Alle inzendingen over verblijdt

- Goênacht, vaarwel ten allen tijd; Ten allen tijde ga 't u wel, Waar 't lot u voere en waar ge zijt; Steeds valle er in uw huis en hart Een zonnestraal, die u verblijdt En die u troost bij kruis en smart - Goênacht, vaarwel ten allen tijd!…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

Dat verblijdt Lang Geheimschrift(VI(II))lezend met Summier zicht heel mooi dansende letters. Soms Quick-Quick-Slow van nacht naar ochtendstond in heel mooi licht Soms moet er heel even worden aangespoord wordt de Vorst van de Duisternis getemd en besluit zijn Aura wel of niet tot moord...…

Stenen uit een tijd van heel lang geleden gelegen en geslepen, toen tot nu de zon strijkt z'n stralen tot in het heden terwijl ik laveer op de avenue Een bijzonder mooi Sofia dat verblijdt de kunst van kijken, is zien van waarde niet in klinkende munt, maar in kwaliteit eigenschap die de kunstenaar baarde 'k Liep de laan en zag en luisterde…

In de Bijbel is het reeds verteld Een lach verblijdt het hart En verlicht vaak uw smart Zoals in Spreuken staat vermeldt. Een vrolijk hart geeft een blij gezicht Een droevig hart pijnigt de geest En zo is het altijd al geweest Lachen geeft ontspanning en tegenwicht.…

kriebelend klein beestje misschien wel onwetend van het feit dat zijn oude boomgaard is vervangen door kille stalen buizen voor ons, o, zo warme huizen waar we eten, drinken, lachen en huilen voor hem, vlakten zonder horizon, kilometers lang, met daarachter een Berlijnse snelweg de muur die hem achteloos scheidt van het bos dat ons zo verblijdt…

een film voorbij Gevangen, maar uiteindelijk vrij Robbeneiland brak hem niet van prisoner tot president vrijheidsstrijder die u was, blijft, bent Na zevenentwintig jaar 4 muren, geen wrok en geen haat bij zo'n leider had de wereld baat Hij streed zijn strijd, werd presi- dent en vocht voor rechtvaardigheid onder een Regenboog die verblijdt…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

hun amoureuze toon Metalen klemmen wachten als duimschroeven voor allerlei geschriften Ovale bruine elastiekjes plachten zicht te vleien rond de stiften De slang met stalen tanden rust op de met spiraal gevlochten cahier waar wilde notities landen als haven voor vergetele dwaaltochten Voor mij ligt het witte blad waar koolstof zich verblijdt…

zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is 't dan die ene keer waar wij ons op beroemden De tuinman en de dood wat loopt hij hier te zoeken laat hem zijn gang niet gaan ook niet in Ispahaan Gaat heen met uw verdoemden geef ons de zekerheid de vastberadenheid van weerzien zonder spijt Van liefde die niet mijdt maar overgeeft, verblijdt…

Daar proef ik pas hoe lavendel parfumachtig mijn tong verblijdt... Lepel zes komt met een suggestie: 'Voeg nog wat nogasnippers toe, licht gekonfijt...' Dan, na lepel tien, melden mijn papillen: 'Aldus huwde Vanille Frans Yoghurt. Stap nu maar op een vliegtuig naar huis.' Stewardess: 'Heeft u iets aan te geven?…

schip gezonken vol met explosieve lading aan boord De jarenlange explosies zijn tot in de kerktoren gehoord Ieder zittend in zijn hoek met het goud omrande boek En zij zit daar als een knop uit een bloem ontloken Haar zingen is sterker als de haat en nijd Dat haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten Tussen het vreemde volk in haar God verblijdt…

Het groene lenteblad, eerst bruingebrand door de zon Is afgevallen omdat het niet meer kón Op het asfalt, waar het verkeer langs gleed Vormt het nu een draad van het herfstkleed Dat allerwegen ligt uitgespreid En menig mensenoog verblijdt.…

De zonne is weg, die liên en land verblijdt, en 't vlugge volk van 's hemels harpenaren.…

de mombrezia oranje een violette pluim met franje een bonte kleurenkeus en alles harmonieus De mensheid lijkt op een boeket vol geel en blank en zwart en rooien, mixen, elk bloeisel is uniek en wil dat tooien haar kleur en geur, wij zien in elkaar een deur naar meer, verscheidenheid, nieuwsgierigheid hoe ieder voelt en denkt, verzint, verblijdt…

O jongen, verse vrucht, die uit het slaaprig leven, In moeders schoot geleefd, door sporen van de tijd, Die niet in stilte laat, tot ouders vreugde zijt In der zinnen gewoel en 't wakend licht gedreven, Nu heeft u de geboort aan 't Luk overgegeven Dat school van wissel houdt; de droevige verblijdt, De blijde droevig maakt; verheft, en nedersmijt…

Wanneer vroeg in de morgen een fluit- of klankconcert met liefde en plezier wordt gegeven voor een bezoeker of toevallige voorbijganger van waar melodie verblijdt en aangeeft dat een dag wordt geboren, het verlangen van een vreugdevol hart.…

Hij laat zijn vreugd u weten: Aan u, die ons verblijdt; Aan u heb, aan u heb Ik dit Liedje ook toegewijd.…

In de wangen nog wat bloeds, In deze ogen nog wat gloeds, In de boezem nog wat moeds, ’t Hoofd nog „fix und fertig.” ’k Dank dit hoogstgelukkig lot Aan mijn God; ’k Dank het u daarneven, Die mij jong houdt en verblijdt, Die mijn kroon en sieraad zijt, En mij nog een lange tijd Wensen doet te leven. NASCHRIFT.…

Iets wat mij in de war maakt en jammer genoeg niet verblijdt. Ik hou mij staande in een rivier van zorgen en stress. Ik blijf denken dit is het nu en ik krijg een wijze levensles. Ik kan geen kant op ik zoek naar een uitweg. Ik voel me verward en dat is de rede dat ik dit nu zeg. Ik en niemand anders zit hier nu.…

benen, functioneel rakend de bal Er werd volop ge-één-tweet, gepasst, voorgezet En zeker gescoord Uit deze tijd zijn wij inmiddels teruggekeerd Naar hier Zeer gelukkig in de liefde, snijden en sorteren wij De mooiste bloemen, kleurrijk geheel Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt…

geïnjecteerd door voor - en tegenspoed, in onzekerheid weinig vooruitgang boekt, tekent een lange incubatietijd, preventieve injecties maken daarin geen onderscheid gaan voorbij aan het virus van immuniteit die aan een wisselende integriteit is gewijd, een uitbraak tooit zich in een donkere habijt, hoont de keerzijde die door liefde verblijdt…

De kou maakt blauw en niks verblijdt. Het gras is wit, mijn huid doet pijn, als behuizing de aarde, wat een last! Mijn harde schelp is mooi en fijn, met parelmoer dat glanst, maar vast zal zij vergaan. Als een lekkende kraan huil ik. Hoe laat ik haar bestaan? Geritsel bij mijn voelspriet.…

Wiens werking vaak de ziel verblijdt, Maar meer nog klemt in smarte! Gij, mijner dichtkunst ziel en doel! Gij zijt de bron mijns levens! Maar, overweldigend gevoel! Die van mijn sterven tevens! Gij zijt de onwederstaanbre gloed, Die mij tot dichter maakte! Die in mijn rusteloos gemoed Sinds de eerste kindsheid blaakte!…

Ik was een man, Ik heb het lied gezongen, Waar de weg rust, dat het rusten verblijdt, Meer dan één heb ik mijn makkers gedwongen Met de macht van het lied tot heerlijkheid. Tot ik bezon van al mijn machtig dwalen, En keerde, een zware en diep-wroegende keer.…

Bedaart u: lekken moet ge, menig' malse dagen, dat gers, dat u verblijdt; en, als gij rusten gaat, de grote uier, zwaar en zwankend, henendragen, betna de vrouwenvuist, die u te wachten staat. Dan, zingend, zal, gezond, in zoete zuivelstralen, het moederlijke spon uit uwe spenen dalen.…

valt gelijk Warme zonnestralen drogen de regen weer En 't spinnetje probeert weer te klimmen keer op keer (Spinnetje zo dapper, beklimt de regenpijp 't Regent pijpestelen, spinnetje valt gelijk Warme zonnestralen drogen de regen weer En 't spinnetje probeert weer te klimmen keer op keer) Liefde blijft altijd De kracht die je hart verblijdt…

spreeuw Totdat de zon zal smelten door de laatste sneeuw Want echte liefde stelt geen vragen Je hoeft het alleen te laten zijn Ja, 't leven geeft de liefde onvoorwaardelijk tijd Voor altijd te zijn, voor een eeuwig termijn Zoals tijd vandaag en morgen steeds zal blijven Een seizoen weer naar het andere zal gaan Zoals een glimlach je verblijdt…

Kom in mijn huis, en zie de spiegelloze zalen; geen hoog-moed die zijn leed aan eigen beeld verblijdt; - en zo de waapnen van mijn vroegre drift er pralen, zij flitsen nog alleen in duister eigen-krijt.…

Het vroegre kerkvolk, droog daarnaast, Was van dit vreemd bedrijf verbaasd, En 't vragen keek uit elk gezicht; Doch ieder hield zich wijslijk dicht: De troep kwam later op het pad, Waar Scholte Stuggink praat voor had: Zijn makkers, uit den gulden tijd, Dien vlieger, tol en bal verblijdt.…