inloggen

Alle inzendingen over overlijden

3368 resultaten.

Sorteren op:

mijn kind

netgedicht
4.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 326
ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…
J.Bakx21 november 2023Lees meer >

VERZORG JE LEVENSTESTAMENT, WAT LET JE?!!

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 421
Je komt nooit op een gespreid bedje Als de dood je roept, je gaat overlijden Wellicht soms enkele uitzonderingen Zoals Staatshoofden die dood gingen Het sterfbed zelf is wel snel op te maken Maar heb je je testament opgemaakt Voor met name geld, goederen en welk deel Aan wie, wat, wanneer en hoeveel Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…
Jean Fermate15 november 2023Lees meer >

Het doodsbed

gedicht
2.7 met 152 stemmen aantal keer bekeken 50.624
Kantelend licht. De avond is een kaars die over haar gezicht een eiland legt. Landschappen varen voorbij en zij is het laken waarop nu alles wordt gezegd. December. Bloemen klampen ramen aan, broodkruim lijnt de perken af, verstikt hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan de klinkers amper overeind. En ik vlucht naar haar hals waarop…

Arawn

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 292
Ik ben het lot dat wacht aan het einde van de lange laan waar vogels niet meer fluiten, de duistere levensnacht. Aanvaard onbevreesd mijn hand, zie zonder angst mijn doods gelaat, want ik heb ook een gevende hand en meerdere gezichten, een lichte kant. Kom dus als je mijn roep hoort, ik beloof je veiligheid en vrede in de schoot van de…
Jack Stoop5 november 2023Lees meer >

levensboek

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 404
nu wij jou node maar dankbaar uitzwaaiden opent ons zich in ieders eigen hart bewaard een kleurrijke encyclopedie aan momenten die ons jarenlang het hoofd in stilte vergaarde elk moment is een foto vol van herinnering met een persoonlijke kleur en perspectief van en op de gedeelde dromen en avonturen die wij als kostbaar goud koesteren blijven…

DAT IS MIJN LEVENSOVERTUIGING ZONDER ‘MITS’

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 349
Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar En dat kind is aan de veel beterende hand Ik draag het kind veelal met liefde op handen Of we lopen, wandelen hand in hand Over mooie bergen en in diepe dalen Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’ Het blijft een intense onuitwisbare band Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje van foetus, baby…

vóór de stilte

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 280
hoelang nog spartelt de vlieg in de draden van het web de dag is nog niet definitief verloren alles wacht hoelang nog hangt een prooi aan vloeibare gestolde zijde de vogel vindt een tak de gans zoekt het water hoelang nog klampt hij zich vast aan het brekend licht de zon zakt in de kruinen van de bomen…
J.Bakx3 november 2023Lees meer >

Altijd aanwezig

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 293
Een herfstig blad valt biedt haar schoonheid en troost aan een graf zonder naam Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd…
CB1 november 2023Lees meer >

Van een jongetje

poëzie
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.841
Hij sloeg zijne armen op en sloot Zijne ogen op het licht der dagen. Wie zal zijne arme moeder dragen De droeve mare van zijn dood? Zijn moederken was oud en stram En moe van arbeid en van jaren; Ze leerde 't leed: in pijn te baren Kroost dat de dood weer spade ontnam. Dan zag ze 't hoofd van 't huisgezin Een morgen van de drempel…

Verlossing

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 430
geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

Memento mori

netgedicht
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 387
Na het veertigste levensjaar begint het uitstel We zijn allen hetzelfde lot beschoren Toch leven we als onsterfelijken Maar die ene zoete zalige troost Die wacht ons allen Zijn naam is groot Hij is de grote gelijkmaker Je kan op hem vertrouwen Aan hem toegeven Laat hem zijn werk doen Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt Meer en meer Hij…

ALAAF OLAF

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 440
Erwin Olaf is dood Maar zijn werk leeft Een beetje gek Heel veel te gek Te mooi Te inlevend Zin gevend Zen voelend ’T zal nog meer leven Dan tijdens zijn leven Wat heeft die man geleefd Wat heeft die man gewerkt Wat heeft die man betekend Veel, heel veel, te veel Erwin Olaf de Koning te rijk Maxima , W.A. en ‘t Rijks verrijkt…
Jean Fermate25 september 2023Lees meer >

IRENE'S FERMATE

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 399
De componist schrijft het fermate, her rustpunt voor maar de muziekuitvoerenden, de dirigenten beslissen de duur als het gaat om de genoteerde fermate's in muziek Een fermate maakt muziek zo bijzonder het fermateteken, die halve boog met punt een rustpunt voor een noot of stilte Wat, dat de compositie zo eigen maakt de uitvoerende muziek…
Jean Fermate20 september 2023Lees meer >

HET IS DE DAG, HET IS DE TIJD, ARTS BEGIN!

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 450
Toen haar zicht het zo liet afweten Kwam zicht op overlijden in zicht Ze was het aan haar status verplicht Het uiteindelijk moment voelt als licht Vandaag krijgt zij wat zij verlangd Niets in haar geest noch lichaam is bang Want haar afsluiting is haar nieuw begin Het is de dag, het is de tijd, arts begin!!…
Jean Fermate11 september 2023Lees meer >

Verder leven

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 468
Ga nu lekker rustig meedrijven met de wolken, maar ga niet voor altijd bij me weg. Zwem als een bevrijde vis door de hoogste golven, maar hoor nog wel de lieve woorden die ik tegen je foto zeg. Laat mij je nog voelen, als de wind blaast door mijn haren. Laat mijn gezicht verkoelen, door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen. Alleen…
Pitsikato5 september 2023Lees meer >

Gods beschermende hand

hartenkreet
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 378
wees toch niet bang voor de hemelreis weg met de aardse traan je zult snel achter het unieke engelenorkest gaan een veelkleurige bloemenpracht nooit tevoren geëvenaard dit in ons voorbeschreven paradijs Oh spannend vooruitkijkend tijdens deze Goddelijke reis alle dieren knuffelen je zult versteld staan eeuwenoude…
Antonia2 september 2023Lees meer >

In memoriam matris (14-slot)

netgedicht
3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 346
Een iris bloeide toen je stierf. Je had ze zelf geplant. Dit simpel gebaar, een liefdedaad voor ons. Dat is een jaar geleden reeds. De bloemen bloeien talrijk nu. Ze dragen in zich de gedachte aan jou, een zachte, blanke weemoed.…

In memoriam matris (13)

netgedicht
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 290
Je zei toch herfst? Ach ja, de mooie kleuren, het roestbruin en het geel, het donkerrood der eikenblaren, de wind, de mist, de plotse regenvlagen, de specifieke geuren van november, de innigheid der avonden. Je zegt het wel, maar sta me toe, verdomme toch, wat raakt het mij. Mijn moeder is niet meer, niet eens de zomer haalde zij…

In memoriam matris (12)

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 290
Toen in de nacht de regen viel, de julinacht, heb ik met nieuwe ogen jou weergezien. Een zomerwonder in de regen, die statig nederviel.…

In memoriam matris (11)

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 278
Morgen ga ik naar het graf van mijn lieve moeder. Schreien kan ik niet meer en reeds vervagen haar trekken. De klank van haar woorden dringt nog amper tot me door. De streling van haar hand is van mijn huid verdwenen. De gang naar ‘t kerkhof wordt steeds moeilijker. Maar ik weet dat ik blijven komen zal. En telkens zal ‘t verdriet dieper…

VAN LEVEN NAAR DE DOOD

hartenkreet
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 345
Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…
Ton Rijkers28 augustus 2023Lees meer >

In memoriam matris (10)

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 302
Ik zit nu in mijn cel en hoor de regen op het dak mijn eenzaamheid verinnigen, zodat het plotse einde van de vlaag me schrikken doet en ik in de holle gangen van het huis een naam verklanken moet waarvan ik weet dat hij mijn hart zozeer beroert dat even maar de stilte draaglijk wordt. Maar ook een woord waarop nooit nog antwoord komt,…

VAN LEVEN NAAR DE DOOD

hartenkreet
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 385
Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd…
Ton Rijkers28 augustus 2023Lees meer >

In memoriam matris (9)

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 315
De bloemen zijn verslenst, de tranen reeds gedroogd. Nu komt de droeve tijd dat plots de lege plek het hart beklemt. Of het verlangen naar de woorden die ik niet heb uitgesproken, de niet geschonken tederheid, een pijn verwekt die me merken zal mijn leven lang. Of soms verwacht ik in de zon, 't vertrouwde beeld van moeder op bezoek…

In memoriam matris (8)

netgedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 289
De nachten dat wij waakten en je angst in tederheid probeerden te verjagen, zijn lang voorbij, mijn moeder. De uren die wij telden en telkens weer je hijgend vragen “Hoe laat is ‘t kinderen?”, helaas, het komt niet weer. Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de blijde…

VAN LEVEN NAAR DE DOOD

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 365
Eindeloos grauw zwarte dagen, in een onmetelijk leed zwevend Kan ik geen enkel mens vragen houd ik de hoop op liefs levend In de stilte van 't stil verlangen dwaal ik in 't duister van de tijd Hoef ik geen pijn nog te vangen daar ik wandel in de eeuwigheid Hoor ik nu opeens zacht praten door het leven, zover achter mij Maar de tijd vertoont…
Ton Rijkers26 augustus 2023Lees meer >

In memoriam matris (7)

netgedicht
3.4 met 5 stemmen aantal keer bekeken 303
Moeder, wij zijn zo moe. De weg naar ‘t kerkhof is zo lang en wij zijn bang. Reik ons de hand nog eenmaal en help ons op uw laatste tocht. De open groeve wacht en dicht bijeen gedrumd, geeft elk van ons u nog een kruis. Het teken dat gij ons leerde in de blijde dagen van ons kind zijn.…

In memoriam matris (6)

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 276
Het oude kerkgebouw waar jij zovele malen kwam in diep geloof door weer en wind ondanks de kinderzorg. De priesters de gebeden de gezangen die ons de troost van eeuwen schenken. De hoop dat jij het leven hebt bereikt dat zin geeft aan ons aards bestaan. Maar desondanks de tranen van verdriet en diep in ons een wrange pijn een wonde in…

In memoriam matris (5)

netgedicht
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 325
Tegen de befloerste muren der rouwkapel staan wij gebogen, de zonen en de man, omheen de eikenhouten kist. De buren, de goede vrienden schuiven schuw, onwennig voorbij. Onhandig sprenkelen zij het gewijde water, dikke, glinsterende druppels, in het licht der lantaarns. De geluiden buiten zijn verstild en anders. Als schimmen wachten…

In memoriam matris (4)

netgedicht
3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 280
Dit zijn de dagen dat velen ons verdriet helpen dragen. ‘s Avonds stromen de buren samen in de kapel van het oude gehucht, waar wij onze moeder ontgroeiden maar gevangen bleven in haar hart. Hier is het licht der vele kaarsen, de troost der 50 weesgegroeten gemompeld door de eenvoudigen. Hier is de liefde van ons volk.…
Meer laden...