Alle inzendingen over feest OR linden OR zingenot

de geur van een gebakken tulband een schijnsel van waxinelichtjes zilver en rode glimmende versiering die hartverwarmende binding er is een stil moment een diepe wens voor vrede het Goddelijk kindje zo dichtbij de belofte van de hemel naar de aarde in een stal er is het streven de wil van vriendschap toch om elkaar geven dit feest…

oranjetipjes ze zijn wel erg vroeg dit jaar ver voor koningsdag…

Eerst lintjes met een knikje, en vandaag, op Koningsdag, kleurt alles fel oranje. Men tolereert met vlaggen en met franje die sjieke monarchie maar al te graag. ‘t Heeft niets te maken met saamhorigheid maar met de lentekriebelfeestjestijd.…

je glimlach had magie diepte zinnen uit hun lethargie liet ze dansen door betovering ogen sjansten in verovering de dame boeide passie gloeide ik moest helaas het feest verlaten mijn partner kreeg haar glimlach in de gaten…

Op een feest altijd even de nacht in lopen -- en de vreugde zien.…

als Poetin sterft is treuren dan terecht? veel mensen rouwen écht niet om die kwal zijn oorlogswaan bracht één groot tranendal dus vind die Poetin fans geRUSt ook slecht het wachten op zijn uitvaart is geen straf we zullen immers dansen op zijn graf…

Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten, waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt.…

Nog bloeit de linde niet, maar heimweezangen vervoeren al mijn ziel die wacht en zucht tot weldra weer de bloesems vrolijk hangen en met aroma vullen ’t blauw der lucht.…

Ze laat zich immers in de echt verbinden En kent nu enkel dominee Ter Linden.…

Gisteren stond ik bij het raam Het was ontzettend kalm De stad was erdoorheen gesneeuwd Ik zag een eenzaam duifje op de straat Zij had het ongetwijfeld koud Ze kon ook nergens voedsel vinden En in het park staan mooie linden……

Gods Engel komt! Een stralengloed Omschijnt de rotsspelonk: Het aardrijk beeft, dat Jezus bloed - Het bloed der Onschuld dronk! De grafsteen wijkt voor Hemelkracht; De bleke wachters vliên. Daar rijst hij, uit der doden nacht, Die geen verderf zou' zien! Triomf! hij won de zegekroon; Hij heeft de Dood…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zie, de linde, levend goud om 't oude brons. Er is al groen, getjilp, gegons. - Zie de linde: zij bloeit voor ons. En de wolken! Ze varen hoog, ze varen gauw, een zuiv're sneeuw van zee en dauw. Wolken en zon in 't frisse blauw. Liefste, kom uit, de harde stenen uit. Elkander tegen door het kruid!…

Bij een nieuwjaar De eerste handen Afgerukt - was het Maar bij een Paar vingers gebleven - De eerste ogen Die in dit leven Nooit meer zullen Zien, terwijl de Tijd zonder mededogen Doorgaat met waar het Mee bezig was - De mate van menselijk Lijden te meten - En de eerste dode Weer is gevallen Bij een grimmig feest…

Wat als de Sint geen Sint was maar een trol wiens trek in kinderen niet kon verjaren en als zijn Pieten eens kobolden waren beneveld en verhit door alcohol dan was er niemand die er zin in had en voerden we geen zwartepietdebat.…

je wikkelde maar lakens om het krijsen heen droeg me naar buiten tot onder de linde die zijn weidse armen zakken liet hij raakte de hemel plukte sterren voor boven jouw ogen maar jij zag ze niet stamelde alleen gebroken woorden…

een linde legt bevallig bladgroen in een plooi een blauwe regen hangt te bloeien bewogener dan ooit een kleine wei een ganzerik vier hennen een lammetje een ooi vanouds een slaapziek dorp een café een ruif en altijd hooi…

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Het was ergens feest, er ligt braaksel in de goot – feest voor de spreeuwen.…

zo vredig ademend de armpjes gespreid zeven knuffels op rij ook die zachte dikke beer ze waken stil de ganse nacht in de prille ochtend is elk beest verhuisd naast het ledikantje liggend komen ze bij zij houdt kraaiend staande de wacht iedereen is nu echt wel wakker…

Zoete linden snijden mij de adem af, vertellen verhalen van lang geleden toen kind-zijn nog vanzelfsprekend was en er verder geen vragen gesteld werden. Waar is de tijd van honing-zoete bloei die door de straten geurde? En er verder geen vragen gesteld werden…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

we zagen hoe de takken van de eik en de linde elkaar raakten het gedruis van de bladeren voerde onze fluisteringen teder met de lentewind mee we waren slechts de ruimte die we innamen tussen de bomen en in ons sliep de verzamelde tijd…

Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems, dichter van 'Luit en fluit' Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken, steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij, staan pal de linden, die in vrede of stormgetij, geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.…

De zoete lindegeuren openen de deuren van mijn jeugd. Waar is de tijd gebleven toen mijn moeder vroeg om thee te plukken die op zolder dan moest drogen. Bij grimmig winterweer werd uit een doos heel plechtig dan het droogsel weer gehaald en met heet water werd drank bereid die kou en zoveel andere narigheid verdrijven zou. Ach, lindegeuren…

De gele linde glimlachte In 't avondrood zo moe, En stak de vriend van vroeger Trouwhartig de armen toe. En zij sprak nog haar tale Met de eigen innigheid, En neurde op de oude wijze Een lied uit vroeger tijd.…

Hoefgetrappel, bloesem alom Bijen zoemen in het rond Een kwispelende hond Kinderen spelen met hun fietsjes Vogels zingen hun hoogste lied Een boom wordt aangeplant vandaag Een mooie linde samen met haar as Zo licht, zo helder grijs Iedereen wordt stil Crêpe bloemen worden gehangen Aan de reikende armen van deze ‘Tilia Cordata’ Een…

de rode meidoorn bloeit naast d’ oude linde waar een klein Mariakapelletje verscholen staat waar ik als kind mijn veldbloemen tot ruiker schikte aan het groen geverfd hekje dat altijd open staat binnen in een nis straalt een versierd Mariabeeld koperen kandelaars waarin blauwe kaarsen branden Maria die alle tranen van haar kinderen heelt…