk dat gij u daar in kwelt? Een grijsaard zijt gij, Tijd, en proefde nooit 't geweld, Van 'tgene, dat ze Liefde en zoete Weerliefd' hieten.…

U zijn Als waart gij Naar het laatste wezen, In 't hout zult gij Uw dodenschrijn En in het mos Uw groeve vrezen.…

Zoals gij in de schaduw zat En al de glans in de armen had, Die fijngesponnen, wonderbaar Geweven lag in 't hangend haar Van uwe zuster, - want gij zijt Mij zusters in lieftalligheid, - En gij die ongevlochten pracht, Die als een bruidskleed van de nacht Haar lichtgebogen hoofd omsloot, - Uw handen hoog, uw schouders bloot,…

Straal gij ons zondig harte rein, Door louter ziel en zinnen, Gij Zonnetje van binnen!…

Maar liedjes kunt gij nog wel zingen en lachend met uw partner swingen als uwen handel lekker loopt. Doch blijft van wat gij hebt geweten door uw en andermensen's zweten niet vragend in u opgehoopt?…

Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…