Netgedichten

netgedicht (nr. 23.575):

Doofgeschreeuwd

heet gebarsten harses lossen de wereld op
in nauw beknepen ademtochten
wensen vol woeste doodsverwachting
razen door rauw ontstoken vloekgeluiden
wurgen wolken woedende verblinding
door een waas van gedoemd zicht
in voor rede doofgeschreeuwd gehoor

tot hoge prijs gewroken
zuigt een demon zijn tanden los
gewond gestolde ruïnes blijven
met niets dan te lijmen scherven achter
nieuwe lijken kasten zich
terwijl pijn blijft zeuren
om vers geput bloed