Alle inzendingen over Ontmaagd

De zee was het doel van de fietstocht, en zalig zoel waaide de wind, je duwde me aan toen ik moe werd, ’t ging regenen, ’t werd ander weer, ken je me nog van die keer? Ken je me nog, van die keer waarop je zo zacht naar me lachte, ik vast in je woorden geloofde, je loog nooit was wat je beloofde, ken jij je nog van die keer? Ken jij ons…

Het laatste shocknews: Britse pornoster Heeft (wegens coke en nieuwe kar van node) Haar dochter ter ontmaagding aangeboden Hoelang gaat zo'n schandaal ons nog te ver? Zo zijn het nu al jaren van die dagen Dat normen meer en meer en meer vervagen…

ook al zet ik spotlights aan het zal schaduwen niet raken en probeer mee te gaan in mijn onzichtbaar denken, bunkers verdedigen het ontwaken zakken vol met woorden liggen al op de vuilnishoop snoep met stroop geslepen messen doeken met tranen doorlopen niets kon het versteende vlies doen slopen ontmaagden: het is hakken in…

De maagd had niet verwacht dat liefde zo pijnlijk zou zijn De mooie woorden klonken zacht het zachte strelen voelde fijn Zijn overtuiging gaf haar kracht Ze opende gewillig haar benen Geen moment had ze eraan gedacht, hij was daarna heel snel verdwenen...…

Dwaallichten speuren over het water Hebben niets gezien dan aardedonker, Sneu Twinkeling in haar ogen doet vermoeden Dat zij vannacht is ontmaagd Neu Ken jij eigenlijk het verhaal dat zij laatst Vertelde tijdens het bereiden van nasi in de Keuken?…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

Lekkende gedachten ontmaagden witte regels met vallende woorden naast verdampen als nooit bestaan schaduwen bezwijken bij beweging tussen verlangen en hoop het went emotie en verstand in rivaliteit ritme en klank wissen en laten de pen de hand de schrijver de dichter bevrucht willens en wetens schijnzwanger of buitenbaarmoederlijk een chaos…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

De jongens die mij niet zien staan en de jongens met starende ogen die mij denken uit te kleden hebben me niets te bieden Ik zoek er een tussenin die weet wat hij wil, en alleen nog maar door mij ontmaagd hoeft te worden…

zwanenzang mijn pen stokt vandaag als ik een onbeschreven blad tracht te ontmaagden ik worstel met een vervlogen drang ben thans aangeland in het gevreesde bordeel van verlopen dichters allen bloot geëtaleerd op oud rose behang alwaar woorden zijn verworden tot zuchten en inkt is verdroogd tot nutteloos zaad ik hoor…

in jouw kromming zie ik mij even leven een weerspiegeling en nog veel meer van wat mij is omgeven in je val neem je mij mee met heel mijn beleven richting de verdroogde aarde als bijdrage om vrucht te dragen die daar nieuw leven baarde doordat het net dat ene hoopvolle zaadje op tijd wist te ontmaagden wie weet dat onze bespiegelingen…

toen, op de grens van eeuwige jeugd en dreigende ontmaagding leunde ik, de jongeling zelve, tegen de ijzeren paal van verlichting zocht steun tegen de eenzaamheid onder puberale gewelven nu, ingewijd, op het laatste sterven na, in nagenoeg al het aardse, moet ik erkennen nimmer van de pijn der hemelse scheiding te zijn bevrijd…

modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven begerig en vurig wil zij zijn schamele botten omarmen en toch weet ze dat wit eenmaal ontmaagd…

in computerland staat de tijd weer stil geestverwanten verstoppen zich in kinderspelen alles wat gespeeld is werd uit het brein gemaakt de computer is de dwaas voor eenzame spiegels het laatste restje hoop op waarachtigheid loopt eenzaam door de straten van de toekomst het volk slaat als wilde mannen om zich heen niemand mag het wonderland ontmaagd…

De tak gebroken deelt de schaduw mede ontmaagd door het zwaard van de eenvoud zoals ik al wist tijdens het begin zijn spreektaal lippen trillen de zaadlozing uit elkaar als een dode kip laat hij zich pakken voegt hij zich zijn worst bij het uitgestalde vleeswaar van de Agrarische Hema die soms neigt naar het Oosten dat zucht onder…

wie zag haar staan in de flarden mist langs het tractorspoor op die koude vroege ochtend haar gelaat besmeurd haar kleren gescheurd haar ogen leeg en doods haar blik bijna levenloos de kwelling van het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd…

Niemand tikt er op het raam, tijd om te gaan, zand te happen, te ontmaagden het onthaal van droog zandsteen en zwijgende silhouetten die fikken van de hitte. Met lome stappen zweef ik over de vlakte, overkappen de bende hier, uit de grond stampen hotels met zwembaden, woonwijken en winkels een reisbureau met retourbiljetten…

Innemend ontluisterend vergiffenis verdervend zoekt zijn gedachten af langs hoofdpijn om puzzelcontracten die nooit komen eeuwig vragende stukken die passen zoals een steen het gladde water ontmaagd het toch weer zonder rimpel laat de tijd als was het soms de zijne slaat in stukken op de muur waar de klok nog steeds de dienst uitmaakt tot…

proletariaat Wie op haar hulp kon rekenen en raad Vond medestanders tegen al het kwaad Een bonte stoet van outsiders verslaafd Aan gokken, drank en vrouwen, veelgeplaagd Edoch, hoe zonderling, nooit werd gevraagd - Neen, nimmer had het Barbara behaagd - Wie van de vlegels vrouwvolk had belaagd Of een der gluiperds deernen had ontmaagd…

Als een knop ontgroeit ontmaagd, voel je meer dan naakt schoonheid van sterren, de maan gaf zijn tijd verworpen aan. De gedachte aan de dagen vol van gunsten en verlangen schenk je mij, de drager onthult haar blik vooruit geworpen. Ontluiken toont kracht verborgen, eigenwijs en zoet geurend.…

kamer op en neer Ooit, lang terug was zij altijd blij tot op die ene dag, deze ene keer Haar gedachten landden in toen, toen de liefde haar had verblind Altijd droomde zij van zijn zoen ze had echter..haar beul bemind Na dat avondje heerlijk stappen had hij méér van haar gevraagd Bij ’t afwijzen kreeg zij klappen waarna ze wreed werd ontmaagd…

Mijn tanden ontmaagden haar wellustige hals Een gelofte van trouw voor mijn donkere bruid. Haar bloed smelt als ijs op mijn dorstige lippen Als de zegen van eeuwigheid zich voor ons ontsluit. Het maanlicht ontwaakt mij uit diepgaande dromen Als haar foto mij aankijkt uit een levenloos blad.…