Alle inzendingen over toe

wat heb ik te willen nu jij in mijn nachten je zinnen laat schijnen even achteloos als de dood die verdwijnt nu jij me verwarmt met je tijdloze klanken mijn rusteloze hart heelt mijn hongerend lijf kom, geef me de toegang tot jouw verste verzen en pas ze diep in mij als waren ze nieuw wek me met een morgen die niets onbesproken…

Wanneer de klok weer heeft geslagen Duurt het niet erg lang meer Mijn moeder zal een poging wagen Ze probeert het elke dag weer Uiteindelijk trek ik aan het kortste end Ik leg me erbij neer Vandaag ben ik genoeg verwend Probeer ik het toch gewoon morgen weer Mijn hemd gaat over mijn hoofd Ik mag nog even in bad Dat had ze me beloofd Ik…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf! We dachten met de wind in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis!…

Wie zwijgt stemt toe, maar als je niet praten kunt, geeft dat niet het recht om klakkeloos aan te nemen, dat je toestemt!…

Het doet er alles toe, de echo’s van wat is geweest zich nestelen op de juiste plaats als kwetterende muzen in het avondrood op lichte vleugels aan de horizon verschijnen.…

schrijf jouw boekenkast met vragen over wijsheid je blijkt er geen vouw jurken uit op zoek naar wat jouw maat verleden heeft gedragen een mouw spelt overdreven zomen, maar geeft geen prijs van lang verbleekte waarde etiquette verdorst de glazen en uit mijn hand slurp ik wat lichtgezouten druppels water net als aan zee toen zand er nog toe…

Bergen zal ik niet meer beklimmen dichte oerwouden niet doordringen over oceanen vaar ik niet meer zeeën kan ik niet meer beteugelen. Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…

Dat feestje waar wij zo aan zijn gehecht, Blijkt al die jaren toch niet echt te kloppen, We kunnen er dus beter maar mee stoppen, Niet om de Sint, het zit ‘m in die knecht. Want de VN vindt wat wij doen verkeerd, Maar dat is dan zwartwit geredeneerd.…

Naast elkaar, Met elkaar, Samen zo lang Al, die elkaar Woordeloos verstaan, Een blik is genoeg Een wenkbrauw die Nauw'lijks waarneembaar Beweegt, genoeg voor Jou om mijn antwoord Al te weten Op de vraag die Je nog niet eens Gesteld hebt - Ik zwijg, jij Zwijgt terug In liefde doen Wij er het zwijgen toe, Onze liefde…

Alleen ikzelf, dacht ik vol zelfbeklag, evolueer ten dode toe.…

even maar, al was het af en toe even maar.…

Nu ook nu februari het weer om gaat slaan de natuur even bewust voor bevriezen kiest, alles , ook de onbegrijpelijkheid zo bewaard danst ook ergens een vlinder wonderschoon. Zegt in dierentaal, vertel haar gerust mededichter, bij het licht van een nog steeds niet gedoofde dag over dat hemelse, nog steeds niet mijn laatste dag, aan alles met…

Ik moet het gaan bekennen, toegeven Ik ben een manisch persoon Maar niet manisch depressief Wel zeer, zeer af en toe Manisch panisch zoals nu Dan heb ik teveel hooi op m’n vork Dan weet ik niet van ophouden Dan ben ik de vriendelijkheid zelve Dan heb ik teveel toegezegd Dan laat ik wat ik doen moet Dan doe ik ook te veel Teveel door…

de finesse van een brugpijler tot nu toe…

lange gesprekken en maakten toekomst- plannen voor de wereld zoals die behoorde te worden met ons stralend in het midden als een zon die niet toegejuicht hoeft te worden, maar gewoon bestaat om rijkelijk te delen wat hij heeft De planeten volgen hun baan begrip en vriendschap dalen neer en onze handen doen het werk Soms tot bloedens toe…

je komt naar me toe zonder gewicht ik heb al je liefde maar mis je gezicht ik wil in je ogen de ondeugd weer zien het uitdagend verkennen tot welke grens ik je dien kus me de lippen tot bloedens toe rood ik vul je met passie in het diepst van je schoot streel met je handen het lijf dat je kent schrijf met je vingers hoe warm dat…

Het meisje kijkt toe, haar ouders bouwen torens -- tot ze omvallen.…

Wie voor het zingen niet de kerk uit wil Die mag nu veilig vrijen, mits besmet Pas als je aids hebt dan doe je het mét Ga voor die tijd dus onbeschermd van bil Want je raakt pas echt in hoger sferen Van veilig vrijen tijdens het creperen…

Ik zie die jonge mensen Strijden voor de goede zaak, voor God of Allah, naar gelang. De goede zaak begrijp ik wel voor God of Allah echter niet maar dat is van geen belang. Ik zie de moordpartij en denk het is ons niet gelukt ze een ander ideaal te geven of minstens dan een andere manier om ‘t na te streven. Ze voelen zich miskend…

Geen woorden vinden en toch willen troosten; geen ogen die schreien, alleen maar een doffe blik. Onbegrijpelijk wat hier gebeurt en toch moet het leven verder. Is dit de eerste dag na het begin van de lente? Is dit een nachtmerrie? Dona eis requiem.…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Zij doet er toe! wij doen er toe! Wij en onze wereld wij in onze wereld wij met onze wereld wij na onze wereld... Dat doet er toe! Deze hartenkreet draag ik op aan Annemarie Schrijver van "Het Vermoeden"!…

er stokt iets in mij men ging te ver en zo kwam er een eind aan het verdragen in veel kan men berusten maar men moest en zou hem kwetsen week maken... en zo ging het dan ook er moest bittere pijn worden geleden een pijn die hij niet kon weerstaan straffeloos beschadigen zonder een enkele sanctie…

Ik maak, nu eerlijkheid weer lijkt te lonen Een einde aan de donderdag-illusies En meld mijn dichterlijke bloedtransfusies Mijn prik en slik en shotjes cortisonen Schiet jij in wat je goed wilt doen tekort Spuit voor succes, in elke tak van sport…

Er valt geen strijd met een ander uit te vechten, niettemin een gevecht met mezelf mijn lichaam of met mijn geest want mijn ziel meent het nu oprecht.…

Natuurlijk is ondergetekende wederom schatplichtig aan onze fabelachtige, ingenieuze, technisch begaafde, ongenaakbare, doch bij tijd en wijle toch ietwat eenkennige eeneiige tweeling Theo en Danes, die hun licht hebben laten schijnen over het laatste uur van de brokkenpiraat in de Arena... ________________________________ KAPISTEIJN Ooit voer…

ik knikte je toe en jij gaf je toe we hingen in de lucht als een ratjetoe maar het klikte toen ik knikte en het werd zomaar zomer…

“Kaken toe”, Riep de papegaai Die haaibaai Dus zweeg de kaketoe Hield zijn snavel toe En dacht: “saai, saai!”…

Nee Ik wilde Dit niet Toch Liet ik Het toe Nee ik wilde Het niet Toch Liet ik Jou Dit doen Bij mij Ik was als De dood Zo bang Als ik Dit niet Toe zou laten Zouden De gevolgen Niet Te overzien Zijn Zo bedreigend Voelde dat Ik kon Niet anders Dan dit Toe laten Ik was Zo bang Als de dood Jij Kijk…