3368 resultaten.
mijn kind
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
326 ik weet niet meer
dat jij er niet was
dat je nog niet bestond
in de stilte van de nachthemel
kan ik de aarde
niet meer verdragen
het kleine leven
zal als de doden
niet weerkeren
rouwen kan ik niet
in ijstijden is de lente
een slechte leugen
de winter eindigt niet
je onschuld je tederheid
kan ik niet vergeten
in deze kille…
VERZORG JE LEVENSTESTAMENT, WAT LET JE?!!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
421 Je komt nooit op een gespreid bedje
Als de dood je roept, je gaat overlijden
Wellicht soms enkele uitzonderingen
Zoals Staatshoofden die dood gingen
Het sterfbed zelf is wel snel op te maken
Maar heb je je testament opgemaakt
Voor met name geld, goederen en welk deel
Aan wie, wat, wanneer en hoeveel
Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…
Het doodsbed
gedicht
2.7 met 152 stemmen
50.624 Kantelend licht. De avond is een kaars
die over haar gezicht een eiland legt.
Landschappen varen voorbij en zij is het
laken waarop nu alles wordt gezegd.
December. Bloemen klampen ramen aan,
broodkruim lijnt de perken af, verstikt
hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan
de klinkers amper overeind. En ik vlucht
naar haar hals waarop…
Arawn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
292 Ik ben het lot dat wacht
aan het einde van de lange laan
waar vogels niet meer fluiten,
de duistere levensnacht.
Aanvaard onbevreesd mijn hand,
zie zonder angst mijn doods gelaat,
want ik heb ook een gevende hand
en meerdere gezichten, een lichte kant.
Kom dus als je mijn roep hoort,
ik beloof je veiligheid en vrede
in de schoot van de…
levensboek
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
404 nu wij jou node maar dankbaar uitzwaaiden
opent ons zich in ieders eigen hart bewaard
een kleurrijke encyclopedie aan momenten
die ons jarenlang het hoofd in stilte vergaarde
elk moment is een foto vol van herinnering
met een persoonlijke kleur en perspectief
van en op de gedeelde dromen en avonturen
die wij als kostbaar goud koesteren blijven…
DAT IS MIJN LEVENSOVERTUIGING ZONDER ‘MITS’
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
349 Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar
En dat kind is aan de veel beterende hand
Ik draag het kind veelal met liefde op handen
Of we lopen, wandelen hand in hand
Over mooie bergen en in diepe dalen
Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’
Het blijft een intense onuitwisbare band
Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje
van foetus, baby…
vóór de stilte
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
280 hoelang nog
spartelt de vlieg
in de draden
van het web
de dag is nog
niet definitief
verloren
alles wacht
hoelang nog
hangt een prooi
aan vloeibare
gestolde zijde
de vogel
vindt een tak
de gans zoekt
het water
hoelang nog
klampt hij zich
vast aan het
brekend licht
de zon zakt
in de kruinen
van de bomen…
Altijd aanwezig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
293 Een herfstig blad valt
biedt haar schoonheid en troost aan
een graf zonder naam
Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten
meestromen op de golven van het leven in een zee van
eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd
waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd.
Al ben ik omringd…
Van een jongetje
poëzie
5.0 met 2 stemmen
1.841 Hij sloeg zijne armen op en sloot
Zijne ogen op het licht der dagen.
Wie zal zijne arme moeder dragen
De droeve mare van zijn dood?
Zijn moederken was oud en stram
En moe van arbeid en van jaren;
Ze leerde 't leed: in pijn te baren
Kroost dat de dood weer spade ontnam.
Dan zag ze 't hoofd van 't huisgezin
Een morgen van de drempel…
Verlossing
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
430 geboren worden
is verlossing
sterven
een werkwoord
en loslaten
de opdracht
dood wordt gegaan
snel of traag
ongewild of graag
het is gewoon gedaan…
Memento mori
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
387 Na het veertigste levensjaar begint het uitstel
We zijn allen hetzelfde lot beschoren
Toch leven we als onsterfelijken
Maar die ene zoete zalige troost
Die wacht ons allen
Zijn naam is groot
Hij is de grote gelijkmaker
Je kan op hem vertrouwen
Aan hem toegeven
Laat hem zijn werk doen
Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt
Meer en meer
Hij…
ALAAF OLAF
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
440 Erwin Olaf is dood
Maar zijn werk leeft
Een beetje gek
Heel veel te gek
Te mooi
Te inlevend
Zin gevend
Zen voelend
’T zal nog meer leven
Dan tijdens zijn leven
Wat heeft die man geleefd
Wat heeft die man gewerkt
Wat heeft die man betekend
Veel, heel veel, te veel
Erwin Olaf de Koning te rijk
Maxima , W.A. en ‘t Rijks verrijkt…
IRENE'S FERMATE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
399 De componist schrijft het fermate, her rustpunt voor
maar de muziekuitvoerenden, de dirigenten beslissen de duur
als het gaat om de genoteerde fermate's in muziek
Een fermate maakt muziek zo bijzonder
het fermateteken, die halve boog met punt
een rustpunt voor een noot of stilte
Wat, dat de compositie zo eigen maakt
de uitvoerende muziek…
HET IS DE DAG, HET IS DE TIJD, ARTS BEGIN!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
450 Toen haar zicht het zo liet afweten
Kwam zicht op overlijden in zicht
Ze was het aan haar status verplicht
Het uiteindelijk moment voelt als licht
Vandaag krijgt zij wat zij verlangd
Niets in haar geest noch lichaam is bang
Want haar afsluiting is haar nieuw begin
Het is de dag, het is de tijd, arts begin!!…
Verder leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
468 Ga nu lekker rustig meedrijven met de wolken,
maar ga niet voor altijd bij me weg.
Zwem als een bevrijde vis door de hoogste golven,
maar hoor nog wel de lieve woorden die ik tegen je foto zeg.
Laat mij je nog voelen,
als de wind blaast door mijn haren.
Laat mijn gezicht verkoelen,
door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen.
Alleen…
Gods beschermende hand
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
378 wees toch
niet bang
voor de
hemelreis weg
met de
aardse traan
je zult
snel achter
het unieke
engelenorkest gaan
een veelkleurige
bloemenpracht nooit
tevoren geëvenaard
dit in
ons voorbeschreven
paradijs
Oh spannend
vooruitkijkend tijdens
deze Goddelijke
reis
alle dieren
knuffelen je
zult versteld
staan
eeuwenoude…
In memoriam matris (14-slot)
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
346 Een iris bloeide
toen je stierf.
Je had ze zelf geplant.
Dit simpel gebaar,
een liefdedaad voor ons.
Dat is een jaar geleden reeds.
De bloemen bloeien talrijk nu.
Ze dragen in zich
de gedachte aan jou,
een zachte, blanke weemoed.…
In memoriam matris (13)
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
290 Je zei toch herfst?
Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toe,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij…
In memoriam matris (12)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
290 Toen in de nacht de regen viel,
de julinacht,
heb ik met nieuwe ogen
jou weergezien.
Een zomerwonder in de regen,
die statig nederviel.…
In memoriam matris (11)
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
278 Morgen ga ik naar het graf
van mijn lieve moeder.
Schreien kan ik niet meer
en reeds vervagen haar trekken.
De klank van haar woorden
dringt nog amper tot me door.
De streling van haar hand
is van mijn huid verdwenen.
De gang naar ‘t kerkhof
wordt steeds moeilijker.
Maar ik weet
dat ik blijven komen zal.
En telkens zal ‘t verdriet
dieper…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
345 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd…
In memoriam matris (10)
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
302 Ik zit nu in mijn cel
en hoor de regen op het dak
mijn eenzaamheid verinnigen,
zodat het plotse einde van de vlaag
me schrikken doet
en ik in de holle gangen van het huis
een naam verklanken moet
waarvan ik weet dat hij mijn hart
zozeer beroert dat even maar
de stilte draaglijk wordt.
Maar ook een woord
waarop nooit nog antwoord komt,…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
385 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd…
In memoriam matris (9)
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
315 De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.
Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.
Of soms verwacht ik in de zon,
't vertrouwde beeld
van moeder op bezoek…
In memoriam matris (8)
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
289 De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.
De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen
“Hoe laat is ‘t kinderen?”,
helaas, het komt niet weer.
Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde…
VAN LEVEN NAAR DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
365 Eindeloos grauw zwarte dagen,
in een onmetelijk leed zwevend
Kan ik geen enkel mens vragen
houd ik de hoop op liefs levend
In de stilte van 't stil verlangen
dwaal ik in 't duister van de tijd
Hoef ik geen pijn nog te vangen
daar ik wandel in de eeuwigheid
Hoor ik nu opeens zacht praten
door het leven, zover achter mij
Maar de tijd vertoont…
In memoriam matris (7)
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
303 Moeder,
wij zijn zo moe.
De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
In memoriam matris (6)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
276 Het oude kerkgebouw
waar jij zovele malen kwam
in diep geloof
door weer en wind
ondanks de kinderzorg.
De priesters de gebeden de gezangen
die ons de troost van eeuwen schenken.
De hoop dat jij het leven hebt bereikt
dat zin geeft aan ons aards bestaan.
Maar desondanks de tranen van verdriet
en diep in ons een wrange pijn
een wonde in…
In memoriam matris (5)
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
325 Tegen de befloerste muren
der rouwkapel
staan wij gebogen,
de zonen en de man,
omheen de eikenhouten kist.
De buren, de goede vrienden
schuiven schuw, onwennig voorbij.
Onhandig sprenkelen zij
het gewijde water,
dikke, glinsterende druppels,
in het licht der lantaarns.
De geluiden buiten
zijn verstild en anders.
Als schimmen wachten…
In memoriam matris (4)
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
280 Dit zijn de dagen
dat velen ons verdriet helpen dragen.
‘s Avonds stromen de buren samen
in de kapel van het oude gehucht,
waar wij onze moeder ontgroeiden
maar gevangen bleven in haar hart.
Hier is het licht der vele kaarsen,
de troost der 50 weesgegroeten
gemompeld door de eenvoudigen.
Hier is de liefde van ons volk.…