4678 resultaten.
Ver gaan...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.238 Je adem raakte me duister,
nog net voor je me verliet.
Koude sloeg me om het hart,
emoties liet ik achterwege.
Ik liet je gaan, ietwat verward,
ik kon je niet vergeven.
Nu wacht ik triest de dagen af,
de morgen, middag en de nacht.
Je waakt over me, vanuit het graf,
waar je eenzaam op me wacht.…
sluit je ogen
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 914 vertel me
hoe ik adem
de wolken, de oorsprong
het vrouw zijn, de zee
zodat ik kan zien
hoe liefde beweegt
ik leef en sterf
ben hier en daar
korter, verder dan
de kreet van een meeuw
zeg jij, de duinen
ik leg je neer
dichter de vrijheid
met jou om mij heen
de wind, het waait
vleugels vol jou
je geeft me het trillen
en maakt…
Hoe je probeert erbij te komen
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 322 wegvloeien in lauwe hemelbanen
van kloppingen en ruizelingen
in en uit, in en uit
zo los je jezelf op: smelt je in een plas
en drenk het omringende
met levenslessen van vrieskou en wolken
verzadiging van minpunten
vlei de aarde
open wijd je openingen en wacht hoe de koude
je doorlucht en opneemt met warme vloeibare vingers
in strelingen
en ademingen…
niet tot de wereld
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 506 sterren
nog niet geboren
boven zeeën, geblinddoekt
wanneer de bomen van morgen waaien
alsof
de wereld, verlaten van onschuld
zich neerlegt in monden van zondaars
en als uit het water
mijn adem weer zichtbaar wordt
rood in een lichaam dat nooit werd geheeld
neemt de wind de rivieren mee, mijn aders
verschrompeld tot steen…
versterven
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 1.492 wat is het toch
dat in mij zo
dreigt weg te vloeien
ligt er misschien
een voortschrijdende
onthechting te broeien
of verlies ik de wereld uit het oog
alwaar in de gejaagde mallemolen
het steigerend paard mij afwerpt
om mij, in wat nog rest aan adem,
even rond te laten dolen
schuurt de tijd soms aan het stof
dat over mijn beleving…
Bevlogen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 545 Toen de meiden zongen
bij het verzorgen van de
gebroken veren van een
verdwaalde meeuw
beider ogen gericht
als heldere meren
de haren licht als sneeuw
nooit zag ik ze dichter
bij het morgenlicht
Geen andere ontroering
dan die waarin ze
zich veilig waanden en
nimmer werden bedrogen
op de wieken van eerste licht
in een adem opgestegen…
ware liefde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 711 waar vind ik woorden
die vertalen
wat jij in mij
hebt losgemaakt
je blies het stof weg
in één adem
uit de verste hoeken
van mijn zijn
met nieuwe ogen
leren kijken
naar alle wonderen
om ons heen
onverwacht de vragen
zonder omweg
naakt en hard
als het antwoord
zacht zingt het lied
van het leven
je hebt het mij
in je lach teruggegeven…
tijdloze liefde
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.145 zoenen -
denk je
en zwijgt;
jouw blik
laat mijn mond los
rust in mijn ogen -
en ik verlies me
in mijn verlangen:
jou alles
woordeloos
te geven
en net nu
tussen dagwerk en slaap
houdt de tijd
haar adem in
een handvol licht
in een avondlijke schemer
tussen stoffige stralen
daarin een gezicht:
jij
stilte
geduld.…
Zandletters
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.167 Ik droomde letters in het zand
die ik daar had geschreven
voor mijn lief de overkant
waar heen jij was gedreven
Ik droomde dat de zee ze nam
tot waar zij moesten wezen
en dan rolden op jouw land
waar jij ze dan zou lezen
Ik droomde zoete letters zand
de zoetste van mijn leven
en adem ze nog heel lang want
jij bent voorgoed gebleven…
Herfst
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 547 In de bekoring slaapt de zon
altijd tussen een glimlach
in het uithangen van de was
op het grote stadse balkon
groeien de dagen
uitéén in elkanders
verlegen brieven
omdat je juist hem
niet in het ademen
kunt laten vergeten
dooft de herfst
de zonkracht.…
"Voor Michel"
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 549 Ik hoor je adem
Warme ogen
dwingen te zien
waar liefde ligt..
Ik zie je ziel
Vleiende handen
omvatten dankbaar
jouw gezicht..
Ik geef mezelf .…
Letter voor letter
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 338 gekrulde zinnen
zijn zorgvuldig gekozen
en uitgewerkt
in momenten van de dag
achteraf zijn je ze zuur opgebroken
in jaren van gezichten
spoelen golven ze op de rand
om te zuiveren
is schoonheid aanwezig
in elke vingertop die je draagt
letterlijk én figuurlijk
letter voor letter
wordt het aangetoond
in vrije geluiden van adem
uiterst…
Aphrodite
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 535 Een gang in het Concertgebouw
en jij daar, met een andere vrouw
Ik maak mij haastig uit de voeten
bevreesd voor dit mislukt ontmoeten
Mijn adem stokt - mijn oren suizen
Dat schaamteloos jij kunt verguizen
de liefde die nog gisteren stond
voor al wat onze harten bond!…
Soms
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 fluistert de tijd
ons even terug
ik tel glimlachend enkele malen tien
en schets krullen op het behang
het rolgordijn sluit maanlicht buiten
langs de rand
waar morgen stond te wachten
op het eerste lentewicht
zwichtten vochtige wimpers
ademen was nog puur
ja, soms fluistert de tijd
ons even terug…
De nacht als een klarinet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 Het is alsof men op klarinetten speelt
wanneer de nacht op het water landt
en grijze schimmen stilstaan
bij het geler worden van de maan
toch neemt de tijd fatalistische
vormen aan en verdwijnt
en kwijnt het menselijk ras
weg in een materialistisch moeras
de struiken langs de sloten
ademen niet meer, ze besloten
om ons als skeletten…
voor dat moment
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 350 keer op keer roep ik je op
zolang de harteklop mijn handen stuurt
met mijn muziek lukt het
je uit de winterslaap te wekken
te laten nestelen in ongesproken taal
mijn adem, maar vooral ook
het verhaal, waarvan de tekst
voor eeuwen is geschreven
je te verleiden met de klanken
intonatie, passie, dynamiek
voor luttele minuten even samen…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Leven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 35 zwaar valt het ademen
waar de onenigheid
alom zich breidt
een zee van onrust
steekt de nachtwind op
in 't kinderhart
't teder beven
mensen smart
wat de ziel tot ziel
niet uit kon spreken
stil in 't gebed
Gods blijde gloed
komt binnen
kinderen
genezen naar 't nieuw
van morgenrood…
Knieval
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 615 Wij zijn elkanders raakbaren
vanaf het allereerste uur
speling uit de diepste snaren
van levenslot en de natuur
bemin het vurig wildebeest
achter de secondewijzer
kroon ons voor eeuwig jong van geest
tot trouwe keizerin en keizer
draag mijn adem door de poorten
van je gepassioneerde ziel
jij enige uit duizend soorten
voor wie ik in aanbidding…
taboe
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 395 waarom
sloop je het geluid niet uit de muren
zodat ook het verleden
stil wordt
je hoeft me dan niet meer te omarmen
of nadien, jezelf schoon te vegen
omdat het knakt
binnenin, was ik toch al
het zwakst
tel de slagen, tel de dagen
mijn borsten rusten en nauwelijks
adem
voor toekomst en dezelfde
kamer, planken tot kussens gekist…
Te huur
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 83 Ooit woonde zij in haar gedicht
waar op de eerste etage
letters licht bedrukt muren
sierden en de donkere zolder
moeders taal en tekens verborg
had zij een heerlijke stek
het is haar ingehouden adem
die het alfabet een zetje geeft
en in het donker trekt zij moederloos
de laatste sierlijke letters uit
en zet haar prachtige taal te huur…
Geletterd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 118 de kleur die uit jouw pen kwam
voorspelde niet veel goeds
hij was er naar gaan staan
niet toegankelijk voor anderen
daarmee werd de toon soms
snel gezet, te snel doch vlijtig
en accuraat vlogen jouw ogen
over de letters die vraatzuchtig
alle beelden tot zich nam
deze reconstrueerde totdat
de pen stopte, men de adem
inhield op wat er komen…
heimwee
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 153 De adem van brak geworden
woorden zweeft verder
door de mistige verloren illusie!
heimwee... Blijft…
Bewegingen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 201 kleine theatrale
zag ik iets in de bewegingen
metafysica van het gevoel
en je danste niet in werkelijkheid
of in de nacht in fonkelzalen
je danste overdag, op eilanden
vol zielenvrees herkende jij
de hunkering van de Godenzonen
de lenige gymnasten aan elastieken
verbonden met de grijze toverwolken
bracht je hartelijke dromen nieuwe adem…
Uitgeput en vaarwel!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 539 Uitgeput, niet meer in staat een vin te verroeren,
vervliegt de laatste adem, ze zakt nog dieper weg,
vervolgens geeft de laatste zucht aan,
dat het met haar leven van uitputting is gedaan!
Vaarwel…
mijn kind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 ik draag je
altoos warmer in mijn hart en mis
de aanraking van handen
mijn herinneringen landen
in de liefde van vandaag
nog zie ik jou, je haren
glanzend, als een gouden mist
ik wist dat je bijzonder was
maar nu mijn tijd jouw adem wist
en niet ziet wat de klankkleur is
van warme levenbanden
blijf ik achter, in belijdenis
en laat…
DE LAATSTE TOOST
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 609 wat een mooie dag
voor de dood
laten we gewetens toosten
oogwit strikken voor
aderlatende wijn
net iets te euforisch zijn
laag verlangen zingen
in grenzeloos mineur
tonen lezen
uit weggedragen handen
en laat ons dan
nagelaten
adem twijnen
ineengestrengeld zwijgen
de laatste gedachte
een afdruk
in zinderend heet zand…
Gedichten zijn als vissen in het water
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Door kieuwen van beleving ademen
zij helder in het licht dat beelden
breekt en transformeert tot torenhoog
weer nieuwheid wordt geboren.
Gedichten zijn als vissen in het water
dat kalm en vredig stroomt of
klaterend van rotsen stort
en alles meesleurt in een dans,
een ongekende werveling van krachten.…
Gedachten schikken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 384 ik houd zo van de stilte
het ruisen van de wind
langs het blad dat zachtjes
bijna onmerkbaar trilt
de sereniteit
die mij raakt, maakt
dat ik mij moet bezinnen
mijn gedachten schik
toekom aan mijn eigen
de vertrouwde ik
ik houd zo van de rust
in de geboren morgen
wanneer alles onaangeroerd
voorzichtig adem haalt
de pracht
na de…
iets blijft - voor R & G
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 880 wedergeboorte prijsgeeft
beklimmen zij de hoogste steigers
om zich in kleuren en geuren
een ornament te kronen
hij en hij samen
de ziel van hun huis
zingt uit kloppende kamers
van eros en amor
uit volle borst zingt zij
in een - zich steeds herhalend - refrein
tot op t sterfbed toe
en ver daarbuiten
want er is iets dat altijd blijft
in de adem…