Alle inzendingen over LEVENSTEKEN

sleurt mij mee Onthutst in mijn ideeënstroom Daar ik dit amper kan bevatten En ik hier wakker over droom Mijn traag besef drijft mijlen ver Achter mijn kennis van het feit En zal pas tot wasdom komen Na ongemerkt verstreken tijd Ik betwijfel toch mijn vondst Die zo macaber is gebleken Terwijl ik alle woorden zoek En het kleinste levensteken…

ik ben als de dood voor de dood, het besef van geen weg terug liggend levenloos op mijn rug zes planken gevoerd met zijde de dood lijdt, leidt mij naar een luxe die ik nooit gekend heb u zult het voortaan met mijn vriendin moeten doen postuum zend ik u mijn scheldkanonnade.......…

Op de plek waar je was Ligt het hier nu voor me, Tastbare herinnering aan Jou, aan je gevoelloos hart, Een levensteken van jou Waarin de ijskou nog voelbaar is En waarvan het de vraag nog maar is Of het ooit ontdooien zal…

Nog levend is vermoedelijk Saddam Dat gold tot onlangs tevens voor zijn zonen die nu geen levensteken meer vertonen Hoe zit dat eigenlijk met zijn madam? Die dode zonen hebben ook een moeder die rouwt, maar ach, dat mens is vast een loeder.…

Dik ligt de sneeuw in veld en woud En 't Noorden huilt zijn somber lied: 't Is alles doods en vaal en koud En levensteek'nen zijn er niet. Geen levensteek'nen? Richt uw oog Naar 't klein vertrek daar ginds, bestraald Door zachte glans, die van omhoog Rooskleurig door de venst'ren daalt.…

Geef dan een levensteken Dan zijn wij beiden blij Toch?…

Mijn ex gaf urenlang geen levensteken En ook daarna bleef hij een norse baas. René is altijd vrolijk en de seks: Geweldig! Maar hij lijkt niet op mijn ex.…

Omdat het kind geen levensteken gaf Kreeg het een aantal tikken voor de billen Waarop het goddank luid begon te gillen, Maar daarvoor kreeg de baker later straf, Dit omdat elke tik van nu af geldt Als vorm van strafbaar huiselijk geweld.…

missen vermissen ontberen hoe lang is het geleden het voelt als de dag van gisteren zie je nog de deur uitlopen of was 't eergisteren onwetend dat dat jouw laatste levensteken zou zijn schreeuwt mijn hart onhoorbaar verscheurd door een oorverdovende stilte die jij naliet…

verstrengeld in scharlakenrood betreedt ze huiverend de hof van jouw geschreeuw geen woorden meer om weg te kijken stil steeds herinnering smeulende ogen zien in bevroren nachten alleen het levensteken van de nauwe wintergeest drijvend op het doodse water verlieten dromen haar…

In een papiertje met vier vouwen zit er eentje met maar twee op het randje zit wat plaksel likken verzenden maar woorden worden nu gedragen naar jou toe open scheuren en dan lezen de inhoud doet er heel veel toe een levensteken van je minnaar slechts vier woordjes lang…

Het laatste levensteken was het knipperen met de ogen. De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”. Een bultrug om een voorbeeld aan te nemen, zo af en toe een knipoog bij problemen.…

De bevalling had je goed gedaan alsof je nu weer uren door kon lopen met een lichte en verende tred gedachten volledig en vervuld opnieuw geboren met leven geven De hechtingen deden pijn op een plezierige manier Je wachtte op een levensteken met knusse, warme woorden deken, kachel, olifant…

zo stil was je nooit als in de blankhouten kist verstoken van elk levensteken nog net herkenbaar alsof er iets is weggegrist waarop je niet raakt uitgekeken verbleekt tot marmer bekende trekken uitgewist elke kans op terugkeer geweken onomkeerbaar dood alsof God zich heeft vergist en je zo weer zult gaan spreken…

stilzwijgend grijs alleen je blik uit vochtige ogen kleurde zwart wit schouders licht gebogen je zachte stem sprak over hem met ondertonen van verdriet hij was er niet al maanden geen bericht en niemand die ook maar iets van zijn verblijfplaats wist na duizend handen en gezichten ben jij hier beland wachtend op zijn eerste levensteken…

Is 't licht een afglans van 't geheim, van ieder levensteken? O kon ik maar met liefde rood in duizend talen spreken!…

verteld- Aan leven, hoe dat werd gespeld Hij had zich zichtbaar moegestreden Vaak ben ik, mede om die reden Per spoortrein naar hem toegesneld Heb hem getroost, stond dan versteld Zag droefheid alweer binnentreden Want niet in staat een woord te spreken Trok hij zich maandenlang terug Totdat de angst wat minder was Dan volgde er een levensteken…

Gelukkig gaf hij ons een levensteken Luis in de pels, van trojka hier tot daar In aanloop tot een nieuw verkiezingsjaar Nog niet aan Poetins wolvenjacht bezweken “Ik ben nu jullie nieuwe Santa Claus,” Zo tweette dissident Alex Navalny Vanaf zijn nieuwe plek - een winterkamp Ten noorden van de Poolcirkel en Oeral Hoe vaak zal…

Opsnuifbaar van aard, voelbaar als kloppend levensteken. Een stem lijkt te rijzen uit diepe gronden. Ik nam je mee als mijn voeten lopen konden.…

Verbeten, onverdroten in de steen nieuw leven steken zodat ze zich - mijn levenslust verschoten - aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten de stroeve strijd, het zwoegend zweten is vergeten nu ik voor altijd iets beteken.…

gedachten vinden ruimte en gebakken stenen dromen in woorden papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden van het gemiddelde levensteken…

Hij grijpt al is ’t hem ongewoon in haar nog maar even leven naar de knekelende hand die niet haar maar hem doet beven laatste levensteken van hun band: “Ma wat ik nog wil zeggen ik vind je hebt het goed gedaan je kan het hoofd nu neer gaan leggen met gerust hart op 't einde aan.”…

de aankondiging van de dood van het kleine leven vastgelegd in een certificaat bezegeld met nummer 000358 besmette nucleaire grauwte sluipt als een hongerige wolvenpatrouille in het kleine lijf het leven voorgoed ingesloten door radioactieve eenzaamheid op het laatste levensteken wordt gewacht maar jij bent Annya ik noem je bij je naam…

ooit samen aan een tafel hetzelfde brood hebben gegeten deed er niet meer toe het ging nu om isoleren van schuwde hij zelfs niet om blauwhelmen te gijzelen die hun belofte van veiligheid in rook op zagen gaan manipuleerde hij vriend en vijand om zo Srebrenica omver te lopen, een volk waarvan dwaze moeders nog steeds hopen op 'n laatste levensteken…

Dwaas om te wachten op zo’n levensteken. “Zoek God vooral in je zelf!”, zie ik luid Teresa als mijn wijze leidsvrouw preken.…

een levensteken in duisternis een sprankje licht gloeit op de mist verlaat de bergtop in verlatenheid belevenis hoop geeft weer vleugels al is de bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig…

Zijn vriendin werd ook gevonden Ze lag thuis op haar bed Geen levensteken meer... Ze waren samen "uitgestapt" Mijn God, wat deed dat zeer... Wat sprak jij moedig en zo mooi Je had het over: "Wie Wás Hij???" Je oudste kind, gewoon jouw zoon..…

Als ansicht namen zij en masse een ongekende vlucht By airmail naar het felle licht van verre tropenoorden Zo tastbaar, de ontvanger kreeg een langverwacht bericht Van Theo, Henri Paul Gauguin of Vincent's jonge nicht Een groet of levensteken aan de wand door ijle lucht Liet jou zo nooit met lege handen op hun verre tocht *…

Ook wilden jullie niet veinzen in gesprekken of op briefpapier soms brachten gelukkige momenten heuse levensteken echt tot hier. En elk voorjaar liepen bloesemknoppen wel uit een en ander oogde vaak als gestolde tijd. De pianotoetsen gaven al vrijere muziek al zag men de mensen die ze aanraakten niet.…

Waarom ontvingen wij van jou geen enkel levensteken? Je was niet bij het kerstdiner, was dat bewust beleid?” “Ik ben een beetje depressief. Het spijt me van het zwijgen. Retraites zijn nu eenmaal stil; dat is met opzet zo. Ik kon nog voor de week van kerst een bonusplaatsje krijgen. Geen internet of telefoon, daar in dat Drents chateau.”…