1547 resultaten.
Gemeengoed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 Poëzie is niet zomaar een woord
het vloeide voort uit poiesis
het is de genesis van onze verbeeldingskracht
de heilige graal van het mensenhart
die de taal van ons allemaal
mystieke macht schenkt en het brein
doordrenkt van fantasie,
hartstocht en drama
De Mana van dichterlijk oraal kent
geen strakke moraal en vloeit
niet aflatend, universeel…
Boeken
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 76 Ik wil in de boeken duiken
En de woorden ruiken
De fantasie door me heen laten spoelen
En haar voelen
'De pen is krachtiger dan het zwaard´
Dat motto is mijn leven waard…
meesterdichter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 211 Hoe jij met gevleugelde taal
naar het spant zweeft
jij kan een school woorden temmen
met de tippen van de vlerken
Je neemt me mee boven de meander
van je poëma, de bevliegingen
door je denkbeelden tempeesten
voel ik me ongewerveld
de vloeiende metaforen
als rivieren door het papieren landschap…
Geen woorden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 Er wordt over zoveel geschreven.
Door bijna iedereen en door mij.
Over theorie of praktijk.
Over leven of overleven.
Over begrip of onbegrip.
In het holst van de nacht schrijf ik.
Over waarvoor geen woorden zijn,
maar ik in stilte ervaren kan.
Over bewustzijn beleven,
dat ik niet begrijp.…
Remco Campert
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 270 nu Remco Campert
inmiddels al
in de negentig is
kan ik me haast
niet voorstellen
dat hij ooit een
vijftiger is geweest…
Beter anders doen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 De noodzaak om op te schrijven,
wat anderen zo niet schrijven.
Het onvermogen om te zwijgen,
over wat je innerlijk beweegt.
Kritiek op eigenwaarde schatten,
hoe je anders moet gaan leven.
Hoe je anders moet gaan doen.
Dat je beter anders schrijven kunt.
Zoals geleerde mensen schrijven.
Zoals bekende dichters dichten.
Zoals criticasters feilloos…
Gedichten.nl
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 86 Dè werkplaats voor dichters,
is onvolprezen gedichten.nl.
Gedichten.nl is een veilige oase,
waar Johan fijne Mostert brengt.
Een hemel, waar jonge dichters,
zich hartstochtelijk mogen uiten.
Een plaats waar een oude dichter,
al jarenlang, zijn mosterd haalt.…
Roodborstje
gedicht
4.0 met 269 stemmen 8.189 Soms tikt een gedicht op het raam
Ik sta op en laat hem erin
Een enkele keer heeft dat geen zin
Ik voed hem en geef hem een naam
Maar soms denk ik: ach laat maar staan
Al regent het nog zo hard
Vandaag ben ik boe en geen bard
Hij mag naar een ander toe gaan.
Dat doet hij dan ook na een tijd
Hij vliegt mijn gezichtsveld uit
En meteen daarop…
bijvoeglijk of overtreffende trap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Toen ik schreef over de hitte van zomer
het verzengende zomerweer dacht ik
terstond hoe lui is dat verzengend wel niet
wat is het verzengende in verzengend zomerweer?
De zon die warmt en warmer en nog heter wordt
spontaan in brand vliegt van hitte?
Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon?
Wat is dan het schitterende in schitterende…
broodje normaal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Klaarte valt altijd plat op de dingen is koud
van geïoniseerde lucht lege ruimte gireren
bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden
weerkaatst uit het niets gesneden dun
volle lucht ademt op doodnormale wijze
doorzeefd en doordrenkt
als van gewoon brood met water
uit een helder scherm moet ik dan
de triage van weeën opduiken boud…
Te dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 105 Ik had me aan haar spinrokken geprikt
Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen
Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen
Het was bij mijn geboorte voorbeschikt
Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt
De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens
En prinsen woonden in ivoren torens
Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…
Dit is een dricht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 57 Een dricht schrijf ik nu,
terwijl ik dronken ben.
Niet erg goed kan zijn,
bij mijn verstand.
Oude remmen zijn heden,
van hun ruwe schijven af.
Dit gedicht verzin ik niet zelf,
omdat ik niets verzinnen kan.
Ik schrijf er maar wat op los.
Ongewild. Spontaan.
Ik schrijf wat ik zelf niet weet.
Iets of iemand schrijft in mij.
Ik noteer wat…
Naso forever
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 127 Als dichterswoorden
Waarheid zingen leef ik voort
Door de eeuwen heen
Haiku gebaseerd op
Metamorfose XV 877-890:
En tot in verre landen,
waar Romeinse macht zal heersen,
Zal men mij lezen en ik zal
door alle eeuwen heen
Als dichterswoorden waarheid zingen
Roemvol blijven leven
- Publius Ovidius Naso
(Sulmona, 20 maart 43 v.C.…
variatie op een thema
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Poëzie is het oud abattoir
dat het vlees van de onslachtbaren snijdt
het Absolute in de vleesmolen draait
de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt
er een paar onzegbaarheden in prevelt
uit ranzigheid zijn mond in kiepert
op de verspreking sjiekt
waarna hij enige eeuwigheid schendt
worst voorschotelt in kerstboomschelletjes
een variatie op…
Onbetwiste Master of Suspense
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 68 Onbetwiste Master of Suspense King, Stephen
Verzint de mooist-spannende fictieverhalen, 'even-
though', daardoor met sterke zenuwen zittend op bank of liggend in bed
De toon voor de komende dagen is gezet…
Een slecht gedicht
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 90 een slecht gedicht is een gedicht
dat slecht gedicht is door de dichter
er stroomt van alles uit: liters bloed en pus
en heel veel tranen; krokodillentranen niet
die zijn te groot voor kogelgaten
maar kijk, daar komt een priester aan
hij zegent al dat vocht en maakt er
miswijn van en sausjes voor bij bitterballen
valt er niets te lachen…
Ontwaken
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 266 Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd
Met verve heeft ze deze rol gespeeld
Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld
De trap des ouderdoms is opgedoemd
Koningin af, geen dar die om haar zoemt
Geen imker en geen korf, geen honingteelt
Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd
Met verve heeft ze deze rol gespeeld
Te lang heeft ze haar innerlijk…
Rijp
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 61 Rijp over de velden
Boomstronken en takken
Handen in de zakken
Gaat voorheen beknelde
Onbekende wegen
Kruist verbeelde degens
Tot Holle haar bed schudt
Hoe ongerept kun je zijn
Al je voet nog boven
Onaangeraakt terrein zweeft
Kort voor het zwartijs scheurt…
Vallen in woordenstromen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 86 Woorden zijn symbolen.
Dichters zijn gehandicapt.
Gedichten zijn hulpmiddelen,
die schrijvers en lezers samen,
helpen zoeken naar de waarheid.
Blijf maar heerlijk zoeken lezers.
Schrijvers, schrijf maar lekker dóór.
Tik al die onbeschreven bladen vol.
Gun uw uitgever uw beste sellers.
Geef zelf uw allerbeste boekjes uit.
Voor de hoogste…
Zonder weerklank
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.512 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…
Errata *)
gedicht
2.0 met 17 stemmen 4.988 Voor 'kussen' lees: 'kussens',
Voor 'vliegen' lees: 'liegen',
Voor 'van jou' lees: 'van niemand',
Voor 'nood' lees: 'wet'.
Voor 'nu' lees: 'later',
Voor 'later' lees: 'nooit',
Voor 'weten' lees: 'vergeten',
Voor 'waarom' lees: 'daarom'.
Voor 'stenen' lees: 'brood',
Voor 'trouwen' lees: 'branden'…
Alsof
gedicht
3.0 met 42 stemmen 14.429 Wij schrijven zo graag over hersens,
wij dichters. We klemmen het brein
in de handen; woorden druppen op tafel.
Het lukt! Een zoemen start in Wernicke,
Broca. Liquor klotst in de ventrikels,
ionen krioelen in synapsspleten.
Dan een toets van beheerst verdriet:
de glorie vergaat als wij uitdoven.
Tevreden lezen, achterover. Alsof
we het…
VAARWEL
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.571 De wereld in, gij Liedjes en Gedichten
der eerste jeugd, en, vraagt men wie gij zijt
en wat gij, vreemdelingen, doen komt, antwoord,
en zeg met vroede zin, want u ook past
het peilend denken, kinders van gevoel
en scheppende begeestring: "Wij zijn stralen
uit Leven en Natuur geschongen, vonken
die onze dichter uit de keien sloeg
langs zijne…
Avondklokkus
gedicht
3.0 met 5 stemmen 122 Het was de twee lieden gegeven om zich in
de mist te verenen op een parkeerplaats van
een stad waar na enig uur het bestaan in de ban
gedaan, de openlijke liefde het had gehad. Vaccin,
corona, of de dood, de vrije Zeeuwse woonde
in een dorpje aan zee en bezocht het binnenland
om de vreemdeling die bij haar nu aangeland
met haar hunkering te…
Zo is het nu, Rodenko
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 90 Dit jaar gaat de wereld
als een ziekenkamer open.
Jouw februarizon houdt elders huis.
Het straatgebeuren ligt volledig lam,
slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten.
Populieren en vogels verbazen zich:
lege pleinen - waar blijven de mensen?
De hemel is zo ver je kijkt
ontdaan van elk vliegtuigje.
Men ziet de ernst in van een lockdown…
Kuddedichters
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.421 Poëzie is geen voer voor een kaste
Maar een dronk voor de vrije mens -
Tot de kudde die vastte en die braste
Zich ophief in dwingend gedrens
En de slechte poëten kwamen
Van wie zij schijn voor wezen namen.…
Zo gezegd
gedicht
3.0 met 19 stemmen 6.933 Als de dichter aan de toog gezeten
door de grote beer gebeten
aan het betogen gaat:
"Zonder tamtam, zonder blabla
ik heb tram tien gezien, voilà."
Hij heeft zijn krukken weggegooid
en mag nu blijven zitten. Iemand sprak
over de hond van de man in de maan,
't is van horen zeggen zou je zeggen.
Als de dichters naar elkaars pijpen dansen…
Oude Boeken Verheffen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 104 Waardering voor oude boeken,
brengen weinig mensen op.
Een oude Boekerij in Baarn,
is opgehouden te bestaan.
Gewichtheffers doen te sportief.
Antiquaren heffen oude boeken.
Boeken zijn te zwaar voor velen.
Velen geven moedig op.
Jammer, helaas en toch,
heeft oude boeken lezen,
nog lang niet afgedaan.
Gewichtheffen is me veel te zwaar…
Zelfdruk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 62 I
Zelfdruk, druk van de ziel.
Ik hakte en hakte en hakte en ik had
een vinger in de inkt, legde hem eruit,
rolde met een vinger de druipende vinger
over het papier, over de bleke vrede
van het uitgeschepte vel.
Verzwegen werd mij alsnog het geheim:
de ring ontnam elk zicht daarop. Plaats,
waar al het zwart belijnde eenvoud werd,
en tijd…
Gerrit Achterberg
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 Dichters gaan niet dood.
Ze gaan heen en blijven.
Het leven van Gerrit Achterberg
werd door Wim Hazeu beschreven
en voor de toekomst vastgelegd.
Op Gerrit's graf rust een zware kei,
met daarbij een stenen bankje,
dat een steenhouwer hiew,
en als trouwe lezer schonk.
Achterberg is niet doodgegaan.
Zijn innige gedachten leven nog.
Lees…