Alle inzendingen over Stoffer

stuur met vaste hand strofen opgelegd in een zonnig schrijven strak geschreven over lengtes van tijd letters in openbaar van geur van papier en inkt op onbeschreven bladen in tuimel van vermaak gelezen onder een oogopslag in stijl van vermogen geeft het onderdak mijn pennenkracht het neemt je mee in woord en beeld in stoffering…

ik hijs het licht weg tot silhouet diep tast ik de ruimte af waarin de morgen ligt te sluimeren het geschuier van een stoffer voorkomt stilte over uitgeputte wegen…

Als ik eindelijk na drie kwartier mijn hoofd heb leeggemaakt met een stoffer en een blik die in oneindig zal vervagen Dan hoor ik trippeltrappend toch het muisje dat daar waakt en likkebaardend rondkijkt of er echt niets valt te knagen…

En in dit verliefde brein Lijkt het nu opeens complete chaos te zijn Er komen wel woorden in mij op Maar ze vormen geen zinnen Geen staart, geen kop Ik kan er niks mee beginnen En met stoffer en blik Veeg ik de letters bij elkaar Het is beter dan niks Een restje nietszeggende barbarentaal…

Voor we weer buiten Gaan spelen, je zoontje En ik, roep je ons bij je, We moeten even een kijkje Komen nemen, naar iets Bijzonders, iets speciaals, Je ogen glimmen En wij weten niet Wat je ons wilt laten zien - Je neemt ons mee naar een Kamertje ergens achter In je kleine huis, En daar staat een houten kist, Gewoon een plankenhouten…

Een uiteengespat gebeuren, wat met stoffer en blik moest worden bijeengeraapt.…

Met stoffer en blik ging hij aan het werk, zijn liefje keek nurks naar een soap De merel verscheen al aan't ochtendzwerk toen hij eindelijk z'n muze bekroop.…

die ik dronk bij vuurhaard en gezelligheid je boog zo zwaar in het strijken van die stapel kleren je mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw handen stonden waakzaam in het huis op wacht je had nog zoveel om te leven in wat je later had ontdekt genoeg om stoffer…

Verberg mijn handen beschaamd onder het keukenschort en ga op zoek…… naar blik en stoffer…

Hele tapijten kunnen geweven, van overtollige vacht of haar, liever buiten toch dan binnen, overuren maken stoffer en blik. En als alles weer normaal is, en de zomerhitte weer voorbij, koelen mens en beest weer af, en begint het weer van voor af aan.…

Een stoffer en een stofblik, dat waren goede maatjes. Ze voelden zich verbonden, met touwtjes door de gaatjes. Ze deden elke dag hun taak, van af de morgenstond en reinigden het hele huis van alles wat men vond. Hun trouw was onafscheidelijk, ze vormden een hecht span, en kropen voor elkaar door `t stof, daar hielden ze zo van.…

Ik heb de scherven van mijn leven opgeruimd weggeveegd met stoffer en blik en tegen iedereen wil ik nu zeggen: kijk naar mij, dit ben ik. Ik zal een hele nieuwe weg inslaan één waar ik gelukkig kan zijn waar ik vergeten kan wat achter mij ligt een leven vol met zonneschijn.…

't liefst van al schreef hij het firmament te pletter om daarna alles weer te schrappen stoffer en blik Pluto en wat protonen samen vegen maar het zonnestralen was hem te vlug af hij zou nog lijden onder wat residu uitgestrooide lichtjaren enkel in zijn ogen was hij sensatiezuchtig het sterrendom onderschreef zijn schitteren niet…

zij zijn eindelijk geplukt mijn plastic bloemen na koesteren en sproeien begonnen zij in namaak echt te bloeien heb met ze gepraat mijn dialoog was schijn toch vonden zij het fijn lieten hun kleuren gaan weg uit het stofferende bestaan zag hoe zij verwelkten het uiteenvallen van kelken in uitbloei bij elkaar geraapt als plastic afval…

God zal haar eenmaal op Zijn bodem vinden, gaande de gouden straten naar Zijn troon, al slaande met haar stoffer op het blik. Symbolen worden tot cymbalen in de ure des doods - en zie, haar lot ten hoon, zijn daar de dominee, de bakker en de frik.…

Kwikzilverig rollen mijn gedachten als korrels over de gladde vloer (de koortsthermometer gevallen en wij, als kinderen ademloos toekijkend hoe mamma de druppels met stoffer en blik opveegde van het donkere zeil) 'vandaag doe ik een dagje niks of nee, ik ga mijn zaagwerk voorbereiden heb ik maat 58 of is dat te klein de Lidl heeft een overall…

Hij was een "Koene Ridder" De Rode Mantel Stofferig in de kou Wilde hij zijn lied zingen Ik hou van jou De “Duizendjarige Mijters” Ze bestonden nog niet Verborgen in een nis Lag een gehavende naakte ’s Ridders Sint’ sneed met zijn scherpe 'Zwaard Zijn eigenste "Mantel" in twee warme hoeven Samaritaans ontmoeten ontroeren…

is naar mijn zin, dat heertje' Het nestje door hen saam gevlochten onthulde trots wat zij vermochten 't was een juweeltje van vernuft hij pronkte, zij gedroeg zich wuft En eindelijk, eindelijk was het mei daar kwam alras het eerste ei hij floot van vreugde en plezier het nestje telde er weldra vier Zij zijn ook allen groot gekomen stofferen…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

Zingend gooi ik Frans eruit Daarna bezem ik Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze…

mee n’n snotvalling de dijken op winterstorm valt de canadabomen aan, takken breken onze paden achter den stal van Sefke liggen ze al jaren te vermolmen, de reuzen stoffering van ons weidse landschap we hebben onderweg al judasoorkes over de weg zien gaan, ze luisteren nie zenne, ze smaken naar koteletten ge hebt geen last van psilocibine…

Een stoffer en een blik zijn ze. Werkslaven zijn ze. Slaven van mij. En niet veel later zullen de arme mannen. En de armen van geest en begrip. Als baby de ballen worden afgesneden. En tam en zoet worden als een meisje voor staat en koningin. En ze zullen nooit meer een liefdesleven kunnen hebben.…

het enige katje dat na 't verdrinken van de andere twee leert leven vol beste moed de emmers, de bezems en de tuinslang met hand en tand te lijf te gaan opgewonden sprongen en nijdige halen met nog buigbare klauwtjes bieden het hoofd aan de opwindend wereld: er op af de achterbakse aanvallen van dweilen en het klierend gekonkel van stoffer…

alsof nieuw geboren, kwam wakker naar beneden, bekeek de de lege kamer, de lege app ‘t boekje over hersenen niet meer, weggegeven aan de man met dezelfde energie als mijn zoon, ‘k had aan beiden gedacht bij koop in Kringloop- ik ruimde wat glazen weg toen er één uit de kast viel kamer nu vol snippers kristal Slippers aan nu, stoffer…

Ik ben stoffer en blik. Nagekomen berichten zeg je brengen ons tot op het puntje de leuningen van een eiken stoel leven is werkelijk een rieten zetel de tijd splintert.…

ga weg met je bucketlist leef nu en pluk de dag Rot op met e wc-momentje ga toch lekker schijten en krijg de berenschijt met je vintage, retro en lijfstijl Rot op met je blower in je tuintje van 4 bij 4 pak een hark, stoffer en blik en laat mij met rust Ga toch weg met je 2 sporen beleid bij een enkelspoor ontspoort de trein al praat…

Wil niet op zijn knieën met stoffer en blik. Wil de pan met melk niet van het vuur halen. Wil niet meer opstaan uit een te groot bed. De luie wil niet meer terug naar de ander voor de ander. De luie bindt zijn voeten vast aan beddenstand en beddenpoten. De luie spuugt bij het eten. En de luie verkoopt geen vulkoek zelfs op de markt.…