Alle inzendingen over Oude tuin

Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles…

. --------------------------- uit: 'Oude tuin', 1991.…

in de oude tuin werd ik begraven naast bitterkruid en refreinen keurig op een rij als hoopjes op het gras het gazon weer netjes bijgewerkt zonder zwarte gaten ik wilde niet zingen of mezelf tot vreemde nemen toen een rots viel op mij met wie had ik anders nog kunnen spreken…

hoe wij -klimaatgevoelig als we zijn- onze kleine achtertuin ontdeden van de meeste ooit zelf gelegde plavuizen en tegels hoe zon en regen onze tuin stilaan een mooie groene aanblik gaven en wij ons weldra in een geurende oase waanden hoe planten en bloemen onstuimig hun plekje in het zonlicht bevochten en wij de oude tuin met nieuwe…

Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten, op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog hoopten op nieuwe dagen, op avontuur van onbepaalde duur, op appels die niemand plukt, in de oude tuin met het ingezakte huis.…

Waar je de tijd bent kwijtgeraakt Vind je hem weer: in de berm van de weg waar je langstrekt, alleen, met zijn tweeën in groepen, waar je je uitstrekt en uitrust… Hé kijk nou, dat was ik kwijt, weet je nog wel en nou hier in deze oude tuin, bij dit oude huis, waar de uitvinder van die zus-en-zoklok werd geboren, uitgerekend hier vind…

Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest. Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest. Er was een vriend aan wie ik heb geschreven, Een rots waar ik mijn naam in heb gekerfd.…

Ik zei de smid, Tussen twee tuinen wordt zijn plaats. De oude tuin vertrapt in honderd jaren, Bloemen ten prooi gevallen aan barbaren, Daar keer ik nimmer weer. Ik ried de smid, Ga met mij door deze poort Betreed de nieuwe bloemenzee, Zingend gaan we binnen Om het leven te beminnen.…

In de oude tuin zal ik op hem wachten, zittend op zijn bankje in de zon. Samen zullen we weer filosoferen, en edele Churchills roken. Samen gaan we mooie wolken blazen. Leven is een kunst die jij verstond. Looking forward Sir Winston. Yesterday is always waiting. For tomorrow.…

Bleke chrysant, je bleef niet leven om mij Te troosten in ’t droef seizoen, maar wij zijn allebei Uit beetre tijden over, en beiden nu veeg en oud.…

Warm nog schijnt de zon door het oude vensterraam de tuin blijft in bloei.…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

ergens moet het zijn een soort verwilderde tuin van oude stilte de boom voor het huis zacht wazelt hij zijn verhaal niemand begrijpt het het heeft geregend de tuin dampt goede geuren aarde die verlangt -------------------------------- uit: 'Ik ga maar en ben', 1981.…

Aan mijn oude waslijnen in de tuin, schoongemaakt en aan de oude knijpers, ook schoongemaakt zolang ze willen dragen hang ik met mijn lijf, dat ik regelmatig schoonmaak zolang het mij wil dragen de was weer buiten…

Vergeet je problemen gooi je sombere gedachten weg als oud afval als onkruid uit een verwilderde tuin…

Er bestaat een tuin Ontvlucht in mijn herinnering ’s Ochtends klinkt er de bazuin En het geurt er naar sering Een tuin waarvan ik heb gedroomd O, eens zal ik daar binnengaan Via een brede bomenlaan Die het gebied daar dan afzoomt Van mijn tuin Een tuin met een prieel Een tafel in een stille hoek Plek voor oud en nieuw bezoek ’t Goede…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

* Zon doordrongen evolutie van de geest zomaar een uurtje in de tuin geweest waar het oude grut weer plaats moet maken voor jonger groen en nieuwe taken. *…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

Kun je misschien zeggen waar je oude fiets nu ligt en zou je hem aan me willen schenken? Dan haal ik hem op zet ik 'm op zijn kop in mijn tuin, vlak voor mijn raam. Zo zal ik dan altijd aan je denken.…

Je bent nooit te oud om de zomer te plukken of met de woorden te spreken van geroezemoes: de tuin vol hoofden de bloesem de appel de vlinders en de dansers in het gras van vandaag. We wiebelen van oud naar jong en genieten; de zon op volle kracht en de tenen in de lucht.…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

In deze tuinkamer vol planten kunnen wij wonen nagedacht hoe elke plant zou moeten heten op het ontwerp hebben we onze tanden stukgebeten plaatsen voor mussen zijn we toonbaar niet vergeten. Achter mijn bureau gezeten geniet ik ook van het groen zodra ik ’s morgens de gordijnen weer mag opendoen. Ook deze ochtend schoven de wolken alweer voorbij…

mijn hand in grootvaders hand ik ben het kind uit stille dagen in de tuin van altijd zomer bomen groeien naar de hemel uit andere eeuwen zal ik woorden horen die ik ken en voel en schrijf. ben ik het kind met oude verhalen geborgen in de stille dagen in de tuin van altijd zomer.…

Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

in onze tuin staat een oude vlinderstruik prachtig te bloeien deze vlinderstruik stond eerst in de tuin van mijn schoonouders iedere zomer verspreiden deze paarse bloemen een intens vertrouwde geur als een vlinder op een bloem neerstrijkt raken zij me even aan een tedere begroeting van hen die zo troostend voelbaar aanwezig zijn…

Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed, Verkleed als ferme jongens, stoere knapen, Naar schurken die ons landje wilden kapen, Passé, maar het gevoel weet ik nog goed. Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur: “Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…

De zomernacht werd zwart, Toen, zacht en duidlijk klonk er Een klare stem door ‘t donker: Mijn zoon, geef Mij uw hart! Ik aarzelde... verward... Was het de wind die zoefde? En weer zei, maar bedroefder, De stem: geef Mij uw hart! Ik wrong mij op de grond, Tot ik de woorden vond: Heer, ‘t moet door U genomen! En nog eens overviel…

Na warme dagen volgen koude nachten. Als lakens ligt de dauw op bleek en haag Versteven naar wat zonneschijn te wachten En slaat in wolken op en regent traag. De struiken tinkelen met haarfijn ijzel. En in de hof, de dragende appelaar Komt uit de damp reusachtig te verrijzen, Met ronde konen en veel grijzend haar. O eedle boom, die, boven…