Alle inzendingen over Abdij

Zware metersdikke Muren van deze Franse abdij Waarvan ik de Sleutel heb meegekregen In ruil voor mijn Horloge - ijzig Donkere gribus Die uit het Diepste donker Lijkt opgebouwd, Verraadt op maar Een enkel plekje De aanwezigheid van Het licht - aan de Binnenkant van wat De buitenmuur lijkt te zijn Valt een centimeterslange…

De klank van mijn gang verbreekt de stilte van de middeleeuwse kerk. Waar ik ga zitten gaat het zwijgen verder. Hier zaten wij zondag aan zondag. Rond de antieke tafel droeg men brood en wijn. De kansel ademt geest van pluriformiteit. Eeuwen lang werd hier geloof beleden, leeuwenbank omgeven, voorover buigend namen in gedachten opgeschreven…

In de gewijde ruimte was het gezang der monniken huiverende schoonheid. De liederen ontdaan van franjes herleid tot de essentie van vreugde en lofbetuiging drongen diep in mij terwijl mijn blik de handen van de koorleider volgden die met oneindige tederheid en schroom zo leek het mij de melodieën tot leven bracht.…

Een bijtje nabij Harelbeke Is onlangs nog bijna bezweken Vlakbij de abdij Vloog hij in een pij Waar hij toen bijkans in bleef steken…

De abdij draagt een dichtgeweven zachtgroene pij van engelachtige cipressen en olijven.…

Waar nu nog wiet groeit voor de koffieshop En toppensnijders steeds een inval vrezen Zou het op dit moment vrij lonend wezen Te transformeren naar de teelt van hop En zet je er ook nog wat ketels bij Dan functioneert je loods straks als abdij…

auto knap getuned de bassen op max je draagt vandaag een das op weg naar de abdij orgelmuziek klinkt als warme ontvangst van broeders voor jou en er ligt geen wereld van verschil meer tussen kruisbeeld en ferrari…

Heuvels, bossen, een oude abdij, voor je ze ziet ben je er al voorbij. Autobahnkreuz, nog tweeduizend meter. Afslag naar Stuttgart. Of is Karlsruhe beter? Dan staat alles stil: sechs Kilometer Stau! Bovenop de berg ligt al weer een oud gebouw...…

Daar in de abdij denk ik nu even wel weten, vooral voelen. Straks opgeladen, opgetogen weer naar huis gaan met een gevoel wat ik allang wist maar daar weer steeds opnieuw zich voltrekt…

ik hoorde het klokje van de verre abdij zag muren in warmte trillen tegen het silhouet van de toren nabij goud golfde koren onder een warme wind eindeloze zomers zijn hier geboren waar koeien vloeiend hun rust herkauwen het vogel concert nadert zijn einde monniken gaan in stiltegebed hun brevier kent de regels gesprekken…

Postel, wit, sneeuwwit. Gekraak van stappen in sneeuw, vrolijk gebabbel. Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

als u uw weesgegroetjes prevelt of tot het heilige drievoud spreekt over Jobs en vruchtbare akkers houd dan uw verstand erbij als de monstrans wordt overgeheveld en het brood in stukken breekt peins eens aan de hostiebakkers die christus kneden in d'abdij als u uw weesgegroetjes prevelt om vrede of genade smeekt denk eens aan…

Een stad, abdij en kathedraal op een rots. Tuinen met bomen, planten en hekken op dezelfde rots. Huizen met zowel houten als leien of stenen daken op een grote rots. Winkels, restaurants en hotels gevuld met spijzen, souvenirs en heel veel mensen, op één rots. Le Mont Saint Michel. Een herinnering die staat als een …..rots.…

Rechts deint een kleiner eiland met een abdij, waar Unesco tijdelijk haar kwartieren heeft, en Fontana een retrospectieve. Oorlog wisselt met vrede zoals verkrachting met gebeden. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: 'Steden en sentimenten' (1976)…

verveling maar een onheus verlangen om de muziek te splijten die me heeft verwond, de hoogte van het celibaat ketst tegen trage muren zonder vrees, want hij die vreest is niet almachtig zwart wit, de ivoren toetsen met bloed ingelegd hadden de eerste dood met stokken en pijlen diep gekwetst, geen soldij maar gratis navelstaren achter in de abdij…

Was enigszins verbaasd dat je bij de laatste les op de weide bij de abdij jezelf graag uitspreken wou over hoe dankbaar je was een lid te zijn van de groep dat je van elk van ons had geleerd dankbaarheid had ondervonden Er ontstond een moment van komend gemis definitief bewaarheid op Hemelvaartsdag Jij en ik geloofden niet in engelen Bewust…

Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt opzij De winternacht verraste de abdij…

De klinkers van het binnenplein blinken zilver bij volle maan, uit de sponningen van de abdij staren lege ogen op me neer. Zwart-wit flitsen flarden van films door mijn hoofd: Nosferatu, lijkbleke maagden, een mosbedekte tombe. Rood golft de angst, schril roept de uil, ijzig wappert mijn mantel.…

ik zag een stukje hemel in Averbode, de abdij, een poort naar hoger leven droomde ik mezelf in het hart en alles werd zwart door zoveel wit. de grandeur van barok en de gedachte aan de rok die je ooit kocht, waarin jij beeldig, waarop ik dolletjes was maar überhaupt veel te duur, vond je.…

Hij heeft zijn handen ineengevouwen en vraagt zich af hoe hij hier kwam: van abdij de keien op en over het smalle pad gelopen, door het bos de duinen door. Nu hier aangekomen. Nu pas mag hij monnik heten.…

Ik slinger door een kleine bloemenstad Alwaar een vrouw mijn loop fotografeert Bij de Abdij, gebogen, gedrogeerd, Schuifelen zij die pech hebben gehad De psychiater spoot hen vrijwel plat De vrouw vervolgt haar pad vrij onverveerd Zíj is veel minder in zichzelf gekeerd Hoewel ook zij haar zwakke krachten mat Traande bij wierook- en wijwatervat…

Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems, dichter van 'Luit en fluit' Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken, steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij, staan pal de linden, die in vrede of stormgetij, geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.…

Il nome della Rosa is Umberto Eco's magnum opus De naam klinkt als barokmuziek Hij was auteur, mediëvist En hooggeleerd in semiotiek De hoofdfiguur schreef wat hij wist En legde 't vast in een kroniek In Noord-Italië trad hij In de Benedictijner Orde Als jong novice in een abdij Aan de hand van 'n oude frater, William…

Kom tot nader inzicht in de abdij, bijna onzichtbaar in het dal van Ter Kameren. Vraag in dit dal om inzage in het kamermuziekje van je ziel, terwijl het verkeer om je heen voortraast van nu naar nooit. En heb geen haast, maar gun je dit kort durende oponthoud en één maat rust.…

Aan de binnenkant van mijn kloosterceldeur in de abdij van Egmond-Binnen had ik een poster van Rambo hangen. Hoe bizar is dat! Geen enkele monnik die er iets van zei. Waarschijnlijk dachten ze dat het om een voor hen totaal onbekende heilige ging!…

Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt het vertrek, waarin plechtige stemming van de abdij heerst bij milde schemering, zich op donker hout van wand en kast verbreidt. Gezellig zitten en genietend smullen; zacht geruis roept je naar het nabije Slot, dat ieders verbeelding rijk wil vullen.…

Geheimtaal voor de kloosteroccultisten abdijen, bisschoppen en adventisten pausen, inquisities en juristen domein ook voor grammaticafetisjten Àblabs, acc.cum.ínf of a.c.i.…

De abdij is omkranst door getrimd gras, waarop de rijm glimt, want wolken vormen een verwilderd dek en de lucht is bevrucht met fijne spatten. Straks schuiven we aan, en keuren kristal, kleed, bestek.…

Abélard geboren in 1079, priester zevenendertig jaar oud onderwijst vijftien jarige Eloïse in Parijs Onsterfelijk verliefd trouwen ze in ’t geheim en leven gescheiden beide in 'n abdij als abt en abdis Ze schrijft dat ze altijd aan hem denkt, naar hem verlangt, haar lichaam en ziel eeuwig de zijne is Hij sterft in 1142, begraven…

In sari gaat zij naar Den Haag of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson. Thalheim vaart wel bij deze avatar. Ook in Antwerpen werpt zij graag een roos of lotus. De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood. Tevredenheid verschijnt in borst en buik, genezend, alsof alle problemen verdwenen zijn.…