Alle inzendingen over blind

Die blik in jouw ogen, heeft me blind gemaakt. Vanaf dat moment, heb je mijn hart geraakt. Hoe meer ik zag, hoe erger het leek te worden. Ik had geen honger meer, terwijl mijn maag wel knorde. Alles wat je deed, lachen, grapjes maken, serieus te zijne tijd. Ja, je hebt niet alleen mij, maar ook mijn hartje verblijd.…

borden gaat gepaard met scherven en veel lawaai chocolade, voor velen puur genieten is al in de ban nog vóór gebruik al die vetten en suikers zijn deugenieten voor je het weet zet het zich af rond bil en buik de liefde dan, “de liefde die alles overwint” is een veel gebruikt Bijbelse citaat; och, liefde maakt soms gelukkig, maar vaak ook blind…

Ik zal het geluk maar liever zoeken Achter de einder, in de verte, in den blinde.…

hun enorm intrinsieke passiviteit alhoewel het tijd wordt voor voetbalteams en supporters die van Palestina tegen die van Israel of andersom te spelen om de bal, om het spel van vrede en competitie dan mogen ze van mij uit hun dak gaan en roepen Palestina, Palestina, Palestina en de scheidsrechter is Madonna, want 'in het land der blinden…

Eigenbelang en samenhang, voeren nog een blinde strijd. Veroorzaken samen lijden. Boeddha leerde mensen zien. Ooit liet een hese stem ons horen, met de dood voor zijn eigen ogen, hangend aan een houten kruis, onsterfelijke woorden .... Neem niemand iets kwalijk. Heb uw vijanden lief. Mensen weten niet, wat ze doen.…

Hij was voortaan gedoemd met trage voeten de tredmolen te treden van het lot en in den blinde, tastend naar 't verleden, te draaien rond Delila als zijn god. Toch kwam de dag dat hij zou zegevieren, want in hem groeide stil een grote kracht. Hij trok zijn godentempel in de dood en als een held herrees hij uit de nacht.…

de zee heeft de meisjes gered van de hitte en het warme zand van de blakende hemelkoepel met de blinde zonneschijf. de zee bruist om hun ranke leden als een onbezonnen liefhebber van jong vlees en de korte navelknopjes ravot met de bruine slanke benen. met blauwe prentjes beplakt zijn ze de dochters van de zee.…

Angst graaft door de duisternis, met de moed der wanhoop. Waarom zitten mensen in de put? Waarom graven we tunnels? Aan het bitterzwarte einde, van een zelfgegraven tunnel, schijnt weer helder licht. Ook in onze diepgegraven kuil, wanneer we naar boven kijken. Daar, waar we uitgegraven zijn. Na op sterven na te zijn uitgeput. In diepe…

Dat verdwaald en blind Om mama bleirde in paarse ademnood. Het zuur knaagde aan onze kuiten. En hij knaagde aan de voorsprong met reuzetred. Op de rand van de uitputting Doken we een schuilkelder binnen Tot een verlamd waken veroordeeld.…

Menig een blinde hond Is verdronken, omdat hij geen zwemmen verstond; Doch zodra zij dit verstaan, Kan men ze rustig uit baaien laten gaan. Honden zijn dol op kalfslever en benen; Doch, volgens Esopus, loopt er dikwijls een derde mee henen.…

Mensen die van niets willen weten, die liever blind zijn en vergeten. Die liever doof zijn voor het geweld. De soap op tv is alles nog wat telt. De nevel zal hier nooit meer optrekken, dus wordt het tijd voor mij om te gaan, om koffers te pakken en om te vertrekken. Ik zie de trein naar nergens al klaar staan ...…

Ik dumpte haar in de Hortus we hadden zelfs een plattegrond maar na een stap of twintig bonden wij ons aan de grond De stilte en de klaagzang, weloverwogen het zwijgend kijken en het niet meer trekken waar waren de spanningsbogen omgeven door haar blinde vlekken Ze vertrok met een 'bel me maar' ik zat verlaten in de tuin trok het tropisch…

Hun licht hangt over blinde zeeën Gerust gericht, Hun stille schijn houden zij tweeën In evenwicht. De boorden en de naven stampen, Haar bodem kraakt - De aarde barst uit alle rampen, Haar koers bewaakt! Ons wordt de schemer der gevaren Eén harmonie, Ons wordt het lied der witte baren Eén melodie!…

vertrouwen een gezin te stichten ook om hechte vriendschap weg te geven uit dit nieuwe zijn groeit harde vrijheid dansende beweging, hoge golven bruine poelen bruisen op als bronnen van vergeten vreugdevolle dromen onbeperkt bewogen droommotieven zoeken energetisch naar vervulling worden zichtbaar achter horizonten loochenstraffen elke blinde…

We volgen de weg als blinden die niet zien, Als doven die het geluid van stilte niet horen. Geen notie van voelen en geen notie van tijd, We huiveren slechts door de kille winterwind. Ons leven bestaat louter uit ‘als’, ‘misschien’, En we lopen ons aan alles en iedereen te storen.…

Blind is zijn verankering, Sprakeloos zijn staan En zo scheidt hij droog Ons beiden. Jij, voorover leunend, Schaaft je aan het ruwe oppervlak … Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen Maar de muur verstaat zijn vak. De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.…

Intuitief zocht ik als een blinde mijn weg, zonder plan of groter doel. Als ik verdwaalde in het rechtdoor, ging ik doelgericht linksaf. Als ik de horizon angstig dichtbij zag komen, ging ik doelgericht rechtsaf. Zo dwaal ik doelloos op deze kromme rechte weg, als een zotte verdwaalde lachende idioot.…

slechts gewapend met een bladwijzer het ijzer met handen breekt door de middelmaat in stukken geleefd en doorzeefd met verleden het heden talmt zand dat door de loper gaat neigend tot steen, stollend door het glas gegleden wie herkent bedachtzaamheid als de doorn aan de roos met de kleur van het onbekende langs het pad van eenvoud lopen de blinden…

Waarom bestaat er kanker en zijn er zoveel mensen blind en doof? Wat betekent het stof der aarde, waarom ben ik een grote filosoof?…

Maar een blinddoek maakt anderen nog niet blind en die zagen meer dan hij ooit wilde, vandaar zijn exentrieke kluizenaarsbestaan.…

XXX Drie grote ego’s zaten op een stoel zij wilden scoren en hadden een doel technisch gaan zij het helemaal maken oh nee, ZIJ zullen niet verzaken Zagen zullen zij tot de laatste loot want ooit maakten zij Ajax groot de opleiding gaat als eerste op de schop dat kost, behalve miljoenen, menige kop En Blind, wie ziet het niet was toch…

Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog, blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan en zo scheidt hij droog ons beiden. Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak. Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen maar de muur verstaat zijn vak. De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.…

Hier zijn wij blind genoeg om met de ziel te voelen al is het winter en koud hier worden wij warm. Loopt leven al mijmerend als honing gesmeerd niets loopt uit de hand, alles klopt in dit polderland.…

, En makkers, staakt uw zinloos wild geraas Uw ziel en zaligheid zij zonder hoon Leen mij uw oor en ik zal u verhalen Van lief en leed - geen oorlog en geweld Geen vreugdevuur op krattenvuilnisbelt - In openbare lezingen in zalen Van sluieraars der stekeblinde rede Eenogigen als koningen der dieren Die carnaval in 't land der blinden…

Onder een brandende zon brengt ze mij steeds weer in beroering en vervoering daar zij als een acrobate in kracht en lenigheid mijn hart tekeer laat gaan bij elke vloeiende beweging die zij maakt op hetzelfde moment drijven omliggende bladeren blind van verliefdheid.…

ik zag je hier vanochtend fietsen, met je vriendjes aan de praat ik toeterde, je zag me niet dus reed je midden op de straat natuurlijk zou jíj nooit zo rijden en woon je hier een uur vandaan maar god, ik heb soms van die tijden dat ik hier jouw fiets zie gaan en dat een man die zit te slapen blind is voor jouw kinderspel en dat hij jou…

In kleine kring, maar ook op groter schaal zien wij het blinde lot de mensheid treffen hetgeen ons somber peinzend doet beseffen: wij zijn een prooi van ongeluk en kwaal. Welk mankement wordt ons wellicht fataal, welk ongemak zal ons nog komen kwellen ? En welke ziektes, wie kan dat vertellen ? Is er misschien een dokter in de zaal ?…

Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust! o Hoe vluchtig is ’t genoegen! Welk een bron van angstig zwoegen! Hoe verwoestend voor de rust!…

Tot ‘s nachts heb ik trouw op jou gewacht Traag tikte de wekker de asbak halfvol in witte mist weerkaatst het vage licht op blanke lakens en ik denk dat ik een ezel ben Een uil alleen, de vleugels over de borst gevouwen wacht blind en huilt, voor het muisje schuilend dat met de kaas al lang is weggevlucht Nergens nu nog te bespeuren en gauw…

Hoer is zij die zonder lief te hebben, voor ’s mans seksueel gerief tot in de diepte zinkt Maar jij zinkt dieper, als, voor liefde blind jouw woord, jouw daad een vrouw tot hoer verklaart en daarmee jij het onderscheid niet maakt zus: jij …en zo: een dier Ik gun jou dit: dat jij opstaat als man, je van je fouten leert, en als een vent…