10364 resultaten.
hapering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
70 ik zag het
moment van
hapering
toen de wind
zijn smalle
gestalte
aan flarden
knipte de
gekromde
roestige
rug boog iets
verder door
hij snakte
naar adem
een handvol
windstilte…
Dwars gedicht
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
228 letters gezet op
schier onmogelijke plek
de woorden tergend
dwarsgezeten
zinnen abrupt
afgebroken
dwarse gedichten
schrijf je nu eenmaal
bij voorkeur
met wind tegen…
Daglicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
64 'Dag licht'
'n kortaf gedicht
voor dit jaargetij
waarin
de zon schuw
wind verre van luw
Elk woord teveel
sluit
lippen.…
De zee
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
513 Als je me zoekt
kom dan naar de kust
waar golven ruisen
meeuwen zweven
de wind zingt
de zee zacht
het strand streelt
je kan kijken
tot aan de horizon
daar zal je me vinden.…
Zij is de vrouw,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
83 ze houdt haar hand
onder haar gedachten
ze steunt op de vogels
en leunt op de zee
haar oren laat zij hangen naar
het wisselen van seizoenen
haar haren naar
de stem van de wind
zij is de vrouw
zij is het kind…
DAN MAAR EENZAAM STRIJDEND VERDER
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
46 Duizend emmertjes
heb ik vergeefs naar zee gedragen, alleen
maar om je te winden
om mijn vinger, maar
helaas, je koos voor een winnaar
die alles heeft wat een vrouw kan wensen
en ik niet zijn kan,
dus:
dan maar eenzaam
strijdend verder gaan…
Regenliedje
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
1.353 Brr, de wind zingt de bas langs de daken
En de pannen slaan ratelend de maat
De bomen zij kreunen en kraken
Wat is me die wind nou toch kwaad.
Maar ik word toch heus niet verlegen
'k Lig fijn in mijn warme bed
En heb om de wind en de regen
Alleen maar een stiekeme pret…
Wie zal de nacht in strikken binden?
gedicht
3.0 met 64 stemmen
15.188 Je naam heb ik nog niet vergeten,
maar op het zachte weefgetouw geweven,
zoals een roos bloeit in de wind.
Ik heb je naam goed opgeschreven
en aan een wit papier gehangen
waar kinderen mee spelen kunnen,
zodat je naam in hun verlangen
bewaard zal blijven voor de wind.…
oude tijden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
496 Ze treedt binnen in haar hutje
Geluiden verstommen
Klokken die zwijgen
En de wind doet alles verdwijnen
De mist omhult haar hutje…
Als pantserglas
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
649 Teder kuste zachte wind het lover
en zo warm beminde ‘t briesje mij
Mij sloeg haar hartje alsmaar over
haar liefde kwam nooit dichterbij
Langzaam naderde een waarheid
door deze nacht, zo zwart als roet
Einde liefde streed de doodsstrijd
‘t einde kwam mij reeds tegemoet
Gesproken had deze zachte wind
van mijn lieve liefje van voorheen
Die…
De macht van de taal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
139 Tot kaf in de wind tot weet ik veel…
Lokroep achter tralies
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
813 Als een vogel, gevangen
in wrede onderdrukking,
snak ik naar de zon,
de wind en de wolken,
mijn vleugels zijn verlamd
van niet-begrijpen,
mijn geest gebiedt te vluchten:
sla je vleugels uit en
snik je doodskreet langs
de vredig-blauwe lucht,
opdat de zon haar voedt
tot storm en de wind
haar uitstort over
de slapend in
niet-willen-weten…
Het aarzelen van liefde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
1.531 Over onze liefde,
wind en water:
Heb je het dralen gezien
dat de kust nadert:
zal ik eb zal ik vloed?
en de maan en de stand van de aarde
die bepalen het aangaan het afgaan
het over en weer
Heb je gehoord het dilemma
zal ik, zegt het, moet ik dan altijd
het turkoois dat zweemt naar groen
en aarzelt tussen blauw.…
Op zoek
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen
640 Ik ben als een vlinder
in de ogen van een kind,
als een bloemblad van een roos
sterf ik in de wenende wind.…
De Wandeling
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
556 Blauwe lucht met witte wolken
Doorboord door zonnestralen
Loop ik in de wind
Gedachten door elkaar te halen
Het zand vindt haar weg
De wind voert ze mee naar zee
Golven klinken dreigend
Ik loop gewoon maar mee
Voetafdrukken van weleer
Door het water uitgewist
Zie ik voor me in gedachten
Verzanden in dikke mist
De wijdsheid van de…
Winteravond
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen
476 M'n gedachten zijn als de wind,
wat ik voel, merk en
vind,
kan soms net zo stormachtig zijn,
als regen, wind of zonneschijn.
't Kan loeien en tekeergaan,
ook kan 't zachtjes, teder en
langzaamaan,
komt er rust en kalmte
over me heen.
Soms echter,
is m'n hart van steen.
Wapen ik me tegen
alles wat me
pijn kan doen.…
De onmacht van Michelangelo
gedicht
4.0 met 55 stemmen
11.959 De wind neemt happen van het gras.
Iemand legt bloemen op een onbemand graf.
Een wit kind wuift met een wijde arm
en begint stil te zingen.
Een reepje stof hangt omlaag
van de stomp van een tak.
De wind haalt zijn hand door het gras.
Tandeloze kam.
Een bij harpoeneert mijn arm
en verliest lijf en leven.…
Ik zal je omarmen
hartenkreet
3.0 met 41 stemmen
5.173 Dus laat de wind je gezicht strelen
en de zon je huid verwarmen,
zodat wanneer ook jij je ogen sluit
je voelt hoe ik je zal omarmen.…
Met donkere schrik
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
46 zo werden fronten geboren
tussen weeën van
zonneschijn en droog tij
wind is gaan liggen
keek met een lach naar
zijn kunstenares en dacht
diep van binnen zij is de godin
die ik altijd zal beminnen…
engels gras
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
322 (engels gras, engels gras
hoe groen ik was,
engels gras geeft mijn leven kleur
eens was alles grauw en besloten
maar mijn hart is nu een open deur)
Mijn kleren verwaaien los in de wind.
Naakt als die wind -weet ik- dat niemand mij vind.
Hooguit een merel of een mus in de heg.
Er was ooit iemand maar ik sluimer al weg.…
Pluk de dag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
270 wilde ze
de dag gaan plukken
toen voelde ze
de bedauwde grassprietjes
kriebelen
aan haar blote voeten
ze danste in de wind
met de zonneschijn
strelend op haar huid
in haar hart bloeide
een "ikvergeetjenietje"
juist alleen voor hem…
huwelijksrequiem
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
751 zon - zee - wind - vuur - rotsen
zij werden man & vrouw
in memoriam
van verlichtende zon en verzengende vuurbal tot fletse noorderzon
van verkwikkende zee en verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras
van verkoelende wind en geselende stormen tot verstikkende windstilte
van verwarmend vuur en uitslaande branden tot smeulend koudvuur…
tot in de morgen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen
346 mijn ziel bloot
langs mijn wangen, tussen jou en de duinen
die ik draag
stijgen
onbenaderbaar in mijn stem omdat ze willen
weten van de pijn
wind waait, de golf houdt aan
ik wil naar zee…
Verfrissend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
103 rozenvingerigs
aan de dageraad
iets vaags en onbekend
als een sluimerend idee
dat begon te groeien
de zee dempte zijn golven
het was niet nodig
dat ik mijn plannen te water liet
in een oceaan van wachten
de wind zou mijn woorden wel weven…
Stemming
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
158 temidden van wollig groengebied
vlinders fladderen sierlijk
boven het weelderige goudgelaat der boterbloemen
(dat kijkt zo wijs) ik lief het zo
de winde wind vlecht een zomerzacht genoegen
in het licht van mijn zeeblauwe ogen
waarover rust zich heeft neergelegd
de jonge dag is nog maar net begonnen
langs hemelsblauwe wolken
een vogel…
deprioëzie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
364 van een meteoor
en, tergend traag
als een vrouw zonder benen
trekt de waanzin uit mij terug
ik fluit naar een boom
en de uiteen gewaaide wind
terwijl stilte zich herstelt
of zou het gewoon het opvliegen van jaren zijn ?…
Spel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
183 Het zand en de wind wilden wat,
wilden spelen met ‘t water,
de zee spelen met ‘t strand
haar herinnering golvend verinneren,
alles wilde het doen met elkaar:
de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel,
de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen,
de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje,
de steentjes kiezelden keutels,
’t geweken…
sneeuw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
109 de wisselende wind
die eigenlijk ook maar wat waait
en wij die dat kleumend zagen
buiten de kroeg met een sigaret
terwijl we daar over kletsten
beetje gloeiend van alcohol en vriendschap
en die sneeuw die maar bleef vallen…
Nieuw leven
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen
3.987 Zacht strelende zonnestralen,
liefdevolle adem van de wind,
de aarde opent haar schoot.
De ogen half dichtgeknepen,
het lichaam nog nat en onwennig,
een nieuw leven koestert zich.…
Toetje
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
1.962 Wind vervoert de kou in scherpe schijven.…