Alle inzendingen over De pijn blijft

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

En de rozen ze blijven bloeien als een parel in je hart waar de pijn blijft hangen delend verdriet en smart maar de roos van vriendschap zal niet gauw verwelken ook al zijn de doornen scherp doch zal het je helpen als iemand echt aan je denkt…

Mijn hart gebonden, gekneveld in de pijn, blijft achter met een leegte... Een eindeloos verlangen naar jou, jij, die mijn ziel hebt aangeraakt, heel eventjes maar... Mijn ziel nu verkracht, vermoord door jouw woorden.…

Het lijkt zo zacht het lijkt zo lief maar de pijn is heftig en verliefd op mij. Regen is fris de zon is warm maar de pijn blijft langer dan gewenst omdat de zon tijd nodig heeft om de regen te laten drogen.…

Zijn gedachten stromen, zijn tranen vloeien, zijn verdriet blijft komen, zijn pijn blijft groeien Zij wil zo graag helpen, haar schouder geven, met troost overstelpen, de rouw samen beleven Maar hij zoekt de stilte, de rust en het groen, en zij laat hem begaan want ze snapt zo goed waarom haar liefste dit alleen wil doen en haar zo voor…

Het gevoel is gevangen weggestopt in de ziel benauwd, in alle hevigheid een aaneengestrengelde gedachte Klanken stromen uit mijn mond vormen woorden, zinnen Maar het verwoorden van de pijn blijft een echo Schreeuwende woorden krijgen geen vat op het hart Fluisterend snikken sterft weg…

de ramen open het gorgelen van de stad in de zomernacht net overleefd - een bus met zweedse toersten net iets te traag - de arm dwars leggen de arm langs het lichaam - de pijn blijft bestaan vroeg of laat genen kankerfouten hier en daar omstandigheden ondermijnd door chemo geinfiltreerd door virussen wachten op een kus…

genen beschuldigen haar een moeder hapt naar adem gaat de weg terug pijn blijft in haar buurt een moeder dapper gaat ze verder droomt een droom een stille lach streelt haar pijn…

blijft Onvermijdelijk, leer pijn dus te waarderen als Een goed, dat je laat weten dat je nog redeneert…

Waaruit alles is ontstaan Verloopt volgens een kringloop Om mettertijd weer te vergaan Elke fase in het leven Begint met een kleine baring Blijft soms maar voor even Voorziet het bestaan van een opklaring Elke fase in het leven Eindigt met een kleine dood De pijn blijft soms maar voor even Die men in laat voelen wat een geluk het bood…

Wat vrij leven is voor mensen, wat lucht en ruimte voor de vogels is bestaat zich daarin vrij te wensen en wat de oceaan is voor iedere vis, vergaat in gesproken woorden, resoneert in stemmen die voorgoed gebroken zijn na al dat bloed dat is vergoten, smaakt de verworvenheid naar pijn, blijft de deksel op de beerput, of komt hij er vanaf, zonder…

En niemand die me zei dat sterven vraagt om stevige conditie, de vlucht omhoog naar vensterbank en hoe je daarna vallen moet: een salto voor de nieuwe vlinders - Maar niets spreekt vrij de nacht, het koude licht waar al haar pijn blijft spoken.…

Zin om verder te leven ontbreekt Iedereen die het denkt Niemand die het uitspreekt De tijd lijkt zo zinloos M’n spijt maakt het doelloos Ik heb geen reden om verder te leven Niemand die mij een doel kan geven Ik zal moeten blijven strijden Maar pijn blijft door mijn ziel snijden Ik zal blijven verdwalen Tussen de leugen en bedrog…

blijft telkens voelbaar want het blijft niet bij één keer Het is voor jou ook zo ingewikkeld maar beloof me dat je nooit vergeet dat papa en ik zielsveel van je houden alleen met zijn drieën zijn we compleet…

blijft zeuren om vers geput bloed…

hoe je in enkele minuten alles verliezen kan er slechts pijn blijft en verlangen naar de relatieve saaiheid van het alledaagse arm en rijk voor éénmaal gelijk verweesd wanhopig verslagen wie kan dit dragen zoekend tussen puin en lijken naar voorbije tijden de dood dreigt van alle kanten geen tijd voor rouw je moeder, je kind, je geliefde…

Ik zie geen tranen stromen, de pijn blijft hoorbaar stil. Gordijnen dansend in de warme lucht. Jonge tenen, prachtig rood gelakt. Vader draagt je tere lijf dat zachtjes zucht. Buiten is de zon gezakt. Zo bijzonder kwetsbaar en sterk. Hoe ik jou zo zag. Weg vlogen alle dromen. Het was je laatste dag.…

De pijn blijft hoorbaar stil. Gordijnen dansen in de warme lucht. Jonge tenen, prachtig rood gelakt. Vader draagt je tere lijf dat zachtjes zucht. Buiten is de zon gezakt. Zo bijzonder kwetsbaar en sterk. Hoe ik jou zo zag. Weg vlogen alle dromen. Het was je laatste dag.…

blijft niet bespaard Toch zul je eens moeten kiezen waar je nu staat in het leven En als het te lang duurt meissie wil ik je geen liefde meer geven…

in die zanderige kerkers eenzaam liggen terwijl sommige mensen zeggen dat we de natuur niet moeten verstoren maar dierenartsen vonden een slaapmiddel niet te duur en een oplossing naar behoren verzachting en versnelling in zijn stervenslijden hij snapte die prik niet echt want de pijn blijft door zijn lichaam snijden en nee, hij gooit ze…

manier wat kan ik nog betekenen na al dit gejammer en geklier Genieten van het ultieme wat blijft houden van je liefste die er altijd voor je is daar houd ik me aan vast er verschijnt een glimlach als ik me niet vergis…

Je waadt door de wateren van mijn ogen weg naar jouw wereld en ik laat je gaan, nu, voorbij mijn pijn. Ik blijf hier zonder jou (maar gelukkig niet alleen). Mijn pijn blijft ook, woont in mij als een tweede huid, verborgen in mijn dagen die ik deel… Ben ik voorbij jouw pijn?…

maar alleen nog van binnen in mijn lichaam, in mijn lijf heel veel winst, zelfs overwinst alhoewel het pijn blijft doen zijn plotselinge ziekte, zijn sterven, zijn dood dat verlies voelde als verlaten, verloren emmers tranen, emmers vol flessen leeg, volle flessen heel leeg hij zag mij dan en dan toonde hij z’n lach als mijn voorbestemde…

Maar de pijn die blijft. Ze vertellen je alleen dat het moet, verder met je leven gaan. De pijn die blijft voor altijd bestaan, het kindje in je gedachten ook. Ze zeggen de scherpe kantjes gaan eraf, het blijven mooie herinneringen, en de wereld stort even in, Maar de pijn die blijft.…

blijft de stem, ’t huis, ’t onmisbare lijf ontkent volmondiger de verachting dwars door de angstigste afwachting zwijgt op hoorafstand, traag versterkt de holle troon van ‘t verbleekte zwerk of er tijdelijk ’n openbaring wacht in ’t huilen van de dag…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

De pijn in mijn hart gaat niet voorbij, blijft me achtervolgen telkens hoe je lachte. De pijn in mijn lijf blijft bij me, als ik denk hoe je naar me keek.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…