Alle inzendingen over Een grijze dag

Op een grijze dag Is het bestaan van kleuren Slechts herinnering…

na een grijze dag in een zwarte nacht de maan - een wit wolkje…

Weer eens ging de zon ten onder in de nevels van een grijze dag…

Mijn hand vol met liefdevol zand over jou heen gestrooid Stralende zonneschijn op een grijze dag…

het grijze van de ochtend bleef de dag lang hangen in een onbestemd verlangen tot ik plots een maarts viooltje zag in het wit (waarschijnlijk wegens sneeuwgebrek) er verscheen een glimlach op mijn gezicht een grijze dag plots opgeklaard…

je gekwetstheid door het leven heen vroeg om: opnieuw te gaan naar de heuvelen en dalen van het verre land waar de lichtflits je ziel zal omarmen op zoek naar momenten in grijze dagen.…

aan één stuk door schijnt onze zon een grijze dag daarna de nacht ik wou dat ik het geloven kon de aarde draait de zon dus niet opkomen en ondergaan is wat de mens slechts ziet…

winter striemt zonloos grijze dagen en ik ik sterf vissen in de ijszee grotendeels blauw maar met mijn borst nog rood blijf ik zoeken naar jouw temperatuur om eens weer volledig op kleur te mogen komen…

het bericht van jouw vinden schokt 'n natie die met hart en ziel naar je uitkeek ijskoud laat het ons achter gehuld in nevelen het gemis onmeetbaar worden we liefdevol omarmd door een nieuwe grijze dag…

ter kimme, had gestegen moeten zijn doch het druilde, miezerend grauw maar ook een grijze dag kent schoonheid in nuances, schimmen schijnen werkelijkheid en een elfje danst in takken beneveld laat ze de zon weer zakken…

juli stroop ik af als nat en klam vel de zon verhulde zich in lange grijze dagen mijn armen reiken naar zonneloomheid overvloed van trage uren waarin ik zalig niets doe 's avonds onder de plataan zal ik sterren tellen…

Het was een grijze dag maar de zon verlichtte de horizon als zijnde een strijd tegen het grauw. In deze sereniteit won het licht en hoewel de lucht verblindde bleef ik kijken, want in de verte gloorde een kracht die voor niets zwichten zou.…

Ik loop vandaag met frisse moed naar buiten Een kille grijze dag het deert mij niet Vooruit met flinke pas zoals u ziet Ben zelfs een vrolijk liedje aan het fluiten Tot een voorbijganger me nors komt vragen Of ik me op Blue Monday wil gedragen…

Een kouwe, grijze dag, die maar niet op wou klaren. Een dooie meeuw dreef triest en morsig op de zilte baren. ’s Nachts, in een kil en kaal pension, was er die ene treitermug. We pakten mooi de eerste trein naar Rotterdam terug…… -------------------------------- uit: 'Zondagsdichters' (1981)…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

Zie ze daar nu gaan die twee weer op pad in de grijze dagen voor het aloude feest Piet kijkt fier om zich heen hoog op zijn zwarte hengst Sint hijgend ernaast achter zijn rollator vol met cadeautjes Dat ik dit nog mee mag maken op mijn oude dag fluistert de oude baas wie zegt toch dat ik niet mee ga met de tijd…

ik verlang zo naar de schuchtere geboorte van een nieuwe lente ja, het is nog vroeg en slechts in mijn gedachten ik weet het maar als het weer zo zal zijn dat mijn neusvleugels weer trillen van van zuivere grasgroene aroma waar de sfeer van gouden verwachtingen de huidige grijze dagen grijze mensen mistig voelen mij dit alles…

grijze dagen blijven knagen aan die uren overdag waarop je nergens een sprankeltje zonneschijn zag. maar gelukkig komen er ansichtkaarten van oud-medewerkers met zonnige groeten van ver over de zee , die verjagen de donkere wolken , heimwee en verdriet overdag! hopelijk kan dat ooit voor de zwaar getroffenen nu. hoop!…

Gecharmeerd en gefascineerd van alle grijze nuances houd ik van zon en mist. Zelfs de zee fluisterde me altijd al vanaf zo' n lange afstand op zulke grijze dagen toe volg ook op deze momenten het licht.…

Grijze dagen, zoet verdriet.…

Erg fijne warme vreugdevolle dagen, staan ons op te wachten Die gaan we koesteren en zeker niet versmachten! Muffe , grijze dagen en verkoudheid: overboord. Niet enkel liefde, ook hoop is een werkwoord. Nog even geduld en ook die warme sokken Dan komt dat zalig zonlicht ons allen verlokken! Merk ik een glimlach, fijn zo.…

Voor de koude, grijze dagen kocht ik jou een paraplu. En een hele dure wagen gaf ik met plezier aan u. Maar ik kan geen cent bekomen door te dichten en te dromen. Daar om doet mijn hart z'n plicht met een dankbaar, klein gedicht. ( geschreven voor m'n pa, toen ik 12 was )…

Mijn moeder leefde voor zichzelf te lang; Vandaar dat zij haar laatste grijze dagen Veelal verdeed met mopperen en klagen, Een vruchteloze, zure zwanenzang. Toch schepte zij een kinderlijk behagen In onze dagelijkse ommegang Als ik weg uit het huis, uit haar gevang Haar rondreed in haar invalidenwagen.…

Het is lente dus de kleurtjes botten uit het staal van grijze dagen. kleurpotloodjes kleuren de lege vlakken vol jolige kleuren in roemrijke taal. En de boer hij boerde voort na de maaltijd. Dat het bekomen mag!…

Soms ben ik te betrokken bij dingen die gebeuren, maar toch wacht ik af tot ook de mooie dingen mijn dag weer anders kleuren, dan de zwart- grijze dagen die me worden voorgeschoteld, omdat ik te zacht ben en te betrokken.... Toch beter dan HARD nietwaar?…

ik geloofde in je woorden las menig maal jouw mooie taal dacht in elke regel van je hand gesproken door je mond dat ik de heusheid vond o, hoe ik jouw letters dwarrelend als vlinders zag zomerend rond een grijze dag als een helend kussen voor een hoofd vol dromen bleven warme zinnen komen ik wilde voor jou dan ook enkel wensen…

Grauwe lucht Winderige wolken Drijven vermoeid voorbij De lariks buigt Alleen zijdelings Geboeid zijn kruin Naar het oosten Op naar weer Een grijze dag Dan onverwacht Zo maar een zuinig Zonne straaltje Doorklieft dapper De grijze donkerte En dan, als uit Het niets landt daar Met een vrolijk Roekoe...Roekoe...…

Ik ben een grijze dag, een leeg gehucht, Een labyrint waarin ik zal verdwalen. Eeuwige regen flitst langs mijn gelaat, Aan welke muntstandaard hecht ik nog waarde In deze mist die in mijn ogen staat? Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat, Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…

ik wil scherpte en contrast in stralend licht weer trots zijn op dat wat mijn schaduw is ben ooit in vroeger tijden uit de anonimiteit gekropen begon mezelf voorbij te lopen om een ander leven te leiden maar de perspectieven vervaagden tot grijze dagen zo dat ik zonder zon mijn evenbeeld niet altijd mee hoefde te dragen het leven…

Heel weinig blijft er nog van wat in lange zomerdagen ons hart verheugde door zijn klank en kleur. Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…